Dla córki Megan, Kory, wszystko zaczęło się od upodobań.
„Patrząc wstecz na zdjęcia, łatwo zauważyć, że moja córka faworyzowała jedną rękę, podczas gdy drugą prawie zawsze trzymała w pięści”.
Faworyzowanie rąk nie powinno nastąpić przed upływem 18 miesięcy, ale Kora wykazywała tego oznaki już w młodszym wieku.
Jak się okazuje, Kora doświadczyła tak zwanego udaru dziecięcego, rodzaju udaru, który występuje u dzieci, podczas gdy Megan była nadal w ciąży z nią i jej siostrą. (A faworyzowanie rąk jest jednym ze znaków - o tym później).
Chociaż udar pediatryczny może nie być czymś, co wiele osób zna, Kora z pewnością nie jest sama w swoim doświadczeniu. W rzeczywistości udar pediatryczny występuje u około 1 na 4000 dzieci, a błędna diagnoza lub opóźnienie w rozpoznaniu u dzieci są nadal bardzo częste.
Chociaż udar u dorosłych jest bardzo świadomy, niekoniecznie dotyczy to udarów pediatrycznych.
Są znaki, ale większość ludzi nie wie, czego szukać
Lekarz rodzinny, Terri, urodziła córkę Kasey, gdy miała 34 lata. Mieszkaniec Kansas wyjaśnia, że miała przedłużający się poród, który jest czasami spowodowany wyjątkowo powolnym rozszerzeniem szyjki macicy. Uważa, że wtedy Kasey miała udar. Kasey zaczął mieć napady w ciągu 12 godzin od urodzenia.
Jednak nawet jako lekarz rodzinny Terri nigdy nie była przeszkolona w zakresie udaru u dzieci - w tym również, jakich objawów należy szukać. „Nigdy nie omawialiśmy tego w szkole medycznej” - mówi.
Znaki ostrzegawcze przed udarem u każdego są często łatwe do zapamiętania dzięki akronimowi FAST. Jednak u dzieci i noworodków po udarze mogą wystąpić dodatkowe lub inne objawy. Obejmują one:
- drgawki
- skrajna senność
- skłonność do faworyzowania jednej strony ciała
Megan miała ciążę bliźniaczą wyższego ryzyka. Miała 35 lat, miała nadwagę i nosiła wielokrotności, więc jej dzieci były bardziej narażone na rozwój pewnych chorób. Lekarze wiedzieli, że Kora nie rośnie tak szybko jak jej siostra. W rzeczywistości urodzili się z różnicą 2 funtów, ale lekarze Kory dopiero po kilku miesiącach zdali sobie sprawę, że miała udar.
Chociaż trudno jest stwierdzić, czy dziecko miało udar w łonie matki, objawy prawdopodobnie pojawią się później.
„Gdybyśmy nie mieli jej bliźniaka do porównania kamieni milowych, nie zdawałbym sobie sprawy, jak naprawdę są opóźnione rzeczy” - wyjaśnia Megan.
Dopiero gdy Kora przeszła rezonans magnetyczny w wieku 14 miesięcy, z powodu jej opóźnienia w rozwoju, lekarze zdali sobie sprawę z tego, co się stało.
Udar pediatryczny ma trwały wpływ na dzieci i ich rodziny
Aż 66 procent dzieci, które przeszły udar, rozwija zaburzenia napadowe, deficyty neurologiczne lub problemy z nauką i rozwojem. Po udarze u Kory zdiagnozowano porażenie mózgowe, padaczkę i odnotowano opóźnienia językowe.
Obecnie jest pod opieką neurologa i neurochirurga, który leczy jej padaczkę.
Jeśli chodzi o rodzicielstwo i małżeństwo, Megan wyjaśnia, że oboje czuli się trudniej, ponieważ „jest w to dużo więcej czynników”.
Kora często odwiedza lekarzy, a Megan mówi, że często otrzymuje telefony z przedszkola lub żłobka, że Kora nie czuje się dobrze.
Terapia i inne metody leczenia mogą pomóc w osiągnięciu poznawczych i fizycznych kamieni milowych
Podczas gdy wiele dzieci, które przeszły udar, stanowią wyzwanie zarówno poznawcze, jak i fizyczne, terapia i inne metody leczenia mogą pomóc im osiągnąć kamienie milowe i sprostać tym wyzwaniom.
Terri mówi: „Lekarze powiedzieli nam, że ze względu na obszar jej urazu mielibyśmy szczęście, gdyby potrafiła przetwarzać mowę i język. Prawdopodobnie nie chodziłaby i byłaby znacznie opóźniona. Chyba nikt nie powiedział Kasey”.
Kasey jest obecnie w liceum i prowadzi bieg na poziomie krajowym.
W międzyczasie Kora, obecnie 4-letnia, chodzi bez przerwy od 2 roku życia.
„Zawsze ma uśmiech na twarzy i nigdy nie pozwoliła, by jakikolwiek [z jej warunków] powstrzymał ją przed nadążaniem” - mówi Megan.
Zrozumienie, że istnieje wsparcie, jest niezbędne
Zarówno Terri, jak i Megan zgadzają się, że ważne jest, aby stworzyć zespół wsparcia zarówno dla dziecka, jak i jego rodziny. Obejmuje to zwrócenie się do członków rodziny, przyjaciół, współpracowników, osób z pediatrycznej społeczności udarowej i pracowników służby zdrowia.
Megan w końcu znalazła wspaniałą opiekunkę i ma wspierających współpracowników, którzy w razie potrzeby pomagają. Zarówno Terri, jak i Megan znalazły również pocieszenie i wsparcie ze strony grup Stowarzyszenia Dziecięcego Hemiplegia i Udar mózgu (CHASA) na Facebooku.
„Kiedy związałem się z CHASĄ, znalazłem o wiele więcej odpowiedzi i nową rodzinę” - mówi Terri.
Społeczności CHASA oferują internetowe i osobiste grupy wsparcia dla rodziców dzieci, które przeżyły udar. Więcej informacji na temat udaru u dzieci i wsparcia można również znaleźć w:
- American Heart Association
- International Alliance for Pediatric Stroke
- Canadian Pediatric Stroke Support Association
Jamie Elmer jest redaktorem tekstów pochodzącym z południowej Kalifornii. Uwielbia słowa i świadomość zdrowia psychicznego i zawsze szuka sposobów na połączenie tych dwóch elementów. Jest również zapaloną entuzjastką trójki P: szczeniąt, poduszek i ziemniaków. Znajdź ją na Instagramie.
