Przemoc w rodzinie, czasami nazywana przemocą interpersonalną (IPV), dotyka każdego roku bezpośrednio miliony ludzi w Stanach Zjednoczonych. Według Centers for Disease Control and Prevention (CDC) prawie 1 na 4 kobiety i 1 na 7 mężczyzn doświadcza w pewnym momencie swojego życia ciężkiej przemocy fizycznej ze strony partnera.
Szacunki te są prawdopodobnie niskie. Ze względu na wszechobecne piętno społeczne związane z IPV, wiele osób, na które ma bezpośredni wpływ, jest mało prawdopodobne, aby to zgłosiło z powodu obwiniania ofiar, rasizmu, homofobii, transfobii i innych powiązanych uprzedzeń.
Badania wielokrotnie wykazały korelacje między niektórymi wydarzeniami i świętami a wskaźnikami zgłoszeń dotyczących przemocy domowej. W jednym 11-letnim badaniu, które dotyczyło prawie 25 000 przypadków maltretowania partnerów, odnotowano znaczący wzrost liczby zgłoszonych IPV w niedzielę Super Bowl. Liczby były wyższe również w Nowy Rok i Dzień Niepodległości.
W 2015 roku National Football League połączyła siły z kampanią No More, aby wyemitować miejsce przeciwko przemocy domowej podczas meczu. Zawierał prawdziwy telefon pod numer 911 przez ofiarę IPV, która musiała udawać, że zamawia pizzę, podczas rozmowy z lokalnym dyspozytorem policji.
Był to rzadki i bardzo potrzebny przypadek przemocy w domu, przedstawiany jako problem, który należy rozwiązać na szczeblu krajowym. IPV jest często przedstawiane jako sprawa prywatna przez media i wymiar sprawiedliwości w sprawach karnych. W rzeczywistości taka przemoc - która nie musi nawet być fizyczna - wywołuje efekt falowania, który rozciąga się na całe społeczności i poza nią. Z niecierpliwością czekamy na rozpoczęcie Super Bowl 50,
Intymna przemoc partnera: jej definicja
Według CDC, partner intymny to każdy, z którym dana osoba ma „bliskie relacje osobiste”. Może to obejmować zarówno obecnych, jak i byłych partnerów seksualnych lub romantycznych.
Przemoc ze strony partnera jest wzorcem zachowań przymusowych lub kontrolujących. Mogą one przybierać dowolną (lub dowolną kombinację) z następujących form:
- przemoc fizyczna
- przemoc seksualna, w tym gwałt, niechciany kontakt seksualny, niepożądane doświadczenia seksualne (takie jak ekspozycja na pornografię), molestowanie seksualne i groźby przemocy seksualnej
- myślistwo
- agresja psychologiczna, która polega na wykorzystaniu zarówno komunikacji werbalnej, jak i niewerbalnej do sprawowania kontroli nad inną osobą i / lub zamiaru wyrządzenia jej psychicznej lub emocjonalnej krzywdy. Może to obejmować kontrolę przymusu, izolowanie ich od przyjaciół i rodziny, ograniczanie ich dostępu do pieniędzy, zakazywanie im stosowania środków kontroli urodzeń lub wykorzystywanie słabych punktów (np. Grożenie im deportacją)
Koszty bezpośrednie i pośrednie
Kiedy myślimy o tym, ile kosztuje przemoc w rodzinie, zwykle myślimy w kategoriach kosztów bezpośrednich. Może to obejmować opiekę medyczną oraz koszty policji, więzienia i usług prawnych.
Ale IPV wiąże się również z wieloma kosztami pośrednimi. Są to długoterminowe skutki przemocy, które wpływają na jakość życia, produktywność i możliwości ofiary. Według Światowej Organizacji Zdrowia (WHO) mogą to być koszty psychologiczne, obniżona produktywność, utracone zarobki i inne koszty pozafinansowe.
Według badań przeprowadzonych w 2004 roku na Uniwersytecie Kalifornijskim w San Francisco, całkowity koszt IPV przeciwko kobietom w Stanach Zjednoczonych przekracza 8,3 miliarda dolarów rocznie.
Badania te opierały się na danych z 1995 r., Więc w dolarach z 2015 r. Liczba ta prawdopodobnie będzie znacznie wyższa.
Globalnie, według Copenhagen Consensus Center i na podstawie danych z 2013 r., Roczny koszt IPV na świecie wynosi 4,4 biliona dolarów, co stanowi około 5,2 procent globalnego PKB. Naukowcy zauważają, że faktyczna liczba jest prawdopodobnie znacznie wyższa z powodu zaniżania raportów.
Koszty miejsca pracy
Aby zrozumieć, że skutki IPV wykraczają poza dom, nie musimy szukać dalej niż opłata, jaką IPV pobiera w miejscu pracy. Dane z National Violence Against Women Survey (NVAWS) opublikowane przez CDC szacują, że kobiety w Stanach Zjednoczonych tracą prawie 8 milionów dni płatnej pracy każdego roku z powodu IPV.
To odpowiednik 32 114 pełnoetatowych miejsc pracy. IPV wpływa również na pracę w domu, ponieważ szacuje się, że stracono dodatkowe 5,6 miliona dni.
Oprócz straconych dni pracy, IPV utrudnia ofiarom koncentrację w pracy, co może dodatkowo wpłynąć na produktywność. Ogólnopolskie badanie opinii publicznej przeprowadzone przez Corporate Alliance to End Partner Violence (CAEPV) w 2005 r. Wykazało, że 64 procent ofiar IPV uważa, że ich zdolność do pracy jest przynajmniej częściowo wynikiem przemocy domowej.
Koszty opieki zdrowotnej
Fizyczne koszty zdrowotne poniesione przez IPV są zarówno natychmiastowe, jak i długoterminowe. Na podstawie danych z 2005 roku CDC szacuje, że IPV powoduje 2 miliony obrażeń kobiet i 1200 zgonów.
Leczenie urazów związanych z IPV jest często w toku, co oznacza, że ofiary muszą wielokrotnie szukać pomocy medycznej. Według krajowego badania z 2005 r. Kobiety, które doznały urazów związanych z IPV, będą musiały odwiedzić pogotowie dwukrotnie, średnio 3,5 razy odwiedzić lekarza, średnio 5,2 razy odwiedzić dentystę i odbyć 19,7 wizyt fizjoterapeutycznych.
Niezależnie od tego, czy jest to fizyczne, czy psychiczne, IPV jest traumatyczne. Dane z NVAWS z 1995 r. Pokazują, że 1 na 3 kobiety - ofiary gwałtu, ponad 1 na 4 ofiary napaści fizycznej i prawie 1 na 2 ofiary prześladowania szukało pomocy psychiatrycznej. Liczba wizyt waha się średnio od 9 do 12, w zależności od przeżywanej traumy.
Trudno jest wyliczyć kwotę w dolarach na takie wizyty, biorąc pod uwagę złożoność amerykańskiego systemu opieki zdrowotnej, ale szacunki z badania z 2008 roku wskazują, że IPV może kosztować od 2,3 do 7 miliardów dolarów „w ciągu pierwszych 12 miesięcy po wiktymizacji”.
Po pierwszym roku IPV nadal podnosi rachunki za usługi medyczne. CDC szacuje, że ofiary przemocy domowej mają o 80% wyższe ryzyko udaru, 70% wyższe ryzyko chorób serca, 70% wyższe ryzyko intensywnego picia i 60% wyższe ryzyko zachorowania na astmę.
Koszty dla dzieci
IPV ma również bezpośredni wpływ na dzieci narażone na jego działanie i na wiele sposobów. Według raportu National Institute of Justice z 2006 roku, IPV i wykorzystywanie dzieci współwystępują w 30-60 procentach przypadków w USA.
W 2006 roku UNICEF oszacował, że 275 milionów dzieci na całym świecie było narażonych na przemoc w domu; liczba ta prawdopodobnie wzrosła. Ich odkrycia sugerują, że dzieci, które są narażone na przemoc, mogą mieć problemy emocjonalne lub behawioralne, być bardziej narażone na napaść fizyczną lub seksualną i mogą częściej naśladować agresywne zachowania. (Uwaga: molestowanie jest zawsze wyborem dokonywanym przez sprawcę; nie wszystkie dzieci, które są świadkami wykorzystywania, dopuszczają się wykorzystywania).
Odkrycia te podkreślają fakt, że przemoc nie jest problemem prywatnym, ale w rzeczywistości cyklem, który dotyka dzieci, ich rówieśników, miejsce pracy, a co za tym idzie, nas wszystkich.
Należy powtórzyć, że koszt przemocy jest trudny do oszacowania z różnych powodów, a podane tutaj szacunki są prawdopodobnie niskie. Biorąc pod uwagę emocjonalne i fizyczne straty dla rodzin, przyjaciół i społeczności ofiar, koszt IPV w Stanach Zjednoczonych to rachunek, na którego zapłacenie po prostu nie możemy sobie pozwolić.
Jak możesz pomóc komuś, kogo dotyczy IPV?
Jeśli przyjaciel lub osoba, na której Ci zależy, jest wykorzystywana przez swojego partnera, poniższe wskazówki mogą mieć ogromne znaczenie:
- Porozmawiaj z nimi. Poinformuj znajomego, że Ci na nim zależy i martwisz się o jego samopoczucie. Twój przyjaciel może zaprzeczyć, że został wykorzystany. Po prostu daj im znać, że jesteś tam dla nich.
- Unikaj osądzania. Zaufaj temu, co twój przyjaciel mówi o swoim doświadczeniu; wiele ofiar obawia się, że nie uwierzą. Zrozum, że ludzie, którzy doświadczają przemocy, mogą winić siebie za to lub próbować usprawiedliwić nadużycie w inny sposób. Zrozum również, że osoby doświadczające przemocy mogą kochać swojego oprawcę.
- NIE obwiniaj ich. Przemoc nigdy nie jest winą ofiary, pomimo tego, co mógłby powiedzieć jej oprawca. Powiedz przyjacielowi, że to nie jej wina; nikt nie zasługuje na to, by go nadużywać.
- NIE mów im, żeby wyszli. Choć może to być trudne, twój przyjaciel wie, co jest dla niego najlepsze. Kiedy ofiary opuszczają sprawcę, często wzrasta ryzyko śmierci; Twój przyjaciel może nie odejść, nawet jeśli myślisz, że powinien. Zamiast tego daj im możliwość dokonywania własnych wyborów.
- Pomóż im poznać dostępne opcje. Wiele ofiar czuje się samotnych i bezradnych lub nie jest bezpiecznie szukać zasobów we własnym domu. Zaproponuj im wyszukanie infolinii lub przechowywanie dla nich broszur.
Odwiedź Centrum świadomości nadużyć w związku, aby uzyskać więcej wskazówek na temat wspierania przyjaciela (lub współpracownika), który jest wykorzystywany.
Gdzie mogę uzyskać pomoc?
Istnieje wiele zasobów dla ofiar wykorzystywania. Jeśli doświadczasz nadużycia, upewnij się, że dostęp do tych zasobów na komputerze lub telefonie jest bezpieczny.
- Krajowa gorąca linia ds. Przemocy w rodzinie: zasoby dla wszystkich ofiar IPV; Całodobowa infolinia pod numerem 1-800-799-7233, 1-800-787-3224 (TTY)
- Projekt Przeciwko Przemocy: specjalistyczne zasoby dla ofiar LGBTQ i HIV-pozytywnych; Całodobowa infolinia 212-714-1141
- Krajowa Sieć Rape, Abuse i Incest (RAINN): zasoby dla ofiar wykorzystywania i napaści seksualnych; Całodobowa infolinia 1-800-656-HOPE
- Biuro ds. Zdrowia Kobiet: zasoby według stanu; infolinia: 1-800-994-9662
