Lekarstwo Na HIV: Czy To Blisko, Szczepionka, Kamienie Milowe Badań I Nie Tylko

2024 Autor: Jesus Peterson | [email protected]. Ostatnio zmodyfikowany: 2023-12-17 11:23

Przegląd

HIV osłabia układ odpornościowy i ogranicza zdolność organizmu do zwalczania chorób. Bez leczenia HIV może prowadzić do HIV w stadium 3 lub AIDS. Epidemia AIDS rozpoczęła się w Stanach Zjednoczonych w latach 80. Światowa Organizacja Zdrowia (WHO) szacuje, że ponad 35 milionów ludzi zmarło z powodu tej choroby. Obecnie nie ma lekarstwa na HIV, ale wiele badań klinicznych jest poświęconych znalezieniu leku. Obecne terapie antyretrowirusowe pozwalają osobom żyjącym z HIV na zapobieganie jego progresji i prowadzenie normalnego życia. Poczyniono wielkie postępy w zapobieganiu i leczeniu HIV dzięki:

naukowcy
urzędnicy zdrowia publicznego
Agencje rządowe
organizacje społeczne
Aktywiści HIV
firmy farmaceutyczne

Szczepionka

Opracowanie szczepionki przeciwko HIV uratowałoby miliony istnień ludzkich. Jednak naukowcy nie odkryli jeszcze skutecznej szczepionki na HIV. W 2009 roku badanie opublikowane w Journal of Virology wykazało, że eksperymentalna szczepionka zapobiegła około 31 procentom nowych przypadków. Dalsze badania zostały wstrzymane z powodu niebezpiecznego ryzyka. Na początku 2013 roku Narodowy Instytut Alergii i Chorób Zakaźnych wstrzymał badanie kliniczne, w którym testowano zastrzyki szczepionki HVTN 505. Dane z badania wskazywały, że szczepionka nie zapobiegała przenoszeniu wirusa HIV ani nie zmniejszała ilości wirusa HIV we krwi. Na całym świecie trwają badania nad szczepionkami. Każdego roku pojawiają się nowe odkrycia. W 2019 roku naukowcy z University of Pittsburgh ogłosili, że opracowali obiecującą metodę leczenia, która pozwala im:

zaprojektować określone komórki układu odpornościowego, aby reaktywowały HIV w komórkach, które zawierają nieaktywnego lub utajonego wirusa HIV
użyć innego zestawu zmodyfikowanych komórek układu odpornościowego, aby zaatakować i usunąć komórki z reaktywowanym wirusem HIV

Ich odkrycia mogą stanowić podstawę szczepionki przeciwko HIV. Trwają badania kliniczne.

Podstawowa profilaktyka

Chociaż nie ma jeszcze szczepionki na HIV, istnieją inne sposoby ochrony przed przeniesieniem. HIV przenosi się poprzez wymianę płynów ustrojowych. Może się to zdarzyć na różne sposoby, w tym:

Kontakt seksualny. Podczas kontaktów seksualnych wirus HIV może być przenoszony przez wymianę niektórych płynów. Obejmują one krew, nasienie lub wydzieliny z odbytu i pochwy. Posiadanie innych chorób przenoszonych drogą płciową (STI) może zwiększać ryzyko przeniesienia wirusa HIV podczas seksu.
Wspólne igły i strzykawki. Igły i strzykawki, które były używane przez osobę zakażoną wirusem HIV, mogą zawierać wirusa, nawet jeśli nie ma na nich widocznej krwi.
Ciąża, poród i karmienie piersią. Matki zarażone wirusem HIV mogą przenosić wirusa na swoje dziecko przed i po urodzeniu. W przypadkach, gdy stosowane są leki na HIV, jest to niezwykle rzadkie.

Podjęcie pewnych środków ostrożności może uchronić osobę przed zakażeniem wirusem HIV:

Zrób test na HIV. Zapytaj partnerów seksualnych o ich status przed stosunkiem.
Przeprowadź testy i wylecz się z chorób przenoszonych drogą płciową Poproś partnerów seksualnych, aby zrobili to samo.
Podczas seksu oralnego, waginalnego i analnego za każdym razem używaj metody mechanicznej, takiej jak prezerwatywy (i używaj jej prawidłowo).
W przypadku wstrzykiwania narkotyków upewnij się, że używasz nowej, wysterylizowanej igły, która nie była używana przez nikogo innego.

Profilaktyka przedekspozycyjna (PrEP)

Profilaktyka przedekspozycyjna (PrEP) to codzienny lek stosowany przez osoby bez wirusa HIV w celu obniżenia ryzyka zarażenia się wirusem HIV w przypadku narażenia. Jest wysoce skuteczny w zapobieganiu przenoszeniu wirusa HIV u osób ze znanymi czynnikami ryzyka. Zagrożone populacje obejmują:

mężczyźni, którzy uprawiają seks z mężczyznami, jeśli uprawiali seks analny bez użycia prezerwatywy lub mieli chorobę przenoszoną drogą płciową w ciągu ostatnich sześciu miesięcy
mężczyźni lub kobiety, którzy nie stosują regularnie metod mechanicznych, takich jak prezerwatywy, i mają partnerów o podwyższonym ryzyku zakażenia wirusem HIV lub nieznanym statusie HIV
każdy, kto w ciągu ostatnich sześciu miesięcy używał wspólnych igieł lub narkotyków w zastrzykach
kobiety, które rozważają poczęcie z partnerami zakażonymi wirusem HIV

Według Centers for Disease Control and Prevention (CDC), PrEP może zmniejszyć ryzyko zarażenia się wirusem HIV podczas seksu o około 99 procent u osób ze znanymi czynnikami ryzyka zakażenia HIV. Aby PrEP był skuteczny, należy go przyjmować codziennie i konsekwentnie. Każdy zagrożony zakażeniem HIV powinien rozpocząć schemat PrEP, zgodnie z niedawnymi zaleceniami amerykańskiej grupy zadaniowej ds. Usług prewencyjnych.

Profilaktyka poekspozycyjna (PEP)

Profilaktyka poekspozycyjna (PEP) to połączenie doraźnych leków przeciwretrowirusowych. Jest używany po tym, jak ktoś mógł zostać narażony na HIV. Świadczeniodawcy mogą zalecać PEP w następujących sytuacjach:

Ktoś uważa, że mógł być narażony na zakażenie wirusem HIV podczas seksu (np. Prezerwatywa pękła lub nie była używana).
Osoba ma wspólne igły podczas wstrzykiwania narkotyków.
Osoba została wykorzystana seksualnie.

PEP powinien być stosowany wyłącznie jako metoda zapobiegania sytuacjom kryzysowym. Musi się rozpocząć w ciągu 72 godzin od możliwego narażenia na HIV. Idealnie byłoby, gdyby PEP rozpoczynał się jak najbliżej czasu ekspozycji. PEP zwykle obejmuje miesiąc przestrzegania terapii przeciwretrowirusowej.

Właściwa diagnoza

Rozpoznanie HIV i AIDS jest ważnym krokiem w kierunku zapobiegania przenoszeniu wirusa HIV. Według UNAIDS, oddziału Organizacji Narodów Zjednoczonych (ONZ), około 25 procent osób zakażonych wirusem HIV na całym świecie nie zna swojego statusu HIV. Istnieje kilka różnych badań krwi, których pracownicy służby zdrowia mogą używać do przesiewania w kierunku HIV. Autotesty na obecność wirusa HIV pozwalają ludziom przetestować swoją ślinę lub krew w zaciszu i otrzymać wynik w ciągu 20 minut lub krócej.

Kroki do leczenia

Dzięki postępowi nauki HIV jest uważany za chorobę przewlekłą, którą można opanować. Leczenie antyretrowirusowe pozwala osobom żyjącym z HIV na utrzymanie zdrowia. Zmniejsza również ryzyko przeniesienia wirusa na inne osoby. Według UNAIDS około 59 procent wszystkich osób zakażonych wirusem HIV jest leczonych. Leki stosowane w leczeniu HIV mają dwie rzeczy:

Zmniejsz liczbę wirusów. Miano wirusa jest miarą ilości RNA wirusa HIV we krwi. Celem terapii przeciwretrowirusowej HIV jest zredukowanie wirusa do niewykrywalnego poziomu.
Pozwól organizmowi przywrócić normalną liczbę komórek CD4. Komórki CD4 są odpowiedzialne za ochronę organizmu przed patogenami, które mogą powodować HIV.

Istnieje kilka rodzajów leków na HIV:

Nienukleozydowe inhibitory odwrotnej transkryptazy (NNRTI) wyłączają białko, którego HIV używa do tworzenia kopii swojego materiału genetycznego w komórkach.
Nukleozydowe inhibitory odwrotnej transkryptazy (NRTI) dają wirusowi HIV wadliwe elementy budulcowe, więc nie może on kopiować swojego materiału genetycznego w komórkach.
Inhibitory proteazy unieruchamiają enzym, którego HIV potrzebuje do tworzenia funkcjonalnych kopii samego siebie.
Inhibitory wejścia lub fuzji zapobiegają przedostawaniu się wirusa HIV do komórek CD4.
Inhibitory integrazy zapobiegają aktywności integrazy. Bez tego enzymu HIV nie może się włożyć do DNA komórki CD4.

Leki na HIV są często przyjmowane w określonych kombinacjach, aby zapobiec rozwojowi lekooporności. Leki na HIV muszą być konsekwentnie przyjmowane, aby były skuteczne. Osoba zarażona wirusem HIV powinna porozmawiać ze swoim lekarzem przed rozważeniem zmiany leku w celu zmniejszenia skutków ubocznych lub z powodu niepowodzenia leczenia.

Niewykrywalny oznacza nieprzekazywalny

Badania wykazały, że osiągnięcie i utrzymanie niewykrywalnego miana wirusa poprzez terapię antyretrowirusową skutecznie eliminuje ryzyko przeniesienia wirusa HIV na partnera seksualnego. W głównych badaniach nie stwierdzono przypadków przeniesienia wirusa HIV z partnera zakażonego wirusem HIV z trwale tłumionym wirusem (niewykrywalne miano wirusa) na partnera bez wirusa HIV. W badaniach tych przez kilka lat obserwowano tysiące par o mieszanym statusie. Były tysiące przypadków seksu bez prezerwatyw. Mając świadomość, że U = U („niewykrywalny = nieprzesyłowy”) kładzie się większy nacisk na „leczenie jako profilaktykę (TasP)”. UNAIDS ma „90-90-90” cel, aby zakończyć epidemię AIDS. Do 2020 roku plan ten ma na celu:

90 procent wszystkich osób żyjących z HIV, aby poznać ich stan
90 procent wszystkich osób, u których zdiagnozowano HIV, przyjmuje leki przeciwretrowirusowe
90 procent wszystkich osób otrzymujących terapię przeciwretrowirusową ma stłumiony wirus

Kamienie milowe w badaniach

Naukowcy ciężko pracują, szukając nowych leków i metod leczenia HIV. Chcą znaleźć terapie, które przedłużą i poprawią jakość życia osób z tą chorobą. Ponadto mają nadzieję opracować szczepionkę i odkryć lekarstwo na HIV. Oto krótkie spojrzenie na kilka ważnych kierunków badań.

Miesięczne zastrzyki

Miesięczne wstrzyknięcie wirusa HIV ma być dostępne na początku 2020 r. Łączy w sobie dwa leki: inhibitor integrazy kabotegrawir i rylpiwirynę NNRTI (Edurant). Badania kliniczne wykazały, że comiesięczne zastrzyki były równie skuteczne w hamowaniu wirusa HIV, jak typowy codzienny schemat trzech leków doustnych.

Celowanie w rezerwuary HIV

Częścią tego, co utrudnia odkrycie leku na HIV, jest to, że układ odpornościowy ma problemy z ukierunkowaniem na rezerwuary komórek z HIV. Układ odpornościowy zwykle nie może rozpoznać komórek z HIV ani wyeliminować komórek, które aktywnie rozmnażają wirusa. Terapia antyretrowirusowa nie eliminuje rezerwuarów wirusa HIV. Naukowcy badają dwa różne rodzaje leków na HIV, z których oba mogą potencjalnie zniszczyć rezerwuary wirusa HIV:

Funkcjonalne leczenie. Ten rodzaj leczenia pozwoliłby kontrolować replikację wirusa HIV przy braku terapii przeciwretrowirusowej.
Utwardzanie sterylizujące. Ten rodzaj leczenia całkowicie wyeliminowałby wirusa zdolnego do replikacji.

Rozbicie wirusa HIV

Naukowcy z University of Illinois w Urbana-Champaign używali symulacji komputerowych do badania kapsydu wirusa HIV. Kapsyd jest pojemnikiem na materiał genetyczny wirusa. Chroni wirusa przed zniszczeniem przez układ odpornościowy. Zrozumienie składu kapsydu i jego interakcji z otoczeniem może pomóc naukowcom znaleźć sposób na jego otwarcie. Złamanie kapsydu może uwolnić materiał genetyczny wirusa HIV do organizmu, gdzie może zostać zniszczony przez układ odpornościowy. To obiecująca granica w leczeniu i leczeniu HIV.

`` Utwardzony funkcjonalnie ''

Timothy Ray Brown, Amerykanin mieszkający niegdyś w Berlinie, otrzymał diagnozę HIV w 1995 r. I białaczkę w 2006 r. Jest jedną z dwóch osób nazywanych czasami „pacjentem berlińskim”. W 2007 roku Brown otrzymał przeszczep komórek macierzystych w celu leczenia białaczki - i zaprzestał terapii przeciwretrowirusowej. Nie wykryto u niego wirusa HIV od czasu wykonania zabiegu. Badania wielu części jego ciała na Uniwersytecie Kalifornijskim w San Francisco wykazały, że jest wolny od wirusa HIV. Uważa się go za „skutecznie wyleczonego” według badań opublikowanych w PLOS Pathogens. Jest pierwszą osobą, która została wyleczona z HIV. W marcu 2019 roku opublikowano badania dotyczące dwóch innych mężczyzn, u których zdiagnozowano zarówno HIV, jak i raka. Podobnie jak Brown, obaj mężczyźni otrzymali przeszczepy komórek macierzystych w celu leczenia raka. Obaj mężczyźni zaprzestali również terapii przeciwretrowirusowej po otrzymaniu przeszczepów. W momencie prezentacji badania „pacjent z Londynu” był w stanie pozostawać w remisji wirusa HIV przez 18 miesięcy i wciąż rośnie. „Pacjent z Dusseldorfu” był w stanie pozostawać w remisji HIV przez trzy i pół miesiąca i wciąż rośnie.

Gdzie teraz jesteśmy

Naukowcy prawie nie rozumieli HIV 30 lat temu, nie mówiąc już o tym, jak go leczyć lub leczyć. Przez dziesięciolecia postęp technologiczny i możliwości medyczne przyniosły bardziej zaawansowane metody leczenia HIV. Skuteczne terapie antyretrowirusowe mogą teraz powstrzymać postęp wirusa HIV i zmniejszyć poziom wiremii osoby do niewykrywalnych poziomów. Niewykrywalne miano wirusa nie tylko poprawia stan zdrowia osoby zakażonej wirusem HIV, ale także eliminuje ryzyko przeniesienia wirusa HIV na partnera seksualnego. Ukierunkowana terapia lekowa może również zapobiegać przenoszeniu wirusa przez kobiety w ciąży z HIV na swoje dzieci. Każdego roku setki badań klinicznych mają na celu znalezienie jeszcze lepszych metod leczenia HIV w nadziei, że pewnego dnia znajdzie się lekarstwo. Wraz z tymi nowymi metodami leczenia pojawiają się lepsze metody zapobiegania przenoszeniu wirusa HIV. Przeczytaj ten artykuł w języku hiszpańskim.