Jelito cienkie składa się z dwunastnicy, jelita czczego i jelita krętego. Wraz z przełykiem, jelitem grubym i żołądkiem tworzy przewód pokarmowy. U żywych ludzi samo jelito cienkie ma około 6 do 7 metrów długości. Po śmierci długość ta może wzrosnąć nawet o połowę. Ma powierzchnię ponad 200 metrów.
Ściany wewnętrzne jelita cienkiego pokryte są podobną do palców tkanką zwaną kosmkami. Każdy z tych kosmków jest pokryty jeszcze mniejszymi strukturami przypominającymi palce, zwanymi mikrokosmkami. Te kosmki i mikrokosmki zwiększają powierzchnię dostępną do wchłaniania składników odżywczych.
W jelicie cienkim pokarm, który został już rozłożony podczas żucia i enzymów żołądkowych, jest dalej rozkładany przez dodatkowe enzymy. Niektóre z tych substancji chemicznych są wydzielane w świetle (zagłębienie w środku jelita), ale inne są transportowane do jelita z innych narządów, takich jak trzustka i wątroba. Miejsce wchłaniania zależy od rodzaju wchłanianej substancji odżywczej lub witaminy.
Po całkowitym zredukowaniu do poziomu chemicznego cząsteczki, które mają zostać wchłonięte, przechodzą przez ściany jelita do krwiobiegu. Perystaltyka, skurcz ścian mięśniowych, to siła, która wprawia materię w ruch przez jelito cienkie. Jest to proces powolny, pozwalający na wymieszanie się składników pokarmowych z sokami trawiennymi.
