Zginaczy digitorum superficialisto mięsień zewnętrzny, który umożliwia zginanie czterech środkowych palców dłoni. Te palce obejmują palec wskazujący, środkowy, serdeczny i mały. Termin „zewnątrzpochodny” oznacza, że mięsień znajduje się w przedramieniu. Ten mięsień ma dwie odrębne głowy, które pochodzą z przedramienia. Głowa kości ramiennej pochodzi z nadkłykcia przyśrodkowego kości ramiennej, co odnosi się do kłykciopodobnego występu na części kości ramiennej, która jest najbliżej łokcia. Głowa ta również wywodzi się z więzadła pobocznego łokciowego i wyrostka zębodołowego kości łokciowej, co nawiązuje do trójkątnego występu na kości łokciowej. Kość łokciowa to jedna z kości przedramienia. Druga głowa, znana jako głowa promieniowa, pochodzi z tylnej części kości promieniowej, kości przedramienia. Cztery ścięgna wychodzą z tego mięśnia blisko nadgarstka i przechodzą przez kanał nadgarstka. Ścięgna rozszczepiają się i wchodzą po bokach środkowych paliczków czterech przyśrodkowych palców. W wielu przypadkach nie ma ścięgna na małym palcu. Jest to znane jako wariant anatomiczny. To z kolei może skutkować problemami z rozpoznaniem urazu małego palca. Każdy z czterech środkowych palców zawiera trzy kości. Są to dystalne paliczki na czubkach palców, środkowe i proksymalne, które są najbliżej dłoni. Podstawowym działaniem zginacza palca powierzchownego jest zginanie palców w bliższych stawach międzypaliczkowych. Te przeguby zawiasowe znajdują się między paliczkami środkowymi i proksymalnymi. Drugą rolą mięśnia jest zginanie stawów śródręczno-paliczkowych. Znajdują się one między paliczkami proksymalnymi a kościami śródręcza dłoni.
Mięsień otrzymuje bogatą w tlen krew z tętnicy łokciowej. Jest unerwiony przez nerw pośrodkowy.
