Co to jest choroba afektywna dwubiegunowa?
Choroba afektywna dwubiegunowa powoduje zmiany nastroju i energii człowieka. Te ekstremalne i intensywne stany emocjonalne lub epizody nastroju mogą wpływać na ich zdolność do funkcjonowania. Osoby z chorobą afektywną dwubiegunową mogą również mieć okresy normalnego nastroju.
Epizody nastroju są podzielone na:
- maniakalny
- hipomaniakalny
- depresyjny
Te epizody nastroju charakteryzują się wyraźną zmianą zachowania.
Podczas epizodu maniakalnego ktoś może czuć się wyjątkowo energiczny lub poirytowany. Hipomania jest mniej nasilona niż mania i trwa krócej. Duży epizod depresyjny może wywołać uczucie intensywnego smutku lub zmęczenia.
Nowe wydanie Diagnostycznego i statystycznego podręcznika zaburzeń psychicznych (DSM-5) wymienia ponad cztery typy zaburzeń afektywnych dwubiegunowych. Trzy najpopularniejsze typy to:
- Choroba dwubiegunowa typu I. Epizody maniakalne trwają co najmniej siedem dni naraz. Objawy mogą być tak intensywne, że osoba może wymagać hospitalizacji. Mogą również wystąpić epizody depresyjne, które trwają co najmniej dwa tygodnie.
- Choroba afektywna dwubiegunowa typu II. Ten typ ma wzór epizodów depresyjnych i hipomaniakalnych bez żadnych intensywnych epizodów maniakalnych. Może to zostać błędnie zdiagnozowane jako depresja.
- Zaburzenie cyklotymiczne. To łagodniejsza postać choroby afektywnej dwubiegunowej. Obejmuje naprzemienne epizody hipomanii i depresji. Trwa co najmniej dwa lata u dorosłych i jeden rok u dzieci i młodzieży.
Twój lekarz może zdiagnozować inny rodzaj choroby afektywnej dwubiegunowej, na przykład:
- substancja wywołana
- związane z medycyną
- nieokreślona choroba afektywna dwubiegunowa
Te typy mogą mieć podobne objawy, ale mają różne długości odcinków.
Wydaje się, że za rozwój choroby afektywnej dwubiegunowej nie odpowiada żaden pojedynczy czynnik. Naukowcy nadal próbują określić przyczyny, aby opracować skuteczniejsze metody leczenia.
Jaki jest aspekt genetyczny choroby afektywnej dwubiegunowej?
Badania w dziedzinie genetyki i choroby afektywnej dwubiegunowej są dość nowe. Jednak ponad dwie trzecie osób z chorobą afektywną dwubiegunową ma krewnych z chorobą dwubiegunową lub dużą depresją. Naukowcy wciąż próbują znaleźć czynniki genetyczne odpowiedzialne za zwiększone ryzyko.
Odziedziczone ryzyko
Ktoś, kto ma rodzica lub rodzeństwo z chorobą afektywną dwubiegunową, ma od 4 do 6 razy większe ryzyko jej rozwoju niż ktoś, kto tego nie robi.
Amerykańska Akademia Psychiatrii Dzieci i Młodzieży donosi, że u identycznego bliźniaka istnieje 70 procent szans na zdiagnozowanie choroby afektywnej dwubiegunowej, jeśli ma ją bliźniak.
Przegląd badań bliźniaków z 2016 roku wykazał, że choroba afektywna dwubiegunowa jest dziedziczna. W przeglądzie zauważono, że budowa mózgu bliźniaka z chorobą afektywną dwubiegunową różni się od budowy bliźniaka bez choroby dwubiegunowej.
Choroba afektywna dwubiegunowa i schizofrenia nakładają się
Naukowcy badający rodziny i bliźnięta sugerują, że może istnieć genetyczny związek między chorobą afektywną dwubiegunową a schizofrenią. Odkryli również, że wydaje się, że małe mutacje w określonych genach wpływają na ryzyko choroby dwubiegunowej.
Nakładanie się ADHD
Badanie z 2017 roku wykazało genetyczną korelację między chorobą afektywną dwubiegunową o wczesnym początku a ADHD. Choroba afektywna dwubiegunowa o wczesnym początku występuje przed 21 rokiem życia.
Nieprawidłowości biologiczne mogą wpływać na mózg
Naukowcy pracują nad odkryciem, w jaki sposób mózgi osób z chorobą afektywną dwubiegunową różnią się od mózgów osób bez niej. Oto kilka interesujących perspektyw.
Komórki mózgowe
Utrata lub uszkodzenie komórek mózgowych w hipokampie może przyczyniać się do zaburzeń nastroju. Hipokamp to część mózgu związana z pamięcią. Pośrednio wpływa również na nastrój i impulsy.
Neurotransmitery
Neuroprzekaźniki to substancje chemiczne, które pomagają komórkom mózgowym komunikować się i regulować nastrój. Brak równowagi z neuroprzekaźnikami może być powiązany z chorobą afektywną dwubiegunową.
Problemy mitochondrialne
Badania sugerują, że problemy mitochondrialne mogą odgrywać rolę w zaburzeniach psychicznych, w tym chorobie afektywnej dwubiegunowej.
Mitochondria to centra energetyczne w prawie każdej ludzkiej komórce. Jeśli mitochondrium nie funkcjonuje normalnie, może to doprowadzić do zmiany wzorców produkcji i wykorzystania energii. Może to wyjaśniać niektóre zachowania, które obserwujemy u osób z zaburzeniami psychicznymi.
Naukowcy, którzy wykonali rezonans magnetyczny na mózgach osób z chorobą afektywną dwubiegunową w 2015 roku, stwierdzili podwyższone sygnały w niektórych częściach mózgu. Te części pomagają koordynować dobrowolne ruchy, co sugeruje nieprawidłowe funkcjonowanie komórek.
Czynniki środowiskowe i styl życia
Niektórzy naukowcy uważają, że czynniki środowiskowe i styl życia odgrywają rolę w chorobie afektywnej dwubiegunowej. Czynniki te obejmują:
- ekstremalny stres
- wykorzystywanie fizyczne lub seksualne
- nadużywanie substancji
- śmierć członka rodziny lub bliskiej osoby
- choroba fizyczna
- ciągłe obawy, które wpływają na twoje codzienne życie, takie jak problemy finansowe lub praca
Sytuacje te mogą wywoływać objawy lub wpływać na rozwój choroby afektywnej dwubiegunowej, szczególnie u osób, które mogą już być w grupie wysokiego ryzyka genetycznego.
Wiek, płeć i czynniki hormonalne
Choroba afektywna dwubiegunowa dotyka około 2,8 procent dorosłej populacji USA. W równym stopniu wpływa na płcie, rasy i klasy społeczne.
Ryzyko związane z wiekiem
Choroba afektywna dwubiegunowa zwykle rozwija się w wieku około 25 lat lub między 15 a 25 rokiem życia. Co najmniej połowa wszystkich przypadków jest diagnozowana przed 25 rokiem życia. Jednak u niektórych osób objawy pojawiają się dopiero w wieku 30 lub 40 lat.
Chociaż choroba afektywna dwubiegunowa może rozwinąć się u dzieci w wieku 6 lat lub młodszych, temat jest kontrowersyjny. To, co może wydawać się chorobą afektywną dwubiegunową, może być wynikiem innych zaburzeń lub urazów.
Ryzyko związane z płcią
Choroba afektywna dwubiegunowa typu II występuje częściej u kobiet niż u mężczyzn. Ale zaburzenie dwubiegunowe typu I występuje jednakowo u obu płci. Nie wiadomo dokładnie, co powoduje tę różnicę w diagnozach.
Ryzyko hormonalne
Eksperci uważają, że hormony tarczycy mają duży wpływ na funkcjonowanie mózgu u dorosłych. Depresja i choroba afektywna dwubiegunowa są związane z nieprawidłową czynnością tarczycy.
Tarczyca to gruczoł na szyi, który uwalnia hormony regulujące wzrost i rozwój. Osoby z chorobą afektywną dwubiegunową często mają niedoczynność tarczycy lub niedoczynność tarczycy.
Co może wywołać epizod maniakalny lub depresyjny?
Niektóre czynniki mogą wywołać epizody maniakalne lub depresyjne. Czynniki te zwiększają poziom stresu organizmu, który jest również wyzwalaczem. Znajomość własnych osobistych czynników wyzwalających jest jednym ze sposobów zapobiegania nasilaniu się objawów.
Chociaż wyzwalacze różnią się w zależności od osoby, niektóre typowe obejmują:
- stresujące wydarzenia życiowe, które mogą być pozytywne lub negatywne, takie jak narodziny dziecka, awans zawodowy, przeprowadzka do nowego domu lub koniec związku
- zakłócenie regularnych wzorców snu, w tym spowolnienie lub wydłużenie snu lub odpoczynek w łóżku
- zmiana rutyny, na przykład snu, jedzenia, ćwiczeń lub zajęć towarzyskich (zorganizowana rutyna może obniżyć stres)
- zbyt duża stymulacja, np. specyficzne lub głośne dźwięki, zbyt duża aktywność oraz spożycie kofeiny lub nikotyny
- nadużywanie alkoholu lub substancji; nadużywanie może powodować ciągłe objawy choroby dwubiegunowej, nawroty i hospitalizacje
- choroba niezarządzana lub nieleczona
Kiedy iść do lekarza
Dzięki właściwej diagnostyce, leczeniu i leczeniu można prowadzić satysfakcjonujące, szczęśliwe życie z chorobą afektywną dwubiegunową.
Umów się na wizytę u lekarza, jeśli uważasz, że masz jeden lub więcej objawów choroby afektywnej dwubiegunowej. Mogą sprawdzić stan zdrowia fizycznego, a także zadać kilka pytań przesiewowych dotyczących zdrowia psychicznego.
Jeśli twój lekarz nie znajdzie fizycznego problemu dla twoich objawów, może zalecić wizytę u lekarza psychiatrycznego.
Twoje leczenie będzie zależeć od twojego stanu. Może się różnić od leków do terapii. Znalezienie odpowiedniego leczenia może zająć trochę czasu. Porozmawiaj z lekarzem, jeśli jakikolwiek lek powoduje niepożądane skutki uboczne. Istnieją inne opcje, które możesz wypróbować.
