Jeśli wolisz przeprowadzić eksperyment offline, możesz wykonać następujące czynności:
Materiały
- jeden arkusz białego papieru
- jeden niebieski, zielony, żółty lub czerwony kwadrat
- kwadrat z białego papieru, który jest mniejszy niż kolorowy kwadrat
metoda
- Umieść mały kwadrat białego papieru pośrodku większego kolorowego kwadratu.
- Spójrz na środek białego kwadratu przez około 20 do 30 sekund.
- Natychmiast spójrz na zwykły arkusz białego papieru i mrugnij.
- Zwróć uwagę na kolor powidoku, który widzisz.
Powidok powinien mieć kolor przeciwny do tego, na co właśnie patrzyłeś, ze względu na zjawisko zwane zmęczeniem stożka. W oku mamy komórki zwane czopkami, które są receptorami w siatkówce. Te komórki pomagają nam dostrzec kolory i szczegóły. Istnieją trzy różne typy:
- krótka długość fali
- średnia długość fali
- długa długość fali
Kiedy zbyt długo wpatrujesz się w określony kolor, receptory czopków odpowiedzialne za wykrywanie tego koloru stają się zmęczone lub znużone. Receptory czopków, które wykrywają przeciwstawne kolory, są jednak wciąż świeże. Nie są już tłumione przez przeciwstawne receptory czopków i są w stanie wysyłać silne sygnały. Kiedy więc patrzysz na białą przestrzeń, twój mózg interpretuje te sygnały i zamiast tego widzisz przeciwstawne kolory.
Zmęczone czopki zregenerują się w mniej niż 30 sekund, a powidok wkrótce zniknie.
Wyniki tego eksperymentu potwierdzają przeciwstawną teorię widzenia barw. Nasze postrzeganie koloru obrazu jest kontrolowane przez przeciwstawne systemy Heringa. Przeciwstawny kolor widzimy tylko wtedy, gdy receptory rzeczywistego koloru stają się zbyt zmęczone, aby wysłać sygnał.
Stany emocjonalne i teoria procesu przeciwnika
Teoria procesu przeciwnika Salomona może wyjaśnić, dlaczego nieprzyjemne sytuacje mogą nadal być satysfakcjonujące. To może być powód, dla którego ludzie mogą cieszyć się filmami grozy lub zachowaniami wymagającymi emocji, takimi jak skoki spadochronowe. Może nawet wyjaśniać takie zjawiska, jak „haj biegacza” i zachowania samookaleczające, takie jak cięcie.
Po rozwinięciu swojej teorii, Salomon zastosował ją do motywacji i uzależnienia. Zaproponował, że uzależnienie od narkotyków jest wynikiem emocjonalnego połączenia przyjemności i objawów odstawienia.
Osoby używające narkotyków odczuwają intensywny poziom przyjemności, gdy po raz pierwszy zaczynają go używać. Ale z biegiem czasu poziom przyjemności spada, a objawy odstawienia nasilają się. Następnie muszą używać leku częściej iw większych ilościach, aby poczuć przyjemność i uniknąć bólu związanego z odstawieniem. Prowadzi to do uzależnienia. Użytkownik nie przyjmuje już leku ze względu na jego przyjemne skutki, ale zamiast tego, aby uniknąć objawów odstawienia.
Dlaczego niektórzy badacze nie popierają teorii procesu przeciwnika Solomona
Niektórzy badacze nie w pełni popierają teorię procesu przeciwnika Solomona. W jednym badaniu naukowcy nie zaobserwowali wzrostu reakcji odstawienia po wielokrotnej ekspozycji na bodziec.
Istnieją dobre przykłady, które sugerują, że teoria procesu przeciwnika jest słuszna, ale czasami nie jest prawdziwa. Nie wyjaśnia też w pełni, co by się stało w sytuacjach obejmujących kilka stresów emocjonalnych występujących jednocześnie.
Podobnie jak wiele teorii psychologicznych, teoria procesu przeciwnika Solomona nie powinna być uważana za jedyny proces związany z motywacją i uzależnieniem. Istnieje kilka teorii emocji i motywacji, a teoria procesu przeciwnika jest tylko jedną z nich. Najprawdopodobniej w grę wchodzi szereg różnych procesów.
