Co to jest stwardnienie rozsiane?
Stwardnienie rozsiane (SM) to przewlekła, postępująca choroba autoimmunologiczna, która atakuje ośrodkowy układ nerwowy. SM występuje, gdy układ odpornościowy atakuje mielinę, która chroni włókna nerwowe w rdzeniu kręgowym i mózgu. Jest to znane jako demielinizacja i powoduje trudności w komunikacji między nerwami a mózgiem. Ostatecznie może to spowodować uszkodzenie nerwów.
Przyczyna stwardnienia rozsianego jest obecnie nieznana. Uważa się, że rolę mogą odgrywać czynniki genetyczne i środowiskowe. Obecnie nie ma lekarstwa na SM, chociaż istnieją metody leczenia, które mogą złagodzić objawy.
Stwardnienie rozsiane może być trudne do zdiagnozowania; nie ma jednego testu, który mógłby to zdiagnozować. Zamiast tego diagnoza zwykle wymaga wielu testów, aby wykluczyć inne stany z podobnymi objawami. Gdy twój lekarz przeprowadzi badanie fizykalne, prawdopodobnie zleci kilka różnych testów, jeśli podejrzewa, że możesz mieć SM.
Badania krwi
Badania krwi prawdopodobnie będą częścią wstępnej diagnostyki, jeśli lekarz podejrzewa, że możesz mieć SM. Obecnie badania krwi nie dają jednoznacznej diagnozy SM, ale mogą wykluczyć inne schorzenia. Warunki te obejmują:
- Borelioza
- rzadkie choroby dziedziczne
- syfilis
- HIV / AIDS
Wszystkie te zaburzenia można zdiagnozować za pomocą samego bloodwork. Badania krwi mogą również ujawnić nieprawidłowe wyniki. Może to prowadzić do diagnozy, takiej jak rak lub niedobór witaminy B12.
Rezonans magnetyczny
Obrazowanie metodą rezonansu magnetycznego (MRI) jest badaniem z wyboru do diagnozowania SM w połączeniu ze wstępnymi badaniami krwi. MRI wykorzystuje fale radiowe i pola magnetyczne do oceny względnej zawartości wody w tkankach organizmu. Mogą wykrywać normalne i nieprawidłowe tkanki oraz mogą wykryć nieprawidłowości.
MRI oferują szczegółowe i czułe obrazy mózgu i rdzenia kręgowego. Są znacznie mniej inwazyjne niż promieniowanie rentgenowskie lub tomografia komputerowa, które wykorzystują promieniowanie.
Cel, powód
Lekarze będą szukać dwóch rzeczy, kiedy będą zamawiać MRI z podejrzeniem stwardnienia rozsianego. Po pierwsze, sprawdzą wszelkie inne nieprawidłowości, które mogłyby wykluczyć SM, i wskażą inną diagnozę, na przykład guz mózgu. Będą również szukać dowodów demielinizacji.
Warstwa mieliny, która chroni włókna nerwowe, jest tłusta i odpycha wodę, gdy nie jest uszkodzona. Jeśli jednak mielina została uszkodzona, ta zawartość tłuszczu jest zmniejszona lub całkowicie usunięta i nie odpycha już wody. W rezultacie obszar będzie zawierał więcej wody, co można wykryć za pomocą rezonansu magnetycznego.
Aby zdiagnozować SM, lekarze muszą znaleźć dowody na demielinizację. Oprócz wykluczenia innych potencjalnych stanów, MRI może dostarczyć solidnych dowodów na wystąpienie demielinizacji.
Przygotowanie
Przed przystąpieniem do rezonansu magnetycznego zdejmij całą biżuterię. Jeśli masz metal na ubraniu (w tym zamki błyskawiczne lub haczyki na stanik), zostaniesz poproszony o przebranie się w szpitalną koszulę. Będziesz nadal leżeć wewnątrz aparatu MRI (który jest otwarty z obu stron) przez czas trwania procedury, która trwa od 45 minut do 1 godziny. Poinformuj swojego lekarza i technika z wyprzedzeniem, jeśli masz:
- metalowe implanty
- rozrusznik serca
- tatuaże
- wszczepione wlewy leków
- sztuczne zastawki serca
- historia cukrzycy
- wszelkie inne warunki, które Twoim zdaniem mogą mieć znaczenie
Nakłucie lędźwiowe
Nakłucie lędźwiowe, zwane także nakłuciem lędźwiowym, jest czasami stosowane w procesie diagnozowania SM. Ta procedura spowoduje pobranie próbki płynu mózgowo-rdzeniowego (PMR) do badania. Nakłucia lędźwiowe są uważane za inwazyjne. Podczas zabiegu igłę wprowadza się w dolną część pleców, między kręgi i do kanału kręgowego. Ta wydrążona igła pobierze próbkę płynu mózgowo-rdzeniowego do badania.
Nakłucie lędźwiowe trwa zwykle około 30 minut, a pacjent otrzymuje znieczulenie miejscowe. Pacjent jest zwykle proszony o położenie się na boku z wygiętym kręgosłupem. Po oczyszczeniu obszaru i podaniu środka znieczulającego, lekarz wstrzyknie wydrążoną igłę do kanału kręgowego, aby pobrać jedną lub dwie łyżki płynu mózgowo-rdzeniowego. Zwykle nie ma specjalnego przygotowania. Możesz zostać poproszony o zaprzestanie przyjmowania leków rozrzedzających krew.
Lekarze, którzy zlecą nakłucia lędźwiowe w trakcie diagnozy SM, wykorzystają test, aby wykluczyć stany z podobnymi objawami. Będą również szukać oznak SM, w szczególności:
- podwyższony poziom przeciwciał zwanych przeciwciałami IgG
- białka zwane prążkami oligoklonalnymi
- niezwykle duża liczba białych krwinek
Liczba białych krwinek w płynie rdzeniowym osób ze stwardnieniem rozsianym może być nawet siedem razy wyższa niż normalnie. Jednak te nieprawidłowe odpowiedzi immunologiczne mogą być również spowodowane innymi stanami.
Szacuje się również, że 5 do 10 procent osób ze stwardnieniem rozsianym nie wykazuje żadnych nieprawidłowości w swoim CSF.
Test potencjału wywołanego
Testy potencjału wywołanego (EP) mierzą aktywność elektryczną mózgu, która występuje w odpowiedzi na stymulację, taką jak dźwięk, dotyk lub wzrok. Każdy rodzaj bodźca wywołuje drobne sygnały elektryczne, które można zmierzyć za pomocą elektrod umieszczonych na skórze głowy, aby monitorować aktywność w określonych obszarach mózgu. Istnieją trzy rodzaje testów EP. Wizualna reakcja wywołana (VER lub VEP) jest najczęściej wykorzystywaną do diagnozowania SM.
Kiedy lekarze zlecają test EP, będą szukać upośledzonej transmisji, która jest obecna wzdłuż ścieżek nerwu wzrokowego. Zwykle dzieje się to dość wcześnie u większości pacjentów ze stwardnieniem rozsianym. Jednak przed stwierdzeniem, że nieprawidłowe VER są spowodowane SM, należy wykluczyć inne zaburzenia oczu lub siatkówki.
Do wykonania testu elektrofizjologicznego nie są potrzebne żadne przygotowania. Podczas testu będziesz siedzieć przed ekranem, na którym znajduje się naprzemienny wzór szachownicy. Możesz zostać poproszony o zasłanianie jednego oka na raz. Wymaga aktywnej koncentracji, ale jest bezpieczny i nieinwazyjny. Jeśli nosisz okulary, zapytaj lekarza z wyprzedzeniem, czy powinieneś je przynieść.
Nowe testy w trakcie opracowywania
Wiedza medyczna stale się rozwija. Wraz z rozwojem technologii i naszej wiedzy na temat SM, lekarze mogą znaleźć nowe testy, które ułatwią proces diagnozy SM.
Obecnie opracowywane jest badanie krwi, które będzie w stanie wykryć biomarkery związane z SM. Chociaż ten test prawdopodobnie nie będzie w stanie samodzielnie zdiagnozować SM, może pomóc lekarzom ocenić czynniki ryzyka i nieco ułatwić postawienie diagnozy.
Jakie są prognozy dla SM?
Diagnozowanie SM może być obecnie trudne i czasochłonne. Jednak objawy poparte rezonansem magnetycznym lub innymi wynikami testów w połączeniu z eliminacją innych możliwych przyczyn mogą pomóc w zrozumieniu diagnozy.
Jeśli masz objawy przypominające SM, umów się na wizytę u lekarza. Im szybciej zostaniesz zdiagnozowany, tym szybciej uzyskasz leczenie, które może pomóc złagodzić uciążliwe objawy.
Pomocna może być również rozmowa z innymi osobami, które przechodzą przez to samo. Pobierz naszą bezpłatną aplikację MS Buddy, aby dzielić się poradami i wsparciem w otwartym środowisku. Pobierz na iPhone'a lub Androida.
