Przewlekłe wirusowe zapalenie wątroby typu C jest wywoływane przez wirusa przenoszonego z człowieka na człowieka poprzez kontakt z krwią. Nieleczone zapalenie wątroby typu C może spowodować uszkodzenie wątroby.
Czytaj dalej, aby poznać różne rodzaje zabiegów i najnowsze, które trafią na rynek.
Leczenie zapalenia wątroby typu C
Wirusowe zapalenie wątroby typu C jest leczone lekami opracowanymi w celu uwolnienia organizmu od wirusa zapalenia wątroby typu C (HCV).
Istnieje kilka opcji leczenia zapalenia wątroby typu C. Schemat leczenia zalecany przez lekarza będzie się różnił w zależności od rodzaju wirusa.
Leki i zalecenia dotyczące leczenia wirusowego zapalenia wątroby typu C nieustannie się zmieniają. Nowe leki pomagają ludziom, którzy wcześniej nie mieli sukcesu w leczeniu. Pomagają również osobom, które mogły nie być w stanie otrzymać leczenia HCV z powodu innych problemów zdrowotnych. Te nowe leki są bardziej skuteczne i mają mniej skutków ubocznych.
Leki przeciwwirusowe
Przez wiele lat w leczeniu WZW typu C stosowano połączenie dwóch leków przeciwwirusowych. Leki przeciwwirusowe to leki mające na celu pozbycie się wirusów z organizmu.
Te dwa leki nazywane są pegylowanym interferonem (PEG-INF) i rybawiryną (RBV). PEG przyjmuje się co tydzień w zastrzyku. Tabletki rybawiryny są przyjmowane dwa razy dziennie.
Ukończenie rundy terapii skojarzonej, zwanej czasami PEG / RBV, zajmowało zwykle od sześciu miesięcy do roku.
Sama terapia PEG / RBV zadziałała u mniej niż połowy osób z genotypem 1, najpowszechniejszym typem wirusa zapalenia wątroby typu C w Stanach Zjednoczonych. Około 75 procent Amerykanów z wirusowym zapaleniem wątroby typu C ma genotyp 1.
Skutki uboczne leczenia PEG / RBV mogą być poważne. Mogą to być:
- zmęczenie
- bół głowy
- nudności
- bezsenność
- depresja
- niedokrwistość
Opcje leczenia zaczęły się poprawiać w 2011 roku wraz z wprowadzeniem nowej klasy leków zwanych bezpośrednio działającymi środkami przeciwwirusowymi (DAA). Leki te pomagają bezpośrednio zniszczyć wirusa, zakłócając jego zdolność do rozmnażania się i pozostawania w organizmie.
DAA są bardziej skuteczne przeciwko większości typów zapalenia wątroby typu C niż same interferon i rybawiryna. Mają też mniej skutków ubocznych.
DAA stały się standardem leczenia osób z przewlekłym wirusowym zapaleniem wątroby typu C. Terapia PEG / RBV nie jest już zalecana w leczeniu zapalenia wątroby typu C.
Niektóre DAA mogą powodować złe reakcje z innymi lekami, takimi jak statyny obniżające poziom cholesterolu lub niektóre leki na zaburzenia erekcji.
Inhibitory proteazy
Inhibitory proteazy to nowy rodzaj leków DAA stosowanych w leczeniu HCV.
W Stanach Zjednoczonych dostępne są cztery inhibitory proteazy: symeprewir (Olysio), parytaprewir, glekaprewir i grazoprewir. Wszystkie są zwykle stosowane w połączeniu z innymi lekami w zależności od typu wirusowego zapalenia wątroby typu C.
Inhibitory proteazy są skuteczniejsze w leczeniu wszystkich genotypów niż poprzednie terapie zakażeń wirusem zapalenia wątroby typu C. Leki te powodują również mniej i mniej poważne skutki uboczne.
Terapie bez interferonu
Pod koniec 2014 r. W Stanach Zjednoczonych pojawiły się dwie przełomowe terapie bez interferonu dla osób z genotypem 1. Leki sprzedawane jako Harvoni i Viekira Pak to pierwsze całkowicie doustne terapie bez interferonu dostępne dla osób z genotypem 1.
Harvoni to pojedyncza tabletka zawierająca połączenie dwóch leków. Przyjmuje się raz dziennie przez 12 do 24 tygodni.
Osoby stosujące Viekira Pak (połączenie trzech leków) przyjmują od czterech do sześciu tabletek dziennie przez 12 tygodni.
Wykazano, że oba leki leczą ponad 90 procent pacjentów z genotypem 1 HCV.
Skutki uboczne nowych leków są na ogół łagodne i mogą obejmować bóle głowy i zmęczenie.
Przed rozpoczęciem jakiegokolwiek leczenia ważne jest, aby omówić wszystkie przyjmowane leki z lekarzem. Obejmuje to leki na receptę i leki dostępne bez recepty.
