Przegląd
Kiedy dana osoba zarazi się ludzkim wirusem niedoboru odporności (HIV), czas może mieć wpływ na wyniki testu na obecność wirusa HIV. Chociaż testy stały się dokładniejsze, żaden z nich nie może wykryć infekcji HIV natychmiast po jej zarażeniu.
Mechanizmy obronne organizmu zaczynają działać po zarażeniu się wirusem HIV. Układ odpornościowy zaczyna wytwarzać przeciwciała, aby zaatakować wirusa. Ta produkcja przeciwciał HIV nazywana jest serokonwersją. Przed serokonwersją we krwi osoby może nie być wykrywalnych poziomów przeciwciał HIV.
Badanie krwi w kierunku HIV przed serokonwersją może dać fałszywie ujemny wynik. Dodatni wynik testu na obecność przeciwciał HIV nie pojawi się, dopóki organizm nie wytworzy wystarczającej ilości przeciwciał HIV, aby można je było wykryć.
Jak długo trwa serokonwersja?
Okres pomiędzy momentem zarażenia się wirusem HIV a momentem, w którym testy mogą wykryć infekcję, jest nazywany okresem okienka. Każdy układ odpornościowy jest inny. Utrudnia to przewidzenie, jak długo ten etap będzie trwał.
Naukowcy opracowali czułe testy krwi od pierwszych dni epidemii HIV. Obecnie możliwe jest wykrycie przeciwciał HIV, a także innych składników wirusa HIV, wcześniej niż kiedykolwiek wcześniej. Według Johns Hopkins Bloomberg School of Public Health, większość ludzi ma pozytywny wynik w ciągu kilku tygodni od zarażenia się wirusem HIV. W przypadku innych może to potrwać do 12 tygodni.
Czy ludzie odczuwają objawy przed serokonwersją?
W okresie okna u osoby mogą wystąpić objawy podobne do grypy lub innych powszechnych wirusów, które obejmują:
- obrzęk węzłów chłonnych
- bół głowy
- wysypka
- gorączka
Objawy mogą trwać od kilku dni do kilku tygodni. I mogą wahać się od łagodnych do ciężkich. Ale możliwe jest przejście przez wczesny etap infekcji bez żadnych objawów. W tym czasie osoba może nawet nie zdawać sobie sprawy, że zaraziła się wirusem HIV.
Czy HIV może być przenoszony w okresie okienka?
Ważne jest, aby wiedzieć, że ludzie mogą przenosić HIV przed serokonwersją.
Czas między narażeniem a początkową odpowiedzią układu odpornościowego to okres „ostrego zakażenia wirusem HIV”. Po początkowej transmisji ilość wirusa HIV w organizmie jest niezwykle wysoka. Podobnie jest z ryzykiem przeniesienia wirusa. Dzieje się tak, ponieważ organizm nie wyprodukował jeszcze przeciwciał potrzebnych do walki z nim i nie jest jeszcze leczony.
Na tym etapie większość ludzi nie ma pojęcia, że zarazili się wirusem HIV. Nawet jeśli zostały przetestowane, mogły otrzymać wynik fałszywie ujemny. Może to prowadzić do angażowania się w praktyki ze znanymi czynnikami ryzyka, takie jak seks bez prezerwatywy, podczas którego osoba może nieświadomie przenosić wirusa na inne osoby.
Każdy, kto uważa, że niedawno miał kontakt, powinien poinformować o tym lekarza. Mogą sprawdzić miano wirusa HIV lub przepisać leczenie profilaktyczne na miesiąc.
Kroki, które należy podjąć po kontakcie z HIV
Każdy, kto uważa, że mógł być narażony na zakażenie wirusem HIV, powinien przejść badanie. Jeśli początkowe wyniki testu są negatywne, zaplanuj kolejny test.
Zapytaj lekarza lub skontaktuj się z lokalnym wydziałem zdrowia publicznego, aby dowiedzieć się, gdzie udać się na badanie. Witryny testowe mogą oferować anonimowe lub poufne testy, w zależności od przepisów stanowych i lokalnych. Nazwy anonimowych środków nie są rejestrowane przez witrynę testową, a dostęp do wyników ma tylko osoba testowana. Poufne oznacza, że pracownik służby zdrowia ma dostęp do wyników, a wyniki mogą być zapisane w dokumentacji medycznej osoby w ośrodku badawczym.
Porozmawiaj z lekarzem o profilaktyce poekspozycyjnej i profilaktyce przedekspozycyjnej.
Działania ludzi mogą pomóc powstrzymać rozprzestrzenianie się wirusa. Dopóki ktoś nie będzie pewny, że jest wolny od wirusa HIV, powinien unikać kontaktów seksualnych lub używać prezerwatywy podczas seksu. Ważne jest również, aby unikać dzielenia się igłami z innymi.
Aby znaleźć pobliską witrynę testów na obecność wirusa HIV, odwiedź witrynę GetTested.cdc.gov.
Co obejmuje test na HIV?
Centers for Disease Control and Prevention (CDC) zalecają, aby wszystkie osoby w wieku od 13 do 64 lat były badane przynajmniej raz na obecność wirusa HIV. Osoby ze znanymi czynnikami ryzyka powinny być badane raz w roku lub częściej.
Testy na obecność wirusa HIV są bardzo dokładne, ale żaden test nie może wykryć wirusa natychmiast po przeniesieniu. To, jak szybko test może wykryć HIV, zależy od tego, czego szuka test - przeciwciał, antygenów lub samego wirusa.
Test na obecność wirusa HIV polega na pobraniu krwi, pobraniu z palca lub wymazie z ust. Rodzaj użytej próbki zależy od testu.
Te trzy rodzaje testów diagnostycznych służą do wykrywania wirusa HIV:
- Test przeciwciał. Ten test sprawdza obecność przeciwciał HIV lub białek wytwarzanych przez organizm, gdy rozwija się infekcja HIV. Większość szybkich testów na HIV i domowych testów na HIV wykorzystuje wykrywanie przeciwciał. Do tego testu można użyć pobrania krwi, nakłucia palca lub wymazu z jamy ustnej.
- Testy na antygen / przeciwciało. Antygeny to substancje, które wyzwalają układ odpornościowy, gdy wirus HIV znajduje się w ostrej fazie infekcji. Antygeny są uwalniane, zanim powstają przeciwciała, więc ten typ można wykorzystać do wcześniejszego wykrywania. Ten test może również obejmować pobranie krwi, nakłucie palca lub wymaz z jamy ustnej.
- Test kwasu nukleinowego (NAT). Kosztowna opcja, NAT może samodzielnie wyszukiwać materiał genetyczny wirusa w próbkach krwi. Ten test jest zwykle zapisywany w celu potwierdzenia pozytywnej diagnozy lub dla osób z wysokim ryzykiem ekspozycji lub kilkoma znanymi czynnikami ryzyka. NAT zazwyczaj wykorzystuje próbkę krwi lub wymaz z jamy ustnej pobrany z wewnętrznej strony policzka.
Testy przeciwciał i antygenów / przeciwciał są zwykle stosowane jako pierwsze, ponieważ są tańsze i łatwiejsze do podania. Mogą również wcześniej wykryć oznaki HIV. Test NAT może być użyty do potwierdzenia pozytywnego wyniku testu na przeciwciała lub antygen / przeciwciało lub jeśli te testy są negatywne i istnieje silne podejrzenie nowego zakażenia HIV.
Domowe testy na obecność wirusa HIV
Zachęcamy do testowania w domu ze względu na wygodę i poufność. W rzeczywistości jedno badanie wykazało, że testy domowe zachęcały do przestrzegania zaleceń dotyczących regularnych testów, szczególnie w populacjach o znanych czynnikach ryzyka.
Wysyłane pocztą testy na HIV wykorzystują próbkę krwi pobraną z nakłucia palca. Próbka jest wysyłana do licencjonowanego laboratorium w celu przetestowania, a wyniki mogą być dostępne w ciągu zaledwie jednego dnia roboczego.
Szybkie testy domowe zapewniają dokładne wyniki w ciągu zaledwie 20 minut w zaciszu domu. Najczęściej używane są próbki płynu ustnego.
Poszukaj domowych testów na HIV, które są zatwierdzone przez FDA. Renomowane domowe testy na HIV często obejmują poufne porady i skierowania, aby pomóc osobom w kontynuowaniu dodatkowych testów w przypadku pozytywnego wyniku testu.
Leczenie i kontynuacja opieki
Osoba, która uzyskała pozytywny wynik testu na obecność wirusa HIV, powinna omówić leczenie ze swoim obecnym lekarzem pierwszego kontaktu lub poprosić personel, który wykonał test na obecność wirusa HIV, o skierowanie na opiekę i leczenie.
Nie czekaj z rozpoczęciem leczenia. Wczesna diagnoza oraz wcześniejsze i skuteczniejsze opcje leczenia pomagają osobom z HIV żyć dłużej i zdrowiej niż kiedykolwiek wcześniej. Aktualne wytyczne USA zalecają rozpoczęcie leczenia natychmiast po pozytywnym wyniku testu, aby zachować układ odpornościowy.
Pracownik służby zdrowia przepisze leki na HIV. Mogą również dostarczyć informacji o znanych czynnikach ryzyka. Ważne jest również, aby osoba, która uzyskała wynik pozytywny, powiadomiła każdego, z kim miała kontakt seksualny, aby można ją było przetestować. Ważne jest również, aby używać prezerwatyw, aby uniknąć przenoszenia wirusa na innych.
Badania wykazały, że osoba żyjąca z HIV, która jest na regularnej terapii przeciwretrowirusowej, która redukuje wirusa do niewykrywalnego poziomu we krwi, NIE jest w stanie przekazać HIV partnerowi podczas seksu. Zgodnie z obecnym konsensusem medycznym „niewykrywalne = nieprzekazywalne”.
Na wynos
Każdy, kto podejrzewa, że był narażony na zakażenie wirusem HIV, nie powinien czekać z podjęciem działań. Powinni umówić się na wizytę u lekarza, powiedzieć im, kiedy mogli zostać narażeni i poddać się badaniu krwi na obecność wirusa HIV.
Pamiętaj, czas ma znaczenie. Żaden test nie może wykryć zakażenia wirusem HIV bezpośrednio po zarażeniu wirusem. Wykrycie przeciwciał HIV we krwi może zająć do 12 tygodni.
Jeśli dana osoba otrzyma negatywny wynik pierwszego testu, powinna zapytać lekarza, czy i kiedy powinna zaplanować badanie kontrolne.
I pamiętaj, że możliwe jest przekazanie wirusa innym, nawet zanim stanie się wykrywalny, a nawet po rozpoczęciu przyjmowania leków przeciwwirusowych, dopóki wirus nie zostanie zredukowany do niewykrywalnych poziomów. Podejmij kroki, aby chronić innych, uprawiając seks z prezerwatywą i unikając wspólnych igieł.
