Okresowe Zaburzenia Wybuchowe: Leczenie, Objawy I Przyczyny

2024 Autor: Jesus Peterson | [email protected]. Ostatnio zmodyfikowany: 2023-12-17 11:23

Co to jest okresowe zaburzenia wybuchowe?

Okresowe zaburzenia wybuchowe (IED) to stan, który obejmuje nagłe wybuchy wściekłości, agresji lub przemocy. Te reakcje bywają irracjonalne lub nieproporcjonalne do sytuacji.

Podczas gdy większość ludzi raz na jakiś czas traci panowanie nad sobą, IED wiąże się z częstymi, powtarzającymi się wybuchami. Osoby z IED mogą wpadać w napady złości, niszczyć mienie lub atakować innych werbalnie lub fizycznie.

Czytaj dalej, aby poznać niektóre typowe objawy IED.

Jakie są objawy?

Impulsywne, agresywne epizody charakteryzujące IED mogą przybierać różne formy. Niektóre zachowania, które mogą być oznakami IED, obejmują:

• krzyczy i krzyczy
• intensywne kłótnie
• złość i szaleństwo
• zagrożenia
• wściekłość na drodze
• przebijanie ścian lub łamanie płyt
• niszczenie mienia
• przemoc fizyczna, taka jak uderzanie lub popychanie
• walki lub bójki
• przemoc w rodzinie
• atak

Te zaklęcia lub ataki często pojawiają się bez ostrzeżenia. Są krótkotrwałe, rzadko trwają dłużej niż pół godziny. Mogą pojawiać się wraz z objawami fizycznymi, takimi jak:

• zwiększona energia (przypływ adrenaliny)
• ból głowy lub ciśnienie w głowie
• palpitacje serca
• ucisk w klatce piersiowej
• napięcie mięśni
• mrowienie
• drżenie

Uczucie irytacji, wściekłości i utraty kontroli jest często zgłaszane przed lub w trakcie epizodu. Osoby z IED mogą odczuwać gonitwę myśli lub poczucie emocjonalnego dystansu. Zaraz potem mogą odczuwać zmęczenie lub ulgę. Osoby z IED często zgłaszają wyrzuty sumienia lub poczucie winy po epizodzie.

U niektórych osób z IED epizody te występują regularnie. U innych pojawiają się po tygodniach lub miesiącach nieagresywnych zachowań. Między aktami przemocy fizycznej mogą wystąpić wybuchy werbalne.

Jak się to rozpoznaje?

Nowe wydanie Podręcznika diagnostyczno-statystycznego (DSM-5) zawiera zaktualizowane kryteria diagnostyczne dla IED. Nowe kryteria rozróżniają:

• częstsze epizody agresji werbalnej bez fizycznego szkodzenia ludziom lub mieniu
• rzadziej niszczące lub agresywne zachowania powodujące poważne szkody dla ludzi lub mienia

Zaburzenie charakteryzujące się impulsywnym i agresywnym zachowaniem pojawiło się we wszystkich wydaniach DSM. Jednak po raz pierwszy został nazwany IED w trzeciej edycji. Przed trzecią edycją uważano, że jest rzadki. Dzięki zaktualizowanym kryteriom diagnostycznym i postępom w badaniach IED uważa się, że jest teraz znacznie bardziej powszechny.

W 2005 roku badanie wykazało, że 6,3 procent z 1300 osób poszukujących opieki z powodu problemów ze zdrowiem psychicznym spełniło kryteria DSM-5 IED w pewnym momencie swojego życia. Ponadto 3,1 procent spełniało kryteria aktualnej diagnozy.

Badanie z 9282 osobami z 2006 roku wykazało, że 7,3 procent spełnia kryteria DSM-5 dla IED w pewnym momencie swojego życia, podczas gdy 3,9 procent spełnia kryteria w ciągu ostatnich 12 miesięcy.

Co to powoduje i kto jest zagrożony?

Niewiele wiadomo o przyczynach IED. Przyczyną jest prawdopodobnie połączenie czynników genetycznych i środowiskowych. Czynniki genetyczne obejmują geny przekazywane z rodzica na dziecko. Czynniki środowiskowe obejmują zachowania, na które dana osoba jest narażona jako dziecko.

Chemia mózgu również może odgrywać rolę. Badania sugerują, że powtarzające się impulsywne i agresywne zachowania są związane z niskim poziomem serotoniny w mózgu.

Możesz być narażony na zwiększone ryzyko rozwoju IED, jeśli:

• są mężczyznami
• mają mniej niż 40 lat
• dorastał w domu znęcającym się słownie lub fizycznie
• jako dziecko doświadczył wielu traumatycznych wydarzeń

• masz inną chorobę psychiczną, która powoduje impulsywne lub problematyczne zachowanie, takie jak:

  • zespół nadpobudliwości psychoruchowej z deficytem uwagi (ADHD)
  • aspołeczne zaburzenie osobowości
  • zaburzenie osobowości z pogranicza: zaburzenie typu borderline

Jak to jest traktowane?

Istnieje wiele metod leczenia IED. W większości przypadków stosuje się więcej niż jeden zabieg.

Terapia

Spotkanie z doradcą, psychologiem lub terapeutą, samotnie lub w grupie, może pomóc osobie radzić sobie z objawami IED.

Terapia poznawczo-behawioralna (CBT) to rodzaj terapii, która polega na identyfikowaniu szkodliwych wzorców i wykorzystaniu umiejętności radzenia sobie, technik relaksacyjnych i edukacji nawrotowej w celu radzenia sobie z agresywnymi impulsami.

Badanie z 2008 roku wykazało, że 12 tygodni indywidualnej lub grupowej CBT zmniejszyło objawy IED, w tym agresję, kontrolę gniewu i wrogość. Było to prawdą zarówno podczas leczenia, jak i po trzech miesiącach.

Lek

Nie ma konkretnych leków na IED, ale niektóre leki mogą pomóc zmniejszyć impulsywne zachowanie lub agresję. Obejmują one:

• leki przeciwdepresyjne, w szczególności selektywne inhibitory wychwytu zwrotnego serotoniny (SSRI)
• stabilizatory nastroju, w tym lit, kwas walproinowy i karbamazepina
• leki przeciwpsychotyczne
• leki przeciwlękowe

Badania nad lekami na IED są ograniczone. Badanie z 2009 roku wykazało, że fluoksetyna SSRI, bardziej znana pod nazwą handlową Prozac, zmniejsza impulsywno-agresywne zachowania u osób z IED.

Pełne działanie leków z grupy SSRI może zająć do trzech miesięcy, a objawy zwykle pojawiają się ponownie po zaprzestaniu leczenia. Ponadto nie wszyscy reagują na leki.

Alternatywne metody leczenia

Niewiele badań dotyczyło skuteczności alternatywnych metod leczenia i zmian stylu życia w przypadku IED. Mimo to istnieje wiele interwencji, które prawdopodobnie nie będą miały negatywnego wpływu. Niektóre z nich obejmują:

• przyjęcie zbilansowanej diety
• wystarczającej ilości snu
• pozostanie aktywnym fizycznie
• unikanie alkoholu, narkotyków i papierosów
• ograniczanie i zarządzanie źródłami stresu
• znalezienie czasu na relaksujące zajęcia, takie jak słuchanie muzyki
• praktykowanie medytacji lub innych technik uważności
• wypróbowanie alternatywnych terapii, takich jak akupresura, akupunktura lub masaż

Jakie są komplikacje?

IED może wpływać na twoje bliskie relacje i codzienne czynności. Częste kłótnie i bardziej agresywne zachowanie mogą utrudniać utrzymanie stabilnych i wspierających relacji. Epizody IED mogą powodować znaczne szkody w rodzinach.

Możesz również odczuć konsekwencje agresywnego zachowania w pracy, szkole lub na drodze. Utrata pracy, wydalenie ze szkoły, wypadki samochodowe, reperkusje finansowe i prawne to wszystkie możliwe komplikacje.

Osoby z IED są bardziej narażone na inne problemy ze zdrowiem psychicznym i fizycznym. Niektóre z nich obejmują:

• depresja
• niepokój
• ADHD
• nadużywanie alkoholu lub innych substancji
• inne ryzykowne lub impulsywne zachowania, takie jak problem z hazardem lub niebezpieczny seks
• zaburzenia odżywiania
• przewlekłe bóle głowy
• wysokie ciśnienie krwi
• cukrzyca
• choroba serca
• udar mózgu
• chroniczny ból
• wrzody
• samookaleczenie i samobójstwo

Zapobieganie samobójstwom

• Jeśli uważasz, że ktoś jest bezpośrednio narażony na samookaleczenie lub zranienie innej osoby:
• • Zadzwoń pod numer 911 lub lokalny numer alarmowy.
• • Pozostań z tą osobą do przybycia pomocy.
• • Usuń broń, noże, lekarstwa i inne rzeczy, które mogą spowodować obrażenia.
• • Słuchaj, ale nie osądzaj, nie kłóć się, nie gróź ani nie krzycz.
• Jeśli Ty lub ktoś, kogo znasz, rozważa samobójstwo, poproś o pomoc gorącą linię pomocy w sytuacjach kryzysowych lub zapobiegania samobójstwom. Wypróbuj National Suicide Prevention Lifeline pod numerem 800-273-8255.

Zobacz lekarza

Wiele osób z IED nie szuka leczenia. Ale zapobieganie epizodom IED jest prawie niemożliwe bez profesjonalnej pomocy.

Jeśli podejrzewasz, że masz IED, umów się na wizytę u lekarza lub innego specjalisty zdrowia psychicznego. Jeśli uważasz, że możesz zrobić krzywdę sobie lub komuś innemu, natychmiast zadzwoń pod numer 911.

Jeśli jesteś w związku z kimś, kogo podejrzewasz, że ma IED, możesz poprosić ukochaną osobę o pomoc. Nie ma jednak gwarancji, że tak się stanie. IED nie powinien być używany jako wymówka dla agresywnego lub brutalnego zachowania w stosunku do ciebie.

Postaw na pierwszym miejscu ochronę siebie i swoich dzieci. Dowiedz się, jak przygotować się na sytuacje awaryjne i znaleźć pomoc, dzwoniąc do National Domestic Violence Hotline pod numer 800-799-SAFE (800-799-7233) lub odwiedzając ich witrynę internetową.