Przegląd
Zespół Hughesa, znany również jako „zespół lepkiej krwi” lub zespół antyfosfolipidowy (APS), jest chorobą autoimmunologiczną, która wpływa na sposób, w jaki komórki krwi łączą się ze sobą lub krzepną. Zespół Hughesa uważany jest za rzadki.
Kobiety, które mają nawracające poronienia i osoby, które mają udar przed 50 rokiem życia, czasami odkrywają, że przyczyną był zespół Hughesa. Szacuje się, że zespół Hughesa dotyka trzy do pięciu razy więcej kobiet niż mężczyzn.
Chociaż przyczyna zespołu Hughesa jest niejasna, naukowcy uważają, że dieta, styl życia i genetyka mogą mieć wpływ na rozwój choroby.
Objawy zespołu Hughesa
Objawy zespołu Hughesa są trudne do wykrycia, ponieważ skrzepy krwi nie są czymś, co można łatwo zidentyfikować bez innych problemów zdrowotnych lub komplikacji. Czasami zespół Hughesa powoduje koronkową czerwoną wysypkę lub krwawienie z nosa i dziąseł.
Inne oznaki, że możesz mieć zespół Hughesa to:
- nawracające poronienie lub urodzenie martwego dziecka
- zakrzepy krwi w nogach
- przemijający napad niedokrwienny (TIA) (podobny do udaru, ale bez trwałych skutków neurologicznych)
- udar, zwłaszcza jeśli masz mniej niż 50 lat
- mała liczba płytek krwi
- zawał serca
Osoby z toczniem mogą być bardziej narażone na zespół Hughesa.
W rzadkich przypadkach nieleczony zespół Hughesa może nasilać się, jeśli występują jednoczesne przypadki krzepnięcia w całym ciele. Nazywa się to katastrofalnym zespołem antyfosfolipidowym i może spowodować poważne uszkodzenie narządów, a także śmierć.
Przyczyny zespołu Hughesa
Naukowcy wciąż pracują nad zrozumieniem przyczyn zespołu Hughesa. Ale ustalili, że w grę wchodzi czynnik genetyczny.
Zespół Hughesa nie jest przekazywany bezpośrednio od rodzica, tak jak inne choroby krwi, takie jak hemofilia. Ale posiadanie członka rodziny z zespołem Hughesa oznacza, że bardziej prawdopodobne jest rozwinięcie tej choroby.
Możliwe, że gen powiązany z innymi chorobami autoimmunologicznymi również wyzwala zespół Hughesa. To by wyjaśniało, dlaczego ludzie z tym schorzeniem często mają inne choroby autoimmunologiczne.
Posiadanie pewnych infekcji wirusowych lub bakteryjnych, takich jak E. coli lub parwowirus, może wywołać zespół Hughesa po ustąpieniu infekcji. Leki kontrolujące padaczkę, a także doustne środki antykoncepcyjne mogą również odgrywać rolę w wyzwalaniu stanu.
Te czynniki środowiskowe mogą również wchodzić w interakcje z czynnikami stylu życia - takimi jak niewystarczająca aktywność fizyczna i dieta bogata w cholesterol - i wywoływać zespół Hughesa.
Ale dzieci i dorośli bez żadnej z tych infekcji, czynników związanych ze stylem życia lub stosowaniem leków nadal mogą mieć zespół Hughesa w dowolnym momencie.
Potrzebne są dalsze badania, aby ustalić przyczyny zespołu Hughesa.
Diagnoza zespołu Hughesa
Zespół Hughesa jest diagnozowany poprzez serię badań krwi. Te badania krwi analizują przeciwciała wytwarzane przez komórki odpornościowe, aby sprawdzić, czy zachowują się normalnie, czy też atakują inne zdrowe komórki.
Typowe badanie krwi, które identyfikuje zespół Hughesa, nazywa się testem immunologicznym na przeciwciała. Może być konieczne wykonanie kilku z nich, aby wykluczyć inne warunki.
Zespół Hughesa może zostać błędnie zdiagnozowany jako stwardnienie rozsiane, ponieważ oba stany mają podobne objawy. Dokładne testy powinny ustalić prawidłową diagnozę, ale może to zająć trochę czasu.
Leczenie zespołu Hughesa
Zespół Hughesa można leczyć lekami rozrzedzającymi krew (lekami zmniejszającymi ryzyko powstania zakrzepów).
Niektóre osoby z zespołem Hughesa nie wykazują objawów skrzepów krwi i nie wymagają żadnego leczenia poza aspiryną, aby zapobiec ryzyku powstania zakrzepów.
Leki przeciwzakrzepowe, takie jak warfaryna (Coumadin), mogą być przepisywane, szczególnie jeśli masz historię zakrzepicy żył głębokich.
Jeśli próbujesz przeprowadzić ciążę do terminu porodu i masz zespół Hughesa, możesz otrzymać małą dawkę aspiryny lub dzienną dawkę heparyny rozrzedzającej krew.
Kobiety z zespołem Hughesa są o 80% bardziej narażone na poród, jeśli zostaną zdiagnozowane i rozpoczną proste leczenie.
Dieta i ćwiczenia na zespół Hughesa
Jeśli zdiagnozowano u Ciebie zespół Hughesa, zdrowa dieta może zmniejszyć ryzyko możliwych powikłań, takich jak udar.
Spożywanie diety bogatej w owoce i warzywa oraz ubogiej w tłuszcze trans i cukry zapewni zdrowszy układ sercowo-naczyniowy, zmniejszając prawdopodobieństwo powstawania zakrzepów.
Jeśli leczysz zespół Hughesa za pomocą warfaryny (Coumadin), klinika Mayo radzi, abyś był spójny z ilością spożywanej witaminy K.
Chociaż niewielkie ilości witaminy K mogą nie wpływać na leczenie, regularne zmienianie spożycia witaminy K może spowodować niebezpieczną zmianę skuteczności leków. Brokuły, brukselka, fasola garbanzo i awokado to tylko niektóre z produktów bogatych w witaminę K.
Regularne ćwiczenia mogą być również częścią radzenia sobie z chorobą. Unikaj palenia i utrzymuj prawidłową wagę dla swojego typu ciała, aby serce i żyły były mocne i odporne na uszkodzenia.
Wygląd zewnętrzny
W przypadku większości osób z zespołem Hughesa objawy przedmiotowe i podmiotowe można leczyć za pomocą leków rozrzedzających krew i leków przeciwzakrzepowych.
W niektórych przypadkach te metody leczenia nie są skuteczne i należy zastosować inne metody, aby zapobiec krzepnięciu krwi.
Nieleczony zespół Hughesa może uszkodzić układ sercowo-naczyniowy i zwiększyć ryzyko innych schorzeń, takich jak poronienie i udar. Leczenie zespołu Hughesa trwa przez całe życie, ponieważ nie ma lekarstwa na ten stan.
Jeśli wystąpił którykolwiek z poniższych objawów, porozmawiaj ze swoim lekarzem na temat poddania się badaniu na zespół Hughesa:
- więcej niż jeden potwierdzony zakrzep krwi, który spowodował powikłania
- jedno lub więcej poronień po 10 tygodniu ciąży
- trzy lub więcej wczesnych poronień w pierwszym trymestrze ciąży
