Lęk to sposób, w jaki moje ciało reaguje na stres. To dokładne przeciwieństwo spokoju. Lęk jest normalną częścią mojego życia, ale kiedy nie przetwarzam stresu w zdrowy sposób, mój mózg nieustannie pracuje w dzień iw nocy. A kiedy objawy przejmują, czuję się jak chomik biegnący na kole.
Oto pięć moich charakterystycznych oznak, że lęk wkrótce przejmie kontrolę.
1. Obsesja lub niekończąca się pętla myśli, która sprawia, że jesteś wyczerpany
Kiedy stwierdzam, że piszę „Nie będę kontrolować swojej rodziny. Nie kieruję nikim innym”wielokrotnie, prawdopodobnie jest to oznaka niepokoju, a nie potwierdzająca praktyka, by odpuścić.
Czasami dzieje się to w mojej głowie, a nie na papierze. Kiedy przebywam w pobliżu moich krewnych, zaczynam myśleć o tym, co każda osoba robi, a czego nie.
Czy załadował zmywarkę? Czy patrzy na swój telefon (znowu!)? Czy on właśnie podkręcił muzykę? Czy to jego koszulki na kanapie?
Pętla myśli się powtarza.
Pod koniec jestem wyczerpany procesem, przez który się przechodzę. Trudno jest zapamiętać proste szczegóły, nawet gdy je przeglądam.
2. Unikanie lub ignorowanie tego, czego potrzebujesz
Chociaż chcę czuć się mniej samotny, mniej szalony i wiedzieć, że nie tylko ja przez to przechodzę… kiedy lęk bierze górę, unikam mówienia o tym.
Jako kontynuacja obsesji i preludium do niepokoju, zaczynam tracić perspektywę na wszystko, co się ze mną dzieje. Chociaż jest wielu zaufanych ludzi, którzy mogliby wysłuchać życzliwego ucha i pomóc wyrzucić te natarczywe i niepokojące myśli z mojego mózgu, mówię sobie, że jestem zbyt zajęty i planuję, aby ktoś mnie wysłuchał.
Unikanie psychoterapii - zalecanego narzędzia do radzenia sobie z lękiem - może być niebezpieczne dla osób, które potrzebują pomocy z problemami z lękiem i zdrowiem psychicznym. Kiedy nie będę rozmawiać o swoich problemach z inną osobą, wydają się one być skryte i większe niż to, czym naprawdę są.
3. Przeplanowanie lub próba kontrolowania niekontrolowanego
Czasami moje „pomocne” sposoby stają się apodyktyczne i nie biorą pod uwagę logistyki planowania, zwłaszcza jeśli chodzi o spotkanie rodzinne. Wyolbrzymiam plany, aby spróbować kontrolować ludzi w moim życiu. To ignoruje rzeczywistość - że moi krewni są ludźmi, mają swobodę działania i zamierzają robić, co chcą.
Kiedy wkładam tyle energii w kolację lub dzień, który jest tak bardzo zaawansowany w moim kalendarzu, może to być nierealne.
4. Niepokój lub brak możliwości snu
Im bardziej jestem zmęczony, tym więcej zastanawiam się nad milionem szczegółów na minutę. Ta niezdolność do odpoczynku i przestania się martwić może być gigantycznym znakiem, że sprawy wymknęły się spod kontroli. Być może próbuję wyprzeć własne myśli i emocje, myśląc o innych. Pomaga mi to uniknąć rzeczy, które są być może zbyt bolesne, by stawić im czoła, przyznać się do nich lub przetworzyć.
Kiedy patrzę na zewnątrz w ciemny poranek i zdaję sobie sprawę, że moje oczy są zmęczone (i prawdopodobnie przekrwione), mam ochotę spać. To powinno być więc oczywiste, ale koło chomika wraca.
5. Ślady pogarszającego się stanu zdrowia fizycznego
Każdy ma nawyki, które ujawniają się w okresie stresu lub niepokoju. Dla mnie im krótsze i bardziej postrzępione są moje paznokcie, tym bardziej prawdopodobne jest, że jestem niespokojny. Skubanie paznokci staje się szybkim i rutynowym sposobem radzenia sobie z ciągłym niepokojem.
Po raz pierwszy zacząłem mieć krótkie i zaniedbane paznokcie, kiedy byłem w romantycznym związku, który był dość toksyczny. Zaczęło się jako mechanizm radzenia sobie z moim młodzieńczym niepokojem i powraca, gdy muszę sobie z tym poradzić. To fizyczny znak, że nie jestem pewien, jak pozwolić, aby sprawy się rozwinęły, lub jak pozwolić im się rozwinąć.
Najważniejsze
Trudno jest rozpoznać znaki i od razu zareagować. Lubię robić za dużo i być bohaterem. Ale byłem niespokojny przez całe życie. Dopiero teraz po czterdziestce uczę się moich znaków i tego, jak odpuścić, aby odpuścić mój niepokój.
Inne niespokojne typy powinny wiedzieć, że pozwolenie na odstępstwo w trosce o siebie zwiększa zmęczenie i może spowodować smutek. Kiedy stwierdzam, że czuję się jak chomik i spędzam większość czasu na myśleniu o innych, nie doświadczam życia na swoich warunkach.
Zawsze jest dostępna pomoc w postaci profilaktyki i leczenia. A pod koniec dnia miło jest pozwolić chomikowi trochę odpocząć.
Teksty Mary Ladd ukazały się w Playboyu, Extra Crispy Time Magazine, KQED i San Francisco Weekly. Jest członkiem SF Writers 'Grotto i współautorką „The Wig Report”, komiksu o katastrofalnej chorobie.
