5 Lekcji życia, Których Nauczyłem Się Podczas Przeżycia 8 Nowotworów

2024 Autor: Jesus Peterson | [email protected]. Ostatnio zmodyfikowany: 2023-12-17 11:23

W ciągu ostatnich 40 lat miałem bardzo zaangażowaną i niewiarygodną historię z rakiem. Walczyłem z rakiem nie raz, nie dwa, ale osiem razy - i to z sukcesem - nie muszę mówić, że walczyłem długo i ciężko, aby przeżyć. Na szczęście zostałem też pobłogosławiony wspaniałą opieką medyczną, która wspierała mnie podczas mojej podróży. I tak, po drodze nauczyłem się kilku rzeczy.

Jako osoba, która przeżyła wiele nowotworów, wiele razy stawałem przed możliwością śmierci. Ale przeżyłem te diagnozy raka i do dziś kontynuuję walkę z przerzutami. Kiedy prowadzisz życie takie jak moje, to, czego się nauczysz, może pomóc ci przetrwać następny dzień. Oto kilka życiowych lekcji, których nauczyłem się podczas wielu moich walk z rakiem.

Lekcja 1: Poznaj historię swojej rodziny

Udostępnij na Pinterest

Jako młoda kobieta w wieku 27 lat ostatnią rzeczą, jakiej spodziewasz się usłyszeć od swojego ginekologa, jest: „Wynik testu był pozytywny. Masz raka”. Twoje serce podskakuje do gardła. Boisz się, że zemdlejesz, ponieważ nie możesz oddychać, a jednak Twój autonomiczny układ nerwowy włącza się i łapiesz powietrze. Potem pojawia się myśl: Twoja babcia została zdiagnozowana jako młoda i umarła zaledwie kilka miesięcy później. Nie była taka młoda, ale czy wkrótce będę martwy?

Tak potoczyła się moja pierwsza diagnoza raka. Po wzięciu kilku głębokich oddechów mgła jelenia w reflektorach zniknęła z mojego mózgu i cicho zapytałem mojego ginekologa: „Co powiedziałeś?” Kiedy lekarz powtórzył diagnozę po raz drugi, słyszenie nie było mniej stresujące, ale teraz przynajmniej mogłem oddychać i myśleć.

Desperacko starałem się nie panikować. Trudno też było się przekonać, że bycie pomocniczką mojej babci w wieku 11 lat w jakiś sposób nie spowodowało raka. Nie „złapałem”. Uświadomiłem sobie jednak, że odziedziczyłem to po niej poprzez geny mojej matki. Znajomość historii rodziny nie zmieniła mojej rzeczywistości, ale ułatwiła przetrawienie faktów. Dało mi to również chęć walki o lepszą opiekę medyczną, której moja babcia 16 lat wcześniej nie miała.

Lekcja 2: Dowiedz się więcej o diagnozie

Udostępnij na Pinterest

Znajomość historii mojej babci zachęciła mnie do walki o przetrwanie. Oznaczało to zadawanie pytań. Najpierw chciałem wiedzieć: jaka dokładnie była moja diagnoza? Czy były dostępne informacje, które pomogłyby mi w tej walce?

Zacząłem dzwonić do członków rodziny, prosząc o szczegóły dotyczące tego, co miała moja babcia i jakie leczenie otrzymała. Odwiedziłem także bibliotekę publiczną i centrum informacyjne w szpitalu, aby znaleźć jak najwięcej informacji. Oczywiście niektóre z nich były dość przerażające, ale dowiedziałem się również, że wiele dostępnych informacji nie dotyczyło mnie. To była ulga! W dzisiejszym świecie informacje są na wyciągnięcie ręki w Internecie - czasami jest ich za dużo. Często ostrzegam innych pacjentów z rakiem, aby nauczyli się, co odnosi się bezpośrednio do twojej indywidualnej diagnozy, bez wciągania w gąszcz niezwiązanych ze sobą informacji.

Pamiętaj, aby wykorzystać również swój zespół medyczny jako źródło. W moim przypadku mój lekarz pierwszego kontaktu był bogatym źródłem informacji. Wyjaśnił wiele technicznych terminów dotyczących mojej diagnozy, których nie rozumiałem. Zdecydowanie zasugerował również, żebym zasięgnął drugiej opinii w celu potwierdzenia diagnozy, ponieważ pomogłoby mi to ustalić moje opcje.

Lekcja 3: Oceń wszystkie swoje opcje i walcz o to, co jest dla Ciebie najlepsze

Udostępnij na Pinterest

Po rozmowie z lekarzem rodzinnym i specjalistą przeszedłem do drugiej opinii. Następnie sporządziłem listę usług medycznych dostępnych w moim mieście. Zapytałem, jakie mam opcje, biorąc pod uwagę moje ubezpieczenie i sytuację finansową. Czy byłoby mnie stać na leczenie potrzebne do przeżycia? Czy lepiej byłoby wyciąć guz czy usunąć cały organ? Czy którakolwiek opcja uratuje mi życie? Która opcja zapewniłaby mi najlepszą jakość życia po operacji? Która opcja zapewniłaby, że rak nie powrócił - a przynajmniej nie w tym samym miejscu?

Byłem szczęśliwy, gdy dowiedziałem się, że ubezpieczenie, za które płaciłem przez lata, obejmowało operację, której potrzebowałem. Ale była to również walka o to, co chciałem i czułem, że potrzebowałem, a to, co było zalecane. Ze względu na mój wiek powiedziano mi nie raz, ale dwa razy, że jestem za młody, aby mieć operację, o której chciałem. Społeczność medyczna zaleciła usunięcie samego guza. Chciałam usunąć macicę.

To była kolejna kwestia, kiedy dokładnie oceniłem wszystkie moje opcje i robienie tego, co było dla mnie właściwe, było niezwykle ważne. Wszedłem w tryb bitwy. Skontaktowałem się ponownie z moim lekarzem rodzinnym. Zmieniłem specjalistów, żeby mieć lekarza, który wspierał moje decyzje. Otrzymałem ich listy polecające. Poprosiłem o wcześniejszą dokumentację medyczną, która uzasadnia moje obawy. Złożyłem odwołanie do firmy ubezpieczeniowej. Zażądałem operacji, która według mnie najlepiej mi pomoże i uratuje.

Komisja odwoławcza na szczęście szybko podjęła decyzję - częściowo z powodu agresywnego charakteru raka mojej babci. Zgodzili się, że gdybym rzeczywiście miał dokładnie ten sam typ raka, nie musiałbym długo żyć. Skakałem z radości i płakałem jak dziecko, gdy przeczytałem list zezwalający na opłacenie operacji, którą chciałem. To doświadczenie było dowodem na to, że muszę być swoim własnym adwokatem, nawet w czasach, gdy walczyłem przeciwko zbożu.

Lekcja 4: Zapamiętaj wyciągnięte wnioski

Udostępnij na Pinterest

Tych pierwszych lekcji nauczyłem się podczas mojej pierwszej walki z „Wielkim C.” Były to lekcje, które stały się dla mnie jaśniejsze, gdy wielokrotnie zdiagnozowano u mnie różne rodzaje raka. I tak, z biegiem czasu trzeba było się czegoś nauczyć, dlatego też cieszę się, że prowadziłem dziennik przez cały ten proces. Pomogło mi to przypomnieć sobie, czego nauczyłem się za każdym razem i jak poradziłem sobie z diagnozą. Pomogło mi to przypomnieć sobie, jak komunikowałem się z lekarzami i firmą ubezpieczeniową. Przypomniało mi też, żebym dalej walczył o to, czego chciałem i potrzebowałem.

Lekcja 5: Poznaj swoje ciało

Udostępnij na Pinterest

Jedną z najcenniejszych lekcji, jakich nauczyłem się przez całe życie, jest znajomość swojego ciała. Większość ludzi jest w zgodzie ze swoim ciałem tylko wtedy, gdy czują się chorzy. Ale ważne jest, aby wiedzieć, jak czuje się twoje ciało, gdy jest dobrze - kiedy nie ma oznak choroby. Wiedza o tym, co jest dla Ciebie normalne, z pewnością pomoże Ci zaalarmować, gdy coś się zmieni i kiedy to coś musi zostać sprawdzone przez lekarza.

Jedną z najłatwiejszych i najważniejszych rzeczy, jakie możesz zrobić, jest poddanie się corocznej kontroli, aby lekarz pierwszego kontaktu mógł Cię zobaczyć, gdy jesteś zdrowy. Twój lekarz będzie wtedy miał punkt odniesienia, z którym można porównać objawy i stany, aby zobaczyć, co idzie dobrze i co może wskazywać, że pojawiają się problemy. Mogą wtedy odpowiednio Cię monitorować lub leczyć, zanim problem się pogorszy. Ponownie, historia medyczna Twojej rodziny również będzie tu miała znaczenie. Twój lekarz będzie wiedział, jakie stany, jeśli w ogóle, są przyczyną zwiększonego ryzyka. Takie rzeczy jak nadciśnienie, cukrzyca, a nawet rak mogą być czasami wykrywane, zanim staną się poważnym zagrożeniem dla Twojego zdrowia - i życia! W wielu przypadkach wykrywanie może również odgrywać rolę w skutecznym leczeniu.

Na wynos

Rak był stałym elementem mojego życia, ale jeszcze nie wygrał żadnej bitwy. Nauczyłem się wielu rzeczy jako osoba, która przeżyła wiele nowotworów i mam nadzieję, że nadal będę przekazywać te życiowe lekcje, które w dużej mierze pomogły mi tu dzisiaj. „Wielkie C” nauczyło mnie wiele o życiu io sobie. Mam nadzieję, że te lekcje pomogą ci trochę łatwiej przejść przez twoją diagnozę. A jeszcze lepiej, mam nadzieję, że nigdy nie będziesz musiał postawić diagnozy.

Anna Renault jest publikowaną autorką, mówcą publicznym i gospodarzem programu radiowego. Jest również osobą, która przeżyła raka, po wielu atakach raka w ciągu ostatnich 40 lat. Jest także matką i babcią. Kiedy nie pisze, często czyta lub spędza czas z rodziną i przyjaciółmi.