Przegląd
Choroba afektywna dwubiegunowa to zaburzenie zdrowia psychicznego, które powoduje epizody manii i depresji. Te poważne wahania nastroju mogą mieć poważne konsekwencje. Mogą nawet wymagać hospitalizacji psychiatrycznej.
Życie z chorobą afektywną dwubiegunową wymaga opieki przez całe życie i profesjonalnego leczenia. Czasami choroba afektywna dwubiegunowa lub terapie stosowane w leczeniu mogą powodować długotrwałe skutki dla organizmu.
Wpływ leków na chorobę afektywną dwubiegunową
Leki na chorobę afektywną dwubiegunową mogą mieć różne skutki. Podobnie jak w przypadku większości leków, leki na chorobę afektywną dwubiegunową mają typowe skutki uboczne. Jednak mogą mieć również skutki wynikające z długotrwałego stosowania.
Skutki uboczne
Rodzaje leków stosowanych w leczeniu choroby afektywnej dwubiegunowej obejmują:
- stabilizatory nastroju
- leki przeciwpsychotyczne
- leki przeciwdepresyjne
- połączenie leków przeciwdepresyjnych i przeciwpsychotycznych
- leki przeciwlękowe
Wszystkie te leki mogą mieć wpływ na organizm. Na przykład skutki uboczne leków przeciwpsychotycznych mogą obejmować:
- drżenie
- skurcze mięśni
- mimowolne ruchy
- suchość w ustach
- ból gardła
- przybranie na wadze
- podwyższony poziom glukozy i lipidów we krwi
- opanowanie
Lit jest jednym z najczęściej przepisywanych leków na chorobę afektywną dwubiegunową. Dzieje się tak, ponieważ działa na mózg jako stabilizator nastroju. Może pomóc kontrolować zarówno manię, jak i depresję. Może zmniejszyć objawy manii w ciągu dwóch tygodni od jej rozpoczęcia. Jednak ma kilka skutków ubocznych. Mogą to być:
- uspokojenie lub dezorientacja
- utrata apetytu
- biegunka
- wymioty
- zawroty głowy
- ból oka lub zmiany widzenia
- drobne drżenie rąk
- częsta potrzeba oddawania moczu
- nadmierne pragnienie
Długotrwałe skutki
W dłuższej perspektywie lit może również powodować problemy z nerkami. Przyjmowanie samego litu jest uważane za monoterapię. Naukowcy z Australian and New Zealand Journal of Psychiatry sugerują, że alternatywy dla litu są potrzebne ze względu na częste skutki uboczne i stosowanie w monoterapii. Autorzy uważają, że sam lit nie jest dobrym długoterminowym sposobem leczenia choroby afektywnej dwubiegunowej.
Skutki choroby afektywnej dwubiegunowej
Chociaż leki na chorobę afektywną dwubiegunową mogą mieć wpływ na organizm, choroba afektywna dwubiegunowa, której nie można kontrolować za pomocą leków, może również wpływać na organizm, która często może być cięższa. Epizody maniakalne lub depresyjne mogą powodować wiele zmian w ciele i psychice. Obejmują one:
- długie okresy poczucia beznadziejności lub bezradności lub niskiego poczucia własnej wartości
- zmniejszona ilość energii
- niezdolność do koncentracji lub podejmowania prostych decyzji
- zmiany w codziennych nawykach, takich jak wzorce jedzenia i spania
- pobudzenie lub uczucie spowolnienia
- myśli lub próby samobójcze
Ponadto osoby z chorobą afektywną dwubiegunową są bardziej narażone na inne dolegliwości fizyczne, w tym:
- choroba tarczycy
- migreny
- choroba serca
- chroniczny ból
- cukrzyca
- otyłość
Osoby z chorobą afektywną dwubiegunową są również bardziej narażone na zaburzenia lękowe lub nadużywanie alkoholu lub innych narkotyków.
Porozmawiaj z lekarzem
Jeśli cierpisz na chorobę afektywną dwubiegunową, ważne jest zwracanie uwagi na stan zdrowia psychicznego i plan leczenia. Często zgłaszaj się do lekarza, w tym w celu uzyskania porady terapeutycznej i oceny leków. Rodzina, przyjaciele i lekarze często mogą rozpoznać, czy dana osoba wchodzi w epizod choroby afektywnej dwubiegunowej i zachęcić do pomocy medycznej.
Osoby z chorobą afektywną dwubiegunową często chcą zaprzestać przyjmowania leków z powodu tych skutków ubocznych. Jednak postęp w pomyślnym życiu z chorobą afektywną dwubiegunową często zależy od konsekwentnego przyjmowania leków.
Jeśli cierpisz na chorobę afektywną dwubiegunową i obawiasz się, że Twoje leki powodują niepożądane skutki uboczne, powinieneś porozmawiać z lekarzem o swoim planie leczenia. Powinieneś również skontaktować się z lekarzem, jeśli uważasz, że możesz doświadczać epizodu manii lub depresji. Czasami konieczne będzie wprowadzenie zmian w planie leczenia.
