Zdrowie i dobre samopoczucie dotykają każdego z nas inaczej. To historia jednej osoby
Od 20 lat mam cukrzycę typu 2. Przez większość tych lat staram się też schudnąć.
Można powiedzieć, że jestem dożywotnim członkiem obu klubów: mam cukrzycę typu 2 i odchudzam się. Nie mogę nic zrobić z cukrzycą typu 2. Biorę przepisane leki i robię wszystko, co w mojej mocy, aby zapobiec komplikacjom na drodze.
Ale moja waga jest czynnikiem wpływającym na moją cukrzycę, nad którą mam kontrolę. Utrata masy ciała lub kontrolowanie masy ciała podczas cukrzycy jest ważna, ponieważ pomaga utrzymać poziom cukru we krwi.
Utrata wagi jest trudna dla każdego, ale może być szczególnie trudna w przypadku cukrzycy typu 2. Jednym z czynników jest insulinooporność, kiedy organizm nie może przetworzyć wytwarzanej insuliny. Powoduje to gromadzenie się tłuszczu i przyrost masy ciała - oba były dla mnie wyzwaniem.
Ponadto wiele leków, które zażywałem w celu leczenia mojego schorzenia, przypisuje przyrost masy ciała jako efekt uboczny. Chociaż wydaje mi się, że zaczynam w niekorzystnej sytuacji, odchudzanie, aby być zdrowszym i radzić sobie z objawami cukrzycy, jest dla mnie ważne.
W obliczu mojej przeszłości odchudzającej się jo-jo z planem bez cukru
Przez lata wypróbowałem kilka różnych metod odchudzania: trzymanie się Atkinsa, dieta śródziemnomorska, dieta DASH, liczenie kalorii, jedzenie o różnych porach i wszystkie odmiany Weight Watchers.
Zanim niedawno zacząłem znowu schudnąć, prowadziłem dziennik wszystkiego, co jadłem.
Po tygodniu dokonałem przeglądu moich wyborów żywieniowych i odkryłem, że cukier był prawie we wszystkim, co jadłem.
Więc zająłem się jedyną grupą żywności, z którą byłem w związku przez całe życie: cukier i wszystko, co z niego zrobione.
Powiedzieć, że nie było to proste, to za mało. Rzucenie cukru to jedna z najtrudniejszych rzeczy, jakie kiedykolwiek zrobiłem.
Cukier mnie rozgrzewa, zapewnia przytulność i sprawia, że czuję się nasycony i zadowolony. Moje ciało ma wrażenie, że ma więcej energii i jestem w stanie lepiej skupić się psychicznie na wykonywanym zadaniu, gdy dostaję tego przypływu cukru.
W każdym razie na kilka godzin.
Wtedy pojawia się poczucie winy i moje ciało schodzi z cukru - emocjonalnie i fizycznie. Moje sumienie zaczyna się od „Dlaczego zjadłeś to ciasto?” i czuję się ospały i przygnębiony.
Ale jeśli zejście z moich szczytów cukru było złe, tymczasowe fizyczne skutki uboczne rzucenia cukru były gorsze.
Początkowo fizyczne pragnienie odstawienia cukru powodowało, że byłem rozdrażniony i niekomfortowy. Moje ciało bolało, mój umysł pędził i miałam trudności ze snem.
Brakowało mi poczucia komfortu, które zawsze towarzyszyło mi po zjedzeniu kawałka ciasta. Pragnąłem czekolady, a szczególnie brakowało mi aromatu mokki, którego używałam każdego ranka w kawie.
Kilka razy omal nie rzuciłem ręcznika i odszedłem. Dlaczego sobie przez to poddaję? Zastanawiałem się. Ale nie poddałem się.
Wyniki mojego nowego stylu życia bez cukru
Schudłam 20 funtów, odkąd wyeliminowałam cukier z diety. Na początku czułam się zagubiona, ponieważ cukier był tak ważną częścią mojego życia. Ale zyskałem o wiele więcej: pewność siebie, więcej energii i ogólne poczucie dumy.
Konsekwentne dokonywanie lepszych wyborów - choć nie za każdym razem - może prowadzić do długoterminowego sukcesu. Oto kilka zmian, które wprowadziłem, aby wyeliminować cukier z mojego planu żywieniowego:
1. Jeśli tego nie ugotujesz, nie jedz
Ukryte cukry są wszędzie, a jedzenie fast foodów może sabotować każdy najlepiej ułożony plan. Wizyty w restauracji powinny być ograniczone do specjalnych okazji i tylko wtedy, gdy jest to konieczne. Planuję posiłki z wyprzedzeniem i unikam gotowania wszystkiego, co w przepisie zawierało cukier.
Nadal czasami jem poza domem, a ostatnie kilka tygodni było dla mnie wyzwaniem ze względu na wakacje i letnie zajęcia. Jedzenie poza domem było codziennością. Było gorąco i chciałem lody. Zrobiłam jedno i drugie - ale tym razem zjadłam tylko jedną gałkę lodów zamiast dwóch.
2. Przeczytaj etykiety żywności
Cukier przetworzony jest w prawie wszystkim w sklepie spożywczym. Staram się unikać pokarmów zawierających syrop kukurydziany o wysokiej zawartości fruktozy i wszystkiego, co kończy się na „ose”, co często jest związane z cukrem.
Kiedy zacząłem czytać etykiety, ze zdziwieniem dowiedziałem się, ile przetworzonego cukru znajduje się w bochenku chleba. Jest naładowany węglowodanami i łatwo jest zjeść więcej niż powinieneś. Eksperci zalecają produkty pełnoziarniste, ale zawierają też dużo cukru, więc staram się ich unikać, aby uniknąć gwałtownego wzrostu poziomu cukru we krwi.
3. Pomiń naczynie z cukierkami
Łapanie czegoś z półmiska z cukierkami za każdym razem, gdy go widziałem, było moim nawykiem. Nie miało znaczenia, czy to mięta po obiedzie, czy lizak z banku, moja ręka zwykle wyciągała garść czegoś słodkiego.
Niektórzy ludzie cieszą się codziennie małym kawałkiem ciemnej czekolady, ale to nie działa na mnie. Ilekroć dostaję choćby najmniejszy smak cukru, sprawia, że szukam więcej.
4. Zbuduj system wsparcia
Mój najlepszy przyjaciel nawiązał ze mną współpracę, aby wyzdrowieć. Cukier też był dla niej problemem. Mimo że nie ma teraz cukrzycy typu 2, występuje ona w jej rodzinie, a zmiany, które teraz wprowadza, mogą temu zapobiec.
Trzymanie się mojego pozbawionego cukru stylu życia było niezmiernie łatwiejsze i przyjemniejsze, wiedząc, że ona jest ze mną. Poproś znajomych lub rodzinę o wsparcie lub dołącz do grupy wsparcia online, aby pozostać zmotywowanym i towarzyskim.
Podsumowanie?
Porzucenie cukru nie było łatwe i są takie okazje, jak urodziny, kiedy pofolgowałem sobie z czymś słodkim. Ale to nie jest wyścig. I jestem zdecydowany, że to nie jest kolejna tymczasowa poprawka.
Tak jak nie nabrałem nadwagi ani nie rozwinąłem cukrzycy typu 2 z dnia na dzień, nie spodziewam się, że stracę całą wagę, której potrzebuję w ciągu sześciu tygodni. Zamiast tego wykorzystałem ten czas, aby zaangażować się w swoje zadanie, przejść przez początkową fazę odstawienia cukru i przyznać, że te kroki są tym, czego potrzebuję, aby cieszyć się długim i zdrowym życiem.
Gianetta Palmer jest niezależną pisarką mieszkającą w górach północno-wschodniej Gruzji. Możesz skontaktować się z nią na gianettapalmer.com, obserwować ją na Instagramie i kupować jej książki na Amazon.
