Przegląd
Podczas gdy większość ludzi ma części ciała, które nie są dla nich entuzjastyczne, dysmorficzne zaburzenie ciała (BDD) jest zaburzeniem psychiatrycznym, w którym ludzie mają obsesję na punkcie niewielkiej niedoskonałości lub nieistniejącej „wady” ciała. Wykracza poza zwykłe patrzenie w lustro i nie lubienie swojego nosa lub denerwowanie się rozmiarem ud. Zamiast tego jest to fiksacja, która zakłóca twoje codzienne życie.
„BDD to wszechobecne przekonanie, że Twoje ciało jest inne i wydaje się bardziej negatywne niż rzeczywiste fakty, bez względu na to, ile razy są Ci przedstawiane te fakty” - mówi dr John Mayer, psycholog kliniczny.
Zazwyczaj inni ludzie nie widzą nawet „wady”, którą pochłania osoba z BDD. Bez względu na to, ile razy ludzie zapewniają ich, że wyglądają dobrze lub że nie ma wady, osoba z BDD nie może zaakceptować, że problem nie istnieje.
Objawy
Osoby z BDD najczęściej martwią się o części twarzy lub głowy, takie jak nos lub obecność trądziku. Mogą jednak również skupiać się na innych częściach ciała.
- obsesja na punkcie wad ciała, rzeczywistych lub postrzeganych, która staje się przedmiotem zainteresowania
- trudności ze skupieniem się na rzeczach innych niż te wady
- niska samo ocena
- unikanie sytuacji społecznych
- problemy z koncentracją w pracy lub szkole
- powtarzające się zachowania mające na celu ukrycie wad, które mogą obejmować nadmierną pielęgnację po zabieganie chirurgii plastycznej
- obsesyjne sprawdzanie lusterek lub całkowite ich unikanie
- kompulsywne zachowania, takie jak zrywanie skóry (przeczucie) i częsta zmiana ubrań
Dysforia ciała a dysforia płci
Dysforia ciała to nie to samo, co dysforia płci. W dysforii płci osoba czuje, że płeć, do której została przypisana przy urodzeniu (mężczyzna lub kobieta), nie jest tą, z którą się identyfikuje.
U osób z dysforią płciową, części ciała związane z płcią, z którą się nie identyfikują, mogą powodować u nich niepokój. Na przykład osoba, która identyfikuje się jako kobieta, ale urodziła się z męskimi narządami płciowymi, może postrzegać swoje genitalia jako wadę, co może powodować u niej silny stres. Niektóre osoby z dysforią płciową mogą również mieć BDD, ale posiadanie BDD nie oznacza, że masz również dysforię płciową.
Zakres
Około 2,5 procent mężczyzn i 2,2 procent kobiet w Stanach Zjednoczonych żyje z BDD. Najczęściej rozwija się w okresie dojrzewania.
BDD często pozostaje nierozpoznana. Dzieje się tak, ponieważ osoby z tą chorobą często wstydzą się przyznać, że martwią się o swoje ciało.
Przyczyny
Naukowcy nie są pewni, co powoduje BDD. Może to być związane z którymkolwiek z poniższych:
Czynniki środowiskowe
Dorastanie w gospodarstwie domowym z rodzicami lub opiekunami, którzy są bardzo skoncentrowani na wyglądzie lub diecie, może zwiększać ryzyko wystąpienia tego schorzenia. „Dziecko dostosowuje swoje postrzeganie siebie, aby zadowolić rodziców” - mówi Mayer.
BDD jest również kojarzone z historią znęcania się i zastraszania.
Genetyka
Niektóre badania sugerują, że BDD częściej występuje w rodzinach. Jedno z badań wykazało, że u 8 procent osób z BDD zdiagnozowano również członka rodziny.
Struktura mózgu
Istnieją dowody na to, że nieprawidłowości w mózgu mogą przyczyniać się do BDD u niektórych osób.
Jak rozpoznaje się dysmorfię ciała?
BDD jest ujęta w Diagnostycznym i statystycznym podręczniku zaburzeń psychicznych (DSM) jako rodzaj zaburzenia obsesyjno-kompulsyjnego (OCD) i zaburzeń pokrewnych.
BDD jest często błędnie diagnozowana jako lęk społeczny lub jedno z wielu innych zaburzeń psychicznych. Osoby z ChAD często doświadczają również innych zaburzeń lękowych.
Aby zdiagnozować BDD, musisz przedstawić następujące objawy, zgodnie z DSM:
- Zaabsorbowanie „wadą” w wyglądzie fizycznym przez co najmniej jedną godzinę dziennie.
- Powtarzające się zachowania, takie jak zrywanie skóry, wielokrotne zmienianie ubrania lub patrzenie w lustro.
- Znaczące cierpienie lub zakłócenie zdolności do funkcjonowania z powodu twojej obsesji na punkcie „wady”.
- Jeśli waga jest Twoją postrzeganą „wadą”, najpierw musisz wykluczyć zaburzenia odżywiania. Jednak u niektórych osób zdiagnozowano zarówno BDD, jak i zaburzenia odżywiania.
Możliwości leczenia
Prawdopodobnie będziesz potrzebować kombinacji metod leczenia, a Ty i Twój lekarz może być konieczne kilkakrotne dostosowanie planu leczenia, zanim znajdziecie plan, który będzie dla Was najlepszy. Twoje potrzeby terapeutyczne również mogą się zmieniać w czasie.
Terapia
Jedną z metod leczenia, które może pomóc, jest intensywna psychoterapia z naciskiem na terapię poznawczo-behawioralną. Twój plan leczenia może również obejmować sesje rodzinne oprócz sesji prywatnych. Terapia koncentruje się na budowaniu tożsamości, postrzeganiu, poczuciu własnej wartości i poczuciu własnej wartości.
Lek
Pierwszą linią leczenia BDD są leki przeciwdepresyjne z grupy inhibitorów wychwytu zwrotnego serotoniny (SRI), takie jak fluoksetyna (Prozac) i escitalopram (Lexapro). SRI mogą pomóc zredukować obsesyjne myśli i zachowania.
Badania pokazują, że około dwie trzecie do trzech czwartych osób przyjmujących SRI doświadczy 30-procentowego lub większego zmniejszenia objawów BDD.
Czy operacja leczy objawy BDD?
U osób z BDD nie zaleca się estetycznej chirurgii estetycznej. Jest mało prawdopodobne, aby leczyć BDD, a nawet może pogorszyć objawy u niektórych osób.
Wyniki przeglądu literatury wykazały słabe wyniki u osób z BDD po operacji plastycznej. Naukowcy doszli do wniosku, że operacja plastyczna ze względów estetycznych może być nawet niebezpieczna dla osób z BDD. Inne badanie wykazało, że osoby z BDD, które przeszły korekcję nosa lub operację nosa, były mniej zadowolone niż osoby bez BDD, które przeszły podobną operację.
Perspektywy
Wciąż jest wiele rzeczy, których naukowcy nie rozumieją na temat BDD, ale ważne jest, aby szukać leczenia u wyszkolonego specjalisty. Dzięki planowi leczenia Ty i Twój lekarz możecie zarządzać swoim stanem.
