Wszyscy tam byliśmy: cieszysz się spokojną randką z innymi mamami, a potem nagle spokój zostaje przerwany, gdy jedno dziecko uderza drugiego - z mnóstwem wrzasków, płaczów i wybrzmiewających jęków.
Podczas gdy dzieci, zwłaszcza małe dzieci, często uderzają się nawzajem podczas zabawy, rodzice próbują znaleźć najlepszy sposób radzenia sobie z tym zachowaniem.
Być rodzicem, którego dziecko bije innych na placu zabaw lub w przedszkolu, może wydawać się niezręczne, i możesz się zastanawiać, jakie interwencje są najlepsze, aby rozwiązać ten problem.
Z drugiej strony, Twoje dziecko może nagle uderzyć Ciebie lub rodzeństwo, a Ty możesz cierpieć na osobności, zastanawiając się, czy zrobiłeś coś złego.
Zapewniamy, że nie jesteś sam w tym zmartwieniu i niezależnie od tego, czy Twoje dziecko bije Ciebie, czy innych, istnieją jasne kroki, które możesz podjąć, aby rozwiązać problem.
Dlaczego małe dzieci uderzają?
Testują limity
Podobnie jak w przypadku wielu zachowań maluchów (rzucanie musem jabłkowym w bluzkę do pracy, krzyki w wysokich tonach w godzinach szczytu), uderzanie ma wspólny motyw: testowanie granic tego, co jest dopuszczalne.
Co się stanie, jeśli to zrobię? Dowiedzenie się, że ich brat płacze po uderzeniu kijem lub że uderzenie w bęben nie jest tym samym, co uderzenie matki, jest częścią ich procesu uczenia się.
Nie rozwinęli samokontroli
Jeśli masz do czynienia z małym dzieckiem, jego kontrola impulsów w zasadzie nie istnieje. Czują się sfrustrowani, szczęśliwi lub znudzeni, wyrażają to uderzeniem - bez wahania.
Dobrą wiadomością jest to, że według badań zaczynają wykazywać pozytywny wzrost w tej dziedzinie w wieku od 3 do 9 lat (przy czym bardziej znaczący rozwój dotyczy dziewcząt niż chłopców). Zła wiadomość jest taka, że osoby w wieku od 3 do 9 lat to dość szeroki zakres, gdy teraz walczysz.
Nie rozumieją, że to źle
Prawdą jest również, że małe dzieci czasami używają siły bez prowokowania przez innych, co potwierdza ideę, że chcą po prostu zobaczyć, co się stanie, i nie mają jeszcze kompasu moralnego ani zrozumienia, że mogą, ale nie powinny, skrzywdzić innych.
Naukowcy zbadali to zjawisko u dzieci w wieku od 11 do 24 miesięcy i doszli do wniosku, że w większości przypadków dzieci w ogóle nie cierpiały, gdy biły innych.
Nie wiedzą, jak przetwarzać swoje uczucia
Innym powodem, dla którego maluchy uciekają się do bicia, zarówno siebie, jak i innych, jest to, że jest to ich sposób radzenia sobie z „dużymi” emocjami.
Czują się sfrustrowani, ale w przeciwieństwie do dorosłego, który może spokojnie wytłumaczyć uczucia frustracji swojemu partnerowi lub zaufanemu przyjacielowi, małe dzieci często nie mają zdolności językowych ani samokontroli, aby zatrzymać się, sprawdzić, jak się czują i zareagować w jakiś sposób. to jest społecznie akceptowalne, odpowiednie lub pomocne.
Małe dzieci mogą czegoś chcieć, czuć złość lub czuć, że ktoś je skrzywdził. Bądźmy szczerzy, jeśli ktoś przewrócił ogromną wieżę z bloków, którą budowałeś przez pół godziny, możesz też chcieć uderzyć w niego.
Co zrobić, gdy maluch uderzy?
Na szczęście bicie to nie tylko „faza, z którą musisz sobie radzić” jako rodzic. Istnieją konkretne kroki, które możesz podjąć, aby zapobiegać uderzaniu, kontrolować je i przekierowywać.
Chociaż każda z poniższych opcji może nie działać dla każdego dziecka, Ty jako rodzic możesz ocenić, która będzie dla Ciebie odpowiednia. I nie bój się wypróbować wielu opcji metodą prób i błędów, aby zobaczyć, która jest najbardziej korzystna dla Twojego dziecka.
Powstrzymaj ich fizycznie
Twoim instynktem może być fizyczne powstrzymywanie malucha, gdy próbuje uderzyć innych. Jeśli uważasz, że Twoje dziecko wymknęło się spod kontroli lub że bezpieczeństwo fizyczne pomaga je uspokoić, może to być opcja dla Ciebie.
Jeśli Twoje dziecko jest silne, może to być trudne fizycznie w zależności od Twojego wzrostu, siły i umiejętności. Fizyczne krępowanie malucha nie powinno być dla niego w żaden sposób bolesne, ale raczej jak spokojne i mocne przytulenie, które zapobiega uderzeniu siebie lub innych.
Możesz też zechcieć porozmawiać z nimi spokojnie, dając im do zrozumienia, że je trzymasz, ponieważ nie możesz pozwolić, aby kogoś skrzywdzili. Gdy ta chwila minie, możesz przekierować ich do innych zachowań.
Jeśli maluch reaguje negatywnie na krępowanie, skuteczniejsze może być rozważenie jednej z poniższych opcji.
Usuń swoje dziecko z sytuacji
Wszyscy już to słyszeliśmy, może od naszych rodziców: „Jeśli nie przestaniesz, zabiorę cię do samochodu (lub twojego pokoju)”. Czy to jest skuteczne? Dla niektórych tak.
Spokojne usunięcie dziecka z sytuacji może być jednym z najlepszych rozwiązań problemu z uderzeniem. Przygotuj się, że być może będziesz musiał to zrobić więcej niż jeden raz, aby dziecko zdało sobie sprawę, że nastąpi wyraźna konsekwencja, polegająca na tym, że nie będzie w stanie bawić się z innymi przez chwilę, jeśli uderzą.
To, gdzie je zabierzesz, zależy od tego, gdzie jesteś. Samochód może być skuteczny, jeśli przebywasz w miejscu publicznym lub w domu innej osoby. Jeśli jesteś we własnym domu, wybierz spokojne, ciche miejsce z dala od innych zajęć, aby pomóc im skoncentrować się.
Kiedy znajdziesz się z dala od tej sytuacji, możesz chcieć porozmawiać, ponownie ocenić i uspokoić się. To, ile czasu poświęcisz każdemu z nich, zależy od wielu czynników, w tym od wieku malucha i jego zdolności rozumienia oraz od Twojej aktualnej cierpliwości.
W porządku, zrób sobie przerwę i spróbuj ponownie, a także możesz zdecydować, że nadszedł czas, aby nazwać to dniem.
Omów alternatywy
Może nawet nie przyszło Twojemu dziecku do głowy, że istnieją inne sposoby radzenia sobie z frustracją, zazdrością, złością i innymi emocjami, chyba że wyraźnie nauczyłeś i nie modelowałeś tych reakcji.
Kiedy ich przyjaciel chwyta zabawkę, którą chciał, jakie są inne możliwe reakcje, które mogliby mieć zamiast uderzania? Upewnij się, że modelujesz zachowania, takie jak mówienie głośno, odchodzenie lub mówienie dorosłemu o problemach.
Twój maluch potrzebuje, abyś nauczył go ich opcji, ale to wymaga czasu, aby się nauczyć i czasu, aby osiągnąć etap rozwojowy, na którym będzie to skuteczne.
Przeadresować
Zwłaszcza w przypadku małych dzieci przekierowanie ich do bardziej odpowiedniego zachowania może pomóc im zapomnieć o chęci uderzenia w coś. Na przykład w przypadku dzieci w wieku od 1 do 2 lat możesz trzymać rękę, której używały do uderzenia, i okazywać jej delikatny dotyk.
Jeśli się upierają, odwrócenie ich uwagi od negatywnego zachowania inną czynnością może zadziałać. Jednak ważne jest, aby upewnić się, że uderzenie nie przyciąga większej uwagi niż nie uderzenie.
Jeśli za każdym razem, gdy uderzą, nagle chcesz grać, może to nieumyślnie zwiększyć siłę uderzenia. Upewnij się, że zapewniasz pozytywne wzmocnienie, gdy nie angażują się w uderzanie.
Zapewnij wsparcie emocjonalne
Jeśli uderzenie wydaje się być wynikiem złego zarządzania emocjami, możesz spróbować nauczyć więcej opcji wyrażania emocji, takich jak znaczenie różnych słów uczuciowych, w sposób odpowiedni do wieku.
Sposób, w jaki wyjaśnisz frustrację pięciolatkowi, może być zupełnie inny niż dwulatkowi, ale oboje mogą nauczyć się dialogu, aby wyrażać szaleństwo, frustrację, zestresowanie i inne powiązane emocje.
Inni dosłownie potrzebują tylko przytulenia i wsparcia emocjonalnego dla wielkich uczuć, jakie mają.
Zapobiegaj uderzeniu, zanim się zacznie
Obserwuj zachowania swojego dziecka, które zwykle zdarzają się w momentach poprzedzających uderzenie. Jakie są ich typowe wyzwalacze, które powodują, że uderzają siebie lub innych?
Niektóre dzieci wydają sfrustrowane dźwięki, na przykład prawie jak warczenie psa, podczas gdy inne zaczynają narzekać na problem. Możesz zobaczyć, jak maluch zbliża się do innego dziecka, biegnąc w jego kierunku, dając ci wskazówkę, że uderzenie może stanowić problem.
Identyfikując te wyzwalacze i zachowania, z większym prawdopodobieństwem będziesz w stanie zatrzymać je, zanim to nastąpi, albo poprzez omówienie ich z innymi opcjami, albo fizyczne powstrzymanie ich przed działaniem.
Czego NIE WOLNO robić, gdy maluch uderza?
Uderz lub klaps
Podczas gdy klapsy pozostają kontrowersyjnym tematem w kręgach rodziców na całym świecie, badania są całkiem jasne, że może wyrządzić więcej szkody niż pożytku.
Na przykład badanie z 2017 roku pokazuje korelację między klapsami a problemami behawioralnymi. Autorzy stwierdzili, że dzieci, które w wieku 5 lat były bite przez swoich rodziców, były zgłaszane przez nauczycieli jako mające znacznie wyższy wzrost problemów z zachowaniem - takich jak kłótnie, walka, okazywanie złości, impulsywne działanie i przeszkadzanie w bieżących czynnościach - w wieku 6 lat niż dzieci który nigdy nie został bity.
Ponadto, jeśli próbujesz modelować pozytywne zachowanie, aby pomóc dziecku uniknąć bicia, może to być dla niego dezorientujące, jeśli ty sam uderzasz. Unikaj walk o władzę, które wymagają użycia siły.
Jedną rzeczą jest chodzenie lub przenoszenie malucha do miejsca, w którym spędza czas, a inną wymuszanie karania go w czasie przerwy. Jeśli Twoje dziecko próbuje opuścić ustalony przez Ciebie czas, unikaj szorstkości i zamiast tego spokojnie umieść je z powrotem w odpowiednim miejscu, wyjaśniając, co musi się stać, kiedy mogą wstać i inne szczegóły.
Krzycz lub reaguj złością
Małe dzieci dobrze sobie radzą ze spokojnymi, stanowczymi reakcjami, zamiast krzyczeć, krzyczeć i działać w gniewie.
Chociaż sytuacja może być naprawdę frustrująca, poświęcenie chwili na kontrolowanie własnych emocji przed nauczeniem malucha pomoże mu zobaczyć Cię jako autorytet, który kontroluje jego ciało, głos, słowa i ekspresję.
Oprzyj swoją reakcję na innych rodzicach
W kręgach rodziców istnieje ciągłe poczucie winy, zawstydzenie matki i presja rówieśników, jeśli chodzi o wybory behawioralne. Nie pozwól, aby te uczucia decydowały o tym, jakie wybory podejmujesz, aby pomóc dziecku w jego uderzeniowych zachowaniach.
Kiedy zauważysz, że zmieniasz swoją reakcję w zależności od otoczenia lub rówieśników, cofnij się, aby ponownie ocenić swoje wartości rodzicielskie poprzez autorefleksję lub rozmowę z partnerem.
Wskazówki, jak radzić sobie z uderzeniem małego dziecka
Unikaj czynników przyczyniających się
Podobnie jak w przypadku wielu zachowań małych dzieci, prawdziwym problemem może nie być samo zachowanie, ale to, jak dziecko czuje się inaczej.
Czy oni ząbkują? Czy dostali wystarczająco dużo snu, czy zbliża się czas drzemki? Czy mieli dzisiaj zdrowe posiłki i przekąski w odpowiednio częstych odstępach czasu, czy też mogliby być głodni, kiedy uderzają? Czy są sfrustrowani czymś innym, co mogłoby się przyczynić do ich uderzenia?
Przejrzenie listy innych możliwości może pomóc w rozwiązaniu problemu, jeśli istnieje takie łatwe rozwiązanie.
Daj możliwości aktywności fizycznej
Jeśli kiedykolwiek zauważyłeś, że Twoje dzieci są niespokojne, mówiąc: „Muszą po prostu wyjść i pobiegać”, znasz już prawdę dotyczącą korelacji między aktywnością fizyczną a zachowaniem.
Dorośli i dzieci są szczęśliwsi, zdrowsi i lepiej kontrolują zachowania, gdy mają wystarczająco dużo aktywności fizycznej. Pozwól dziecku angażować się w czynności fizyczne, takie jak uderzanie w bęben, tupanie, bieganie, skakanie, zabawa na placach zabaw i wszystko, co pomoże mu się poruszać.
Umieść wszystkich opiekunów na tej samej stronie
A jeśli ty, twoi rodzice i opiekunka wszyscy traktujecie bicie na trzy różne sposoby? Może babcia się z tego śmieje, mówiąc „nie, nie” i idzie dalej, podczas gdy ty korzystasz z przerw. Może opiekunka używa innego słownictwa niż Ty, omawiając z dzieckiem emocje.
Rozmowa ze wszystkimi opiekunami Twojego dziecka może zapewnić, że atakujesz problem przy użyciu tych samych strategii, aby zapewnić jednolity front i szybsze rozwiązanie.
Na wynos
To w porządku i normalne jest odczuwanie frustracji i utraty kontroli, kiedy maluch uderza siebie lub innych.
Czasami dzieci po prostu eksperymentują z reakcjami innych na ich zachowania, a czasami są sfrustrowane, zmęczone lub nie chcą dzielić się zabawkami. Podejdź do zachowania swojego malucha ze spokojną postawą i zaplanuj ze wszystkimi opiekunami, jakie działania powinieneś podjąć.
Zapewniamy, że z biegiem czasu i dzięki twojemu celowemu przewodnictwu to również minie.
