To nie tylko Ty
„To nie tylko Ty” to kolumna napisana przez dziennikarza zajmującego się zdrowiem psychicznym, Sian Ferguson, poświęcona badaniu mniej znanych, niedostatecznie dyskutowanych objawów chorób psychicznych.
Bez względu na to, czy chodzi o ciągłe marzenia, obsesyjne kąpiele czy problemy z koncentracją, Sian zna z pierwszej ręki siłę słyszenia: „Hej, to nie tylko ty”. Chociaż możesz być zaznajomiony ze swoim typowym smutkiem lub lękiem, zdrowie psychiczne to o wiele więcej - więc porozmawiajmy o tym!
Jeśli masz pytanie do Sian, skontaktuj się z nim za pośrednictwem Twittera.
Kiedy mój terapeuta po raz pierwszy zasugerował, że mogę mieć zaburzenie obsesyjno-kompulsywne (OCD), odczułem wiele rzeczy.
Przede wszystkim poczułem ulgę.
Ale też się bałem. Z mojego doświadczenia wynika, że OCD jest jedną z najczęściej niezrozumianych chorób psychicznych - wszyscy myślą, że wiedzą, co to jest, ale niewiele osób tak naprawdę wie.
Większość ludzi kojarzy OCD z częstym myciem rąk i nadmiernym porządkiem, ale nie o to chodzi.
Niektóre osoby z OCD są niesamowicie zainteresowane higieną, ale wiele osób nie. Podobnie jak wielu innych, martwiłem się, że mówienie o moim OCD spotka się ze zwolnieniem - ale nie jesteś obsesyjnie uporządkowany! - zamiast zrozumienia, nawet przez ludzi, których intencje były dobre.
Jak sama nazwa wskazuje, OCD wiąże się z obsesjami, które są natrętnymi, niechcianymi, uporczywymi myślami. Obejmuje również kompulsje, czyli psychiczne lub fizyczne praktyki stosowane w celu zmniejszenia dystresu związanego z tymi myślami.
Większość z nas od czasu do czasu ma natrętne, dziwne myśli. Możemy wziąć się do pracy i pomyśleć: „Hej, a co jeśli zostawię włączoną kuchenkę gazową?” Problem polega na tym, że nadajemy tym myślom zawyżone znaczenie.
Moglibyśmy ciągle wracać do myśli: co jeśli zostawię włączoną kuchenkę gazową? Co jeśli zostawię włączoną kuchenkę gazową? Co jeśli zostawię włączoną kuchenkę gazową?
Myśli stają się wtedy dla nas bardzo przygnębiające, do tego stopnia, że wychwytujemy pewne kompulsje lub zmieniamy codzienną rutynę, aby ich uniknąć.
Dla kogoś z OCD sprawdzanie kuchenki gazowej 10 razy każdego ranka może być przymusem mającym na celu zmniejszenie tych stresujących myśli, podczas gdy inni mogą mieć modlitwę, którą powtarzają sobie, aby poradzić sobie z niepokojem.
Jednak sednem OCD jest strach lub niepewność, więc w żadnym wypadku nie ogranicza się do zarazków lub spalenia domu.
Jednym ze sposobów, w jaki OCD może przybrać formę, jest skrupulatność, często określana jako „religijny OCD” lub „moralny OCD”
„Skrupulatność to temat OCD, w którym dana osoba jest nadmiernie zaniepokojona strachem, że robi coś, co jest sprzeczne z jej przekonaniami religijnymi lub jest niemoralne” - mówi Stephanie Woodrow, doradca specjalizująca się w leczeniu OCD.
Powiedzmy, że siedzisz w kościele i przychodzi ci do głowy bluźniercza myśl. Większość ludzi religijnych poczuje się źle, ale potem odejdzie od tej myśli.
Jednak ludzie skrupulatni będą walczyć, aby odpuścić tę myśl.
Będą dręczyć się poczuciem winy, ponieważ ta myśl przyszła im do głowy i mogą się martwić, że obrażą Boga. Spędzą godziny, próbując „nadrobić” to wyznając, modląc się i czytając teksty religijne. Te kompulsje lub rytuały mają na celu zmniejszenie ich cierpienia.
Oznacza to, że religia jest dla nich pełna niepokoju i będą walczyć, aby naprawdę cieszyć się nabożeństwami lub praktykami religijnymi.
Obsesje (lub uporczywe, natrętne myśli), jeśli chodzi o skrupulatność, mogą obejmować martwienie się:
- obrażający Boga
- popełnienie grzechu
- modlić się nieprawidłowo
- błędne interpretowanie nauk religijnych
- chodzenie do „złego” miejsca kultu
- uczestniczenie w pewnych praktykach religijnych „niepoprawnie” (np. katolik może martwić się, że nie skrzyżuje się poprawnie, lub Żyd może martwić się, że nie będzie nosić Tefilinu idealnie na środku czoła)
Kompulsje (lub rytuały) mogą obejmować:
- nadmierna modlitwa
- częste spowiadanie się
- szukając wsparcia ze strony przywódców religijnych
- unikanie sytuacji, w których mogą się zdarzyć niemoralne czyny
Oczywiście wiele osób religijnych do pewnego stopnia martwi się niektórymi z powyższych problemów. Na przykład, jeśli wierzysz w piekło, prawdopodobnie martwisz się, że przynajmniej raz tam pojedziesz.
Zapytałem więc Woodrowa, jaka jest różnica między niepatologicznymi obawami religijnymi a rzeczywistym OCD?
„Kluczem jest to, że ludzie z [skrupulatnością] nie cieszą się żadnym aspektem swojej wiary / religii, ponieważ cały czas się boją” - wyjaśnia. „Jeśli ktoś jest czymś zirytowany lub martwi się, że może mieć kłopoty z powodu pomijania czegoś, może nie kochać swoich praktyk religijnych, ale nie boi się zrobić tego źle”.
Skrupulatność nie ogranicza się tylko do osób religijnych: możesz też mieć skrupulatność moralną
„Kiedy ktoś ma moralną skrupulatność, może martwić się, że nie będzie traktował ludzi równo, kłamie lub ma złe motywy, by coś zrobić” - wyjaśnia Woodrow.
Niektóre objawy skrupulatności moralnej obejmują martwienie się o:
- kłamstwo, nawet jeśli nieumyślnie (co może obejmować obawy przed kłamstwem przez zaniedbanie lub przypadkowe wprowadzenie w błąd ludzi)
- nieświadomie dyskryminuje ludzi
- działając etycznie dla własnego interesu, zamiast być motywowanym pomaganiem innym
- czy dokonane wybory etyczne są naprawdę lepsze dla większego dobra
- czy naprawdę jesteś „dobrą” osobą, czy nie
Rytuały związane ze skrupulatnością moralną mogą wyglądać następująco:
- robienie altruistycznych rzeczy, aby „udowodnić” sobie, że jesteś dobrym człowiekiem
- nadmierne udostępnianie lub powtarzanie informacji, aby przypadkowo nie okłamać ludzi
- godzinami debatując nad etyką
- odmawianie podejmowania decyzji, ponieważ nie możesz wymyślić „najlepszej” decyzji
- próbując robić „dobre” rzeczy, aby nadrobić „złe” rzeczy, które zrobiłeś
Jeśli znasz Chidi z „Dobrego miejsca”, będziesz wiedział, o co mi chodzi.
Chidi, profesor etyki, ma obsesję na punkcie ważenia etyki rzeczy - tak bardzo, że walczy o dobre funkcjonowanie, psuje relacje z innymi i często cierpi na bóle brzucha (częsty objaw niepokoju!).
Chociaż zdecydowanie nie mogę zdiagnozować postaci fikcyjnej, Chidi jest mniej więcej tym, jak może wyglądać moralny OCD.
Oczywiście problem ze skrupulatnością polega na tym, że niewiele osób wie, że istnieje.
Troska o kwestie etyczne lub religijne nie brzmi źle dla wszystkich. To, w połączeniu z faktem, że OCD jest często błędnie przedstawiane i źle rozumiane, oznacza, że ludzie nie zawsze wiedzą, na jakie znaki należy zwrócić uwagę lub gdzie zwrócić się o pomoc.
„Z mojego doświadczenia wynika, że trochę czasu zajmuje im uświadomienie sobie, że to, czego doświadczają, jest zbyt duże i niepotrzebne” - mówi Healthline Michael Twohig, profesor psychologii na Utah State University.
„Często myślą, że to część bycia wiernym” - mówi. „Ktoś z zewnątrz zwykle wkracza i mówi, że to za dużo. Bardzo pomocne może być, jeśli tej osobie da się zaufać lub przywódcą religijnym”.
Na szczęście przy odpowiednim wsparciu można leczyć skrupulatność
Często OCD leczy się terapią poznawczo-behawioralną (CBT), w szczególności prewencją ekspozycji i odpowiedzi (ERP).
ERP często polega na konfrontacji z obsesyjnymi myślami bez angażowania się w kompulsywne zachowania lub rytuały. Tak więc, jeśli wierzysz, że Bóg cię nienawidzi, jeśli nie będziesz się modlić co noc, możesz celowo pominąć jedną noc modlitwy i zarządzać swoimi uczuciami wokół niej.
Inną formą terapii OCD jest terapia akceptacji i zaangażowania (ACT), forma CBT, która obejmuje techniki akceptacji i uważności.
Twohig, który ma rozległą wiedzę na temat ACT w leczeniu OCD, niedawno pracował nad badaniem, które wykazało, że ACT jest tak samo skuteczna jak tradycyjna CBT w leczeniu OCD.
Według Twohig kolejną przeszkodą dla osób z OCD jest to, że często obawiają się, że leczenie z powodu skrupulatności odsunie ich od wiary. Ktoś może się obawiać, że terapeuta zniechęci go do modlitwy, chodzenia na spotkania religijne lub wiary w Boga.
Ale tak nie jest.
Leczenie ma na celu skupienie się na leczeniu zaburzenia OCD - nie chodzi o próbę zmiany wiary lub przekonań
Podczas leczenia OCD możesz zachować swoją religię lub przekonania.
W rzeczywistości leczenie może pomóc ci bardziej cieszyć się religią. „Badania wykazały, że po zakończeniu leczenia ludzie o skrupulatności religijnej w rzeczywistości cieszą się wiarą bardziej niż przed leczeniem” - mówi Woodrow.
Twohig się zgadza. Pracował nad badaniem z 2013 roku, które dotyczyło przekonań religijnych ludzi, którzy byli traktowani za skrupulatność. Po leczeniu stwierdzili, że skrupulatność zmniejszyła się, ale religijność nie - innymi słowy, byli w stanie zachować wiarę.
„Zwykle mówię, że naszym celem jako terapeutów jest pomoc klientowi w zrobieniu tego, co jest dla niego najważniejsze” - mówi Twohig. „Jeśli religia jest dla nich ważna, chcemy pomóc klientowi nadać jej znaczenie”.
Twój plan leczenia może obejmować rozmowę z przywódcami religijnymi, którzy pomogą ci stworzyć zdrowsze relacje z wiarą.
„Jest kilku członków duchowieństwa, którzy są również terapeutami OCD i często prezentują równowagę między robieniem tego, co„ powinni”robić z powodu religii, a tym, co według OCD powinna robić osoba” - mówi Woodrow. „Wszyscy są zgodni co do tego, że żaden przywódca religijny nigdy nie uważa rytuałów [skrupulatności] za dobre lub pomocne”.
Wspaniałą wiadomością jest to, że leczenie wszystkich postaci OCD jest możliwe. Złe wiadomości? Trudno coś leczyć, dopóki nie uznamy, że istnieje.
Objawy choroby psychicznej mogą objawiać się na wiele nieoczekiwanych i zaskakujących sposobów, do tego stopnia, że zanim połączymy je z naszym zdrowiem psychicznym, możemy doświadczyć ogromnego cierpienia.
Jest to jeden z wielu powodów, dla których powinniśmy nadal mówić o zdrowiu psychicznym, objawach i terapii - nawet, a zwłaszcza jeśli nasze zmagania przeszkadzają nam w dążeniu do tego, co dla nas najważniejsze.
Sian Ferguson jest niezależną pisarką i dziennikarką mieszkającą w Grahamstown w RPA. Jej pisarstwo obejmuje zagadnienia związane ze sprawiedliwością społeczną i zdrowiem. Możesz skontaktować się z nią na Twitterze.
