Przegląd
Zespół Loeys-Dietza to choroba genetyczna, która atakuje tkankę łączną. Tkanka łączna jest ważna dla zapewnienia siły i elastyczności kości, więzadeł, mięśni i naczyń krwionośnych.
Zespół Loeys-Dietz został po raz pierwszy opisany w 2005 roku. Jego cechy są podobne do zespołu Marfana i zespołu Ehlersa-Danlosa, ale zespół Loeys-Dietz jest spowodowany różnymi mutacjami genetycznymi. Zaburzenia tkanki łącznej mogą wpływać na cały organizm, w tym na układ kostny, skórę, serce, oczy i układ odpornościowy.
Osoby z zespołem Loeysa-Dietza mają wyjątkowe cechy twarzy, takie jak szeroko rozstawione oczy, otwór w podniebieniu (rozszczep podniebienia) i oczy, które nie są skierowane w tym samym kierunku (zez) - ale nie ma dwóch osób z zaburzenia są podobne.
Rodzaje
Istnieje pięć typów zespołu Loeys-Dietz, oznaczonych od I do V. Typ zależy od tego, która mutacja genetyczna jest odpowiedzialna za wywołanie zaburzenia:
- Typ I jest spowodowany transformacją mutacji genu receptora beta czynnika wzrostu 1 (TGFBR1)
- Typ II jest spowodowany transformacją mutacji genu receptora beta czynnika wzrostu 2 (TGFBR2)
- Typ III wywoływany jest przez matki przeciwko mutacjom genu dekapentaplegic homolog 3 (SMAD3)
- Typ IV jest spowodowany mutacjami genu liganda czynnika wzrostu beta 2 transformującego (TGFB2)
- Typ V jest spowodowany mutacjami genu liganda czynnika wzrostu beta 3 transformującego (TGFB3)
Ponieważ Loeys-Dietz jest wciąż stosunkowo nowo scharakteryzowanym zaburzeniem, naukowcy wciąż dowiadują się o różnicach w cechach klinicznych między pięcioma typami.
Na jakie obszary ciała wpływa zespół Loeys-Dietza?
Jako zaburzenie tkanki łącznej, zespół Loeys-Dietza może wpływać na prawie każdą część ciała. Poniżej przedstawiono najczęstsze problemy osób z tym zaburzeniem:
- serce
- naczynia krwionośne, zwłaszcza aorta
- oczy
- Twarz
- układ kostny, w tym czaszka i kręgosłup
- stawy
- skóra
- układ odpornościowy
- układ trawienny
- puste narządy, takie jak śledziona, macica i jelita
Zespół Loeys-Dietza różni się w zależności od osoby. Dlatego nie każda osoba z zespołem Loeys-Dietza będzie miała objawy we wszystkich tych częściach ciała.
Oczekiwana długość życia i rokowanie
Ze względu na wiele zagrażających życiu komplikacji związanych z sercem, układem kostnym i układem odpornościowym osoby z zespołem Loeys-Dietza są bardziej narażone na krótsze życie. Jednak stale postępuje się w opiece medycznej, aby pomóc zmniejszyć komplikacje u osób dotkniętych tym zaburzeniem.
Ponieważ zespół został dopiero niedawno rozpoznany, trudno jest oszacować rzeczywistą długość życia osoby z zespołem Loeys-Dietza. Często do pomocy medycznej trafiają tylko najcięższe przypadki nowego zespołu. Te przypadki nie odzwierciedlają obecnego sukcesu w leczeniu. W dzisiejszych czasach ludzie żyjący z Loeys-Dietz mogą wieść długie, pełne życie.
Objawy zespołu Loeys-Dietza
Objawy zespołu Loeys-Dietza mogą pojawić się w dowolnym momencie dzieciństwa, aż do dorosłości. Nasilenie różni się znacznie w zależności od osoby.
Poniżej przedstawiono najbardziej charakterystyczne objawy zespołu Loeys-Dietza. Należy jednak pamiętać, że objawy te nie są obserwowane u wszystkich ludzi i nie zawsze prowadzą do dokładnej diagnozy zaburzenia:
Problemy z sercem i naczyniami krwionośnymi
- powiększenie aorty (naczynia krwionośnego dostarczającego krew z serca do reszty ciała)
- tętniak, wybrzuszenie w ścianie naczynia krwionośnego
- rozwarstwienie aorty, nagłe zerwanie warstw ściany aorty
- krętość tętnic, skręcone lub spiralne tętnice
- inne wrodzone wady serca
Wyraźne rysy twarzy
- hiperteloryzm, szeroko kosmiczne oczy
- bifid (rozszczepiony) lub szeroki języczek (mały kawałek mięsa, który zwisa w tylnej części jamy ustnej)
- płaskie kości policzkowe
- lekko opadające ku dołowi oczy
- kraniosynostoza, wczesne zespolenie kości czaszki
- rozszczep podniebienia, dziura w podniebieniu
- niebieskie twardówki, niebieskie zabarwienie białek oczu
- micrognathia, mały podbródek
- retrognathia, cofnięty podbródek
Objawy układu kostnego
- długie palce u rąk i nóg
- przykurcze palców
- stopa końsko-szpotawa: wrodzona deformacja stopy
- skolioza, skrzywienie kręgosłupa
- niestabilność kręgosłupa szyjnego
- wiotkość stawów
- pectus excavatum (zapadnięta klatka piersiowa) lub pectus carinatum (wystająca klatka piersiowa)
- choroba zwyrodnieniowa stawów, zapalenie stawów
- pes planus, płaskie stopy
Objawy skórne
- półprzezroczysta skóra
- miękka lub aksamitna skóra
- łatwe siniaczenie
- łatwe krwawienie
- wyprysk
- nieprawidłowe blizny
Problemy z oczami
- krótkowzroczność, krótkowzroczność
- zaburzenia mięśni oka
- zez, oczy, które nie wskazują w tym samym kierunku
- odwarstwienie siatkówki
Inne objawy
- alergie pokarmowe lub środowiskowe
- choroba zapalna przewodu pokarmowego
- astma
Co powoduje zespół Loeys-Dietza?
Zespół Loeys-Dietza to zaburzenie genetyczne spowodowane mutacją genetyczną (błędem) w jednym z pięciu genów. Te pięć genów jest odpowiedzialnych za tworzenie receptorów i innych cząsteczek w szlaku transformującego czynnika wzrostu-beta (TGF-beta). Ta ścieżka jest ważna dla prawidłowego wzrostu i rozwoju tkanki łącznej organizmu. Te geny to:
- TGFBR1
- TGFBR2
- SMAD-3
- TGFBR2
- TGFBR3
Zaburzenie ma autosomalny dominujący wzór dziedziczenia. Oznacza to, że wystarczy jedna kopia zmutowanego genu, aby wywołać zaburzenie. Jeśli masz zespół Loeys-Dietza, istnieje 50 procent szans, że Twoje dziecko również będzie miało to zaburzenie. Jednak około 75 procent przypadków zespołu Loeys-Dietz występuje u osób bez historii choroby w rodzinie. Zamiast tego defekt genetyczny pojawia się spontanicznie w macicy.
Zespół Loeys-Dietza i ciąża
W przypadku kobiet z zespołem Loeys-Dietz zaleca się, aby przed zajściem w ciążę przeanalizować ryzyko u doradcy genetycznego. Istnieją opcje testowania wykonywane w czasie ciąży, aby ustalić, czy płód będzie miał zaburzenie.
Kobieta z zespołem Loeys-Dietza będzie również narażona na większe ryzyko rozwarstwienia aorty i pęknięcia macicy w czasie ciąży i zaraz po porodzie. Dzieje się tak, ponieważ ciąża powoduje zwiększone obciążenie serca i naczyń krwionośnych.
Kobiety z chorobą aorty lub wadami serca powinny omówić ryzyko z lekarzem lub położnikiem przed rozważeniem ciąży. Twoja ciąża zostanie uznana za „wysokiego ryzyka” i prawdopodobnie będzie wymagać specjalnego monitorowania. Niektórych leków stosowanych w leczeniu zespołu Loeys-Dietza nie należy również stosować w okresie ciąży ze względu na ryzyko wad wrodzonych i porodu.
Jak leczy się zespół Loeys-Dietza?
W przeszłości u wielu osób z zespołem Loeys-Dietza błędnie zdiagnozowano zespół Marfana. Obecnie wiadomo, że zespół Loeys-Dietz wywodzi się z różnych mutacji genetycznych i wymaga innego leczenia. Ważne jest, aby spotkać się z lekarzem, który jest zaznajomiony z chorobą, w celu ustalenia planu leczenia.
Nie ma lekarstwa na to zaburzenie, więc leczenie ma na celu zapobieganie i leczenie objawów. Ze względu na wysokie ryzyko pęknięcia, osobę z tym schorzeniem należy uważnie obserwować w celu monitorowania powstawania tętniaków i innych powikłań. Monitorowanie może obejmować:
- echokardiogramy roczne lub półroczne
- coroczna angiografia tomografii komputerowej (CTA) lub angiografia rezonansu magnetycznego (MRA)
- RTG kręgosłupa szyjnego
W zależności od objawów, inne metody leczenia i środki zapobiegawcze mogą obejmować:
- leki zmniejszające obciążenie głównych tętnic organizmu poprzez zmniejszenie częstości akcji serca i ciśnienia krwi, takie jak blokery receptora angiotensyny lub beta-blokery
- chirurgia naczyniowa, taka jak wymiana korzenia aorty i naprawa tętniaków w przypadku tętniaków
- ograniczenia ćwiczeń, takie jak unikanie sportów wyczynowych, sportów kontaktowych, ćwiczeń do wyczerpania i ćwiczeń obciążających mięśnie, takich jak pompki, podciągania i brzuszki
- lekkie zajęcia sercowo-naczyniowe, takie jak wędrówki piesze, jazda na rowerze, jogging i pływanie
- chirurgia ortopedyczna lub usztywnienie skoliozy, deformacji stóp lub przykurczów
- leki przeciwalergiczne i konsultacje z alergologiem
- fizjoterapia w leczeniu niestabilności kręgosłupa szyjnego
- konsultacje z dietetykiem w kwestiach żołądkowo-jelitowych
Na wynos
Żadne dwie osoby z zespołem Loeys-Dietza nie będą miały takich samych cech. Jeśli Ty lub Twój lekarz podejrzewacie, że macie zespół Loeys-Dietza, zaleca się spotkanie z genetykiem znającym się na chorobach tkanki łącznej. Ponieważ zespół został rozpoznany dopiero w 2005 roku, wielu lekarzy może nie być tego świadomych. Jeśli zostanie znaleziona mutacja genu, sugeruje się również przetestowanie członków rodziny pod kątem tej samej mutacji.
W miarę jak naukowcy dowiadują się więcej o tej chorobie, oczekuje się, że wcześniejsze diagnozy poprawią wyniki leczenia i doprowadzą do nowych opcji leczenia.
