Życie z niewidzialną chorobą może czasami być izolującym doświadczeniem. Niektórych chorób przewlekłych, takich jak ADHD, stwardnienie rozsiane, depresja i POChP, nie można zobaczyć, więc innym trudno jest wiedzieć, jak to jest żyć z takimi wyzwaniami.
Poprosiliśmy członków naszej społeczności, aby pomogli #MakeItVisible, opowiadając, jak to jest żyć z niewidzialną chorobą. Dzieląc się swoimi historiami, wszyscy zrozumiemy nieco więcej o wyzwaniach, przed którymi stają każdego dnia.
„Tylko dlatego, że dobrze wyglądam, nie oznacza, że czuję się dobrze”. - Pam S., żyjąca z reumatoidalnym zapaleniem stawów
„Chciałbym, żeby ludzie zrozumieli, że nawet gdyby wszystko w życiu było łatwe, nadal miałbym wątpliwości i depresję”. - Amber S., żyjąca z depresją
Udostępnij na Pinterest
„Myślę, że tak wielu ludzi myśli, że choroba Leśniowskiego-Crohna to po prostu„ choroba powodująca wylewanie”, podczas gdy w rzeczywistości jest to o wiele więcej. Mój wspólny ból i zmęczenie mogą czasami wręcz osłabiać, a ludzie wydają się nie rozumieć powagi tego. - Jim T., żyjący z chorobą Crohna
„Ludzie myślą, że nie jestem towarzyski, a moja rodzina nie rozumie, że czasami mam zmęczenie. Problemy z tarczycą mogą sprawić, że jednego dnia będziesz przygnębiony, następnego szczęśliwy, a następnego zmęczony, a przyrost masy ciała może być samą psychiczną / emocjonalną walką”. - Kimberly S., żyjąca z niedoczynnością tarczycy
„Jesteśmy zdobywcami, ocaleliśmy, ale także cierpimy. Powszechnie uważa się, że człowiek nie może być jednym i drugim, ale budzę się i każdego dnia rozumiem rzeczywistość moich warunków zdrowotnych, w tym bycia szczerym wobec siebie i otaczających mnie osób. Omawianie osobistych ograniczeń i szanowanie granic ciała nie powinno być tematami tabu”. - Devri Velazquez, żyjący z zapaleniem naczyń
Udostępnij na Pinterest
„Nadal jestem JA. Nadal lubię robić różne rzeczy, mieć towarzystwo i być docenianym”. - Jeanie H., żyjący z reumatoidalnym zapaleniem stawów
„Jeśli zostanę pustelnikiem na jakiś czas, nie kładź mnie za to. Jeśli chcę wyjść wcześniej, bo boli mnie brzuch: to boli. Nie chodzi tylko o to: „Och, nie czuję się dobrze”. To: „Czuję, że mam wyrwane wnętrzności i muszę wyjść”. Wydaje mi się, że jestem uparty, ale to dlatego, że wiem, co wywołuje mój niepokój i staram się unikać sytuacji, które nie sprzyjają mojemu samopoczuciu”. - Alyssa T., żyjąca z depresją, lękiem i zespołem jelita drażliwego
„Chciałbym, żeby ludzie nie wyciągali pochopnych wniosków na podstawie pozorów. Nawet jeśli ktoś, kto jest przewlekle chory, może wyglądać „zdrowo” i zachowywać się „normalnie”, nadal jesteśmy przewlekle chorzy i nadal codziennie zmagamy się z wykonywaniem prostych zadań i dopasowaniem się do wszystkich innych. Robienie makijażu i noszenie ładnego ubrania nie czyni automatycznie kogoś zdrowym”. - Kirsten Curtis, żyjąca z chorobą Leśniowskiego-Crohna
„Ponieważ jest niewidoczny, czasami zapominam, że żyję z jakąkolwiek chorobą, aż do… WHAM! Zaczyna się chroniczny ból i szybko przypomina mi się, że mam szczególne ograniczenia. To naprawdę zmiana umysłu z dnia na dzień”. - Tom R., żyjący z chorobą Crohna
Udostępnij na Pinterest
„Przestań mówić mi, żebym„ wypił ten sok lub „zjedz to, aby w magiczny sposób wyleczyć”. Przestań mówić mi, żebym więcej ćwiczył. I przestań mi mówić, że ponieważ nadal pracuję, mój ból nie może być taki zły. Muszę jeść, mieć dach nad głową, kupować lekarstwa i płacić lekarzom”. - Kristin M., żyjąca z reumatoidalnym zapaleniem stawów
„Jest poza moją kontrolą, aby nie oceniać siebie za swoje decyzje. Nie mogę pomóc, ale czuję się sfrustrowany i niespokojny przez cały dzień. To nie mój wybór, aby być tak nieobliczalnym, zaufaj mi, a każdy inny, kto żyje z problemami ze zdrowiem psychicznym, też nie wybrał tej ścieżki”. - Jane S., żyjąca z OCD, lękiem i depresją
„Ludzie zawsze zakładają, że jestem leniwy, kiedy nie mają pojęcia, ile wysiłku potrzeba, by po prostu być na nogach”. - Tina W., żyjąca z niedoczynnością tarczycy
„Chciałbym, żeby ludzie zrozumieli, że nie jestem leniwy tylko dlatego, że nie pracuję. Brakuje mi niezależności. Brakuje mi społecznego aspektu pracy”. - Alice M., żyjąca z chorobą zwyrodnieniową stawów
„Ludzie po prostu słyszą zapalenie stawów i myślą o swoich starszych krewnych. Nie dotyczy to tylko osób starszych i wpływa nie tylko na stawy”. - Susan L., żyjąca z reumatoidalnym zapaleniem stawów
„Zmęczenie, ból, przyrost masy ciała, mgła mózgowa, niepokój i depresja są częścią mojego życia i nikt nie może tego stwierdzić. Wiele osób myśli, że wszyscy jesteśmy po prostu leniwi, grubi i nie mamy motywacji, a to jest tak dalekie od prawdy! Chciałbym też, żeby ludzie zrozumieli, jak bardzo ta choroba wpływa na nas emocjonalnie i psychicznie. Fizycznie stajemy się kimś, kogo nie znamy. Dla mnie niezwykle trudno jest zobaczyć, jak bardzo zmieniłem się w moim wyglądzie. Szczerze mówiąc, łamie serce”. - Sherri D., żyjąca z niedoczynnością tarczycy
