Dysgrafia: Objawy, Przyczyny, Leczenie, Zarządzanie

2024 Autor: Jesus Peterson | [email protected]. Ostatnio zmodyfikowany: 2023-12-17 11:23

Przegląd

Dysgrafia to zaburzenie uczenia się charakteryzujące się problemami z pisaniem. To zaburzenie neurologiczne, które może dotyczyć dzieci lub dorosłych. Oprócz pisania trudnych do odczytania słów, osoby z dysgrafią mają tendencję do używania niewłaściwego słowa w odniesieniu do tego, co próbują przekazać.

Przyczyna dysgrafii nie zawsze jest znana, chociaż u dorosłych czasami następuje po traumatycznym wydarzeniu.

Po zdiagnozowaniu choroby możesz nauczyć się strategii, które pomogą przezwyciężyć niektóre wyzwania, jakie stwarza w szkole i w życiu.

Jakie są objawy?

Nieczytelne pismo odręczne jest częstą oznaką dysgrafii, ale nie każdy z niechlujnym pismem ma to zaburzenie. Jeśli masz dysgrafię, możesz również mieć schludne pismo odręczne, chociaż staranne pisanie może zająć ci dużo czasu i wiele wysiłku.

Niektóre typowe cechy dysfagii obejmują:

• nieprawidłowa pisownia i wielkie litery
• mieszanka kursyw i drukowanych liter
• niewłaściwe rozmiary i odstępy między literami
• trudności w kopiowaniu słów
• powolne lub pracochłonne pisanie
• trudności z wizualizacją słów przed ich napisaniem
• nietypowa pozycja ciała lub dłoni podczas pisania
• mocno trzymać długopis lub ołówek, powodując skurcze dłoni
• obserwując twoją rękę podczas pisania
• wypowiadanie na głos słów podczas pisania
• pomijanie liter i słów w zdaniach

Inne skutki dysgrafii

Osoby z dysgrafią często mają problemy z koncentracją na innych rzeczach podczas pisania. Może to utrudniać robienie notatek podczas lekcji lub spotkania, ponieważ tak wiele uwagi poświęca się zapisaniu każdego słowa na papierze. Inne rzeczy, o których mowa, mogą zostać pominięte.

Uczniowie z dysgrafią mogą również zostać oskarżeni o niedbałość lub lenistwo, ponieważ ich pismo odręczne nie jest schludne. Może to wpływać na poczucie własnej wartości i prowadzić do niepokoju, braku pewności siebie i negatywnego nastawienia do szkoły.

Co powoduje dysgrafię?

Jeśli dysgrafia pojawia się w dzieciństwie, zwykle jest to wynikiem problemu z kodowaniem ortograficznym. Jest to aspekt pamięci roboczej, który pozwala ci na stałe zapamiętać zapisane słowa oraz sposób, w jaki twoje dłonie lub palce muszą się poruszać, aby napisać te słowa.

W przypadku dysgrafii dzieci i dorośli mają trudniej zaplanować i wykonać pisanie zdań, słów, a nawet pojedynczych liter. Nie chodzi o to, że nie umiesz czytać, przeliterować lub zidentyfikować liter i słów. Zamiast tego twój mózg ma problemy z przetwarzaniem słów i pisaniem.

Gdy dysgrafia rozwija się u dorosłych, przyczyną jest zwykle udar lub inne uszkodzenie mózgu. W szczególności uszkodzenie lewego płata ciemieniowego mózgu może prowadzić do dysgrafii. Masz prawy i lewy płat ciemieniowy w górnej części mózgu. Każdy z nich wiąże się z szeregiem umiejętności, takich jak czytanie i pisanie, a także przetwarzanie sensoryczne, w tym ból, ciepło i zimno.

Kto jest narażony na zwiększone ryzyko dysgrafii?

Naukowcy wciąż poznają przyczyny, dla których niektóre dzieci mają trudności w uczeniu się, takie jak dysgrafia. Trudności w uczeniu się często występują w rodzinach lub są związane z rozwojem prenatalnym, na przykład przedwczesnym urodzeniem.

Dzieci z dysgrafią często mają inne trudności w uczeniu się. Na przykład posiadanie zespołu nadpobudliwości psychoruchowej z deficytem uwagi (ADHD) może zwiększać ryzyko dysgrafii. Dzieje się tak, ponieważ uwaga jest ściśle związana zarówno z umiejętnościami pisania, jak i czytania.

Inne trudności w uczeniu się związane z dysgrafią obejmują dysleksję (problemy z czytaniem) oraz trudności w uczeniu się języka mówionego i pisanego (OWL). Objawy OWL obejmują trudności w umieszczaniu słów we właściwej kolejności w zdaniu i trudności w zapamiętywaniu słów.

Dysgrafia a dysleksja

Dysleksja to zaburzenie czytania, a dysgrafia to zaburzenie pisania, ale warunki mogą czasami być ze sobą mylone. Dzieje się tak, ponieważ osoby z dysleksją mogą mieć również problemy z pisaniem i ortografią.

Możliwe są obie trudności w uczeniu się, ale ważne jest, aby uzyskać właściwą diagnozę, aby wiedzieć, czy jeden lub oba warunki wymagają uwagi.

Jak rozpoznaje się dysgrafię?

Diagnozowanie dysgrafii często wymaga zespołu ekspertów, w tym lekarza i licencjonowanego psychologa lub innego specjalisty ds. Zdrowia psychicznego przeszkolonego w pracy z osobami z trudnościami w uczeniu się. W postawieniu diagnozy może również pomóc terapeuta zajęciowy, psycholog szkolny lub pedagog specjalny.

W przypadku dzieci część procesu diagnostycznego może obejmować test IQ i ocenę ich pracy naukowej. Można również sprawdzać konkretne zadania szkolne.

W przypadku dorosłych można oceniać przykłady prac pisemnych lub testów pisemnych przeprowadzonych przez lekarza. Będziesz obserwowany podczas pisania w poszukiwaniu problemów z motoryką małą. Możesz zostać poproszony o skopiowanie słów z jednego źródła do drugiego, aby pomóc zrozumieć, czy występują problemy z przetwarzaniem języka.

Jakie zabiegi są dostępne?

Terapia zajęciowa może być pomocna w doskonaleniu umiejętności pisania. Działania terapeutyczne mogą obejmować:

• trzymanie ołówka lub długopisu w nowy sposób, aby ułatwić pisanie
• praca z modeliną
• śledzenie liter w kremie do golenia na biurku
• rysowanie linii w labiryntach
• układanie zagadek łączących kropki

Istnieje również kilka programów do pisania, które mogą pomóc dzieciom i dorosłym w ładnym pisaniu listów i zdań na papierze.

Jeśli występują inne trudności w uczeniu się lub problemy zdrowotne, opcje leczenia będą również musiały uwzględniać te warunki. Na przykład do leczenia ADHD mogą być potrzebne leki.

Życie z dysgrafią

W przypadku niektórych osób terapia zajęciowa i trening umiejętności motorycznych mogą poprawić ich zdolność pisania. Dla innych pozostaje wyzwaniem na całe życie.

Jeśli masz syna lub córkę z dysgrafią, ważne jest, aby współpracować ze szkołą Twojego dziecka i nauczycielami nad zakwaterowaniem, które jest odpowiednie dla tego typu trudności w uczeniu się. Niektóre strategie klasowe, które mogą pomóc, obejmują:

• wyznaczony notatnik w klasie
• korzystanie z komputera do notatek i innych zadań
• egzaminy i prace ustne zamiast pisemnych
• dodatkowy czas na testy i zadania
• notatki do lekcji lub wykładów dostarczone przez nauczyciela w postaci wydruków, nagrań lub w formie cyfrowej
• ołówki lub inne przybory do pisania ze specjalnymi uchwytami ułatwiającymi pisanie
• użycie papieru w szerokie linie lub w kratkę

A jeśli uważasz, że leczenie dysgrafii, które Ty lub dzieci otrzymujesz, nie jest wystarczające, nie poddawaj się. Poszukaj innych terapeutów lub zasobów w swojej społeczności, które mogą pomóc. Być może będziesz musiał być agresywnym obrońcą swojego dziecka, ale pamiętaj, że istnieją przepisy i zasady szkolne zaprojektowane tak, aby służyć uczniom we wszystkich rodzajach wyzwań w nauce.