Oczy mają około jednego cala średnicy. Chronią je poduszeczki tłuszczu i otaczające je kości czaszki.
Oko składa się z kilku głównych elementów: rogówki, źrenicy, soczewki, tęczówki, siatkówki i twardówki. Pracują one razem, aby uchwycić obraz i przesłać go bezpośrednio do płata potylicznego mózgu za pośrednictwem nerwu wzrokowego.
Kiedy patrzymy na obiekt, odbite od niego światło wpada do oka i ulega załamaniu lub załamaniu. Tworzy to skupiony, odwrócony obraz obiektu, który mózg będzie musiał zinterpretować i obrócić we właściwym kierunku.
W oku znajdują się fotoreceptory, które pod wpływem światła wytwarzają impulsy nerwowe. Istnieją dwa typy: czopki umożliwiają widzenie kolorów, a pręty specjalizują się w czarno-białych obrazach.
Chociaż nasze oczy widzą tylko w dwóch wymiarach, jesteśmy w stanie określić odległości i głębokość w naszym trójwymiarowym świecie. Dzieje się tak, ponieważ mózg interpretuje dwa nieco różne obrazy, które nasze lewe i prawe oczy widzą jako jeden. Nazywa się to widzeniem stereoskopowym. Inne wizualne wskazówki, takie jak cienie, jak obiekty blokują się nawzajem, a także nasza wiedza na temat rozmiarów różnych obiektów, pomagają nam określić głębokość i odległość.
Szereg mięśni pomaga oku w ruchu. Pierwsza seria to górne i dolne mięśnie proste, które umożliwiają ruch w górę i w dół. Przyśrodkowe i boczne mięśnie prostnicy umożliwiają oku poruszanie się z boku na bok, pozostając w poziomie. Górne i dolne mięśnie skośne pozwalają mu poruszać się w górę lub w dół i na boki. Większość z tych mięśni jest kontrolowana przez nerw okoruchowy.
Tarcie spowodowane tymi ruchami szybko uszkodziłoby oko bez nawilżenia. Łzy uwalniane przez gruczoł łzowy rozchodzą się poprzez mruganie i zapewniają nawilżenie oka. Łzy pomagają również usuwać ciała obce i bakterie, które mogą powodować uszkodzenia.
