Zaburzenia nastroju to grupa chorób psychicznych charakteryzujących się drastyczną zmianą nastroju. Depresja to jedno z najczęstszych zaburzeń nastroju, które w każdej chwili może dotknąć każdego. Jednak osoby pełniące służbę wojskową są szczególnie narażone na rozwój tych warunków. Ostatnie badania pokazują, że depresja występuje znacznie częściej u członków służby wojskowej niż u cywilów.
Szacuje się, że nawet 14 procent członków usług doświadcza depresji po wdrożeniu. Jednak liczba ta może być jeszcze wyższa, ponieważ niektórzy członkowie usług nie szukają opieki nad swoim stanem. Ponadto około 19 procent członków służby zgłasza, że doświadczyło urazów mózgu podczas walki. Tego typu urazy często obejmują wstrząsy mózgu, które mogą uszkodzić mózg i wywołać objawy depresji.
Wielokrotne rozmieszczanie i stres związany z traumą nie tylko zwiększają ryzyko depresji wśród członków usług. Ich małżonkowie są również narażeni na zwiększone ryzyko, a ich dzieci są bardziej narażone na problemy emocjonalne i behawioralne.
Objawy depresji u żołnierzy i ich małżonków
Członkowie służby wojskowej i ich małżonkowie mają wyższy wskaźnik depresji niż ogół populacji. Depresja jest poważnym stanem charakteryzującym się trwałym i intensywnym uczuciem smutku przez dłuższy czas. To zaburzenie nastroju może wpływać na nastrój i zachowanie. Może również wpływać na różne funkcje fizyczne, takie jak apetyt i sen. Osoby z depresją często mają problemy z wykonywaniem codziennych czynności. Czasami mogą też czuć, że życie nie jest warte życia.
Typowe objawy depresji to:
- drażliwość
- trudności z koncentracją i podejmowaniem decyzji
- zmęczenie lub brak energii
- poczucie beznadziejności i bezradności
- poczucie bezwartościowości, winy lub nienawiści do samego siebie
- izolacja społeczna
- utrata zainteresowania czynnościami i hobby, które dawniej były przyjemne
- spanie za dużo lub za mało
- dramatyczne zmiany apetytu wraz z odpowiednim przyrostem lub utratą masy ciała
- myśli lub zachowania samobójcze
W cięższych przypadkach depresji mogą również wystąpić objawy psychotyczne, takie jak urojenia lub halucynacje. Jest to bardzo niebezpieczny stan i wymaga natychmiastowej interwencji specjalisty zdrowia psychicznego.
Objawy stresu emocjonalnego u dzieci wojskowych
Śmierć rodzica to rzeczywistość dla wielu dzieci z rodzin wojskowych. Ponad 2200 dzieci straciło rodzica w Iraku lub Afganistanie podczas wojny z terroryzmem. Doświadczenie tak druzgocącej straty w młodym wieku znacznie zwiększa ryzyko depresji, zaburzeń lękowych i problemów behawioralnych w przyszłości.
Nawet gdy rodzic wraca bezpiecznie z wojny, dzieci nadal borykają się ze stresem życia wojskowego. Często obejmuje to nieobecnych rodziców, częste przeprowadzki i nowe szkoły. W wyniku tych zmian mogą wystąpić problemy emocjonalne i behawioralne u dzieci.
Objawy problemów emocjonalnych u dzieci obejmują:
- lęk separacyjny
- napady złości
- zmiany nawyków żywieniowych
- zmiany nawyków związanych ze snem
- kłopoty w szkole
- zły humor
- gniew
- odgrywanie roli
- izolacja społeczna
Zdrowie psychiczne rodzica w domu jest głównym czynnikiem wpływającym na to, jak dzieci radzą sobie z oddelegowaniem rodzica. Dzieci rodziców z depresją są bardziej narażone na problemy psychologiczne i behawioralne niż te, których rodzice pozytywnie radzą sobie ze stresem związanym z wdrożeniem.
Wpływ stresu na rodziny wojskowe
Według Departamentu Spraw Weteranów Stanów Zjednoczonych do końca 2008 r. W Iraku i Afganistanie służyło 1,7 miliona żołnierzy. Prawie połowa z nich ma dzieci. Te dzieci musiały stawić czoła wyzwaniom związanym z wyjazdem rodzica za granicę. Musieli też radzić sobie z życiem z rodzicem, który mógł się zmienić po wojnie. Dokonywanie tych zmian może mieć głęboki wpływ na małe dziecko lub nastolatka.
Według badania z 2010 r. Dzieci, których rodzice są oddelegowani do pracy, są szczególnie podatne na problemy behawioralne, zaburzenia stresowe i zaburzenia nastroju. Częściej też doświadczają trudności w szkole. Wynika to w dużej mierze ze stresu, którego doświadczają dzieci podczas oddelegowania rodziców, a także po powrocie do domu.
Rodzic, który pozostaje w trakcie wdrażania, również może mieć podobne problemy. Często obawiają się o bezpieczeństwo współmałżonka i czują się przytłoczeni zwiększonymi obowiązkami w domu. W rezultacie mogą zacząć odczuwać niepokój, smutek lub samotność podczas nieobecności współmałżonka. Wszystkie te emocje mogą ostatecznie doprowadzić do depresji i innych zaburzeń psychicznych.
Badania nad depresją i przemocą
Badania weteranów ery Wietnamu pokazują niszczycielski wpływ depresji na rodziny. Weterani tej wojny mieli wyższy poziom rozwodów i problemów małżeńskich, przemocy domowej i cierpienia partnera niż inni. Często żołnierze powracający z walki odrywają się od codzienności z powodu problemów emocjonalnych. Utrudnia im to pielęgnowanie relacji z małżonkami i dziećmi.
Nowsze badania weteranów z Afganistanu i Iraku dotyczyły funkcji rodziny w najbliższym czasie po ich rozmieszczeniu. Odkryli, że największy wpływ na relacje rodzinne mają zachowania dysocjacyjne, problemy seksualne i problemy ze snem.
Według jednej oceny zdrowia psychicznego 75 procent weteranów z partnerami zgłosiło co najmniej jeden „problem z przystosowaniem rodziny” po powrocie do domu. Ponadto około 54 procent weteranów zgłosiło, że popychali lub krzyczeli na swojego partnera w miesiącach po powrocie z misji. W szczególności objawy depresji najczęściej prowadziły do przemocy domowej. Członkowie służby z depresją częściej też zgłaszali, że ich dzieci bały się ich lub brakowało im ciepła.
Otrzymywać pomoc
Doradca może pomóc tobie i członkom twojej rodziny w rozwiązaniu wszelkich problemów. Mogą to być problemy w związku, trudności finansowe i problemy emocjonalne. Liczne programy wsparcia wojskowego oferują poufne doradztwo członkom służby i ich rodzinom. Doradca może również nauczyć Cię, jak radzić sobie ze stresem i żalem. Military OneSource, Tricare i Real Warriors mogą być pomocnymi zasobami na początek.
W międzyczasie możesz wypróbować różne strategie radzenia sobie, jeśli niedawno wróciłeś ze stanowiska i masz problemy z przystosowaniem się do życia w cywilu:
Bądź cierpliwy
Po powrocie z wojny ponowne połączenie się z rodziną może zająć trochę czasu. Jest to normalne na początku, ale z czasem możesz przywrócić połączenie.
Porozmawiać z kimś
Nawet jeśli teraz możesz czuć się samotny, ludzie mogą Cię wspierać. Niezależnie od tego, czy jest to bliski przyjaciel czy członek rodziny, porozmawiaj o swoich wyzwaniach z kimś, komu ufasz. Powinna to być osoba, która będzie przy tobie i słuchała cię ze współczuciem i akceptacją.
Unikaj izolacji społecznej
Ważne jest, aby spędzać czas z przyjaciółmi i rodziną, zwłaszcza z partnerem i dziećmi. Praca nad przywróceniem więzi z bliskimi może złagodzić stres i poprawić nastrój.
Unikaj narkotyków i alkoholu
Może być kuszące, aby sięgnąć po te substancje w trudnych czasach. Może to jednak pogorszyć samopoczucie i prowadzić do uzależnienia.
Podziel się stratami z innymi
Początkowo możesz niechętnie rozmawiać o utracie innego żołnierza w walce. Jednak tłumienie emocji może być szkodliwe, dlatego warto w jakiś sposób porozmawiać o swoich doświadczeniach. Spróbuj dołączyć do wojskowej grupy wsparcia, jeśli nie chcesz o tym rozmawiać z kimś, kogo znasz osobiście. Ten rodzaj grupy wsparcia może być szczególnie korzystny, ponieważ będziesz otoczony innymi osobami, które mogą odnieść się do tego, czego doświadczasz.
Te strategie mogą być bardzo pomocne, gdy dostosowujesz się do życia po walce. Jeśli jednak doświadczasz silnego stresu lub smutku, będziesz potrzebować profesjonalnego leczenia.
Ważne jest, aby umówić się na wizytę u lekarza lub specjalisty zdrowia psychicznego, gdy tylko pojawią się objawy depresji lub innego zaburzenia nastroju. Szybkie leczenie może zapobiec nasileniu się objawów i przyspieszyć powrót do zdrowia.
P:
Co powinienem zrobić, jeśli podejrzewam, że mój małżonek z wojska lub dziecko ma depresję?
ZA:
Jeśli twój współmałżonek lub dziecko okazuje smutek związany z twoim oddelegowaniem, jest to całkiem zrozumiałe. Nadszedł czas, aby zachęcić ich do skorzystania z pomocy lekarza, jeśli zauważysz, że ich smutek pogarsza się lub wpływa na ich zdolność do robienia rzeczy, które muszą robić w ciągu dnia, takich jak czynności w domu, w pracy lub w szkole.
Dr Timothy J. Legg, PMHNP-BCAnswers reprezentują opinie naszych ekspertów medycznych. Wszystkie treści mają charakter wyłącznie informacyjny i nie powinny być traktowane jako porady medyczne.
