Aż 1 na 10 kobiet ma endometriozę. W 2009 roku dołączyłem do tych szeregów.
W pewnym sensie miałem szczęście. U większości kobiet uzyskanie diagnozy zajmuje średnio 8,6 roku od wystąpienia objawów. Przyczyn tego opóźnienia jest wiele, w tym fakt, że diagnoza wymaga operacji. Moje objawy były tak poważne, że w ciągu sześciu miesięcy miałam operację i diagnozę.
Jednak posiadanie odpowiedzi nie oznaczało, że byłam w pełni przygotowana na przyszłość z endometriozą. To rzeczy, których nauczyłem się latami, i żałuję, że nie wiedziałem tego od razu.
Nie wszyscy lekarze są ekspertami od endometriozy
Miałem niesamowitą ginekologię położniczą, ale nie była przygotowana do radzenia sobie z tak poważnym przypadkiem jak mój. Ukończyła moje pierwsze dwie operacje, ale w ciągu kilku miesięcy od każdej z nich odczułem silny ból.
Miałem dwa lata do walki, zanim dowiedziałem się o operacji wycięcia - technice, którą Endometriosis Foundation of America nazywa „złotym standardem” w leczeniu endometriozy.
Bardzo niewielu lekarzy w Stanach Zjednoczonych jest przeszkolonych w zakresie wykonywania operacji wycięcia, a mój z pewnością nie. W rzeczywistości w moim stanie na Alasce nie było w tamtym czasie wyszkolonych lekarzy. Skończyło się na podróży do Kalifornii, aby zobaczyć się z Andrew S. Cookiem, MD, certyfikowanym ginekologiem, który jest również przeszkolony w specjalności endokrynologii reprodukcyjnej. Przeprowadził moje kolejne trzy operacje.
Było to drogie i czasochłonne, ale ostatecznie było dla mnie tego warte. Minęło pięć lat od mojej ostatniej operacji, a ja nadal radzę sobie dużo lepiej niż przed spotkaniem z nim.
Poznaj ryzyko związane z przyjmowanymi lekami
Kiedy po raz pierwszy postawiłem diagnozę, lekarze nadal często przepisywali leuprolid wielu kobietom z endometriozą. To zastrzyk, który ma wprowadzić kobietę w okresową menopauzę. Ponieważ endometrioza jest stanem zależnym od hormonów, uważa się, że zatrzymanie hormonów można również zatrzymać.
Niektórzy ludzie doświadczają znaczących negatywnych skutków ubocznych podczas próbowania terapii zawierających leuprolid. Na przykład w jednym badaniu z 2018 r. Obejmującym nastolatki z endometriozą, skutki uboczne schematu leczenia obejmującego leuprolid wymieniono jako utratę pamięci, bezsenność i uderzenia gorąca. Niektórzy uczestnicy badania uważali, że ich skutki uboczne są nieodwracalne nawet po zaprzestaniu leczenia.
Dla mnie sześć miesięcy, które spędziłem na tym leku, było naprawdę najbardziej chorymi, jakie czułem. Moje włosy wypadły, miałem problemy z utrzymaniem jedzenia, jakoś nadal przytyłem około 20 funtów i ogólnie czułem się po prostu zmęczony i słaby każdego dnia.
Żałuję wypróbowania tego leku i gdybym wiedział więcej o możliwych skutkach ubocznych, uniknąłbym tego.
Zobacz dietetyka
Kobiety z nowymi diagnozami prawdopodobnie usłyszą wiele osób mówiących o diecie endometriozy. Jest to dość ekstremalna dieta eliminacyjna, na którą przysięga wiele kobiet. Próbowałem tego kilka razy, ale zawsze czułem się gorzej.
Wiele lat później odwiedziłem dietetyka i zrobiłem testy alergiczne. Wyniki wykazały dużą wrażliwość na pomidory i czosnek - dwa pokarmy, które zawsze stosowałem w dużych ilościach podczas diety endometriozy. Tak więc, eliminując gluten i nabiał, próbując zmniejszyć stan zapalny, dodawałem pokarmy, na które osobiście jestem wrażliwy.
Od tego czasu odkryłam dietę Low-FODMAP, na której czuję się najlepiej. Punkt? Skonsultuj się z dietetykiem przed dokonaniem jakichkolwiek poważnych zmian w diecie. Mogą pomóc w sformułowaniu planu, który najlepiej odpowiada Twoim osobistym potrzebom.
Nie każdy pokona bezpłodność
To trudna do przełknięcia pigułka. To taki, z którym walczyłem przez długi czas, a cenę za to płacił moje zdrowie fizyczne i psychiczne. Moje konto bankowe również ucierpiało.
Badania wykazały, że od 30 do 50 procent kobiet z endometriozą jest bezpłodnych. Chociaż każdy chce mieć nadzieję, leczenie bezpłodności nie jest skuteczne dla wszystkich. Nie byli dla mnie. Byłam młoda i poza tym zdrowa, ale żadne pieniądze ani hormony nie mogły zajść w ciążę.
Nadal może być lepiej, niż sobie wyobrażałeś
Długo zajęło mi pogodzenie się z faktem, że nigdy nie będę w ciąży. Naprawdę przeszedłem przez etapy żalu: zaprzeczenie, złość, targowanie się, depresja i wreszcie akceptacja.
Wkrótce po tym, jak doszedłem do tego etapu akceptacji, została mi przedstawiona możliwość adopcji małej dziewczynki. To była opcja, której jeszcze rok wcześniej nie miałem ochoty rozważać. Ale czas był właściwy i moje serce się zmieniło. W chwili, gdy na nią spojrzałem - wiedziałem, że powinna być moja.
Dziś ta mała dziewczynka ma 5 lat. Jest światłem mojego życia i absolutnie najlepszą rzeczą, jaka mi się kiedykolwiek przytrafiła. Naprawdę wierzę, że każda łza, którą uroniłem po drodze, miała mnie do niej doprowadzić.
Nie mówię, że adopcja jest dla wszystkich. Nie mówię nawet, że wszyscy będą mieli takie samo szczęśliwe zakończenie. Mówię tylko, że żałuję, że nie mogłem wierzyć we wszystko, co wtedy się układało.
Szukaj wsparcia
Radzenie sobie z endometriozą było jedną z najbardziej izolujących rzeczy, jakich kiedykolwiek doświadczyłem. Miałem 25 lat, kiedy zostałem zdiagnozowany, wciąż młody i samotny.
Większość moich znajomych wychodziła za mąż i rodziła dzieci. Wydawałem wszystkie pieniądze na operacje i zabiegi, zastanawiając się, czy kiedykolwiek będę mógł mieć rodzinę. Chociaż moi przyjaciele mnie kochali, nie mogli tego zrozumieć, co utrudniało mi powiedzenie im, co czuję.
Ten poziom izolacji tylko pogarsza nieuniknione uczucie depresji.
Według obszernego przeglądu z 2017 r., Endometrioza znacznie zwiększa ryzyko lęku i depresji. Jeśli walczysz, wiedz, że nie jesteś sam.
Jedną z najlepszych rzeczy, które zrobiłem, było znalezienie terapeuty, który pomógłby mi uporać się z uczuciem żalu, którego doświadczałem. Szukałem również wsparcia w Internecie, na blogach i forach dyskusyjnych dotyczących endometriozy. Nadal jestem w kontakcie z niektórymi kobietami, które po raz pierwszy „poznałam” online 10 lat temu. W rzeczywistości była to jedna z tych kobiet, które jako pierwsze pomogły mi znaleźć doktora Cooka - mężczyznę, który w końcu zwrócił mi moje życie.
Znajdź wsparcie, gdzie tylko możesz. Zajrzyj do Internetu, znajdź terapeutę i porozmawiaj ze swoim lekarzem o wszelkich pomysłach, które mogą mieć, aby połączyć Cię z innymi kobietami doświadczającymi tego, kim jesteś.
Nie musisz stawić temu czoła samemu.
Leah Campbell jest pisarką i redaktorką mieszkającą w Anchorage na Alasce. Samotna matka z wyboru po nieoczekiwanej serii wydarzeń, które doprowadziły do adopcji jej córki, Leah jest także autorką książki „Samotna niepłodna kobieta” i obszernie pisała na temat niepłodności, adopcji i rodzicielstwa. Możesz połączyć się z Leah przez Facebooka, jej stronę internetową i Twitter.
