Przegląd
Większość ludzi odczuwa lęk, depresję i stres w pewnym momencie swojego życia. Dla wielu te emocje są krótkotrwałe i nie wpływają zbytnio na jakość życia.
Ale dla innych negatywne emocje mogą prowadzić do głębokiej rozpaczy, powodując, że kwestionują swoje miejsce w życiu. Nazywa się to kryzysem egzystencjalnym.
Idea kryzysu egzystencjalnego była badana przez psychologów i psychiatrów, takich jak Kazimierz Dąbrowski i Irvin D. Yalom od dziesięcioleci, począwszy od 1929 roku.
Jednak nawet przy obfitości starych i nowych badań na ten temat możesz nie znać tego terminu lub nie rozumieć, czym różni się on od normalnego lęku i depresji.
Oto, co musisz wiedzieć o kryzysie egzystencjalnym, a także o tym, jak pokonać ten punkt zwrotny.
Definicja kryzysu egzystencjalnego
„Ludzie mogą mieć kryzys egzystencjalny, kiedy zaczną się zastanawiać, co oznacza życie i jaki jest ich cel lub cel całego życia” - wyjaśnia Katie Leikam, licencjonowana terapeutka z Decatur w stanie Georgia, która specjalizuje się w pracy z lękiem, stres w związku i tożsamość płciowa. „Może to być przełom we wzorcach myślenia, w którym nagle potrzebujesz odpowiedzi na ważne pytania życiowe”.
Nierzadko szukasz sensu i celu w swoim życiu. Jednak w przypadku kryzysu egzystencjalnego problem polega na tym, że nie można znaleźć satysfakcjonujących odpowiedzi. Dla niektórych brak odpowiedzi wywołuje osobisty konflikt od wewnątrz, powodując frustrację i utratę wewnętrznej radości.
Kryzys egzystencjalny może dotknąć każdego w każdym wieku, ale wielu przeżywa kryzys w obliczu trudnej sytuacji, być może walki o sukces.
Przyczyny
Codzienne wyzwania i stresy nie mogą wywołać egzystencjalnego kryzysu. Ten rodzaj kryzysu może nastąpić po głębokiej rozpaczy lub znaczącym wydarzeniu, takim jak poważna trauma lub poważna strata. Kilka przyczyn kryzysu egzystencjalnego może obejmować:
- poczucie winy z powodu czegoś
- utrata bliskiej osoby w wyniku śmierci lub zmierzenie się z rzeczywistością własnej śmierci
- poczucie niespełnienia społecznego
- niezadowolenie z siebie
- historia ukrytych emocji
Egzystencjalne pytania kryzysowe
Różne rodzaje kryzysów egzystencjalnych obejmują:
Kryzys wolności i odpowiedzialności
Masz swobodę dokonywania własnych wyborów, które mogą zmienić Twoje życie na lepsze lub gorsze. Większość ludzi woli tę wolność, w przeciwieństwie do sytuacji, w której ktoś podejmuje za nich decyzje.
Ale ta wolność wiąże się również z odpowiedzialnością. Musisz zaakceptować konsekwencje swoich wyborów. Jeśli wykorzystasz swoją wolność, aby dokonać wyboru, który nie kończy się dobrze, nie możesz obwiniać nikogo innego.
Dla niektórych ta wolność jest zbyt przytłaczająca i wyzwala egzystencjalny niepokój, który jest wszechogarniającym lękiem o sens życia i wybory.
Kryzys śmierci i śmiertelności
Kryzys egzystencjalny może również nastąpić po osiągnięciu pewnego wieku. Na przykład twoje 50. urodziny mogą zmusić cię do skonfrontowania się z faktem, że twoje życie się kończy, co prowadzi do kwestionowania podstaw twojego życia.
Możesz zastanowić się nad sensem życia i śmierci i zadać pytania typu: „Co się dzieje po śmierci?” Strach przed tym, co może nastąpić po śmierci, może wywołać niepokój. Ten rodzaj kryzysu może również wystąpić po zdiagnozowaniu poważnej choroby lub gdy śmierć jest bliska.
Kryzys izolacji i łączności
Nawet jeśli lubisz okresy izolacji i samotności, ludzie są istotami społecznymi. Silne relacje mogą dać ci wsparcie psychiczne i emocjonalne, przynosząc satysfakcję i wewnętrzną radość. Problem w tym, że związki nie zawsze są trwałe.
Ludzie mogą oddalać się od siebie fizycznie i emocjonalnie, a śmierć często dzieli bliskich. Może to prowadzić do izolacji i samotności, powodując, że niektórzy ludzie czują, że ich życie jest bezcelowe.
Kryzys sensu i bezsensu
Posiadanie sensu i celu w życiu może dać nadzieję. Ale po zastanowieniu się nad swoim życiem możesz poczuć, że nie osiągnąłeś nic znaczącego ani nie zrobiłeś różnicy. Może to prowadzić ludzi do kwestionowania samego ich istnienia.
Kryzys emocji, doświadczeń i ucieleśnienia
Nie pozwalanie sobie na odczuwanie negatywnych emocji może czasami prowadzić do egzystencjalnego kryzysu. Niektórzy ludzie blokują ból i cierpienie, myśląc, że to ich uszczęśliwi. Ale często może prowadzić do fałszywego poczucia szczęścia. A kiedy nie doświadczasz prawdziwego szczęścia, życie może wydawać się puste.
Z drugiej strony ucieleśnienie emocji i uznanie uczucia bólu, niezadowolenia i niezadowolenia może otworzyć drzwi do osobistego rozwoju, poprawiając spojrzenie na życie.
Egzystencjalne objawy kryzysu
Doświadczanie lęku i depresji, gdy twoje życie jest nie do przyjęcia, nie zawsze oznacza, że przechodzisz przez kryzys egzystencjalny. Jednak te emocje wiążą się z kryzysem, gdy towarzyszy im potrzeba odnalezienia sensu życia.
Egzystencjalna depresja kryzysowa
Podczas kryzysu egzystencjalnego możesz doświadczyć normalnego uczucia depresji. Objawy te mogą obejmować utratę zainteresowania ulubionymi czynnościami, zmęczenie, bóle głowy, poczucie beznadziejności i uporczywy smutek.
W przypadku depresji egzystencjalnej możesz również mieć myśli o samobójstwie lub końcu życia albo czuć, że twoje życie nie ma celu, mówi Leikam.
Beznadziejność z tego typu depresją jest głęboko związana z poczuciem bezsensownego życia. Możesz kwestionować cel tego wszystkiego: „Czy to tylko praca, płacenie rachunków i ostatecznie śmierć?”
Egzystencjalny niepokój kryzysowy
„Egzystencjalny niepokój może przedstawiać się jako zajęty życiem pozagrobowym lub zdenerwowany lub zdenerwowany swoim miejscem i planami w życiu” - mówi Leikam.
Ten niepokój różni się od codziennego stresu w tym sensie, że wszystko może powodować dyskomfort i niepokój, w tym samo życie. Możesz zadać sobie pytanie: „Jaki jest mój cel i gdzie pasuję?”
Egzystencjalne zaburzenie obsesyjno-kompulsyjne (OCD)
Czasami myśli o sensie życia i celu mogą mocno obciążać twój umysł i powodować gonitwę myśli. Jest to znane jako egzystencjalny OCD i może wystąpić, gdy masz obsesję lub kompulsję dotyczącą sensu życia.
„Może powodować potrzebę ciągłego zadawania pytań lub brak spoczynku, dopóki nie uzyskasz odpowiedzi” - mówi Leikam.
Egzystencjalna pomoc kryzysowa
Znalezienie celu i sensu życia może pomóc ci wyrwać się z egzystencjalnego kryzysu. Oto kilka wskazówek, jak sobie z tym poradzić:
Przejmij kontrolę nad swoimi myślami
Zastąp negatywne i pesymistyczne pomysły pozytywnymi. Wmawianie sobie, że twoje życie nie ma sensu, może stać się samospełniającą się przepowiednią. Zamiast tego podejmij kroki, aby żyć bardziej sensownie. Podążaj za pasją, zgłoś się na ochotnika do sprawy, w którą wierzysz, lub okaż współczucie.
Prowadź dziennik wdzięczności, aby przezwyciężyć negatywne uczucia
Twoje życie ma prawdopodobnie większe znaczenie niż myślisz. Zapisz wszystko, za co jesteś wdzięczny. Może to obejmować Twoją rodzinę, pracę, talenty, cechy i osiągnięcia.
Przypomnij sobie, dlaczego życie ma sens
Poświęcenie czasu na samodzielną eksplorację może również pomóc w przełamaniu egzystencjalnego kryzysu, mówi Leikam.
Jeśli masz trudności z dostrzeżeniem w sobie dobra, poproś przyjaciół i rodzinę, aby zidentyfikowali twoje pozytywne cechy. Jaki pozytywny wpływ miałeś na ich życie? Jakie są Twoje najsilniejsze i najbardziej godne podziwu cechy?
Nie spodziewaj się, że znajdziesz wszystkie odpowiedzi
Nie oznacza to, że nie możesz szukać odpowiedzi na ważne pytania życiowe. Jednocześnie zrozum, że na niektóre pytania nie ma odpowiedzi.
Aby przejść przez kryzys egzystencjalny, Leikam sugeruje również podzielenie pytań na mniejsze odpowiedzi, a następnie usatysfakcjonowanie uczeniem się odpowiedzi na mniejsze pytania, które składają się na większy obraz.
Kiedy iść do lekarza
Możesz samodzielnie przebić się przez kryzys egzystencjalny, bez lekarza. Ale jeśli objawy nie ustępują lub nasilają się, udaj się do psychiatry, psychologa lub terapeuty.
Ci eksperci w dziedzinie zdrowia psychicznego mogą pomóc Ci poradzić sobie z kryzysem poprzez terapię rozmów lub terapię poznawczo-behawioralną. Jest to rodzaj terapii, której celem jest zmiana wzorców myślenia lub zachowania.
Szukaj natychmiastowej pomocy, jeśli masz myśli samobójcze. Pamiętaj jednak, że nie musisz czekać, aż kryzys osiągnie ten punkt, zanim porozmawiasz z lekarzem lub innym lekarzem.
Nawet jeśli nie masz myśli samobójczych, terapeuta może pomóc z silnym lękiem, depresją lub obsesyjnymi myślami.
Na wynos
Kryzys egzystencjalny może przytrafić się każdemu, prowadząc wielu do kwestionowania swojego istnienia i celu w życiu. Pomimo potencjalnej powagi tego schematu myślenia, możliwe jest przezwyciężenie kryzysu i ominięcie tych dylematów.
Kluczem do sukcesu jest zrozumienie, czym kryzys egzystencjalny różni się od normalnej depresji i lęku oraz uzyskanie pomocy na wszelkie uczucia lub myśli, których nie możesz się pozbyć.
