Przegląd
Istnieją dwa główne typy cukrzycy: typ 1 i typ 2. Oba typy cukrzycy to choroby przewlekłe, które wpływają na sposób, w jaki organizm reguluje poziom cukru we krwi, czyli glukozy. Glukoza to paliwo, które zasila komórki twojego ciała, ale aby dostać się do komórek, potrzebuje klucza. Insulina jest tym kluczem.
Osoby z cukrzycą typu 1 nie wytwarzają insuliny. Możesz myśleć o tym jako o braku klucza.
Osoby z cukrzycą typu 2 nie reagują na insulinę tak dobrze, jak powinny, a później w przebiegu choroby często nie wytwarzają wystarczającej ilości insuliny. Możesz myśleć o tym jak o złamanym kluczu.
Oba typy cukrzycy mogą prowadzić do chronicznie wysokiego poziomu cukru we krwi. Zwiększa to ryzyko powikłań cukrzycy.
Jakie są objawy cukrzycy?
Oba typy cukrzycy, jeśli nie są kontrolowane, mają wiele podobnych objawów, w tym:
- częste oddawanie moczu
- uczucie pragnienia i dużo picia
- czuję się bardzo głodny
- czuję się bardzo zmęczony
- niewyraźne widzenie
- skaleczenia lub rany, które nie goją się prawidłowo
Osoby z cukrzycą typu 1 mogą również odczuwać drażliwość i zmiany nastroju oraz nieumyślnie tracić na wadze. Osoby z cukrzycą typu 2 mogą również odczuwać drętwienie i mrowienie dłoni lub stóp.
Chociaż wiele objawów cukrzycy typu 1 i 2 jest podobnych, pojawiają się one na bardzo różne sposoby. Wiele osób z cukrzycą typu 2 nie będzie miało objawów przez wiele lat. Wtedy często objawy cukrzycy typu 2 rozwijają się powoli z biegiem czasu. Niektóre osoby z cukrzycą typu 2 nie mają żadnych objawów i nie odkrywają swojego stanu, dopóki nie pojawią się powikłania.
Objawy cukrzycy typu 1 rozwijają się szybko, zwykle w ciągu kilku tygodni. Cukrzyca typu 1, niegdyś nazywana cukrzycą młodzieńczą, zwykle rozwija się w dzieciństwie lub w okresie dojrzewania. Ale możliwe jest zachorowanie na cukrzycę typu 1 w późniejszym życiu.
Co powoduje cukrzycę?
Cukrzyca typu 1 i 2 mogą mieć podobne nazwy, ale są to różne choroby o różnych przyczynach.
Przyczyny cukrzycy typu 1
System odpornościowy organizmu jest odpowiedzialny za zwalczanie obcych najeźdźców, takich jak szkodliwe wirusy i bakterie. U osób z cukrzycą typu 1 układ odpornościowy myli zdrowe komórki organizmu z obcymi najeźdźcami. Układ odpornościowy atakuje i niszczy komórki beta produkujące insulinę w trzustce. Po zniszczeniu tych komórek beta organizm nie jest w stanie wytwarzać insuliny.
Naukowcy nie wiedzą, dlaczego układ odpornościowy atakuje własne komórki organizmu. Może to mieć coś wspólnego z czynnikami genetycznymi i środowiskowymi, takimi jak ekspozycja na wirusy. Badania trwają.
Przyczyny cukrzycy typu 2
Osoby z cukrzycą typu 2 mają insulinooporność. Organizm nadal wytwarza insulinę, ale nie jest w stanie jej efektywnie wykorzystać. Naukowcy nie są pewni, dlaczego niektórzy ludzie stają się oporni na insulinę, a inni nie, ale może mieć na to wpływ kilka czynników związanych ze stylem życia, w tym nadwaga i brak aktywności.
Mogą również mieć wpływ inne czynniki genetyczne i środowiskowe. Kiedy rozwinie się cukrzyca typu 2, trzustka będzie próbowała to wyrównać, produkując więcej insuliny. Ponieważ organizm nie jest w stanie efektywnie wykorzystywać insuliny, w krwiobiegu gromadzi się glukoza.
Jak powszechna jest cukrzyca?
Cukrzyca typu 2 występuje znacznie częściej niż typ 1. Według raportu National Diabetes Statistics Report z 2017 r., W Stanach Zjednoczonych choruje na cukrzycę 30,3 miliona osób. To blisko 1 na 10 osób. Spośród wszystkich osób chorujących na cukrzycę 90 do 95 procent ma cukrzycę typu 2.
Odsetek osób z cukrzycą rośnie wraz z wiekiem. Mniej niż 10 procent ogólnej populacji ma cukrzycę, ale wśród osób powyżej 65 roku życia wskaźnik zachorowalności sięga 25,2 procent. Tylko około 0,18 procent dzieci poniżej 18 roku życia chorowało na cukrzycę w 2015 roku.
Mężczyźni i kobiety zapadają na cukrzycę w mniej więcej tym samym tempie, ale wskaźniki zachorowalności są wyższe w przypadku niektórych ras i grup etnicznych. Indianie amerykańscy i tubylcy z Alaski mają największą częstość występowania cukrzycy zarówno wśród mężczyzn, jak i kobiet. Populacje rasy czarnej i Latynosów mają wyższe wskaźniki cukrzycy niż osoby rasy białej, która nie jest Latynosem.
Jakie są czynniki ryzyka cukrzycy typu 1 i 2?
Czynniki ryzyka cukrzycy typu 1 obejmują:
- Historia rodziny: osoby z rodzicem lub rodzeństwem z cukrzycą typu 1 są bardziej narażone na ryzyko jej samodzielnego rozwoju.
- Wiek: Cukrzyca typu 1 może pojawić się w każdym wieku, ale najczęściej występuje u dzieci i młodzieży.
- Geografia: Częstość występowania cukrzycy typu 1 wzrasta wraz z oddaleniem od równika.
- Genetyka: obecność niektórych genów wskazuje na zwiększone ryzyko rozwoju cukrzycy typu 1.
Cukrzycy typu 1 nie można zapobiec.
Istnieje ryzyko rozwoju cukrzycy typu 2, jeśli:
- masz stan przedcukrzycowy (nieznacznie podwyższony poziom cukru we krwi)
- masz nadwagę lub otyłość
- mieć członka najbliższej rodziny z cukrzycą typu 2
- masz więcej niż 45 lat
- są nieaktywni fizycznie
- kiedykolwiek chorowałeś na cukrzycę ciążową, czyli cukrzycę podczas ciąży
- urodziły dziecko ważące ponad 9 funtów
- są Afroamerykanami, Latynosami lub Latynosami, Indianami amerykańskimi lub rdzennymi mieszkańcami Alaski
- mają zespół policystycznych jajników
- mają dużo tłuszczu z brzucha
Możliwe jest zmniejszenie ryzyka rozwoju cukrzycy typu 2 poprzez zmianę stylu życia:
- Utrzymuj zdrową wagę.
- Jeśli masz nadwagę, poproś lekarza o opracowanie zdrowego planu odchudzania.
- Zwiększ poziom swojej aktywności.
- Stosuj zbilansowaną dietę i ogranicz spożycie słodkich lub nadmiernie przetworzonej żywności.
Jak rozpoznaje się cukrzycę typu 1 i 2?
Podstawowym testem dla cukrzycy typu 1 i 2 jest test hemoglobiny glikowanej (A1C). Badanie HbA1c to badanie krwi, które określa średni poziom cukru we krwi w ciągu ostatnich dwóch do trzech miesięcy. Lekarz może pobrać krew lub nakłuć niewielki palec.
Im wyższy poziom cukru we krwi był w ciągu ostatnich kilku miesięcy, tym wyższy będzie poziom HbA1c. Poziom HbA1c 6,5 lub wyższy wskazuje na cukrzycę.
Jak leczy się cukrzycę typu 1 i 2?
Nie ma lekarstwa na cukrzycę typu 1. Osoby z cukrzycą typu 1 nie wytwarzają insuliny, dlatego należy ją regularnie wstrzykiwać do organizmu. Niektórzy ludzie robią zastrzyki w tkanki miękkie, takie jak brzuch, ramię lub pośladki, kilka razy dziennie. Inni używają pomp insulinowych. Pompy insulinowe dostarczają stałą ilość insuliny do organizmu przez małą rurkę.
Badanie poziomu cukru we krwi jest istotną częścią leczenia cukrzycy typu 1, ponieważ poziom cukru może szybko rosnąć i spadać.
Cukrzycę typu 2 można kontrolować, a nawet odwracać, stosując samą dietę i ćwiczenia, ale wiele osób potrzebuje dodatkowego wsparcia. Jeśli zmiany stylu życia nie wystarczą, lekarz może przepisać leki, które pomogą organizmowi skuteczniej wykorzystywać insulinę.
Monitorowanie poziomu cukru we krwi jest istotną częścią zarządzania cukrzycą, ponieważ jest to jedyny sposób, aby dowiedzieć się, czy osiągasz docelowe poziomy. Lekarz może zalecić sporadyczne lub częstsze badanie poziomu cukru we krwi. Jeśli poziom cukru we krwi jest wysoki, lekarz może zalecić wstrzyknięcia insuliny.
Dzięki uważnemu monitorowaniu możesz przywrócić normalny poziom cukru we krwi i zapobiec rozwojowi poważnych powikłań.
Dieta cukrzycowa
Zarządzanie żywieniem jest ważną częścią życia chorych na cukrzycę.
Jeśli masz cukrzycę typu 1, porozmawiaj z lekarzem, aby ustalić, ile insuliny możesz potrzebować do wstrzyknięcia po spożyciu określonych rodzajów żywności. Na przykład węglowodany mogą powodować szybki wzrost poziomu cukru we krwi u osób z cukrzycą typu 1. Musisz temu przeciwdziałać, przyjmując insulinę, ale musisz wiedzieć, ile insuliny należy przyjąć.
Osoby z cukrzycą typu 2 muszą skupić się na zdrowym odżywianiu. Utrata masy ciała jest często częścią planów leczenia cukrzycy typu 2, dlatego lekarz może zalecić niskokaloryczny plan posiłków. Może to oznaczać zmniejszenie spożycia tłuszczów zwierzęcych i niezdrowej żywności.
