Duma To Nie Tylko Tęcze. Dla Mnie To Smutek

2024 Autor: Jesus Peterson | [email protected]. Ostatnio zmodyfikowany: 2023-12-17 11:23

Ostatni raz rozmawiałem z babcią przez telefon w moje urodziny w kwietniu zeszłego roku, kiedy zapewniła mnie, że zawsze będę jej wnuczką. W większości innych okoliczności są to słowa, których queer pragnie usłyszeć od osoby, która je wychowała.

Ale ja nie jestem jej wnuczką. Jestem transseksualnym gejem, który musiał rozłączyć się z 79-letnią kobietą, ponieważ nie chce mnie szanować, nawet jeśli mnie kocha

Nawet miesiące później powietrze opuszcza moje płuca, kiedy próbuję przetworzyć poczucie winy, którego doświadczam, wiedząc, że rozmawiałem z nią tylko trzy razy w ciągu ostatnich dwóch lat i że za każdym razem kończyło się to tym, że krzyczała na mnie o Chrystusie. miłość i moje „wybory stylu życia”.

Za każdym razem prawie błagałem ją, żeby tylko użyła mojego imienia. Moje prawdziwe imię. „Nie będę w stanie być dla ciebie idealna, Katie”, syczała na mnie z moim starym imieniem, „a ty będziesz musiała z tym żyć”.

Nie mogę z tym żyć. Dlatego jestem z dala od niej i reszty mojej rodziny

W 2016 roku Trump wygrał wybory, a ja, podobnie jak miliony ludzi na całym świecie, poczułem sejsmiczną zmianę w naszym poczuciu bezpieczeństwa.

Świadomość, co jego administracja prawdopodobnie zaplanowała dla społeczności LGBTQ +, wpędziła mnie w ogon lęku i rozpaczy. Jak na ironię, nadal udawałam prostą, cispłciową kobietę, ale nie wiedziałam, jak długo jeszcze mogę tak żyć. Uwięziony.

Trzymałem się dobrze przez 24 lata, po tym, jak początkowo próbowałem powiedzieć mojej rodzinie w wieku 5 lub 6 lat, że w rzeczywistości jestem chłopcem, a nie małą dziewczynką. Będąc białymi baptystami z Południa na początku lat 90., nie doszli do tego zbyt dobrze i dali mi znać, że 1) jestem załamany i 2) zamierzam zachować to dla siebie.

Odtąd kontrolowali jak najwięcej mojej prezentacji, aby upewnić się, że nie zbłądziłem. Nie wolno mi było ścinać włosów. Łapałem piekło za każdym razem, gdy próbowałem wybrać ubranie z działu chłopca. Oddaliłem się emocjonalnie od wszystkich, ale starałem się odegrać tę rolę.

I właśnie w ten sposób mała dziewczynka przekształciła się w źle dorosłą kobietę

Nie wiedziałem, jak przestać ją grać, aż kilka dekad później zobaczyłem wylew emocji ze strony osób transpłciowych w całym kraju w noc wyborczą. Widziałem to i też to czułem, ponieważ wylewały się ze mnie te same emocje.

Nie mogłem dłużej pozostać w kostiumie - dusił mnie na śmierć. Wyszedłem niecałe 2 miesiące później

Na szczęście tym razem nie mieszkałem już w konserwatywnej społeczności rolniczej z rodziną, która nauczyła mnie nienawiści do samego siebie. Byłem w Los Angeles, otoczony ludźmi, którzy trzymali mnie za rękę, kiedy zacząłem pozwalać, by kawałki Katie spadły ze mnie, aby móc pokazać wszystkim, kim właściwie jestem: Reed.

Moja rodzina jednak pasywnie dała mi znać, że nie widzieli Reeda. Nie widzieli mnie.

Dorywcze obraźliwe i złe płeć z pustymi przeprosinami. Inwazyjne pytania, mające na celu wyraźne przypomnienie mi, jak odrażająca była moja „sytuacja”. Przeważnie jednak była to cisza. Słyszałem od nich coraz mniej. Jak ktoś dokładnie reaguje na milczenie?

W grudniu 2017 roku, mniej więcej rok po wyjściu z domu, rozpocząłem hormonalną terapię zastępczą testosteronem. Przeszedłem również mastektomię z podwójnym nacięciem (znaną również jako „operacja od góry”), aby moje ciało mogło jak najlepiej przedstawić płeć, którą znam.

To było najbardziej wymagające, przerażające i brutalne doświadczenie w moim życiu. Kiedy obudziłem się po operacji, we mgle bólu i jednoczesnej ulgi, pomyślałem o swojej rodzinie. Dlaczego nie napisali ani nie zadzwonili, aby życzyć mi powodzenia?

Żaden członek mojej rodziny nie skontaktował się w kilka dni przed poważną operacją

Zajęło mi to tydzień później, za namową mojej wybranej rodziny, aby zdobyć się na odwagę i stawić im czoła.

„Wszyscy umieściliśmy w kalendarzu niewłaściwą datę, no cóż!” to historia mojej babci, ciotek i kuzynów. Nie miało znaczenia, że od miesięcy intensywnie aktualizowałem wszystkich w moich mediach społecznościowych.

Nie miało też znaczenia, że wysłałem im informację, kto będzie się mną opiekował tego dnia, żeby mieli kontakt w nagłych wypadkach, albo że przypomniałem im kilka tygodni wcześniej, kiedy ich leczyłem. Bilety do Disneylandu, żeby mogli poznać pierwszego mężczyznę, z którym umawiałem się jako zewnętrzny gej.

Pięciu osobom udało się nadal umieścić w swoich kalendarzach niewłaściwą datę, co za szczęście!

Kiedy wykonali ruchy przepraszania, które „czułem się w ten sposób” - wciąż używając przez cały czas swojego starego imienia i zaimków - w końcu stwierdziłem, że można się na nich złościć

Powiedziałem im, że nie mogę uważać ich za swoją rodzinę, dopóki nie będą mogli traktować mnie z szacunkiem, aby nie kontaktowali się ze mną, jeśli zamierzają wciągać mnie w moje przeszłe traumy. To była najtrudniejsza decyzja, jaką kiedykolwiek musiałem podjąć.

Od tamtej pory jedyną osobą, od której od czasu do czasu słyszę, jest moja babcia. Dzwoni do mnie mniej więcej co sześć miesięcy. Rozmowa nigdy nie trwa dłużej niż pięć minut, zanim muszę ją przerwać. Nie mogę wejść w krzyczącą walkę, jak podejrzewam, że ona tego chce.

I chociaż wiem, że to jest dla mnie najzdrowsze i jestem z siebie dumny, że dotarłem do punktu, w którym mogę nawet być świadomy swoich własnych granic, wciąż jestem tak rozdarty

Dlaczego czuję się taki winny? Dlaczego czuję, że odwróciłem się od nich plecami, kiedy nie było ich przy mnie, kiedy najbardziej ich potrzebowałem - kiedy może nigdy tak naprawdę nie było ich przy mnie?

Miesiąc dumy wkrótce dobiegnie końca. I przyznaję, że w spokojniejszych chwilach nadal opłakuję osobiste koszty mojej Dumy

Chociaż rozgrzewa mnie serce, gdy widzę przejawy solidarności ze strony członków rodzin osób LGBTQ + - zwłaszcza w czasie, gdy najbardziej ich potrzebujemy - nadal muszę siedzieć z bólem własnych strat, mimo że nie żałuję niczego.

Jeśli jesteś wyobcowany, zamknięty w ukryciu lub opłakujesz utratę kogoś z tej Dumy, wiedz, że nie jesteś sam. Twoje uczucia są ważne. Są częścią odporności i przetrwania, o które zawsze chodziło w Pride.

Wiedzcie, od jednej „queerowej sieroty” do drugiej: widzę was, nawet jeśli nikt inny tego nie robi.

Reed Brice jest pisarzem i komikiem mieszkającym w Los Angeles. Brice jest absolwentem Claire Trevor School of the Arts UC Irvine i pierwszą osobą transpłciową, która kiedykolwiek została obsadzona w profesjonalnej rewii z The Second City. Nie mówiąc o herbacie choroby psychicznej, Brice pisze również naszą kolumnę o miłości i seksie „U Up?”