Co to jest bulimia nervosa?
Bulimia nervosa to zaburzenie odżywiania, powszechnie określane po prostu jako bulimia. To poważny stan, który może zagrażać życiu.
Ogólnie charakteryzuje się napadowym objadaniem się, po którym następuje przeczyszczenie. Oczyszczenie może nastąpić poprzez wymuszone wymioty, nadmierny wysiłek fizyczny lub przyjmowanie środków przeczyszczających lub moczopędnych.
Osoby z bulimią przejawiają zachowania przeczyszczające i przechodzą cykl objadania się i przeczyszczania. Zachowania przeczyszczające obejmują również inne ścisłe metody utrzymania wagi, takie jak post, ćwiczenia lub ekstremalna dieta.
Osoby z bulimią często mają nierealistyczny obraz ciała. Mają obsesję na punkcie swojej wagi i są bardzo samokrytyczni. Wiele osób z bulimią ma normalną wagę lub nawet nadwagę. Może to utrudniać zauważenie i zdiagnozowanie bulimii.
Badania wskazują, że około 1,5% kobiet i 0,5% mężczyzn doświadczy bulimii w którymś momencie swojego życia. Występuje najczęściej u kobiet, a zwłaszcza w okresie dojrzewania i wczesnej dorosłości.
Nawet 20 procent kobiet w wieku studenckim zgłasza objawy bulimii. Wykonawcy są również bardziej narażeni na zaburzenia odżywiania, podobnie jak sportowcy, których ciała i waga są ściśle monitorowane. Tancerze, modelki i aktorzy również mogą być bardziej zagrożeni.
Jakie są objawy bulimii?
Najczęstsze objawy bulimii to:
- długotrwały strach przed przybraniem na wadze
- komentarze na temat bycia grubym
- zaabsorbowanie wagą i ciałem
- silnie negatywny obraz siebie
- napadowe objadanie się
- silne wymioty
- nadużywanie środków przeczyszczających lub moczopędnych
- stosowanie suplementów lub ziół na odchudzanie
- nadmierne ćwiczenia
- przebarwione zęby (od kwasu żołądkowego)
- modzele z tyłu dłoni
- chodzenie do łazienki zaraz po posiłku
- nie jeść w obecności innych
- wycofanie się z normalnych zajęć towarzyskich
Powikłania związane z bulimią mogą obejmować:
- niewydolność nerek
- problemy sercowe
- choroba dziąseł
- próchnica
- problemy trawienne lub zaparcia
- odwodnienie
- niedobory składników odżywczych
- zaburzenia równowagi elektrolitowej lub chemicznej
Kobiety mogą odczuwać brak miesiączki. Ponadto u osób z bulimią często występują lęk, depresja, nadużywanie narkotyków lub alkoholu.
Co powoduje bulimię?
Bulimia nie ma znanej przyczyny. Jest jednak kilka czynników, które mogą wpływać na jego rozwój.
Osoby z zaburzeniami psychicznymi lub zniekształconym obrazem rzeczywistości są bardziej zagrożone. To samo dotyczy osób z silną potrzebą spełnienia społecznych oczekiwań i norm. Zagrożeni mogą być również ci, którzy są pod silnym wpływem mediów. Inne czynniki obejmują:
- problemy z gniewem
- depresja
- perfekcjonizm
- impulsywność
- przeszłe traumatyczne wydarzenie
Niektóre badania sugerują, że bulimia jest dziedziczna lub może być spowodowana niedoborem serotoniny w mózgu.
Jak rozpoznaje się bulimię psychiczną?
Twój lekarz zastosuje różne testy, aby zdiagnozować bulimię. Najpierw przeprowadzą badanie fizykalne. Mogą również zamówić badania krwi lub moczu. Ocena psychologiczna pomoże określić Twój związek z jedzeniem i obrazem ciała.
Twój lekarz zastosuje również kryteria z Diagnostic and Statistical Manual of Mental Disorders (DSM-5). DSM-5 to narzędzie diagnostyczne wykorzystujące standardowy język i kryteria do diagnozowania zaburzeń psychicznych. Kryteria stosowane do rozpoznania bulimii obejmują:
- nawracające napadowe objadanie się
- regularne oczyszczanie poprzez wymioty
- uporczywe zachowania przeczyszczające, takie jak nadmierne ćwiczenia, nadużywanie środków przeczyszczających i post
- czerpanie poczucia własnej wartości z wagi i sylwetki
- objadanie się, przeczyszczanie i zachowania przeczyszczające, które zdarzają się średnio co najmniej raz w tygodniu przez trzy miesiące
- brak jadłowstrętu psychicznego
Nasilenie bulimii można określić na podstawie tego, jak często, średnio, przejawiasz napady objadania się, przeczyszczania lub przeczyszczania. DSM-5 dzieli bulimię od łagodnej do skrajnej:
- łagodne: 1 do 3 epizodów tygodniowo
- umiarkowany: od 4 do 7 epizodów tygodniowo
- ciężki: od 8 do 13 epizodów tygodniowo
- ekstremalne: 14 lub więcej odcinków tygodniowo
Jeśli masz bulimię przez długi czas, możesz potrzebować dalszych testów. Testy te mogą wykryć powikłania, które mogą obejmować problemy z sercem lub innymi narządami.
Jak leczy się bulimia nervosa?
Leczenie koncentruje się nie tylko na edukacji żywieniowej i żywieniowej, ale także na leczeniu zdrowia psychicznego. Wymaga rozwinięcia zdrowego spojrzenia na siebie i zdrowego stosunku do żywności. Opcje leczenia obejmują:
- leki przeciwdepresyjne, takie jak fluoksetyna (Prozac), która jest jedynym lekiem przeciwdepresyjnym zatwierdzonym przez Amerykańską Agencję ds. Żywności i Leków (FDA) do leczenia bulimii
- psychoterapia, zwana również terapią rozmową, może obejmować terapię poznawczo-behawioralną, terapię rodzinną i psychoterapię interpersonalną
- wsparcie dietetyka i edukacja żywieniowa, co oznacza poznanie zdrowych nawyków żywieniowych, opracowanie planu żywieniowego i ewentualnie kontrolowanego programu odchudzania
- leczenie powikłań, które mogą obejmować hospitalizację z powodu ciężkich przypadków bulimii
Skuteczne leczenie zwykle obejmuje leki przeciwdepresyjne, psychoterapię i współpracę między lekarzem, lekarzem psychiatrycznym oraz rodziną i przyjaciółmi.
Niektóre ośrodki leczenia zaburzeń odżywiania oferują programy leczenia na żywo lub w ciągu dnia. Pacjenci uczestniczący w programach stacjonarnych w placówkach leczniczych otrzymują całodobowe wsparcie i opiekę.
Pacjenci mogą brać udział w zajęciach, uczestniczyć w terapii i spożywać pożywne posiłki. Mogą również praktykować delikatną jogę, aby zwiększyć świadomość ciała.
Jakie są prognozy dotyczące bulimii psychicznej?
Bulimia może zagrażać życiu, jeśli nie jest leczona lub jeśli leczenie zawodzi. Bulimia jest schorzeniem zarówno fizycznym, jak i psychicznym, a kontrolowanie jej może stanowić wyzwanie na całe życie.
Jednak bulimię można pokonać dzięki skutecznemu leczeniu. Im wcześniej zostanie wykryta bulimia, tym skuteczniejsze będzie leczenie.
Skuteczne terapie koncentrują się na jedzeniu, poczuciu własnej wartości, rozwiązywaniu problemów, umiejętnościach radzenia sobie i zdrowiu psychicznym. Zabiegi te pomagają pacjentom utrzymać zdrowe zachowania w perspektywie długoterminowej.
