Narkolepsja: Przyczyny, Objawy I Diagnoza

2024 Autor: Jesus Peterson | [email protected]. Ostatnio zmodyfikowany: 2023-12-17 11:23

Przegląd

Narkolepsja to trwająca całe życie choroba układu nerwowego, która powoduje nieprawidłowy sen, który może wpływać na jakość życia danej osoby. Szacuje się, że jest to rzadki stan, który dotyka około 1 na 2000 osób. Objawy narkolepsji zwykle pojawiają się między 10 a 25 rokiem życia, chociaż stan często nie jest rozpoznawany od razu.

Narkolepsja powoduje znaczną senność w ciągu dnia i ataki snu. W większości przypadków powoduje również nieoczekiwaną i przejściową utratę kontroli mięśni, zwaną katapleksją. Narkolepsja nie jest sama w sobie śmiertelną chorobą, ale epizody mogą prowadzić do wypadków, urazów lub sytuacji zagrażających życiu.

Istnieją dwa rodzaje narkolepsji: typ 1 to narkolepsja z katapleksją, a typ 2 to narkolepsja bez katapleksji. Typ 1 jest najczęstszy. Katapleksja, zwłaszcza u dzieci, może być mylona z napadami.

Jakie są objawy narkolepsji?

Eksperci snu przypisują objawy narkolepsji słabo regulowanemu senowi z szybkimi ruchami gałek ocznych (REM). Częstotliwość i intensywność objawów może być różna. Typowe objawy mogą obejmować:

Znaczna senność w ciągu dnia: Nadmierna senność w ciągu dnia jest często pierwszym objawem narkolepsji. Utrudnia prawidłowe funkcjonowanie w ciągu dnia.

Katapleksja: to nagła, przejściowa utrata napięcia mięśniowego. Może być wywołane intensywnymi emocjami. Mogą to być podekscytowanie, śmiech, złość i strach. Częstotliwość katapleksji jest różna. Niektórzy ludzie mogą mieć to kilka razy dziennie. Inne osoby mogą tego doświadczyć kilka razy w roku.

Halucynacje podczas zasypiania: Halucynacje mogą również wystąpić u osób z narkolepsją. Dzieje się tak, ponieważ sny są zazwyczaj częścią snu REM. Jeśli sny pojawiają się, gdy jesteś częściowo przebudzony, mogą wydawać się rzeczywistością.

Paraliż senny : to niezdolność do poruszania się lub mówienia podczas zasypiania, snu lub czuwania. Odcinki trwają tylko kilka minut. Paraliż senny naśladuje paraliż obserwowany podczas snu REM. Nie wpływa na ruchy oczu ani zdolność oddychania. Może nawet wystąpić u osób, które nie mają narkolepsji.

Narkolepsja może być również związana z innymi zaburzeniami snu, takimi jak obturacyjny bezdech senny, zespół niespokojnych nóg i bezsenność.

Co powoduje narkolepsję?

Dokładna przyczyna narkolepsji nie jest znana. Jednak większość osób z narkolepsją i katapleksją ma zmniejszoną ilość białka mózgu zwanego hipokretyną. Jedną z funkcji hipokretyny jest regulacja cykli snu i czuwania.

Naukowcy uważają, że niski poziom hipokretyny może być spowodowany kilkoma czynnikami. Zidentyfikowano mutację genu, która powoduje niski poziom hipokretyny. Uważa się, że ten dziedziczny niedobór, wraz z układem odpornościowym atakującym zdrowe komórki, przyczynia się do narkolepsji. Inne czynniki, takie jak stres, ekspozycja na toksyny i infekcje również mogą odgrywać rolę.

Występowanie nieprawidłowych wzorców snu

Normalny sen przebiega w pięciu etapach i cyklach. Gdy cykl snu się zaczyna, przechodzimy od snu lekkiego do snu głębokiego, a następnie do snu REM, kiedy pojawiają się śnienia i paraliż mięśni. Dojście do pierwszego cyklu fazy REM zajmuje około 70 do 90 minut. Im dłużej śpimy, tym więcej czasu spędzamy w fazie REM i mniej czasu spędzamy w głębokim śnie. Naukowcy uważają, że odpowiedni sen REM jest niezbędny do naszego przetrwania.

Osoby z narkolepsją mogą nagle zasnąć, stracić napięcie mięśniowe i zacząć śnić. Może się to zdarzyć bez względu na to, co robią i jaka jest pora dnia. Kiedy tak się dzieje, ich sen REM pojawia się niewłaściwie i spontanicznie. Objawy snu REM mogą wystąpić jednocześnie.

Jak rozpoznaje się narkolepsję?

Centrum Narkolepsji przy Stanford University School of Medicine donosi, że jeden na 2000 Amerykanów ma narkolepsję. Jeśli masz nadmierną senność w ciągu dnia lub jeden z innych typowych objawów narkolepsji, porozmawiaj z lekarzem. Senność w ciągu dnia jest powszechna w wielu rodzajach zaburzeń snu. Twój lekarz zapyta Cię o Twoją historię medyczną i przeprowadzi badanie fizykalne. Będą szukać historii nadmiernej senności w ciągu dnia i epizodów nagłej utraty napięcia mięśniowego. Lekarz zazwyczaj wymaga badania snu i kilku innych testów w celu ustalenia prawidłowej diagnozy.

Niektóre typowe oceny snu obejmują:

Skala senności Epworth (ESS) to prosty kwestionariusz. Pyta, jak prawdopodobne jest, że będziesz spać w różnych okolicznościach.
ActiGraph lub inne systemy monitorowania domu mogą śledzić, jak i kiedy zasypiasz. To urządzenie nosi się jak zegarek na rękę i może być używane razem z dziennikiem snu.
Badanie polisomnogramu (PSG) wymaga spędzenia nocy w placówce medycznej. Będziesz monitorowany podczas snu z elektrodami przymocowanymi do skóry głowy, aby mierzyć aktywność mózgu, tętno i rytm, ruch oczu, ruch mięśni i oddychanie. Ten test może również wykryć bezdech senny.
Test wielu latencji snu (MSLT) określa, ile czasu zajmuje zasypianie w ciągu dnia. Sprawdza również, jak szybko wchodzisz w fazę REM. Ten test jest często wykonywany dzień po polisomnogramie. Będziesz musiał zrobić cztery do pięciu drzemek w ciągu dnia, co dwie godziny.
Nakłucie lędźwiowe lub lędźwiowe służy do pobierania płynu mózgowo-rdzeniowego (PMR) w celu pomiaru poziomu hipokretyny. Oczekuje się, że hipokretyna w CSF będzie niska u osób z narkolepsją. W tym teście lekarz wprowadzi cienką igłę między dwa kręgi lędźwiowe.

Opcje leczenia narkolepsji

Narkolepsja nie ma lekarstwa. To przewlekła choroba, która trwa przez całe życie. Celem leczenia jest więc opanowanie objawów i poprawa funkcjonowania w ciągu dnia. Stymulanty, zmiany stylu życia i unikanie niebezpiecznych czynności są ważne w leczeniu tego zaburzenia.

Istnieje kilka klas leków stosowanych w leczeniu narkolepsji. Na przykład:

Środki pobudzające, takie jak armodafinil (Nuvigil), modifinil (Provigil) i metylofenidat (Ritalin) mogą być stosowane w celu poprawy czuwania.
Trójpierścieniowe leki przeciwdepresyjne mogą zmniejszyć katapleksję, paraliż senny i halucynacje. Leki te mogą mieć nieprzyjemne skutki uboczne, takie jak zaparcia, suchość w ustach i zatrzymanie moczu.
Inhibitory wychwytu zwrotnego serotoniny i norepinefryny (SNRI), takie jak wenlafaksyna (Effexor), mogą pomóc w regulacji snu i nastroju. Mogą być przydatne w leczeniu katapleksji, halucynacji i paraliżu sennego.
Selektywne inhibitory wychwytu zwrotnego serotoniny (SSRI), takie jak fluoksetyna (Prozac), mogą również pomóc w regulacji snu i poprawie nastroju.

Co możesz robić w domu

Oto kilka kroków, które możesz podjąć, aby życie z narkolepsją było łatwiejsze i bezpieczniejsze:

Powiedz nauczycielom i przełożonym o swoim stanie. Jeśli zasypiasz, powinni zrozumieć dlaczego.
Należy pamiętać, że niektóre metody leczenia narkolepsji powodują dodatni wynik testu na obecność środków pobudzających na ekranach leków. Porozmawiaj wcześniej ze swoim pracodawcą, aby uniknąć nieporozumień.
W ciągu dnia jedz lekkie lub wegetariańskie posiłki. Nie jedz ciężkiego posiłku przed ważnymi czynnościami.
Po posiłku spróbuj zdrzemnąć się od 10 do 15 minut.
Zaplanuj drzemki przez cały dzień. Może to pomóc uniknąć senności w ciągu dnia.
Unikaj nikotyny i alkoholu. Mogą pogorszyć objawy.
Ćwicz regularnie. Może to pomóc lepiej wypocząć w nocy i zachować czujność w ciągu dnia.
Utrzymuj zdrową wagę. Naukowcy odkryli związek między narkolepsją a nadwagą.
Niektóre stany mogą ograniczać uprawnienia do prowadzenia pojazdów osobom z narkolepsją. Koniecznie skonsultuj się z lokalnym działem pojazdów silnikowych. Mogą pomóc uchronić Cię przed narażaniem kogokolwiek lub łamaniem prawa.

Perspektywy

Życie z narkolepsją może być trudne. Występowanie epizodów nadmiernej senności może być stresujące, a podczas epizodu można zranić siebie lub innych. Dzięki uzyskaniu prawidłowej diagnozy, współpracy z lekarzem w celu znalezienia najlepszego leczenia dla Ciebie i przestrzeganiu powyższych wskazówek, możesz opanować narkolepsję i kontynuować zdrowe życie.