Co to jest odruchowe nietrzymanie moczu?
Nietrzymanie moczu odruchowego jest podobne do nietrzymania moczu z parcia, zwanego również pęcherzem nadreaktywnym.
Naglące nietrzymanie moczu występuje wtedy, gdy pęcherz przechodzi mimowolny skurcz mięśni i pojawia się nagła silna potrzeba oddania moczu, nawet jeśli pęcherz nie jest pełny. Często powoduje to wyciek moczu, zanim dotrzesz do łazienki.
Odruchowe nietrzymanie moczu jest spowodowane tym samym typem skurczu pęcherza, ale często powoduje większe ilości wycieku moczu z niewielkim lub żadnym ostrzeżeniem.
Nietrzymanie moczu odruchowego może wystąpić zarówno u mężczyzn, jak i kobiet, ale częściej występuje u osób z zaburzeniami neurologicznymi.
Czytaj dalej, aby dowiedzieć się więcej o przyczynach odruchowego nietrzymania moczu, sposobach diagnozowania i nie tylko.
Przyczyny i czynniki ryzyka
Odruchowe nietrzymanie moczu jest spowodowane dysfunkcją mięśnia pęcherza, zwanego mięśniem wypieracza. Nawet jeśli Twój pęcherz nie jest pełny, mięsień kurczy się i ściska, sygnalizując ciału, że musi oddać mocz.
Możesz być zagrożony odruchowym nietrzymaniem moczu, jeśli masz poważne zaburzenia neurologiczne spowodowane:
- uszkodzenia rdzenia kręgowego
- stwardnienie rozsiane
- radioterapia
- uszkodzenie chirurgiczne
Jak wypada na tle innych rodzajów nietrzymania moczu
Chociaż diagnostyka i leczenie są często podobne, nietrzymanie moczu może być spowodowane różnymi czynnikami:
Wysiłkowe nietrzymanie moczu: to miejsce, w którym dochodzi do wycieku moczu w wyniku ucisku na pęcherz z powodu kaszlu, kichania, śmiechu lub aktywności fizycznej.
Nietrzymanie moczu mieszane: występuje, gdy masz mieszankę objawów zarówno odruchowego, jak i wysiłkowego nietrzymania moczu.
Nietrzymanie moczu z przepełnienia: występuje, gdy pęcherz nie opróżnia się całkowicie, co oznacza, że możesz mieć wyciek moczu nawet po wyjściu do łazienki. Nazywa się to również po dryblingiem u mężczyzn.
Funkcjonalne nietrzymanie moczu: Ten rodzaj nietrzymania moczu występuje w wyniku choroby, takiej jak demencja. Dzieje się tak, gdy choroba lub niepełnosprawność nie pozwala Ci martwić się o znalezienie łazienki, co i tak prowadzi do oddania moczu.
Diagnozowanie odruchowego nietrzymania moczu
Jeśli masz objawy nietrzymania moczu, skontaktuj się z lekarzem. Ważne jest, aby określić rodzaj nietrzymania moczu, ponieważ każdy typ wymaga nieco innego leczenia.
Przed wizytą lekarz może poprosić o prowadzenie dziennika moczu. Obejmuje to rejestrowanie codziennych nawyków, wypadków i spożycia płynów przez co najmniej tydzień i może pomóc lekarzowi w postawieniu diagnozy.
Podczas wizyty lekarz przeprowadzi pełne badanie fizykalne, aby zrozumieć historię choroby, objawy i określić, jakie testy diagnostyczne są konieczne.
Mogą to być:
Analiza moczu: jest to standardowe badanie moczu.
Test wysiłkowy na kaszel: Twój lekarz poprosi Cię o picie płynów, aby wypełnić pęcherz, a następnie poprosi Cię o kaszel. Jeśli w tym czasie wystąpi nietrzymanie moczu, pomoże to lekarzowi zdiagnozować ten typ.
Posiew moczu: jeśli standardowe badanie moczu wskazuje na infekcję, Twój mocz zostanie wysłany do laboratorium w celu wykrycia bakterii, które mogą wskazywać na infekcję dróg moczowych lub inny rodzaj infekcji.
Badanie miednicy (kobiety): Może to pomóc lekarzowi w ustaleniu, czy masz wypadanie lub rozluźnienie narządu miednicy.
Ocena dna miednicy: Może to pomóc lekarzowi w ocenie zdolności do kurczenia się i rozluźniania mięśni dna miednicy oraz w ocenie ich siły.
Badanie krwi: Ten test ocenia czynność nerek i identyfikuje wszelkie zaburzenia równowagi chemicznej, a także poziomy antygenu specyficznego dla prostaty (dla mężczyzn).
Ocena zalegającego moczu po wypróżnieniu: ten test mierzy poziom moczu w pęcherzu 15 minut po wyjściu z łazienki. Służy do oceny zdolności do osiągnięcia opróżnienia pęcherza. Ta próbka moczu może być również zbadana na obecność infekcji, kryształów, cukru lub krwi.
Testy urodynamiczne: Odnosi się to do wielu różnych testów stosowanych do określenia przepływu, pojemności i funkcji pęcherza. Mogą to być cystometrogram, testy wysiłkowe, profil ciśnienia w cewce moczowej, uroflowmetria lub badanie opróżniania ucisku.
Cystoskopia (po prostatektomii): ten test służy do wykrycia, czy szyja pęcherza jest skurczona. Test ten polega na włożeniu małej kamery do pęcherza, gdzie lekarz może przeprowadzić dokładniejsze badanie.
Możliwości leczenia
Leczenie może się różnić w zależności od nasilenia objawów i ich wpływu na życie. Twój plan leczenia może składać się z jednego lub więcej z poniższych:
Trening behawioralny w domu
Może to obejmować:
Trening pęcherza: jest to technika behawioralna, która wykorzystuje techniki odwracania uwagi lub głębokiego oddychania, aby pomóc ci nauczyć się powstrzymywać nadaktywne sygnały nerwowe i tłumić pilne odczucia. Innymi słowy, uczysz się na nowo, jak trzymać i wypuszczać mocz w odpowiednich momentach.
Podwójne opróżnianie: Jest to technika pomagająca całkowicie opróżnić pęcherz. Po zakończeniu oddawania moczu odczekaj kilka minut, a następnie spróbuj ponownie opróżnić pęcherz.
Zaplanowane przerwy w łazience: Twój trening pęcherza może obejmować regularne, zaplanowane wizyty w łazience. Zwykle obejmuje unikanie łazienki, chyba że jest to zaplanowane. Powoli wydłużasz czas oczekiwania, aby poprawić zdolność zatrzymywania moczu.
Ćwiczenia mięśni miednicy: Mięśnie dna miednicy wspierają macicę, pęcherz i jelita. Siła tych mięśni może wspierać prawidłowe funkcjonowanie pęcherza i pomagać w zapobieganiu wyciekowi moczu. Ćwiczenia dna miednicy, znane również jako ćwiczenia Kegla, obejmują regularne skurcze mięśni kontrolujących oddawanie moczu. Po kilku miesiącach regularnych ćwiczeń mięśnie często pracują znacznie lepiej.
Produkty
Może to obejmować:
Bielizna dla dorosłych: są to produkty chłonne, takie jak majtki i wkładki dla osób nietrzymających moczu.
Plastry lub zatyczki: Niektóre urządzenia można włożyć do pochwy lub cewki moczowej, aby zapobiec wyciekowi. Mogą być szczególnie przydatne podczas ćwiczeń.
Cewniki: polega to na wprowadzeniu cienkiej rurki do pęcherza, która odprowadza mocz do worka.
Lek
Twój lekarz może przepisać leki, takie jak:
Leki przeciwcholinergiczne i przeciwmuskarynowe: Leki te mają na celu rozluźnienie mięśni pęcherza i zmniejszenie skurczów pęcherza.
Obejmują one:
- oksybutynina (Oxytrol)
- tolterodyna (Detrol)
- darifenacyna (Enablex)
- trospium (Sanctura)
- solifenacyna (Vesicare)
Agoniści beta-3: Mirabegron (Myrbetriq) jest agonistą beta-3, który może pomóc w tłumieniu mimowolnych skurczów pęcherza.
Trójpierścieniowe leki przeciwdepresyjne: chociaż te leki zostały zaprojektowane do leczenia depresji, mogą być skutecznym środkiem zwiotczającym mięśnie pęcherza u niektórych osób. Należą do nich chlorowodorek imipraminy (Tofranil) i chlorowodorek amitryptyliny (Elavil).
Estrogen miejscowy: Odpowiedni dla kobiet, krem ze sprzężonym estrogenem (Premarin) może być wprowadzany do pochwy lub dookoła pochwy, gdzie pomaga zwiększyć napięcie mięśni cewki moczowej i siłę mięśni dna miednicy.
Urządzenia medyczne
Istnieje kilka urządzeń medycznych, które mogą pomóc w leczeniu odruchowego nietrzymania moczu u kobiet:
Wkładka cewki moczowej: jest to urządzenie przypominające tampon, które wprowadza się do pochwy, aby zapobiec wyciekowi. Jest usuwany, gdy musisz oddać mocz.
Pessarium: Jest to urządzenie z pierścieniem, które wywiera nacisk na cewkę moczową, aby zmniejszyć wyciek z pęcherza.
Inne opcje
Czasami mogą być konieczne bardziej drastyczne interwencje chirurgiczne:
Sling: Twój chirurg może założyć sztuczną pętlę zaprojektowaną tak, aby obejmowała szyję pęcherza i cewkę moczową lub podniosła szyję pęcherza, aby odciążyć pęcherz i poprawić funkcję moczu.
Sztuczny zwieracz: ta procedura jest specjalnie zaprojektowana dla mężczyzn, którzy mają problem z nieprawidłowym działaniem zwieracza, który powoduje problemy z pęcherzem lub oddawaniem moczu.
Perspektywy
Zarządzanie odruchowym nietrzymaniem moczu może wymagać kilku prób i błędów, aby określić, co jest dla Ciebie najlepsze, ale jest to możliwe. Porozmawiaj z lekarzem o dostępnych opcjach. Będą tam, aby wspierać Cię w procesie znajdowania najlepszego rozwiązania.
