Ujawniając, jak lęk wpływa na życie ludzi, mamy nadzieję szerzyć empatię, pomysły na radzenie sobie i bardziej otwartą rozmowę na temat zdrowia psychicznego. To potężna perspektywa
C, asystentka ds. Public relations i wsparcia marketingowego w Greensboro w Północnej Karolinie, po raz pierwszy zdała sobie sprawę, że odczuwa niepokój, gdy doznania podczas szkolnego rajdu doprowadziły ją do krawędzi. Od tego czasu zmaga się z silnym, prawie ciągłym lękiem, który uniemożliwia jej prowadzenie życia, jakiego pragnie.
Oto jej historia.
Kiedy po raz pierwszy zdałeś sobie sprawę, że odczuwasz niepokój?
Trudno powiedzieć, kiedy po raz pierwszy zdałem sobie sprawę, że mam niepokój. Według mojej mamy zawsze byłem niespokojny, nawet jako dziecko. Dorastałem, wiedząc, że jestem bardziej wrażliwy niż większość ludzi, ale pojęcie lęku było mi obce, dopóki nie skończyłem 11 lub 12 lat. W tym czasie musiałem przejść dziwną, całodzienną ocenę psychologiczną po tym, jak moja mama dowiedziała się o niektórych. samookaleczenia.
Myślę, że wtedy po raz pierwszy usłyszałem słowo „niepokój”, ale w pełni zadziałało dopiero około rok później, kiedy nie mogłem znaleźć wymówki, by ominąć szkolny wiec motywacyjny. Odgłosy wrzeszczących uczniów, rycząca muzyka, te boleśnie jasne fluorescencyjne światła i pełne trybun przytłoczyły mnie. To był chaos i musiałem się wydostać.
Jakoś udało mi się wycofać do łazienki po drugiej stronie budynku, gdzie schowałem się w kabinie, szlochając i uderzając głową o ścianę, próbując „wybić się z niej”. Wydawało się, że wszystkim podobał się wiec motywacyjny, a przynajmniej mogli siedzieć w nim, nie uciekając w panice. Wtedy zdałem sobie sprawę, że mam niepokój, ale nadal nie miałem pojęcia, że będzie to walka na całe życie.
Udostępnij na Pinterest
Jak twój niepokój objawia się fizycznie?
Fizycznie mam zwykłe objawy: trudności z oddychaniem (hiperwentylacja lub uczucie, że się dławi), szybkie bicie serca i kołatanie serca, ból w klatce piersiowej, widzenie tunelowe, zawroty głowy, nudności, drżenie, pocenie się, ból mięśni i wyczerpanie połączone z niezdolnością spać.
Mam też zwyczaj nieświadomego wbijania paznokci w skórę lub gryzienia warg, często na tyle mocno, że krwawię. W końcu wymiotuję prawie za każdym razem, gdy zaczynam odczuwać oznaki mdłości.
Jak twój niepokój objawia się psychicznie?
Trudno wymyślić, jak to opisać, nie brzmiąc tak, jakbym po prostu zwracał DSM. To zależy od rodzaju lęku, którego doświadczam.
W najbardziej ogólnym sensie, który uważam po prostu za mój standardowy tryb działania, ponieważ spędzam większość dni przynajmniej lekko zaniepokojony czymś, przejawy mentalne to takie rzeczy, jak trudności z koncentracją, uczucie niespokoju i obsesyjne pętle myśli o tym, co jeśli, co jeśli, co Jeśli…
Kiedy mój lęk staje się bardziej dotkliwy, nie jestem w stanie skupić się na niczym oprócz lęku. Zaczynam mieć obsesję na punkcie wszystkich najgorszych scenariuszy, bez względu na to, jak irracjonalne mogą się one wydawać. Moje myśli stają się wszystko albo nic. Nie ma szarej strefy. Ogarnia mnie strach i w końcu jestem pewien, że jestem w niebezpieczeństwie i umrę.
W najgorszym przypadku po prostu się wyłączyłem i mój umysł gaśnie. To tak, jakbym wyszedł z siebie. Nigdy nie wiem, jak długo będę w tym stanie. Kiedy „wracam”, niepokoję się straconym czasem, a cykl trwa.
Jakie rzeczy wywołują Twój niepokój?
Nadal pracuję nad identyfikacją moich wyzwalaczy. Wygląda na to, że kiedy wymyślę jeden, trzy kolejne wyskakują. Moim głównym (a przynajmniej najbardziej frustrującym) wyzwalaczem jest wyjście z domu. To codzienna walka, żeby dostać się do pracy. Zazwyczaj zamiast kawy zaczynam dzień od ataku paniki.
Inne znaczące wyzwalacze, które zauważyłem, to wiele rzeczy związanych z sensorami (głośne dźwięki, określone zapachy, dotyk, jasne światła itp.), Duże tłumy, czekanie w kolejkach, transport publiczny, sklepy spożywcze, schody ruchome, jedzenie przed innych, idą spać, biorą prysznic i kto wie, ilu jeszcze. Są inne, bardziej abstrakcyjne rzeczy, które mnie wyzwalają, takie jak niestosowanie się do rutyny lub rytuału, mój wygląd fizyczny i inne rzeczy, do których nie mogę jeszcze wyrazić słów.
Jak radzisz sobie ze swoim lękiem?
Leki to moja główna forma zarządzania. Chodziłam na cotygodniowe sesje terapeutyczne do około dwóch miesięcy temu. Miałem zamiar przejść na co drugi tydzień, ale nie widziałem swojego terapeuty od nieco mniej niż dwóch miesięcy. Nie mogę się doczekać, żeby poprosić o czas wolny lub przedłużony lunch. Noszę Silly Putty, żeby zająć ręce i rozproszyć moją uwagę, i próbuję się rozciągnąć, aby rozluźnić mięśnie. Zapewniają one ograniczoną ulgę.
Mam mniej zdrowe metody zarządzania, takie jak poddawanie się kompulsjom, unikanie sytuacji, które mogą wywoływać we mnie lęk, izolację, tłumienie, dysocjację i nadużywanie alkoholu. Ale to nie jest tak naprawdę zarządzanie lękiem, prawda?
Jak wyglądałoby Twoje życie, gdyby Twój niepokój był pod kontrolą?
Naprawdę nie wyobrażam sobie życia bez niepokoju. Jest częścią mnie prawdopodobnie przez całe moje życie, więc to tak, jakbym wyobrażał sobie, jak wygląda życie nieznajomego.
Lubię myśleć, że moje życie byłoby szczęśliwsze. Byłbym w stanie wykonywać najbardziej przyziemne czynności, nawet o tym nie myśląc. Nie czułbym się winny, że sprawiając innym dyskomfort lub powstrzymując ich. Wyobrażam sobie, że musi być tak wolny, co jest w pewnym sensie przerażające.
Jamie Friedlander jest niezależnym pisarzem i redaktorem z pasją do zdrowia. Jej prace ukazały się w The Cut, Chicago Tribune, Racked, Business Insider i Success Magazine. Kiedy nie pisze, zwykle podróżuje, pije obfite ilości zielonej herbaty lub surfuje po Etsy. Możesz zobaczyć więcej próbek jej prac na jej stronie internetowej. Śledź ją na Twitterze.
