To, jak postrzegamy świat, kształtuje to, kim chcemy być - a dzielenie się fascynującymi doświadczeniami może kształtować to, jak traktujemy się nawzajem na lepsze. To potężna perspektywa
Czy kiedykolwiek myślałeś o spaniu i odpoczynku jako części zadośćuczynienia? Mam.
Rzeczą, która zawsze fascynowała mnie w kwestii odszkodowań, jest to, że zajmują się tym, co jesteśmy winni (a przez nas, mam na myśli szczególnie tych, którzy są potomkami Afrykanów, którzy byli niewolnikami). Coś tak wszechobecnego, jak potrzeba odpoczynku, zostało przekształcone w fantazja prawie nieosiągalna, na którą można sobie pozwolić tylko przez wiele pokoleń ciężkiej pracy, chociaż wcale nie powinna być darem.
Może być pewne zamieszanie co do tego, czym dokładnie są reparacje i dlaczego są tak ważne. Definiuje się go jako „czynność zadośćuczynienia… lub zadośćuczynienia za zło lub krzywdę” (zwykle jako rekompensata pieniężna, materialna, robocza itp.).
Ale łatwiej to powiedzieć niż zrobić. Niewolnictwo pozostaje ważnym zwrotem w historii Ameryki, ale wysiłki mające na celu naprawienie tego stanu rzeczy (podczas rekonstrukcji obiecano formalnie zniewolonym ludom „czterdzieści akrów i muła”) nie posunęły się na tyle daleko, aby nadrobić zaległości.
Dlatego rozważając, jakie reparacje są nadal zadłużone, powinniśmy naciskać na priorytetowe potraktowanie potrzeby odpoczynku Czarnych. Luksus odpoczynku przechodzi wtedy z nieosiągalnego do integralnej części tych zadośćuczynień.
Dar odpoczynku powinien być częścią zadośćuczynienia, które nam się należy
Reszta jest takim towarem - przywilejem samym w sobie. Jeśli wejdziesz na YouTube i poszukasz „nocnej rutyny”, znajdziesz setki filmów, w których wpływowe osoby tworzą procedury, które sprawiają, że odpoczynek wydaje się długim procesem, na który trzeba się przygotować.
Ale czym jest odpoczynek i dlaczego gra w to rasa?
Przypomnijmy sobie zeszły rok, kiedy Lolade Siyonbola, absolwentka Yale, wezwała ją policję, ponieważ inny student nie wierzył, że Siyonbola tam „należy”.
Myśląc w szczególności o tym incydencie, możliwość odpoczynku może być innym sposobem dla nie-czarnoskórych na nadzorowanie Czarnych: chociaż należy nam się pokój tam, gdzie możemy go znaleźć, nawet w miejscach publicznych, widzieliśmy, dlaczego ta łaska nie jest nie zostało nam przyznane po równo.
Istnieje również potrzeba zrozumienia, w jaki sposób stereotypy kształtują nasze rozumienie odpoczynku.
Zwłaszcza w przypadku Czarnych odpoczynek pomaga ludziom oderwać się od stereotypów „superosoba”, które utrzymują się w naszej społeczności. Szczególnie w przypadku czarnych kobiet i kobiet odpoczynek może być również sposobem na samoopiekę, ponieważ sprawia, że celowo znajdujemy czas na odpoczynek.
Jest to tak ważne, ponieważ czarne kobiety i kobiety są uwarunkowane, aby były dostępne dla każdego i potrafiły znieść tak wiele bez poświęcania czasu na zaspokojenie własnych potrzeb.
Odpoczynek, moim zdaniem, tak bardzo wiąże się z naszym zrozumieniem granic i dbaniem o siebie - mówienie partnerom, przyjaciołom, rodzinie, że nie jesteśmy w stanie spełnić próśb, ponieważ musimy odpocząć, nadal wydaje się samolubne i głupie.
Z kolei sen jest taką samą walutą jak monety i dolary, ponieważ pozwala nam wymienić czas na cenną potrzebę lub potrzebę. Może to być postrzegane jako taka prosta rzecz, ale kiedy nie masz go dość, odpoczynek może stać się nieuchwytnym wyznacznikiem przywilejów i dostępu.
Zdolność do odpoczynku w obliczu rasizmu, płci, zdolności, działań policyjnych i inwigilacji idzie znacznie dalej niż prezenty pieniężne - odpocznienie to odmłodzenie naszego ducha, wyśrodkowanie naszego leczenia i przypomnienie, że nie jesteśmy naszą produktywnością.
A jednak tak wielu czarnoskórych i brązowych ludzi wciąż ma problemy z priorytetowym traktowaniem odpoczynku, gdy tego potrzebujemy
Szczególnie milenialsi stają się jeszcze bardziej zależni od ekonomii koncertów, a jej niestabilność sprawia, że wielu z nas musi pracować dłużej.
Coraz bardziej definiujemy się na podstawie naszej produktywności, ale może to przynieść znacznie więcej szkody niż pożytku. Ekstremalny wybór produktywności zamiast odpoczynku powoduje, że idea odpoczynku staje się nieproporcjonalna do jej rzeczywistości.
Bez pewności, że otrzymujemy uczciwe wynagrodzenie - nie mówiąc już o całym czasie poświęconym naszej pracy - nie można oczekiwać, że ludzie będą w stanie przedkładać odpoczynek nad inne rzeczy, które muszą być zrobione.
Poza tym odpoczynek jest najbardziej luksusowy i nieosiągalny dla ludzi z klasy robotniczej lub których praca nie jest regularna. Kiedy myślimy o ludziach, którzy wykonują prace wymagające dużego nakładu pracy lub wykonują prace związane z usługami przemysłowymi, np. Doręczyciele, pozostają oni najbardziej przepracowani i niedopłacani za swoje usługi.
To ledwo pokrywa ryzyko i straty, których może wymagać od nich ich praca.
Jednak tak wielu z nas uważa wypoczynek za luksus. A w świecie, w którym jesteśmy przepracowani i niedostatecznie opłacani, szczególnie czarni ludzie są skłonni odepchnąć resztę, której potrzebujemy, aby nadążyć za wymaganiami innych części naszego życia.
Nie rozmawiamy o tym, jaki to przywilej.
Traktujemy bez odpoczynku jako oznakę siły. Ciągnięcie całonocnych osób lub rezygnacja ze snu w celu podsycenia naszej własnej prokrastynacji jest bardziej akceptowalne społecznie niż otrzymywanie zalecanych 8 godzin każdej nocy. (Elon Musk napisał na Twitterze w listopadzie ubiegłego roku, że praca 40 godzin tygodniowo nie wystarczy, aby wprowadzić zmiany, zachęcając ludzi w kolejnym tweecie do pracy „80-100 godzin”).
Wielokrotnie pokazywano nam korzyści zdrowotne związane z wczesnym kładzeniem się spać o tej samej porze każdego dnia. Jednak wciąż w dużej mierze usuwają kulturowe powody, dla których ludzie mogą tego przegapić.
Myślę o tym, że coś tak potrzebnego, jak odpoczynek, jest wciąż czymś, o czym nie mówi się ani nie obchodzi. Miesiąc Czarnej Historii ukazuje najważniejsze momenty doskonałości Czarnych, ale w wielu z nich często wykorzystujemy te historie, aby pogłębić naszą kulturową pogardę wobec przyznania, że potrzebujemy odpoczynku.
Duże ruchy społeczne wymagają niewiarygodnego czasu i energii, ale po zakończeniu marszów i organizacji działań, jak aktywiści odzyskują siły po odpoczynku? I dlaczego pomijamy to w opowieściach o doskonałości Czarnych?
Nie tylko ja o tym myślałem
Inni ciężko pracują, aby przełamać idee, że reszta to słabość lub coś, na co można zarobić.
Na Instagramie mamy The Nap Ministry, organizację z siedzibą w Atlancie i Chicago, która „bada wyzwalającą moc drzemek” poprzez kolorowe memy i warsztaty skupiające Czarnych.
Jest też Black Power Naps, instalacja performance, która została wyprodukowana przez artystów Afro-Latinx Fannie Sosa i niv Acosta. Instalacja została wykonana w styczniu w Nowym Jorku, która „odzyskuje lenistwo i bezczynność jako władzę”.
Myślę, że wykonywanie pracy, która ma na celu zlikwidowanie wstydu związanego z odpoczynkiem, musi być częścią naszego rozumienia demontażu ucisku, ponieważ wiąże się on bezpośrednio z naszymi potrzebami jako istot ludzkich.
Czemu?
Ponieważ odpoczynek jest częścią naszego dostępu do zdrowia i prawa, które wszyscy mamy do bycia najzdrowszymi. I tak, odpoczynek jest szczególnie potrzebny ludziom, którzy byli historycznie marginalizowani i musieli ciężej pracować, aby tak łatwo dostać połowę tego, co ludzie z uprzywilejowanym dostępem.
Równość snu jest tak mocno związana ze sprawiedliwością społeczną, ponieważ bez odpoczynku nie bylibyśmy w stanie nic zrobić: organizować, gromadzić, pisać, pracować, kochać lub świętować nasze zwycięstwa. Bez odpoczynku nie możemy mieć nadziei na opór lub rozmontowanie - a nawet na mniejszą skalę, aby móc poczuć przyjemność, która słusznie jest nasza jako ludzie na tym świecie.
Sen sprawia, że czujemy, że mamy prawo do bycia szanowanymi, zdrowymi ludźmi na świecie. Bez prawa do odpoczynku toczymy bitwę, która staje się jeszcze trudniejsza do wygrania.
Jestem wdzięczny za tych, którzy przyszli przede mną i wytyczyli ścieżki, które pomogły mi stać się łatwiejszymi, oraz za te, które przyjdą po mnie. Ale poświęcam też ten czas na priorytetowe traktowanie odpoczynku, kiedy tylko mogę.
Ponieważ moja potrzeba odpoczynku nie osłabia mnie ani nie zmniejsza - do mnie należy i słusznie.
Cameron Glover jest pisarką, pedagogiem seksualnym i cyfrowym superbohaterem. Pisała dla takich publikacji jak Harper's Bazaar, Bitch Media, Catapult, Pacific Standard i Allure. Możesz skontaktować się z nią na Twitterze.
