Podczas gdy większość ciąż kończy się urodzeniem zdrowych dzieci, około 10 do 20 procent znanych ciąż kończy się poronieniem. Poronienie to nagła utrata ciąży przed 20. tygodniem. Większość poronień występuje w pierwszych trzech miesiącach ciąży.
Poronienia, nazywane również poronieniami samoistnymi, zwykle występują, gdy dziecko nie rozwija się normalnie w macicy. Dokładne przyczyny poronień nie są dobrze poznane. Uważa się jednak, że poronienia mogą się zdarzyć, gdy występują problemy z genami lub chromosomami dziecka. Niektóre schorzenia matki mogą również powodować poronienie, w tym:
- niekontrolowana lub niezdiagnozowana cukrzyca
- infekcje wirusowe lub bakteryjne, w tym infekcje przenoszone drogą płciową
- problemy hormonalne, takie jak choroby tarczycy lub nadnerczy
- toczeń i inne zaburzenia autoimmunologiczne
Strata związana z poronieniem może być katastrofalna dla niektórych osób. Nawet jeśli ciąża zakończyła się wcześnie, nadal możesz czuć silną więź ze straconym dzieckiem. Po poronieniu często odczuwa się smutek, złość i poczucie winy z powodu utraty ciąży.
Objawy depresji po poronieniu
To normalne, że odczuwasz głęboki smutek i żal po poronieniu. U niektórych kobiet uczucia te mogą prowadzić do depresji. Depresja, znana również jako poważne zaburzenie depresyjne, jest chorobą psychiczną, która powoduje trwałe i intensywne uczucie smutku przez dłuższy czas. Wiele osób z depresją również traci zainteresowanie czynnościami, które kiedyś sprawiały im przyjemność, i ma trudności z wykonywaniem codziennych zadań.
Aby zdiagnozować depresję, musisz codziennie odczuwać pięć lub więcej z następujących objawów przez co najmniej dwa tygodnie:
- uczucie smutku, pustki lub beznadziejności
- rozdrażnienie lub frustracja
- utrata zainteresowania lub radości z większości lub wszystkich zwykłych czynności
- uczucie niezwykłego zmęczenia i braku energii
- spanie za mało lub za dużo
- jedzenie za mało lub za dużo
- uczucie niepokoju, niepokoju lub przygnębienia
- poczucie bezwartościowości lub winy
- trudności w skupieniu się, zapamiętywaniu rzeczy i podejmowaniu decyzji
- myśli o śmierci lub samobójstwie
- podejmowanie prób samobójczych
- z przypadkowymi bólami, które nie ustępują, nawet po leczeniu
Depresja po poronieniu jest zwykle najcięższa bezpośrednio po poronieniu. W jednym z badań naukowcy odkryli, że wskaźniki depresji u kobiet, które doświadczyły poronień, spadły w ciągu roku. Po roku kobiety, które poroniły, doświadczały depresji, podobnie jak kobiety, które nie poroniły.
Depresja po poronieniu dotyczy nie tylko kobiety, która poroniła. Według naukowców znaczna liczba mężczyzn doświadcza depresji po poronieniu partnera. Jednak odkryli również, że mężczyźni po poronieniu zwykle szybciej wychodzą z depresji niż kobiety.
Radzenie sobie z depresją po poronieniu
Ożywienie emocjonalne po poronieniu może zająć dużo czasu. W przypadku depresji zarówno matki, jak i ojcowie zwykle wymagają leczenia. Niektóre typowe metody leczenia depresji obejmują:
- leki przeciwdepresyjne, które pomagają zrównoważyć substancje chemiczne w mózgu i złagodzić objawy depresji
- psychoterapia, która pomoże ci przepracować swoje emocje i w zdrowy sposób radzić sobie ze smutkiem
- terapia elektrowstrząsami (ECT), która jest procedurą polegającą na zastosowaniu łagodnych prądów elektrycznych do mózgu i która jest stosowana w leczeniu ciężkich przypadków depresji, które nie reagują na leki lub psychoterapię
Jeśli masz depresję, możesz zauważyć poprawę objawów, upewniając się, że trzymasz się planu leczenia. Zbilansowana dieta, wystarczająca ilość snu i regularne ćwiczenia również mogą pomóc w zwiększeniu poziomu energii i zapobieganiu objawom.
Ważne jest, aby pary pomagały sobie nawzajem w radzeniu sobie z depresją po poronieniu. Mężczyźni i kobiety mogą inaczej wyrażać swój smutek, dlatego ważne jest, aby szanować wzajemne emocje i sposoby radzenia sobie ze stratą. Pary powinny również skupić się na jasnym komunikowaniu się i regularnym dzieleniu się swoimi emocjami.
Czytanie historii innych par, które miały do czynienia z poronieniem, może być również pomocne przy szukaniu sposobów radzenia sobie z depresją po poronieniu. „Nigdy cię nie zatrzymałem: poronienie, smutek, uzdrowienie i powrót do zdrowia” oraz „Puste ramiona: radzenie sobie z poronieniem, porodem martwym i śmiercią niemowląt” to dwie książki zawierające historie par, które doświadczyły poronień, oraz porady, jak sobie radzić ze stratą. Grupy wsparcia mogą być również pomocne dla par borykających się z depresją po poronieniu. Zapytaj swojego lekarza o grupy wsparcia w Twojej okolicy lub znajdź je na stronie nationalshare.org.
Perspektywy
Większość kobiet, które poroniły, może spodziewać się, że ich depresja ustąpi w ciągu roku po poronieniu. Leczenie jest zwykle skuteczne w łagodzeniu objawów, a silna sieć wsparcia może pomóc kobietom stanąć na nogi. Wiele kobiet, które poroniły, ma również udane ciąże w późniejszym życiu. Według Mayo Clinic mniej niż 5 procent kobiet ma dwa poronienia z rzędu, a tylko 1 procent ma trzy lub więcej powtarzających się poronień.
Dostępne są zasoby, które pomogą Ci radzić sobie z depresją po poronieniu. Nie wahaj się i poproś o pomoc, jeśli jej potrzebujesz.
P:
Jak mogę wesprzeć przyjaciela lub członka rodziny, który niedawno poronił?
Anonimowy pacjent
ZA:
Pamiętaj, że jakakolwiek strata to strata. Bez względu na to, jak daleko zaszła ciąża, było to czyjeś dziecko. Nigdy nie mów rzeczy, które sprawią, że osoba poczuje, że to nic wielkiego i że powinna iść dalej. Zamiast tego posłuchaj jej. Pozwól jej opowiedzieć ci, co się stało, skąd wiedziała, że to poronienie i jakie obawy mogła mieć. Przygotuj się na rozmowę, ale także na milczenie. Bądź świadomy jej zachowania. Jeśli czujesz, że nie radzi sobie dobrze, porozmawiaj z nią i zachęć ją do skorzystania z pomocy, ponieważ jest to normalne i nie jest sama.
Janine Kelbach, RNC-OBAnswers reprezentuje opinie naszych ekspertów medycznych. Wszystkie treści mają charakter wyłącznie informacyjny i nie powinny być traktowane jako porady medyczne.
