Dla niektórych niewielki strach przed oceanem to coś, z czym można sobie łatwo poradzić. Dla innych dużo większym problemem jest strach przed oceanem. Jeśli twój strach przed oceanem jest tak silny, że ma wpływ na twoje codzienne życie, możesz mieć talasofobię lub fobię oceanu.
W tym artykule omówimy objawy, przyczyny i diagnozę talasofobii. Omówimy również opcje leczenia i pozytywne perspektywy przezwyciężenia strachu przed oceanem.
Jakie są objawy?
Talassofobia może negatywnie wpłynąć na jakość życia. Ponieważ fobia jest rodzajem zaburzenia lękowego, objawy talasofobii są takie same, jak te często występujące w lęku.
Niektóre osoby z zaburzeniami lękowymi mogą również doświadczać ataków paniki. Podczas ataku paniki możesz czuć, że serce bije szybciej lub wali, a także mdłości. Możesz również odczuwać drżenie, pocenie się lub zawroty głowy. Niektórzy ludzie mają nawet poczucie zbliżającej się zagłady i dysocjacji.
Jeśli boisz się oceanu, objawy niepokoju mogą pojawić się w dowolnym momencie. Na przykład mogą się pojawiać, gdy jesteś w pobliżu plaży lub przejeżdżasz przez ocean. Mogą pojawić się, gdy lecisz samolotem nad oceanem.
W zależności od nasilenia talasofobii, możesz nawet odczuwać niepokój, patrząc na zdjęcie oceanu, a nawet słysząc słowo „ocean”.
Co to powoduje?
Istnieje wiele powodów, dla których ktoś może zacząć bać się oceanu. Ekspozycja na bodźce wywołujące reakcję strachu może prowadzić do rozwoju fobii. Ten bodziec może być traumatycznym wydarzeniem, takim jak prawie utonięcie lub obserwacja ataku rekina w oceanie. Ten rodzaj fobii nazywany jest fobią doświadczeniową.
Fobie mogą się również rozwijać bez żadnego doświadczenia i traumy. Te typy fobii niedoświadczeniowych mogą rozwinąć się z następujących przyczyn:
- Czynniki genetyczne. Posiadanie krewnego obawiającego się oceanu może zwiększyć ryzyko rozwoju talasofobii.
- Czynniki środowiskowe. Słyszenie o innych traumatycznych wydarzeniach, takich jak utonięcia lub ataki w oceanie, może wywołać strach przed oceanem.
- Czynniki rozwojowe. Jeśli obszar mózgu odpowiedzialny za reakcję na strach nie rozwinął się prawidłowo, ułatwia to rozwój fobii.
Ważne jest, aby wiedzieć, że w przypadku talasofobii strach przed oceanem staje się automatyczną, irracjonalną reakcją, której dana osoba nie może kontrolować.
Jak się to rozpoznaje?
Twój lekarz może użyć różnych narzędzi do diagnozowania talasofobii. Pierwszym krokiem jest ustalenie, czy istnieje przyczyna Twojego lęku. W niektórych przypadkach istnieją fizyczne przyczyny wzrostu lęku, takie jak zespół jelita drażliwego lub pewne zaburzenia neurologiczne.
Po ustaleniu przez lekarza, że nie ma fizycznej przyczyny fobii, może odwołać się do kryteriów diagnostycznych Amerykańskiego Towarzystwa Psychiatrycznego w celu ustalenia diagnozy określonej fobii - w tym przypadku talasofobii. Te kryteria diagnostyczne mogą obejmować:
- utrzymujący się nadmierny, nieuzasadniony strach przed oceanem
- natychmiastowa reakcja walki lub ucieczki po wystawieniu na ocean
- całkowite unikanie oceanu
- uporczywy strach przed oceanem przez co najmniej 6 miesięcy
- uznanie, że niepokój jest nieproporcjonalny do zagrożenia oceanu
Posiadanie określonej liczby kryteriów diagnostycznych pomoże lekarzowi określić, czy masz talasofobię.
Czy istnieje skuteczne leczenie?
Przezwyciężenie lęku przed oceanem jest możliwe dzięki odpowiedniej terapii. Istnieje wiele opcji leczenia i znalezienie odpowiedniego leczenia może zająć trochę czasu.
Terapia poznawczo-behawioralna (CBT) to opcja leczenia, która koncentruje się na zmianie negatywnych myśli i zachowań na zdrowsze. W jednym badaniu z 2013 roku naukowcy wykorzystali techniki neuroobrazowania, aby określić wpływ CBT na niektóre zaburzenia fobiczne.
Fobie mogą powodować widoczną aktywację i zmiany w szlakach nerwowych mózgu. Naukowcy odkryli, że terapia poznawczo-behawioralna ma znaczący pozytywny wpływ na szlaki nerwowe u osób z określonymi fobiami, takimi jak strach przed oceanem.
Inną opcją leczenia jest terapia ekspozycyjna, która jest w rzeczywistości podzbiorem CBT. Większość ludzi, którzy mają fobie, aktywnie unika obiektu lub sytuacji, której się boją, co może pogorszyć fobię. Terapia ekspozycji polega na wystawieniu osoby na jej strach w bezpiecznym środowisku.
W przypadku talasofobii może to obejmować oglądanie zdjęć lub oglądanie filmów z oceanu z lekarzem psychiatrą. W końcu może to nawet oznaczać wizytę na plaży lub zanurzenie się w oceanie z profesjonalistą u boku. Z biegiem czasu ten rodzaj bezpiecznego narażenia może zmniejszyć ogólny strach przed oceanem.
Istnieją również eksperymentalne procedury leczenia fobii, takie jak chemioterapia przedsionkowa i terapia wirtualnej rzeczywistości. Obie terapie opierają się na systemach wzrokowych mózgu. Jednak ponieważ są one stosunkowo nowe, potrzebne są dalsze badania, aby określić ich skuteczność.
Leki niekoniecznie są zalecane osobom obawiającym się oceanu, ponieważ terapie wymienione powyżej mają wysoki wskaźnik skuteczności. Jednak dla osób, które potrzebują krótkotrwałego wsparcia przy objawach lęku, opcją mogą być leki.
Najważniejsze
Talassofobia, czyli lęk przed oceanem, to specyficzna fobia, która może negatywnie wpłynąć na jakość życia. Jeśli czujesz, że potrzebujesz pomocy w przezwyciężeniu strachu przed oceanem, może Ci pomóc specjalista zdrowia psychicznego.
Talassofobię można leczyć za pomocą terapii poznawczo-behawioralnej i terapii ekspozycyjnej, z których oba mają wysoki wskaźnik sukcesu. Z czasem leczenie lęku przed oceanem może pomóc przywrócić jakość życia.
