Długoterminowe Rokowanie W Przypadku Padaczki I Zaburzeń Napadowych

2024 Autor: Jesus Peterson | [email protected]. Ostatnio zmodyfikowany: 2023-12-17 11:23

Przegląd

Padaczka to rodzaj choroby neurologicznej, która powoduje drgawki. Napady te mogą być sporadyczne i występować bez ostrzeżenia lub mogą być przewlekłe i występować regularnie.

Według Mayo Clinic około 80 procent osób z padaczką wymaga ciągłego leczenia, aby zapobiec zakłócaniu codziennych czynności przez napady. Zapobieganie napadom może również pomóc w zapewnieniu bezpieczeństwa Tobie i innym podczas nagłego epizodu podczas chodzenia, jazdy lub jakiejkolwiek innej aktywności.

Pomimo leczenia przedwczesna śmiertelność jest zwiększona u osób z padaczką. Istnieje wiele czynników, które determinują rokowanie w przebiegu padaczki. Wśród nich są:

• wiek
• Historia zdrowia
• geny
• nasilenie lub wzór napadów
• aktualny plan leczenia

Czynniki wpływające na rokowanie

Inne czynniki, które mogą wpływać na ogólne rokowanie, obejmują:

• Wiek: dorośli w wieku powyżej 60 lat mogą być narażeni na zwiększone ryzyko napadów padaczkowych, a także powiązanych powikłań.
• Historia rodziny: Padaczka jest często genetyczna. Jeśli masz członka rodziny, który doświadczył powikłań związanych z padaczką, twoje własne ryzyko może być większe.
• Infekcje: Mogą zwiększać ryzyko większej liczby napadów - zwłaszcza infekcji mózgu.
• Istniejące wcześniej problemy neurologiczne: stany, które obejmują infekcje, urazy mózgu lub guzy i autyzm, mogą zwiększać ryzyko epilepsji.
• Zaburzenia naczyniowe: choroby serca, udar i inne zaburzenia naczyniowe mogą niekorzystnie wpływać na mózg. To z kolei może prowadzić do większej liczby napadów i późniejszego uszkodzenia mózgu. Możesz pomóc zminimalizować ten czynnik ryzyka, stosując zdrowe nawyki stylu życia, takie jak regularne ćwiczenia i dieta o niskiej zawartości tłuszczu / niskiej zawartości sodu.

Leczenie jest jednym z najważniejszych czynników wpływających na ogólne rokowanie w przebiegu padaczki. Regularne przyjmowanie leków przeciwdrgawkowych może pomóc kontrolować aktywność mózgu prowadzącą do napadów padaczkowych. To z kolei pomaga również zminimalizować czynniki ryzyka i powikłania związane z padaczką. Niektórzy ludzie w końcu przestają przyjmować leki przeciwdrgawkowe. Dzieje się tak głównie wtedy, gdy nie masz napadów przez co najmniej dwa lata.

Padaczka może rozwinąć się w każdym wieku. Najczęstszymi etapami życia są zazwyczaj wczesne dzieciństwo i starsza dorosłość. Perspektywa wydaje się być lepsza dla osób, które chorują na epilepsję w dzieciństwie - istnieje szansa, że z wiekiem mogą ją wyrosnąć. Rozwój epilepsji przed 12 rokiem życia zwiększa ten pozytywny wynik.

Powikłania padaczki

Typowe powikłania związane z padaczką mogą obejmować:

• Wypadki samochodowe: do ataku może dojść w dowolnym momencie - nawet podczas jazdy. Jeśli cierpisz na przewlekłe napady, możesz rozważyć inną metodę podróżowania, na przykład prowadzenie samochodu z przyjacielem lub ukochaną osobą.
• Utonięcie: Mayo Clinic szacuje, że osoby z padaczką są do 19 razy bardziej narażone na utonięcie niż osoby bez tej choroby. Utonięcia mogą się zdarzyć podczas pływania lub kąpieli.
• Wyzwania emocjonalne: Padaczka może być emocjonalnie przytłaczająca. Niektóre leki na padaczkę mogą również powodować działania niepożądane, które mogą wpływać na samopoczucie emocjonalne. Porozmawiaj z lekarzem, jeśli odczuwasz lęk, depresję lub myśli samobójcze. Istnieją zabiegi i terapie, które mogą pomóc.
• Upadki: możesz być również narażony na ryzyko upadku, jeśli napad padnie podczas chodzenia lub wykonywania innych czynności podczas wstawania. W zależności od ciężkości upadku mogą wystąpić złamania kości i inne poważne obrażenia.
• Zapalenie wątroby: jest to spowodowane lekami przeciwdrgawkowymi.
• Problemy z ciążą: kobiety w ciąży nie mogą przyjmować leków przeciwdrgawkowych z powodu możliwych wad wrodzonych, ale napady mogą również stanowić zagrożenie dla niemowląt. Najlepszym sposobem zapobiegania powikłaniom związanym z ciążą jest planowanie z wyprzedzeniem - wcześniej porozmawiaj z lekarzem o swoich planach.
• Stan padaczkowy: jest to poważne powikłanie będące wynikiem licznych, nawracających napadów. Możesz mieć napady od tyłu do tyłu, które mogą trwać pięć minut lub dłużej. Stan padaczkowy jest szczególnie niebezpiecznym powikłaniem epilepsji, ponieważ może powodować trwałe uszkodzenie mózgu. Śmierć też jest możliwa.
• Przyrost masy ciała: niektóre leki przeciwdrgawkowe mogą utrudniać odchudzanie i leczenie. Nadwaga może wtedy zwiększyć ryzyko innych przewlekłych problemów zdrowotnych.

Wreszcie istnieje inna możliwa komplikacja, choć stosunkowo rzadka. Nazywa się to nagłą niewyjaśnioną śmiercią w epilepsji (SUDEP). Według Mayo Clinic zdarza się to w 1 procencie przypadków epilepsji. Chociaż dokładne przyczyny SUDEP nie są w pełni zrozumiałe, uważa się, że mogą przyczyniać się do tego nagłe problemy z sercem lub oddychaniem. Ryzyko wystąpienia SUDEP jest większe, jeśli twoja padaczka nie jest leczona.

Dzieciństwo jest jednym z najczęstszych etapów życia, w których ludzie zapadają na padaczkę. Mimo to dzieci nie są tak podatne na niektóre z tych samych komplikacji w porównaniu z dorosłymi. Niektóre dzieci mogą wyrosnąć z tego zaburzenia wraz z wiekiem. Przyczyny tego nie są w pełni zrozumiałe.

Naturalne metody leczenia padaczki: czy działają? »

Co mówią badania?

Pomimo świadomości i środków terapeutycznych, osoby z padaczką są bardziej narażone na śmierć niż osoby bez padaczki. Liczne badania omawiały śmiertelność wraz ze wszystkimi możliwymi czynnikami ryzyka.

W jednym badaniu z 2016 roku opublikowanym w Epilepsia podkreślono częste (niekontrolowane) uogólnione napady toniczno-kloniczne jako wyraźny czynnik ryzyka nagłej nieoczekiwanej śmierci, a także omówiono napady nocne (nocne) jako dodatkowy czynnik ryzyka. Przyjmowanie leków przeciwdrgawkowych może zmniejszyć częstotliwość napadów i pomaga zminimalizować to ryzyko.

Według Brain: A Journal of Neurology, ryzyko nagłej śmierci może być nieco wyższe wkrótce po pierwszym wystąpieniu drgawek. Jest to prawdopodobnie spowodowane faktem, że możesz być niezdiagnozowany lub niedawno zdiagnozowany, a twoje leki jeszcze się nie przyjęły.