W następnej fazie chirurg umieszcza metalowe implanty piszczelowe i udowe i albo mocuje je do kości, albo wciska. Termin „wciskanie” odnosi się do implantów, które są zbudowane z szorstkiej powierzchni, aby zachęcić kość kolana do wrastania w nie, a tym samym organicznie zabezpieczając implanty.
Następnym krokiem jest włożenie plastikowego guzika pod rzepkę (rzepkę). Może to wymagać odnowienia powierzchni spodniej rzepki, aby lepiej przymocować ją do guzika.
Na koniec, chirurg wszczepia medyczną plastikową przekładkę pomiędzy piszczelową i udową metalową część, aby stworzyć gładką powierzchnię, która łatwo się ślizga i naśladuje ruchy naturalnego kolana. Aby zapewnić pomyślny wynik, chirurg musi precyzyjnie ustawić implanty i dokładnie dopasować je do kości.
Udostępnij na Pinterest
American Academy of Orthopaedic Surgeons donosi, że 90 procent osób, które przeszły TKR, doświadcza dramatycznej redukcji bólu kolana i korzysta z lepszej mobilności i ruchu. Większość z nich jest w stanie wznowić codzienne czynności.
Jednak ważne jest, aby ustawić odpowiednie oczekiwania i unikać działań o dużym wpływie, takich jak bieganie i jazda na nartach. Umiarkowane użycie sztucznego kolana zwiększy szanse na to, że implant przetrwa wiele lat. Około 85 do 90 procent implantów TKR nadal działa dobrze od 15 do 20 lat po operacji.
Pamiętaj, że istnieje ryzyko związane z TKR. Ryzyko to obejmuje infekcję, która może skutkować dodatkowym zabiegiem chirurgicznym, zakrzepy krwi, które mogą prowadzić do udaru lub śmierci, oraz ciągłą niestabilność i ból kolana. TKR wymaga również przedłużonego programu rehabilitacji i planowania w domu, aby uwzględnić okres rekonwalescencji. Należy zaplanować użycie balkonika, kul lub laski bezpośrednio po operacji.
Ponadto może dojść do obluzowania lub uszkodzenia implantu - zwłaszcza jeśli wystąpiła niewspółosiowość między implantem a kością podczas zabiegu lub po nim. Chociaż te niepowodzenia są rzadkie i zwykle występują w ciągu kilku tygodni po pierwotnej operacji, wymagałyby powrotu na salę operacyjną w celu wykonania zabiegu rewizyjnego. Podczas tego zabiegu chirurg usuwa nieudany implant, po raz kolejny przygotowuje kość i zakłada nowy implant.
Utrzymanie krzyża vs. stabilizacja tylna
Istnieją dwie różne odmiany TKR. Porozmawiaj z lekarzem o tym, które podejście jest dla Ciebie najlepsze.
Usunięcie więzadła krzyżowego tylnego (ustabilizowanego tylnego). Więzadło krzyżowe tylne to duże więzadło w tylnej części kolana, które zapewnia podparcie podczas zgięcia kolana. Jeśli to więzadło nie może podtrzymywać sztucznego kolana, chirurg usunie je podczas zabiegu TKR. W jego miejsce zastosowano specjalne elementy implantu (krzywka i słupek) stabilizujące kolano i zapewniające zgięcie.
Zachowanie więzadła krzyżowego tylnego (zatrzymanie krzyżowe). Jeśli więzadło może podtrzymywać sztuczne kolano, chirurg może pozostawić więzadło krzyżowe tylne na miejscu podczas implantacji protezy. Zastosowany sztuczny staw jest „utrzymujący krzyż” i ogólnie ma rowek, który mieści i chroni więzadło, pozwalając mu nadal zapewniać stabilność kolana. Uważa się, że zachowanie więzadła krzyżowego pozwala na bardziej naturalne zgięcie.
Częściowa wymiana kolana
Częściowa wymiana stawu kolanowego (PKR), czasami określana jako jednoprzedziałowa wymiana stawu kolanowego, jest opcją dla niewielkiego odsetka osób. O wiele mniej PKR jest wykonywanych niż TKR w Stanach Zjednoczonych.
Jak sama nazwa wskazuje, tylko część kolana jest wymieniana, aby zachować jak najwięcej pierwotnych zdrowych kości i tkanek miękkich. Kandydaci do tego typu operacji na ogół mają chorobę zwyrodnieniową stawów tylko w jednym przedziale kolana. Tak więc operacja odbywa się w dowolnym z trzech anatomicznych przedziałów kolana, w których chora kość powoduje największy ból: przedział przyśrodkowy znajdujący się po wewnętrznej stronie kolana, przedział boczny na zewnątrz kolana lub przedział udowy rzepki, na którym jest umieszczony przód kolana między kością udową a rzepką.
Podczas PKR chirurg usuwa artretyczną część kolana - w tym kości i chrząstkę - i zastępuje ten przedział metalowymi i plastikowymi elementami.
Operacja PKR oferuje kilka kluczowych korzyści, w tym krótszy pobyt w szpitalu, szybszy okres rekonwalescencji i rehabilitacji, mniejszy ból po operacji oraz mniej urazów i utraty krwi. W porównaniu z osobami, które otrzymują TKR, osoby, które otrzymują PKR, często zgłaszają, że ich kolano lepiej się ugina i czują się bardziej naturalnie.
Jednak jest mniej pewności, że PKR zmniejszy lub wyeliminuje podstawowy ból. A ponieważ zachowana kość jest nadal podatna na zapalenie stawów, istnieje również większa szansa, że w przyszłości może być konieczna następcza operacja TKR.
Chirurdzy zwykle wykonują PKR u młodszych pacjentów (w wieku poniżej 65 lat), którym pozostaje dużo zdrowej kości. Zabieg wykonywany jest na jednym z trzech przedziałów kolanowych. Jeśli dwa lub więcej przedziałów kolanowych jest uszkodzonych, prawdopodobnie nie jest to najlepsza opcja.
PKR są najbardziej odpowiednie dla osób prowadzących aktywny tryb życia i mogą wymagać dalszej procedury - być może TKR - za około 20 lat po zużyciu pierwszego implantu. Jednak jest również używany w przypadku niektórych starszych osób, które prowadzą stosunkowo siedzący tryb życia.
Ponieważ PKR jest mniej inwazyjna i obejmuje mniej tkanki, prawdopodobnie wstaniesz i będziesz o wiele szybciej. W wielu przypadkach odbiorca PKR jest w stanie poruszać się bez pomocy kul lub laski w około cztery do sześciu tygodni - mniej więcej połowę czasu w przypadku TKR. Odczuwają również mniej bólu i lepszą funkcjonalność - oraz zgłaszają wysoki poziom satysfakcji.
Rodzaje metod wymiany stawu kolanowego
Twój lekarz wybierze również podejście chirurgiczne (a także podejście do znieczulenia ogólnego lub regionalnego), które najlepiej odpowiada Twoim potrzebom. Ty i zespół medyczny zaangażujecie się w planowanie przedoperacyjne, które obejmuje rodzaj wykonywanej procedury i związane z nią wymagania medyczne.
Aby zapewnić bezproblemową procedurę, wykwalifikowany chirurg ortopeda z wyprzedzeniem zmapuje anatomię kolana, aby mógł zaplanować podejście operacyjne i przewidzieć specjalne narzędzia lub urządzenia. Jest to zasadnicza część procesu. Możliwe procedury omówiono poniżej.
Tradycyjna operacja
W tradycyjnym podejściu chirurg wykonuje nacięcie od 8 do 12 cali i operuje na kolanie standardową techniką chirurgiczną. Zwykle nacięcie wykonuje się wzdłuż przodu i w kierunku środka (linia środkowa lub przednio-przyśrodkowa) lub wzdłuż przodu i z boku (przednio-boczna) kolana.
Tradycyjne podejście chirurgiczne zwykle polega na przecięciu ścięgna mięśnia czworogłowego uda w celu odwrócenia rzepki i odsłonięcia stawu artretycznego. Takie podejście zwykle wymaga od trzech do pięciu dni rekonwalescencji w szpitalu i około 12 tygodni czasu rekonwalescencji.
Chirurgia małoinwazyjna
Chirurg może zasugerować minimalnie inwazyjną operację (MIS), która zmniejsza uraz tkanki, zmniejsza ból i zmniejsza utratę krwi, co w konsekwencji przyspiesza powrót do zdrowia. Minimalnie inwazyjne podejście zmniejsza nacięcie do 3 do 4 cali. Kluczowa różnica między tym podejściem a standardową operacją polega na tym, że rzepka jest odsuwana na bok, a nie odwracana. Skutkuje to mniejszym cięciem ścięgna czworogłowego i mniejszym urazem mięśnia czworogłowego. Ponieważ chirurg tnie mniej mięśni, gojenie następuje szybciej, a po wyzdrowieniu prawdopodobnie odczujesz większy zakres ruchu.
Zabieg modyfikuje techniki stosowane w chirurgii tradycyjnej przy użyciu tych samych implantów, co w chirurgii tradycyjnej. Producenci zapewniają specjalistyczne instrumenty, które pomagają w dokładnym umieszczeniu implantu, ale także umożliwiają wykonanie możliwie najmniejszych nacięć. Ponieważ jedyna zmiana między MIS a tradycyjną chirurgią dotyczy techniki chirurgicznej, długoterminowe wyniki kliniczne są podobne.
Rodzaje małoinwazyjnych metod obejmują:
Podejście oszczędzające mięsień czworogłowy
Po wykonaniu minimalnego nacięcia, chirurg odsuwa rzepkę na bok i odcina kość z zapaleniem stawów bez przecinania ścięgna czworogłowego. Metoda oszczędzająca mięsień czworogłowy, jak sama nazwa wskazuje, jest mniej inwazyjna niż tradycyjna chirurgia. Chroni mięsień czworogłowy uda przed jak największym urazem.
Innym terminem określającym to podejście jest „subvastus”, ponieważ dostęp do stawu odbywa się spod (pod) mięśnia obszernego (największej części grupy mięśnia czworogłowego).
Inna odmiana podejścia oszczędzającego mięsień czworogłowy nazywa się midvastus. Pozwala również uniknąć przecięcia ścięgna mięśnia czworogłowego, ale zamiast całkowicie oszczędzić mięsień obszerny poprzez przejście pod nim, w tym dostępie chirurgicznym mięsień jest rozszczepiany wzdłuż naturalnej linii przez środek. Decyzja o zastosowaniu jednego podejścia do drugiego zależy od stanu twojego kolana i otaczających tkanek.
Podejścia subvastus i midvastus często trwają dłużej, ale mogą skutkować szybszym procesem rehabilitacji. Dzieje się tak, ponieważ uraz podstawowego mięśnia uda jest niewielki lub żaden, co ułatwia chodzenie wcześniej po operacji.
Dostęp boczny
To podejście jest rzadko stosowane. Częściej występuje u tych, których kolana mają tendencję do wyginania się na zewnątrz. Chirurg wchodzi do stawu kolanowego bocznie lub od strony kolana. Dostęp boczny jest mniej inwazyjny niż tradycyjna operacja, ponieważ oszczędza dużą część mięśnia czworogłowego, ułatwiając pacjentom szybszy powrót do chodzenia.
Małoinwazyjna operacja skraca pobyt w szpitalu do trzech do czterech dni i może skrócić okres rekonwalescencji do czterech do sześciu tygodni. Osoby, które otrzymały PKR, odczuwały mniejszy ból i były w stanie wznowić codzienne czynności szybciej i lepiej niż osoby, które przeszły standardową operację. Jednak po jednym roku nie było znaczących różnic między dwiema grupami.
Metody małoinwazyjne nie są odpowiednie dla każdego. Chirurdzy dokładnie oceniają każdego pacjenta i wybierają najlepsze podejście. Ponadto chirurgia małoinwazyjna jest trudniejsza do wykonania i wymaga bardziej specyficznej techniki, narzędzi i szkolenia chirurgicznego. Jedno z badań wykazało, że wymaga około godziny dłużej niż tradycyjna operacja. Skonsultuj się z chirurgiem, aby omówić dostępne opcje.
Chirurgia komputerowa (CAS)
Coraz częściej chirurdzy zwracają się również ku metodom wspomaganym komputerowo zarówno w przypadku TKR, jak i PKR, obejmujących zarówno procedury tradycyjne, jak i minimalnie inwazyjne. Chirurg wprowadza dane anatomiczne pacjenta do komputera - w procesie zwanym „rejestracją” - a komputer generuje trójwymiarowy model kolana.
Oprogramowanie zapewnia chirurgowi dokładniejszy, wspomagany komputerowo obraz kolana. Komputer pomaga chirurgowi precyzyjniej wyrównać komponenty kolana w kości i zwiększa szanse, że urządzenie będzie działać efektywnie.
Podejście komputerowe umożliwia również chirurgowi operację z mniejszym nacięciem i przynosi korzyści pacjentowi poprzez skrócenie czasu rekonwalescencji. Bardziej precyzyjne dopasowanie może również zmniejszyć zużycie i wydłużyć żywotność nowego połączenia.
Najważniejsze
Dzisiejsze procedury są coraz bardziej wyrafinowane i bezpieczne. Torują drogę milionom ludzi do zdrowszego i bardziej aktywnego życia. Porozmawiaj ze swoim chirurgiem, aby ustalić, jaka procedura jest najlepsza dla Twoich konkretnych potrzeb.
