Jeśli kupisz coś przez link na tej stronie, możemy zarobić niewielką prowizję. Jak to działa.
Kiedy po raz pierwszy wprowadziłem się do domu mojej (obecnie) małżonki w 2001 roku, nie chciała umieszczać mojego nazwiska na powitaniu przez automatyczną sekretarkę. Z powodu naszej dużej różnicy wieku i związków osób tej samej płci słusznie obawiała się, jak jej rodzice zareagują na moją przeprowadzkę; więc ukrywała to przed nimi przez kilka miesięcy. Chociaż czułem wielkie współczucie dla niej i jej sytuacji, byłem także sfrustrowany, że jej niepokój wpływa na mnie - i nie lubiłem zachowywać się tak, jakbyśmy mieli się czego wstydzić.
Takie scenariusze są powszechne, gdy ktoś w twoim życiu zmaga się z lękiem. Twoja ukochana osoba może czuć się tak przerażona, że unika podjęcia działania lub postępuje w sposób nierozważny lub zwiększający Twój niepokój. Może to wyglądać tak, jakby chłopak nieustannie odkładał ważne zadania lub dyskusje, przyjaciel narzekający na samotność, ale odmawiający randek lub szef zawsze skupiający się na tym, co może pójść nie tak, co sprawia, że wszyscy są nieszczęśliwi. Trudno jest być świadkiem niepokoju u kogoś, kogo znasz, a jeszcze trudniej, gdy jego lęk wywołuje twój.
Ale co możesz zrobić, aby pomóc niespokojnym ludziom?
Najpierw musisz zrozumieć, że lęk to cecha człowieka, a nie wada. Większość z nas od czasu do czasu odczuwa niepokój, ponieważ jest to ogólnie użyteczna emocja, która pomaga nam dostrzec potencjalne zagrożenia, sprawia, że martwimy się odrzuceniem społecznym i uważamy, że nie zostaniemy oszukani. Chociaż skłonność do niepokoju może wydawać się błędem, w rzeczywistości pomocne jest, aby niektórzy ludzie w populacji byli bardziej ostrożni i często myśleli o tym, co może pójść nie tak.
Jednak czasami ludzie wpadają w wzorce radzenia sobie z lękiem, które powodują jego lawinę. Nadmiernie zastanawiają się (rozmyślają o przeszłości lub martwią się o przyszłość), unikają wszystkiego, co wywołuje ich niepokój i stosują strategie kompensacyjne - takie jak bycie skrajnie perfekcjonistą, aby uniknąć poczucia się jak oszust w pracy - które tymczasowo zmniejszają ich niepokój, ale zwiększają go na dłuższą metę. semestr. Te strategie radzenia sobie mogą również odepchnąć ludzi takich jak Ty.
Chociaż cierpienie tych ludzi jest denerwujące i frustrujące, są rzeczy, które możesz zrobić, aby im pomóc. Oto kilka strategii, które zalecam na podstawie mojej książki The Anxiety Toolkit.
1. Zrozum różnice w przejawach niepokoju
Ze względu na ewolucję jesteśmy przygotowani do reagowania na strach przez walkę, ucieczkę lub zamrożenie. W przypadku różnych osób jedna z tych odpowiedzi będzie zazwyczaj dominować. Na przykład moja małżonka ma tendencję do marznięcia i chowa głowę w piasek, zamiast zajmować się rzeczami, które sprawiają, że czuje się zestresowana i spanikowana. Mam tendencję do walki i staję się rozdrażniony, nadmiernie perfekcjonistyczny lub dogmatyczny, jeśli czuję się zestresowany.
Kiedy zrozumiesz, że lęk ma na celu wprowadzenie nas w tryb wrażliwości na zagrożenie, łatwiej jest zrozumieć kogoś, kto czuje się przestraszony (lub zestresowany) i działa poprzez rozdrażnienie lub obronę, i znaleźć dla niego współczucie. Zwracając uwagę na to, jak niepokój objawia się w osobie, na której Ci zależy, możesz nauczyć się jej wzorców i być w lepszej pozycji, aby pomóc.
2. Dopasuj swoje wsparcie do ich preferencji i stylu przywiązania
Najlepiej zapytać kogoś, jakiego rodzaju wsparcie woli, niż zgadywać! Jednak z badań wiemy, że ludzie, którzy mają unikający styl przywiązania (zazwyczaj ci, którzy w przeszłości doświadczyli odrzucania opieki lub związków), prawdopodobnie najlepiej zareagują na silne przejawy konkretnego praktycznego wsparcia. Może to obejmować pomoc osobie niespokojnej w rozbiciu zadań na możliwe do wykonania kroki lub omówienie konkretnych opcji radzenia sobie w trudnej sytuacji, takich jak odpowiedź na gniewną wiadomość e-mail, ale jednocześnie uznanie jej autonomii i niezależności.
Inni ludzie częściej wolą wsparcie emocjonalne, zwłaszcza ci, którzy są bezpiecznie przywiązani lub mają styl przywiązania „zaabsorbowany” z powodu strachu przed porzuceniem lub przytłaczającymi emocjami innych. Tacy ludzie dobrze reagują na stwierdzenia podkreślające, że są częścią zgranego zespołu - na przykład ich zwolennik mówiący: „To trudne, ale kochamy się nawzajem i razem przez to przejdziemy”.
Oczywiście są to uogólnienia i musisz dostosować swoje wsparcie, obserwując, co działa w twojej konkretnej sytuacji. Ale kiedy masz z kimś bardzo bliski związek, możesz zaoferować wsparcie oparte na dogłębnym zrozumieniu wzorców lękowych ukochanej osoby.
3. Poszukaj sposobów wykorzystania wszelkich posiadanych przez nich wglądów w swój niepokój
Jeśli twoja ukochana osoba ma wgląd w jej lęk, możesz pomóc jej dostrzec, kiedy pojawiają się jej wzorce wywołane niepokojem. Uważam to za pomocne, gdy mój współmałżonek zauważa, że wyrażam swój niepokój związany z pracą, gdy jestem na nią rozdrażniony lub zbyt wybredny. Ponieważ tak dobrze znamy nawzajem wzorce i utrzymujemy relacje oparte na zaufaniu, możemy wskazać nawzajem nawyki. Nie żeby zawsze spotykało się to z wdziękiem, ale przesłanie i tak się wnika.
Jeśli masz zamiar to zrobić, dobrze jest najpierw uzyskać ich pozwolenie. Pamiętaj, że ludzie, którzy mają wgląd w swój niepokój, często nadal czują się zmuszeni do „poddania się” swoim niespokojnym myślom. Na przykład osoba z lękiem o zdrowie może logicznie wiedzieć, że chodzenie do lekarza co tydzień na wiele badań jest niepotrzebne, ale nie może sobie pomóc. Jeśli ukochana osoba nie ma wglądu w swój lęk lub ma problemy z radzeniem sobie z kompulsjami, prawdopodobnie najlepiej zachęcić ją do wizyty u psychologa klinicznego, który specjalizuje się w leczeniu lęku.
4. Pomóż komuś, kto pragnie złagodzić swoje myślenie
Będziesz bardziej użyteczną osobą wspierającą, jeśli zdobędziesz wiedzę na temat poznawczo-behawioralnych modeli lęku, które możesz zrobić, czytając lub uczestnicząc w sesji terapeutycznej z ukochaną osobą. Ale zamiast tego możesz spróbować użyć pewnych technik, które mogą być pomocne dla osób cierpiących na lęk.
Zazwyczaj niespokojni ludzie mają naturalną skłonność do myślenia o najgorszych scenariuszach. Aby pomóc im spojrzeć na to z jakiegoś punktu widzenia, możesz użyć techniki terapii poznawczej, w której poprosisz ich o rozważenie trzech pytań:
- Co najgorszego może się wydarzyć?
- Co najlepszego może się wydarzyć?
- Co jest najbardziej realistyczne lub prawdopodobne?
Jeśli więc twoja ukochana osoba martwi się, że miała usłyszeć od rodziców kilka godzin temu, ale nie ma, możesz zasugerować, aby rozważyła najgorsze, najlepsze i najbardziej prawdopodobne wyjaśnienia braku kontaktu.
Uważaj, aby zbytnio nie zapewniać ukochanej osoby, że jej obawy się nie spełnią. Bardziej przydatne jest podkreślenie ich zdolności radzenia sobie. Na przykład, jeśli obawiają się ataku paniki w samolocie, możesz powiedzieć: „To byłoby wyjątkowo nieprzyjemne i przerażające, ale poradzisz sobie z tym”. A jeśli twoja ukochana osoba niepokoi się, że ktoś jest na nią zły lub rozczarowany, często warto przypomnieć jej, że możesz wybrać tylko własne działania i nie w pełni kontrolować reakcje innych osób.
5. Zaoferuj wsparcie, ale nie przejmuj
Unikanie jest podstawową cechą lęku, dlatego czasami możemy czuć się zmuszeni do „pomocy” poprzez robienie rzeczy dla naszych unikających bliskich i nieumyślnie karmić ich unikanie. Na przykład, jeśli twój niespokojny współlokator uważa, że wykonywanie połączeń telefonicznych jest niezwykle stresujące, a ty robisz to za niego, nigdy nie przeforsują tego, aby tego uniknąć.
Dobrą ogólną zasadą, o której należy pamiętać, jest to, że wsparcie oznacza pomaganie komuś w pomaganiu sobie, a nie robienie rzeczy za niego, co obejmuje praktycznie wszystko, co nie pozwala zrobić tego samemu. Na przykład możesz zaproponować, że weźmiesz udział w pierwszej sesji terapeutycznej z ukochaną osobą, jeśli umówi się na spotkanie. Lub, jeśli nie są pewni, jak wybrać terapeutę, możesz przeprowadzić burzę mózgów, aby to zrobić, ale pozwól im wybrać.
Wyjątkiem może być sytuacja, gdy komuś lękowi towarzyszy ciężka depresja. Jeśli nie mogą wstać z łóżka, mogą być tak zamknięte, że tymczasowo potrzebują ludzi, aby zrobili wszystko, co konieczne, aby pomóc im pozostać przy życiu. Ponadto czasami bliscy są tak opanowani przez zaburzenie lękowe, że są w trybie czystego przetrwania i potrzebują więcej praktycznej pomocy, aby załatwić sprawę. Jednak w mniej ekstremalnych okolicznościach najlepiej jest oferować wsparcie bez przejmowania lub przesadzania z zapewnieniem.
6. Jeśli ktoś ma poważniejszy problem z lękiem, unikaj stygmatyzowania go
Co możemy zrobić dla osób z poważniejszymi problemami? Osoby doświadczające lęku napadowego, depresji połączonej z lękiem, stresu pourazowego lub myśli obsesyjnych (w tym myśli związanych z zaburzeniami odżywiania) mogą obawiać się, że dosłownie zwariują. Pomaganie im może wydawać się przekraczające twoje możliwości.
Nadal możesz wspierać na wiele sposobów. Kiedy ktoś odczuwa znaczny niepokój, warto zapewnić go, że Twoje ogólne postrzeganie go nie uległo zmianie. Nadal są tą samą osobą; po prostu cierpią z powodu tymczasowej sytuacji problemowej, która wymknęła się spod kontroli. Nie są złamani, a to, kim są, się nie zmieniło. Na ile to możliwe, możesz pomóc tej osobie pozostać w kontakcie z pozytywnymi aspektami jej tożsamości, uczestnicząc w jej zainteresowaniach i hobby lub wspierając ją.
Czasami osoby, które mają chroniczne problemy z lękiem, nie są zainteresowane zmianą. Na przykład możesz przyjaźnić się z kimś, kto ma agorafobię lub zaburzenia odżywiania, ale ich stan jest długotrwały i stabilny. W takich przypadkach możesz akceptować tę osobę, aby nie czuła się odizolowana. Bycie rzeczowym na temat ich ograniczeń bez nadmiernego zawstydzania ich lub nalegania, aby dążyli do tego, by stać się „normalni”, jest często najlepszą strategią.
7. Dbaj też o siebie
Pamiętaj, że Twoim celem jest pomóc, a nie wyleczyć osobę lub uwolnić ją od niepokoju. Przyjmowanie zbyt dużej odpowiedzialności jest w rzeczywistości objawem niepokoju, więc upewnij się, że sam nie wpadasz w tę pułapkę.
Pamiętaj, że wsparcie nie musi być bezpośrednio skupione na lęku. Na przykład ćwiczenia są niezwykle pomocne w przypadku niepokoju; więc może moglibyście po prostu zaproponować pójście na spacer lub wspólne zajęcia jogi. Dobrze jest też nałożyć pewne ograniczenia na wsparcie. 20-minutowa rozmowa odstresowująca podczas spaceru jest bardziej przydatna (i mniej wyczerpująca) niż dwugodzinna dyskusja w maratonie.
Pomaganie komuś z lękiem nie zawsze jest łatwe i możesz mieć wrażenie, że robisz to źle. Ale jeśli przypomnisz sobie, że ty i twoja ukochana oboje robicie wszystko, co w twojej mocy, może to pomóc ci zachować odpowiednią perspektywę. Ważne jest, aby zachować współczucie i, jak to się mówi, najpierw założyć własną maskę tlenową. W ten sposób będziesz mieć jaśniejszą głowę, by dowiedzieć się, co dzieje się z Twoją niespokojną ukochaną osobą i jak naprawdę możesz pomóc.
Ten artykuł ukazał się pierwotnie w Greater Good, internetowym magazynie Greater Good Science Center w UC Berkeley
Dr Alice Boyes, jest autorem zestawu narzędzi The Healthy Mind Toolkit, z którego zaadaptowano ten esej. Jest także autorką The Anxiety Toolkit i częstym blogerem Psychology Today. Jej badania zostały opublikowane przez Amerykańskie Towarzystwo Psychologiczne.
