Zapalenie ścięgna Rzepki: Objawy, Leczenie I Nie Tylko

2024 Autor: Jesus Peterson | [email protected]. Ostatnio zmodyfikowany: 2023-12-17 11:23

Co to jest zapalenie ścięgna rzepki?

Zapalenie ścięgna rzepki jest częstym urazem lub zapaleniem ścięgna, które łączy rzepkę (rzepkę) z kośćmi piszczelowymi. Twój ból może być łagodny lub silny.

Każdy może zachorować na zapalenie ścięgna rzepki. Ale to tak częsta kontuzja sportowców, zwłaszcza grających w siatkówkę i koszykówkę, że nazywa się to kolanem skoczka. Szacuje się, że wśród rekreacyjnych siatkarzy kolano ma 14,4 proc. Częstość występowania jest jeszcze wyższa w przypadku najlepszych zawodowych sportowców. Szacuje się, że od 40 do 50 procent elitarnych siatkarzy ma kolano skoczka.

Czytaj dalej, aby dowiedzieć się więcej o tym, dlaczego tak się dzieje, jak to zidentyfikować, opcjach leczenia i nie tylko.

Co dokładnie to powoduje?

Zapalenie ścięgna rzepki wynika z powtarzającego się obciążenia kolana, najczęściej z powodu nadużywania podczas uprawiania sportu lub ćwiczeń. Powtarzający się nacisk na kolano powoduje powstawanie drobnych rozdarć w ścięgnie, które z czasem powodują zapalenie i osłabienie ścięgna.

Czynnikami wpływającymi mogą być:

napięte mięśnie nóg
nierówna siła mięśni nóg
źle ustawione stopy, kostki i nogi
otyłość
buty bez wystarczającej wyściółki
twarde nawierzchnie do gry
przewlekłe choroby osłabiające ścięgno

Sportowcy są bardziej narażeni na ryzyko, ponieważ bieganie, skakanie i przysiady wywierają większy wpływ na ścięgno rzepki. Na przykład bieganie może wywierać na kolana siłę do pięciokrotności masy ciała.

Długie okresy intensywnego treningu sportowego wiążą się z kolanem skoczka. Badanie z 2014 roku wykazało, że częstotliwość skoków była również ważnym czynnikiem ryzyka dla siatkarzy amatorów.

Jakie są objawy zapalenia ścięgna rzepki?

Ból i tkliwość u podstawy rzepki są zwykle pierwszymi objawami zapalenia ścięgna rzepki. Możesz również mieć obrzęk i pieczenie w rzepce. Klękanie lub wstawanie z przysiadu może być szczególnie bolesne.

Ból może początkowo występować sporadycznie, występując dopiero po uprawianiu sportu lub aktywności fizycznej. Gdy ścięgno staje się bardziej uszkodzone, ból może się stopniowo nasilać. Może przeszkadzać w każdej aktywności sportowej, a także w codziennych czynnościach, takich jak wchodzenie po schodach czy siedzenie w samochodzie.

Skontaktuj się z lekarzem, jeśli ból lub obrzęk utrzymuje się dłużej niż dzień lub dwa.

Jak rozpoznaje się zapalenie ścięgna rzepki?

Na początku wizyty lekarz zapyta o:

Twoja aktywność fizyczna
jakie objawy doświadczasz
kiedy wystąpią objawy
jakiekolwiek lekarstwo, które próbowałeś, które łagodzi ból

Twój lekarz fizycznie zbada twoje kolano, sonduje, gdzie odczuwasz ból i sprawdzi zakres ruchu kolana, zginając i prostując nogę.

Twój lekarz może również zlecić badania obrazowe, aby spojrzeć na rzepkę i ścięgno, aby ustalić, czy jest jakieś uszkodzenie ścięgna lub kości. Testy te mogą również pomóc wykluczyć inne możliwe przyczyny bólu, takie jak złamanie.

Twój lekarz może wykonać:

prześwietlenie w celu obejrzenia kości w celu ustalenia, czy masz złamanie rzepki lub czy twoja rzepka jest przemieszczona
rezonans magnetyczny, aby obejrzeć ścięgno i wykazać wszelkie uszkodzenia tkanki miękkiej
badanie USG w celu obejrzenia ścięgna i wykazania uszkodzeń tkanek miękkich

Jakie są potencjalne komplikacje?

Jeśli nie masz leczenia, zapalenie ścięgna rzepki może się pogorszyć. Możesz bardziej uszkodzić ścięgno, ograniczając codzienne funkcjonowanie.

Odpoczynek dla nóg i zaprzestanie aktywności może być szczególnie trudne emocjonalnie dla sportowców. Mogą nie chcieć przestać grać, nawet jeśli jest to bolesne. Dla profesjonalnych sportowców zapalenie ścięgna rzepki może zakończyć karierę, jeśli nie jest leczone.

Jaki jest typowy plan leczenia?

Leczenie zależy od ciężkości urazu.

Konserwatywne środki mające na celu zmniejszenie bólu, odpoczynek nogi oraz rozciąganie i wzmacnianie mięśni nóg są na ogół pierwszą linią leczenia. Twój lekarz zwykle zaleci okres kontrolowanego odpoczynku, podczas którego unikasz aktywności, która powoduje nacisk na kolano.

Lek

Twój lekarz może przepisać leki dostępne bez recepty (OTC) w celu krótkotrwałego zmniejszenia bólu i zapalenia.

Mogą to być:

ibuprofen (Advil)
sól sodowa naproksenu (Aleve)
acetaminofen (Tylenol)

Jeśli ból jest silny, lekarz może wykonać wstrzyknięcie kortykosteroidu w okolicę ścięgna rzepki. Jest to bardziej skuteczne w zmniejszaniu silnego bólu. Jednak Mayo Clinic informuje, że może również osłabić ścięgno i prawdopodobnie zwiększyć prawdopodobieństwo jego zerwania. Dlatego ważne jest, aby dokładnie przemyśleć to leczenie i związane z nim ryzyko.

Innym sposobem dostarczania kortykosteroidu jest rozprowadzenie leku na kolanie i przepchnięcie go przez skórę przy użyciu niskiego ładunku elektrycznego. Nazywa się to jonoforezą.

Terapia

Celem fizjoterapii jest zmniejszenie bólu i stanu zapalnego oraz rozciągnięcie i wzmocnienie mięśni nóg i ud.

Jeśli ból jest silny, nawet podczas odpoczynku nóg, lekarz może zalecić noszenie ortezy i używanie kul przez pewien czas, aby uniknąć dalszego uszkodzenia ścięgna. Kiedy jesteś stosunkowo wolny od bólu, możesz rozpocząć zajęcia fizjoterapeutyczne.

Sesja terapeutyczna zazwyczaj obejmuje:

okres rozgrzewki
lód lub masaż kolana
ćwiczenia rozciągające
ćwiczenia wzmacniające

Twój terapeuta może również użyć ultradźwięków i stymulacji elektrycznej, aby złagodzić ból kolana. Orteza kolana lub oklejenie kolana mogą pomóc zmniejszyć ból podczas ćwiczeń, utrzymując rzepkę na miejscu.

Twój fizjoterapeuta opracuje dla Ciebie program ćwiczeń, który może obejmować:

Rozciąga się.
Ćwiczenia izometryczne, w których kąt stawu i długość mięśni pozostają stałe podczas skurczów. Zgłoszono, że łagodzi ból.
Ćwiczenia ekscentryczne, czyli przysiady wykonywane na desce spadowej umieszczonej pod kątem 25 stopni. Badanie z 2005 roku wykazało, że ta metoda wzmacniania prowadzi do lepszej poprawy u sportowców z zapaleniem ścięgna rzepki, którzy kontynuowali grę podczas leczenia.
Ćwiczenia elastyczności na uda i łydki.

Alternatywne metody leczenia

Stosunkowo nowym sposobem leczenia jest wstrzyknięcie osocza bogatopłytkowego. Wykorzystuje to stężenie płytek krwi z własnej krwi, aby przyspieszyć gojenie ścięgna. Badanie z 2015 roku wykazało, że dwa kolejne wstrzyknięcia były bardziej skuteczne niż pojedyncze wstrzyknięcie.

Inne badane alternatywne metody leczenia obejmują:

Suche igłowanie pod kontrolą USG: proces ten powoduje powstawanie małych otworów w ścięgnie. Nazywa się to fenestracją suchą igłą i stwierdzono, że łagodzi ból i pomaga w gojeniu.
Iniekcje z polidokanolem: mają na celu pęknięcie nowych naczyń krwionośnych ścięgna, które są związane z bólem.
Iniekcje o dużej objętości pod kontrolą USG: mają również na celu pęknięcie nowych naczyń krwionośnych w ścięgnie.
Termoterapia hipertermiczna: wykorzystuje ogrzewanie głębokich tkanek wraz z urządzeniem chłodzącym na powierzchni skóry, aby złagodzić ból.
Pozaustrojowa terapia falą uderzeniową: wykazano, że zmniejsza ból przez okres do dwóch lat.

Operacja

Gdy inne metody leczenia nie przynoszą ulgi w bólu, lekarz może zalecić operację naprawy ścięgna rzepki.

Tradycyjna operacja polega na otwarciu kolana w celu zeskrobania rzepki i ścięgna. Niedawno do tej procedury stosuje się chirurgię artroskopową. Obejmuje to wykonanie tylko czterech małych nacięć w kolanie i ma krótszy czas rekonwalescencji.

Czas rekonwalescencji po operacji jest różny. Niektóre protokoły chirurgiczne zalecają unieruchomienie w gipsie po operacji. Inna strategia leczenia sugeruje, że agresywny i natychmiastowy program ćwiczeń rehabilitacyjnych działa najlepiej. W tym protokole ludzie byli w stanie powrócić do aktywności na wysokim poziomie w ciągu trzech miesięcy do roku.

Jaka jest perspektywa?

Perspektywa zapalenia ścięgna rzepki różni się w zależności od ciężkości urazu. Temat jest przedmiotem ciągłych badań, ponieważ jest to częste zjawisko wśród biegaczy i innych sportowców. Istnieje wiele opinii na temat tego, co działa najlepiej w rehabilitacji.

W przypadku niektórych sportowców stan może być przewlekły. Dla innych terapia umożliwia powrót do normalnego funkcjonowania i uprawiania sportu.

Powrót do zdrowia po łagodnych urazach może trwać 3 tygodnie, podczas gdy cięższe urazy mogą wymagać od 6 do 8 miesięcy lub dłużej.

Ważnymi czynnikami zdrowienia są: