Jennifer miała właśnie skończyć 60 lat, kiedy przyszła do mojego studia tańca na rurze. Dwa tygodnie wcześniej napisała do mnie e-maila.
„Wahałam się, czy wziąć udział w zajęciach tańca na rurze, martwiłam się, co pomyślą o mnie inni ludzie” - napisała. „Ale martwiłem się tym, co ludzie myślą o mnie zbyt długo i teraz chciałbym się zarejestrować”.
W pracowni robi trzy małe kroki i podnosi się z podłogi. Jej srebrne włosy rozpościerają się szeroko, zawieszone w powietrzu.
Kiedy jej palce dotykają podłogi, śmieje się. Pęknie jak błyskawica na betonie industrialnej przestrzeni studia.
Skaczę w górę iw dół w gorących szortach jednorożca, wyciągając rękę do niej, by przybić piątkę. Nasze dłonie uderzają, a ona przyciąga mnie do siebie i obejmuje.
"Zrobiliśmy to!?" woła.
"Zrobiliśmy." Odwzajemniam uśmiech.
To moja praca, biznes, o którym marzyłem przez 5 lat po tym, jak zostałem prawnikiem w startupach na scenie technologicznej San Francisco.
Jako zawodowa tancerka na rurze, instruktorka i właścicielka dwóch studiów, każdego miesiąca spotykam setki ludzi, którzy wyruszają na naukę tańca na rurze.
Jest wiele powodów, dla których ludzie próbują Polaków. Niektórzy przychodzą na świetny trening lub dlatego, że ciągnął ich znajomy. Dla niektórych to czysta ciekawość.
Inni próbują, bo słyszeli, że taniec na rurze daje siłę. I mają rację.
Dla mnie i tysięcy innych ludzi, którzy kochają ten dziwny i zwariowany sport, w którym rzucamy się wokół 45-milimetrowego kawałka stali nierdzewnej, taniec na rurze ma w sobie magię.
Czy taniec na rurze jest feministką?
Wiele osób uważa, że rekreacyjny taniec na rurze jest ucieleśnieniem wszystkiego, co jest nie tak z pozytywnym nastawieniem seksualnym.
Krytycy twierdzą, że jest to obiektywizacja, zbyt związana z historią striptizu Polaka, by można ją było uznać za sztukę lub sport. Przynajmniej w świecie biegunów myślałem, że wyszliśmy poza tę krytykę, nawet przybywając, aby uhonorować striptizerki, które przetrwały trudności i utorowały drogę dla naszego sportu.
Następnie J. Lo Pole tańczyła w swoim występie w przerwie Super Bowl 2020. Debata o tym, czy taniec na rurze wzmacnia siłę, nagle wróciła na światło dzienne.
Niektórzy krytycy twierdzą, że angażowanie się w ruch zmysłowy oznacza bycie przez niego podporządkowanym i pozbawionym mocy. Nie zgadzam się.
Taniec na rurze pomógł mi i wielu moim uczniom na nowo zdefiniować - na własnych warunkach - czym jest dla nas seksualność. To my decydujemy, co jest dla nas dobre, co sprawia, że czujemy się żywi.
To styl ruchu, który pomaga wielu ludziom wzmocnić naszą wewnętrzną siłę. Michael Pope, student tańca na rurze i gibkości, mówi: „Dla mnie aktywność fizyczna była kanałem samopoznania i rozwoju”.
Sport, fitness, ruch, taniec: wszystkie te rzeczy w przeszłości pomagały ludziom znaleźć w sobie siłę, o której nie wiedzieli, że mają.
Często ta siła przenosi się na inne dziedziny życia. Widziałem, jak studenci znajdowali odwagę, by spróbować ryzykownego ruchu tyczki, tylko po to, by przełożyć tę odwagę na prośbę o podwyżkę lub założenie własnej firmy.
Kiedy uczniowie odnajdą tę siłę w sobie, ona nie odchodzi.
Co wyróżnia biegun
Jedna duża różnica między tańcem na rurze a innymi sportami jest dość oczywista: tancerze zwykle nie ubierają się zbyt wiele.
Polak wymaga, aby podczas ćwiczeń uczniowie patrzyli na siebie w lustrze. Kiedy budują siłę w swoich sztuczkach i płynność w tańcu, często przechodzą od krytykowania własnego ciała do „Wow, spójrz, co może zrobić moje ciało!”
„Wow” zdarza się polerom o różnych kształtach i rozmiarach. Nacisk „wow” kładzie się na umiejętność opanowania ruchów technicznych i świetnego wyglądu, niezależnie od typu sylwetki.
Instruktorka tańca na rurze Janet Cee mówi: „Jedną rzeczą, która wyróżnia biegun jest łatwość, z jaką można zauważyć i poczuć spełnienie. Niezależnie od tego, czy jest to zwis na zewnątrz nóg, czy żelazny X, wszystkie ruchy wyglądają jak rzeczy, których ludzkie ciało nie powinno być w stanie! Wiele innych sportów nie ma tego efektu wow”.
Julie, studentka tańca na rurze, mówi: „Dla mnie Polak głęboko leczył zespół stresu pourazowego, którego doznałem w związku z traumą seksualną, której doświadczyłem we wczesnych latach dorosłości. Nie chodzi o to, że doszedłem do bieguna bez mocy, ale o to, że szukałem pozwolenia od siebie, a nie kogoś innego, na odzyskanie mojej mocy. To, co robią wtedy studia na rurze i tańce na rurze, to zapewnienie Ci przestrzeni, w której możesz znaleźć własną moc w sobie.”
Julie nie jest sama.
Słyszałem wiele historii od osób, które doświadczyły przemocy seksualnej w swoim życiu, mówiących o tym, jak zmysłowa fizyczność Polaka pomogła im odzyskać część siebie, która wcześniej czuła się skradziona.
W tym sensie rekreacyjny taniec na rurze może być naczyniem, które pomaga ludziom znaleźć własną siłę i miłość własną, rzecz być może pogrzebaną, ale bardzo żywą głęboko w nas wszystkich.
Chodzi o ludzi
Podczas gdy wielu postrzega taniec na rurze jako coś, czego można spróbować raz na wieczorze panieńskim, wielu poświęca lata swojego życia na cotygodniowe, a nawet codzienne treningi sportowe.
Niektórzy pozostają z tyczką, ponieważ przygotowują się do zawodów tańca na rurze. Niektórzy zostają, żeby zdobyć nowe sztuczki. Wielu zostaje, ponieważ, tak jak ja, studio biegunowe czuje się jak w domu.
Dorastałem w kościele, w którym członkowie widywali się co tydzień, a społeczność Polaków wypełnia moje serce tak, jak kiedyś kościół. To są moi ludzie, ci, którzy lubią dyndać swoimi ciałami do góry nogami w powietrzu.
Jednym z najważniejszych aspektów tańca na rurze, poza radością z ruchu, jest to, że jest to społeczność ludzi, których łączy miłość do sportu, który wciąż jest daleki od akceptacji kulturowej.
Wielu tancerzy na rurze rekreacyjnie unika o tym wzmianki. Nie publikują filmów ani zdjęć przedstawiających taniec na rurze ani nie mówią otwarcie o tańcu na rurze.
Zamiast tego mówią, że idą na gimnastykę lub zajęcia taneczne, gdy ludzie o to proszą.
Społeczność policjantów jest bardzo zgrana, ponieważ ufają sobie nawzajem w utrzymaniu przestrzeni, często w ciszy lub prywatności, w świecie, który żyje głośno. Polowanie z innymi to powierzanie im czegoś intymnego.
Praca z instruktorem tańca na rurze to zaufanie, że dosłownie uniosą Cię w powietrze i ochronią przed upadkiem na głowę.
Podnoszenie, plamienie i ufny, konsensualny dotyk to duża część tego, co sprawia, że społeczności biegunów są tak ścisłe.
Mimo to taniec na rurze i społeczność tańca na rurze uczą mnie każdego dnia nowych rzeczy.
Spróbuj
Jeśli denerwujesz się próbą tańca na rurze, oto kilka wskazówek i sztuczek, które sprawdziły się w przypadku innych:
- Zwerbuj przyjaciela. Wielu uczniów bierze pierwsze zajęcia z przyjacielem, współpracownikiem… niektórzy nawet przyprowadzają rodzica!
- Spróbuj wziąć prywatną lekcję. Większość studiów oferuje prywatne lekcje tańca na rurze, które można zarezerwować online lub za pośrednictwem poczty elektronicznej.
- Pamiętaj, większość nowych uczniów jest zdenerwowana. Nie jesteś sam, jeśli czujesz się nieśmiały. Warto pamiętać, że ludzie są zwykle tak skoncentrowani na próbie nauczenia się, że zazwyczaj cię nie obserwują. Na większości zajęć wszyscy jesteśmy razem!
- Wypróbuj zajęcia wirtualne. Istnieje wiele zajęć online skoncentrowanych na podłodze, które możesz wypróbować w zaciszu własnego domu. Wiele osób omawia podstawy niskiego przepływu, czyli ruchu inspirowanego tyczką. Sprawdź transmisję na żywo mojego studia, aby ją wypróbować!
Prawie każdy jest trochę zdenerwowany za pierwszym razem. Nie pozwól, aby to powstrzymało Cię przed doświadczeniem tego, co ma do zaoferowania ten wyjątkowy sport.
Amy Bond jest pisarką, właścicielką małej firmy i tancerką na rurze z San Francisco w Kalifornii. Obecnie pisze pamiętnik „Becoming California”. Kiedy nie tańczy na rurze ani nie pisze, spędza swój wolny czas na rzecznictwie dla osób ubiegających się o azyl jako prawniczka pro bono.
