Zrozumienie depresji
Każdy przechodzi okresy głębokiego smutku i żalu. Te uczucia zwykle zanikają w ciągu kilku dni lub tygodni, w zależności od okoliczności. Ale głęboki smutek, który trwa dłużej niż dwa tygodnie i wpływa na zdolność funkcjonowania, może być oznaką depresji.
Niektóre z typowych objawów depresji to:
- głębokie uczucie smutku
- mroczne nastroje
- poczucie bezwartościowości lub beznadziejności
- zmiany apetytu
- zmiany snu
- brak energii
- niezdolność do koncentracji
- trudności w wykonywaniu normalnych czynności
- brak zainteresowania rzeczami, które sprawiały Ci przyjemność
- wycofanie się z przyjaciół
- zaabsorbowanie śmiercią lub myśli o samookaleczeniu
Depresja dotyka każdego inaczej i możesz mieć tylko niektóre z tych objawów. Możesz także mieć inne objawy, które nie zostały tutaj wymienione. Należy pamiętać, że od czasu do czasu niektóre z tych objawów są normalne bez depresji.
Ale jeśli zaczną wpływać na twoje codzienne życie, mogą być wynikiem depresji.
Istnieje wiele rodzajów depresji. Chociaż mają wspólne objawy, mają również kilka kluczowych różnic.
Oto spojrzenie na dziewięć rodzajów depresji i ich wpływ na ludzi.
1. Duża depresja
Duża depresja jest również znana jako duże zaburzenie depresyjne, klasyczna depresja lub depresja jednobiegunowa. Jest to dość powszechne - około 16,2 miliona dorosłych w USA doświadczyło co najmniej jednego poważnego epizodu depresyjnego.
Osoby z ciężką depresją doświadczają objawów przez większość dnia, każdego dnia. Podobnie jak wiele innych chorób psychicznych, ma niewiele wspólnego z tym, co dzieje się wokół Ciebie. Możesz mieć kochającą rodzinę, mnóstwo przyjaciół i wymarzoną pracę. Możesz prowadzić życie, którego inni zazdroszczą i nadal mieć depresję.
Nawet jeśli nie ma oczywistego powodu depresji, nie oznacza to, że nie jest prawdziwa lub że możesz po prostu z nią walczyć.
To ciężka postać depresji, która powoduje takie objawy, jak:
- przygnębienie, przygnębienie lub smutek
- trudności ze snem lub spanie zbyt dużo
- brak energii i zmęczenie
- utrata apetytu lub przejadanie się
- niewyjaśnione bóle i bóle
- utrata zainteresowania czynnościami, które dawniej sprawiały przyjemność
- brak koncentracji, problemy z pamięcią i niezdolność do podejmowania decyzji
- poczucie bezwartościowości lub beznadziejności
- ciągłe zmartwienie i niepokój
- myśli o śmierci, samookaleczeniu lub samobójstwie
Objawy te mogą trwać tygodnie, a nawet miesiące. Niektórzy ludzie mogą mieć jeden epizod dużej depresji, podczas gdy inni doświadczają tego przez całe życie. Niezależnie od tego, jak długo utrzymują się jej objawy, duża depresja może powodować problemy w związkach i codziennych czynnościach.
2. Uporczywa depresja
Uporczywe zaburzenie depresyjne to depresja trwająca dwa lata lub dłużej. Nazywa się to również dystymią lub przewlekłą depresją. Uporczywa depresja może nie być tak intensywna jak poważna depresja, ale nadal może nadwerężyć relacje i utrudnić codzienne zadania.
Niektóre objawy uporczywej depresji obejmują:
- głęboki smutek lub beznadziejność
- niska samoocena lub poczucie nieadekwatności
- brak zainteresowania rzeczami, które kiedyś sprawiały Ci przyjemność
- zmiany apetytu
- zmiany wzorców snu lub niski poziom energii
- problemy z koncentracją i pamięcią
- trudności w funkcjonowaniu w szkole lub w pracy
- niemożność odczuwania radości, nawet przy szczęśliwych okazjach
- wycofanie społeczne
Chociaż jest to długotrwała depresja, nasilenie objawów może stawać się mniej intensywne przez kilka miesięcy, zanim ponownie się pogorszy. Niektórzy ludzie mają również epizody dużej depresji przed lub w czasie, gdy mają trwałe zaburzenie depresyjne. Nazywa się to podwójną depresją.
Uporczywa depresja trwa latami, więc osoby z tego typu depresją mogą zacząć odczuwać, że ich objawy są tylko częścią ich normalnego spojrzenia na życie.
3. Depresja maniakalna lub choroba afektywna dwubiegunowa
Depresja maniakalna składa się z okresów manii lub hipomanii, w których czujesz się bardzo szczęśliwy, naprzemiennie z epizodami depresji. Depresja maniakalna to przestarzała nazwa choroby afektywnej dwubiegunowej.
Aby zdiagnozować chorobę afektywną dwubiegunową typu I, musisz doświadczyć epizodu manii trwającego siedem dni lub krócej, jeśli wymagana jest hospitalizacja. Możesz doświadczyć epizodu depresji przed lub po epizodzie manii.
Epizody depresyjne mają takie same objawy jak ciężka depresja, w tym:
- uczucie smutku lub pustki
- brak energii
- zmęczenie
- problemy ze snem
- problemy z koncentracją
- zmniejszona aktywność
- utrata zainteresowania dotychczas przyjemnymi zajęciami
- myśli samobójcze
Objawy fazy maniakalnej obejmują:
- wysokiej energii
- zmniejszony sen
- drażliwość
- gonitwa myśli i mowa
- wspaniałe myślenie
- zwiększona samoocena i pewność siebie
- niezwykłe, ryzykowne i autodestrukcyjne zachowanie
- uczucie uniesienia, uniesienia lub euforii
W ciężkich przypadkach epizody mogą obejmować halucynacje i urojenia. Hipomania jest mniej dotkliwą formą manii. Możesz również mieć mieszane epizody, w których masz objawy zarówno manii, jak i depresji.
Istnieje kilka rodzajów choroby afektywnej dwubiegunowej. Przeczytaj więcej o nich i o tym, jak są diagnozowani.
4. Psychoza depresyjna
Niektóre osoby z ciężką depresją również przechodzą okresy utraty kontaktu z rzeczywistością. Jest to znane jako psychoza, która może obejmować halucynacje i urojenia. Doświadczenie obu tych chorób razem jest znane klinicznie jako duże zaburzenie depresyjne z cechami psychotycznymi. Jednak niektórzy dostawcy nadal określają to zjawisko jako psychozę depresyjną lub depresję psychotyczną.
Halucynacje występują, gdy widzisz, słyszysz, wąchasz, smakujesz lub czujesz rzeczy, których tak naprawdę nie ma. Przykładem może być słyszenie głosów lub widzenie ludzi, którzy nie są obecni. Złudzenie to ściśle trzymane przekonanie, które jest wyraźnie fałszywe lub nie ma sensu. Ale dla kogoś, kto doświadcza psychozy, wszystkie te rzeczy są bardzo realne i prawdziwe.
Depresja z psychozą może również powodować objawy fizyczne, w tym problemy z siedzeniem w bezruchu lub spowolnione ruchy fizyczne.
5. Depresja okołoporodowa
Depresja okołoporodowa, nazywana klinicznie dużym zaburzeniem depresyjnym z początkiem okołoporodowym, występuje w czasie ciąży lub w ciągu czterech tygodni po porodzie. Często nazywa się to depresją poporodową. Ale to określenie odnosi się tylko do depresji po porodzie. Depresja okołoporodowa może wystąpić podczas ciąży.
Zmiany hormonalne zachodzące podczas ciąży i porodu mogą wywołać zmiany w mózgu, które prowadzą do wahań nastroju. Nie pomaga też brak snu i fizyczny dyskomfort, który często towarzyszy ciąży i noworodkowi.
Objawy depresji okołoporodowej mogą być tak poważne, jak objawy dużej depresji i obejmują:
- smutek
- niepokój
- gniew lub wściekłość
- wyczerpanie
- ekstremalna obawa o zdrowie i bezpieczeństwo dziecka
- trudności w opiece nad sobą lub nowym dzieckiem
- myśli o samookaleczeniu lub skrzywdzeniu dziecka
Kobiety, które nie mają wsparcia lub miały wcześniej depresję, są narażone na zwiększone ryzyko wystąpienia depresji okołoporodowej, ale może się to zdarzyć każdemu.
6. Przedmiesiączkowe zaburzenie dysforyczne
Przedmiesiączkowe zaburzenie dysforyczne (PMDD) to ciężka postać zespołu napięcia przedmiesiączkowego (PMS). Podczas gdy objawy PMS mogą być zarówno fizyczne, jak i psychiczne, objawy PMDD są zwykle głównie psychologiczne.
Te objawy psychologiczne są cięższe niż te związane z PMS. Na przykład niektóre kobiety mogą czuć się bardziej emocjonalnie w dniach poprzedzających okres. Ale ktoś z PMDD może odczuwać poziom depresji i smutku, który przeszkadza w codziennych funkcjach.
Inne możliwe objawy PMDD obejmują:
- skurcze, wzdęcia i tkliwość piersi
- bóle głowy
- ból stawów i mięśni
- smutek i rozpacz
- drażliwość i złość
- ekstremalne wahania nastroju
- apetyt na jedzenie lub napadowe objadanie się
- ataki paniki lub lęk
- brak energii
- kłopoty z koncentracją
- problemy ze snem
Uważa się, że podobnie jak depresja okołoporodowa, PMDD ma związek ze zmianami hormonalnymi. Jej objawy często pojawiają się zaraz po owulacji i ustępują po wystąpieniu miesiączki.
Niektóre kobiety odrzucają PMDD jako tylko zły przypadek PMS, ale PMDD może stać się bardzo poważny i zawierać myśli samobójcze.
7. Depresja sezonowa
Depresja sezonowa, nazywana również sezonowym zaburzeniem afektywnym i klinicznie nazywana dużą depresją o wzorze sezonowym, to depresja związana z określonymi porami roku. U większości ludzi zdarza się to w miesiącach zimowych.
Objawy często pojawiają się jesienią, gdy dni stają się krótsze i trwają przez zimę. Zawierają:
- wycofanie społeczne
- zwiększona potrzeba snu
- przybranie na wadze
- codzienne uczucie smutku, beznadziejności lub niegodności
Depresja sezonowa może się nasilać w miarę upływu sezonu i może prowadzić do myśli samobójczych. Gdy pojawi się wiosna, objawy zwykle ustępują. Może to być związane ze zmianami rytmu ciała w odpowiedzi na wzrost naturalnego światła.
8. Depresja sytuacyjna
Depresja sytuacyjna, klinicznie znana jako zaburzenie adaptacyjne z obniżonym nastrojem, pod wieloma względami przypomina dużą depresję.
Ale jest to spowodowane określonymi wydarzeniami lub sytuacjami, takimi jak:
- śmierć ukochanej osoby
- poważna choroba lub inne zdarzenie zagrażające życiu
- przechodzi przez rozwód lub problemy z opieką nad dzieckiem
- bycie w związkach opartych na przemocy emocjonalnej lub fizycznej
- bezrobocie lub poważne trudności finansowe
- w obliczu rozległych problemów prawnych
Oczywiście uczucie smutku i niepokoju podczas takich wydarzeń jest normalne - a nawet chwilowe oddalenie się od innych. Ale depresja sytuacyjna ma miejsce, gdy te uczucia zaczynają być nieproporcjonalne do zdarzenia wyzwalającego i zakłócają twoje codzienne życie.
Objawy depresji sytuacyjnej zwykle pojawiają się w ciągu trzech miesięcy od pierwszego zdarzenia i mogą obejmować:
- częsty płacz
- smutek i beznadziejność
- niepokój
- zmiany apetytu
- trudności ze snem
- bóle
- brak energii i zmęczenie
- niezdolność do koncentracji
- wycofanie społeczne
9. Nietypowa depresja
Nietypowa depresja odnosi się do depresji, która chwilowo ustępuje w odpowiedzi na pozytywne wydarzenia. Twój lekarz może nazwać to zaburzeniem depresyjnym o nietypowych cechach.
Pomimo swojej nazwy atypowa depresja nie jest niczym niezwykłym ani rzadkim. Nie oznacza to również, że jest mniej lub bardziej poważny niż inne rodzaje depresji.
Posiadanie nietypowej depresji może być szczególnie trudne, ponieważ nie zawsze możesz wydawać się przygnębiony innym (lub sobie). Ale może się to również zdarzyć podczas epizodu dużej depresji. Może również wystąpić przy długotrwałej depresji.
Inne objawy atypowej depresji mogą obejmować:
- zwiększony apetyt i przyrost masy ciała
- zaburzenia jedzenia
- słaby obraz ciała
- spać znacznie więcej niż zwykle
- bezsenność
- ciężkość rąk lub nóg, która trwa godzinę lub dłużej dziennie
- poczucie odrzucenia i wrażliwość na krytykę
- różne bóle i bóle
Skąd mam wiedzieć, jaki mam typ?
Jeśli uważasz, że możesz mieć jakiś rodzaj depresji, ważne jest, aby skonsultować się z lekarzem. Wszystkie rodzaje depresji omówione w tym artykule są uleczalne, chociaż znalezienie odpowiedniego leczenia może zająć trochę czasu.
Jeśli w przeszłości miałeś epizod depresji i uważasz, że może się to powtórzyć, natychmiast skontaktuj się ze swoim psychiatrą lub innym specjalistą zdrowia psychicznego.
Jeśli nigdy wcześniej nie miałeś depresji, zacznij od lekarza pierwszego kontaktu. Niektóre objawy depresji mogą być związane z podstawowym stanem fizycznym, którym należy się zająć.
Postaraj się przekazać lekarzowi jak najwięcej informacji o swoich objawach. Jeśli to możliwe, wspomnij:
- kiedy pierwszy raz je zauważyłeś
- jak wpłynęły na twoje codzienne życie
- wszelkie inne choroby psychiczne, które masz
- wszelkie informacje o historii choroby psychicznej w Twojej rodzinie
- wszystkie leki na receptę i dostępne bez recepty, w tym suplementy i zioła
Może to być niewygodne, ale spróbuj powiedzieć wszystko swojemu lekarzowi. Pomoże im to w postawieniu dokładniejszej diagnozy i skierowaniu do odpowiedniego specjalisty zdrowia psychicznego.
Martwisz się o koszty usług w zakresie zdrowia psychicznego? Oto pięć sposobów dostępu do terapii na każdą kieszeń.
Zapobieganie samobójstwom
Jeśli uważasz, że ktoś jest bezpośrednio narażony na samookaleczenie lub zranienie innej osoby:
- Zadzwoń pod numer 911 lub lokalny numer alarmowy.
- Pozostań z tą osobą do czasu przybycia pomocy.
- Usuń broń, noże, lekarstwa i inne rzeczy, które mogą spowodować szkody.
- Słuchaj, ale nie osądzaj, nie kłóć się, grozić ani nie krzycz.
Jeśli Ty lub ktoś, kogo znasz, rozważa samobójstwo, poproś o pomoc gorącą linię pomocy w sytuacjach kryzysowych lub zapobiegania samobójstwom. Wypróbuj National Suicide Prevention Lifeline pod numerem 800-273-8255.
