Objawy Pozapiramidowe: Co Je Powoduje I Jak Je Zatrzymać

2024 Autor: Jesus Peterson | [email protected]. Ostatnio zmodyfikowany: 2023-12-17 11:23

Objawy pozapiramidowe, zwane również zaburzeniami ruchu wywołanymi lekami, opisują działania niepożądane powodowane przez niektóre leki przeciwpsychotyczne i inne. Te działania niepożądane obejmują:

• mimowolne lub niekontrolowane ruchy
• drżenie
• skurcze mięśni

Objawy mogą być na tyle poważne, że mogą wpływać na codzienne życie, utrudniając poruszanie się, komunikowanie się z innymi lub zajmowanie się zwykłymi zadaniami w pracy, szkole lub domu.

Leczenie często pomaga, ale niektóre objawy mogą być trwałe. Ogólnie rzecz biorąc, im szybciej otrzymasz leczenie, tym lepiej.

Czytaj dalej, aby dowiedzieć się więcej o objawach pozapiramidowych, w tym o lekach, które mogą je powodować, oraz o sposobie ich diagnozowania i leczenia.

Jakie są objawy pozapiramidowe?

Objawy mogą wystąpić zarówno u dorosłych, jak iu dzieci i mogą być ciężkie.

Wczesne objawy mogą pojawić się wkrótce po rozpoczęciu leczenia. Często pojawiają się kilka godzin po pierwszej dawce, ale mogą pojawić się w dowolnym momencie w ciągu pierwszych kilku tygodni.

Czas może zależeć od konkretnego efektu ubocznego. Opóźnione objawy mogą wystąpić po pewnym czasie zażywania leku.

Akatyzja

W przypadku akatyzji możesz czuć się bardzo niespokojny lub spięty i mieć ciągłą chęć do ruchu. U dzieci może to objawiać się dyskomfortem fizycznym, pobudzeniem, niepokojem lub ogólną drażliwością. Może się okazać, że chodzenie, potrząsanie nogami, kołysanie stopami lub pocieranie twarzy pomaga złagodzić niepokój.

Badania sugerują, że ryzyko akatyzji wzrasta wraz z wyższymi dawkami leków. Objawy akatyzji były również związane z wyższym ryzykiem wystąpienia innego stanu zwanego późną dyskinezą.

Od 5 do 36 procent osób przyjmujących leki przeciwpsychotyczne może rozwinąć się akatyzja.

Niektóre leki, w tym beta-blokery, mogą złagodzić objawy. Zmniejszenie dawki leków przeciwpsychotycznych może również prowadzić do poprawy.

Ostra dystonia

Reakcje dystoniczne to mimowolne skurcze mięśni. Ruchy te są często powtarzalne i mogą obejmować między innymi skurcze oczu lub mruganie, skręcanie głowy, wystający język i wyciągniętą szyję.

Ruchy mogą być bardzo krótkie, ale mogą również wpływać na twoją postawę lub usztywniać mięśnie przez pewien czas. Najczęściej wpływają na głowę i szyję, chociaż mogą wystąpić w innych częściach ciała.

Dystonia może powodować bolesną sztywność mięśni i inny dyskomfort. Możesz także zadławić się lub mieć problemy z oddychaniem, jeśli reakcja wpłynie na mięśnie gardła.

Statystyki sugerują, że od 25 do 40 procent osób przyjmujących leki przeciwpsychotyczne doświadcza ostrej dystonii, chociaż występuje ona częściej u dzieci i młodych dorosłych.

Zwykle rozpoczyna się w ciągu 48 godzin po rozpoczęciu przyjmowania leku przeciwpsychotycznego, ale często ustępuje w trakcie leczenia. Pomocne może być zmniejszenie dawki leków przeciwpsychotycznych. Reakcje dystoniczne można również leczyć lekami przeciwhistaminowymi i lekami, które leczą objawy choroby Parkinsona.

Parkinsonizm

Parkinsonizm opisuje objawy przypominające objawy choroby Parkinsona. Najczęstszym objawem są sztywne mięśnie kończyn. Możesz również mieć drżenie, zwiększone wydzielanie śliny, spowolnienie ruchu lub zmiany w postawie lub chodzie.

U 20 do 40 procent osób przyjmujących leki przeciwpsychotyczne występują objawy parkinsonizmu. Zwykle pojawiają się stopniowo, często w ciągu kilku dni po rozpoczęciu przyjmowania leku przeciwpsychotycznego. Twoja dawka może mieć wpływ na wystąpienie tego działania niepożądanego.

Objawy mają różny stopień nasilenia, ale mogą wpływać na ruch i funkcjonowanie. W końcu mogą z czasem odejść samodzielnie, ale można je również leczyć.

Leczenie na ogół obejmuje obniżenie dawki lub wypróbowanie innego leku przeciwpsychotycznego. Leki stosowane w leczeniu objawów choroby Parkinsona mogą być również stosowane specjalnie do leczenia objawów.

Złośliwy zespół neuroleptyczny (NMS)

Ta reakcja jest rzadka, ale bardzo poważna.

Na ogół pierwsze objawy to sztywność mięśni i gorączka, następnie senność lub splątanie. Możesz również doświadczyć drgawek i wpłynąć na funkcjonowanie układu nerwowego. Objawy zwykle pojawiają się od razu, często w ciągu kilku godzin po rozpoczęciu przyjmowania leku przeciwpsychotycznego.

Badania sugerują, że NMS rozwinie się u nie więcej niż 0,02 procent ludzi. Ten stan może prowadzić do śpiączki, niewydolności nerek i śmierci. Najczęściej wiąże się to z rozpoczęciem przyjmowania leków przeciwpsychotycznych, ale wiąże się również z nagłym odstawieniem lub zmianą leków.

Leczenie polega na natychmiastowym odstawieniu leku przeciwpsychotycznego i zapewnieniu wspomagającej opieki medycznej. Przy natychmiastowej opiece medycznej pełny powrót do zdrowia jest zwykle możliwy, chociaż może to potrwać dwa tygodnie lub dłużej.

Późne dyskinezy

Późna dyskineza jest objawem pozapiramidowym o późnym początku. Obejmuje powtarzające się, mimowolne ruchy twarzy, takie jak skręcanie języka, ruchy żucia i mlaskanie wargami, nadymanie policzków i grymasy. Możesz również doświadczyć zmian w chodzie, gwałtownych ruchów kończyn lub wzruszania ramionami.

Zwykle nie rozwija się, dopóki nie bierzesz leku przez sześć miesięcy lub dłużej. Objawy mogą się utrzymywać pomimo leczenia. Kobiety są bardziej narażone na ten efekt uboczny. Wiek i cukrzyca mogą zwiększać ryzyko, podobnie jak negatywne objawy schizofrenii lub objawy wpływające na typowe funkcjonowanie.

Wśród osób przyjmujących leki przeciwpsychotyczne pierwszej generacji nawet około 30 procent może odczuwać ten efekt uboczny.

Leczenie obejmuje odstawienie leku, zmniejszenie dawki lub przejście na inny lek. Na przykład klozapina może pomóc złagodzić objawy późnych dyskinez. Głęboka stymulacja mózgu również okazała się obiecująca jako leczenie.

Podtypy późnych dyskinez

• Późna dystonia. Ten podtyp jest cięższy niż ostra dystonia i zwykle obejmuje wolniejsze ruchy skrętne w poprzek ciała, takie jak wyprost szyi lub tułowia.
• Trwała lub przewlekła akatyzja. Odnosi się to do objawów akatyzji, takich jak ruchy nóg, ruchy ramion lub kołysanie, które trwają przez miesiąc lub dłużej podczas przyjmowania takiej samej dawki leku.

Oba objawy pojawiają się później i mogą utrzymywać się pomimo leczenia, ale rodzaje ruchu związane z tymi objawami są różne.

Dzieci, które nagle przestają przyjmować leki, mogą również mieć dyskinezy odwykowe. Te gwałtowne i powtarzające się ruchy są zwykle widoczne na tułowiu, szyi i kończynach. Zwykle ustępują samoistnie w ciągu kilku tygodni, ale ponowne rozpoczęcie leczenia i stopniowe zmniejszanie dawki może również złagodzić objawy.

Co powoduje objawy pozapiramidowe?

Twój układ pozapiramidowy to sieć neuronowa w mózgu, która pomaga regulować kontrolę motoryczną i koordynację. Obejmuje zwoje podstawy, zbiór struktur ważnych dla funkcji motorycznych. Zwoje podstawy do prawidłowego funkcjonowania potrzebują dopaminy.

Leki przeciwpsychotyczne pomagają złagodzić objawy, wiążąc się z receptorami dopaminy w ośrodkowym układzie nerwowym i blokując dopaminę. Może to uniemożliwić zwojom podstawnym uzyskanie wystarczającej ilości dopaminy. W rezultacie mogą rozwinąć się objawy pozapiramidowe.

Leki przeciwpsychotyczne pierwszej generacji często powodowały objawy pozapiramidowe. W przypadku leków przeciwpsychotycznych drugiej generacji działania niepożądane występują zwykle rzadziej. Leki te mają mniejsze powinowactwo do receptorów dopaminy i luźno wiążą się i blokują niektóre receptory serotoniny.

Leki przeciwpsychotyczne pierwszej generacji obejmują:

• chloropromazyna
• haloperidol
• lewomepromazyna
• tiorydazyna
• trifluoperazyna
• perfenazyna
• flupentiksol
• flufenazyna

Leki przeciwpsychotyczne drugiej generacji obejmują:

• klozapina
• risperidon
• olanzapina
• kwetiapina
• paliperydon
• arypiprazol
• zyprazydon

Jak rozpoznaje się objawy pozapiramidowe?

Ważne jest, aby uważać na te objawy, jeśli ty lub ktoś bliski przyjmuje leki przeciwpsychotyczne. Skutki uboczne leków czasami przypominają objawy stanu, w którym lek jest stosowany, ale lekarz może pomóc zdiagnozować objawy.

Lekarz może zapytać Ciebie lub członka rodziny o objawy. Mogą zauważyć trudności z poruszaniem się lub koordynacją podczas wizyty w biurze.

Mogą również użyć skali oceny, takiej jak Skala objawów pozapiramidowych wywołanych lekami (DIEPSS) lub Skala oceny objawów pozapiramidowych (ESRS). Skale te mogą dostarczyć więcej informacji na temat twoich objawów i ich nasilenia.

Jak leczy się objawy pozapiramidowe?

Leczenie objawów pozapiramidowych może być trudne. Leki mogą mieć różne skutki uboczne i różnie wpływają na ludzi. Nie ma sposobu, aby przewidzieć reakcję, jaką możesz mieć.

Często jedyną metodą leczenia jest wypróbowanie różnych leków lub niższych dawek, aby zobaczyć, które zapewniają największą ulgę i najmniej skutków ubocznych. W zależności od objawów, możesz również przepisać inny rodzaj leku wraz z lekiem przeciwpsychotycznym, aby pomóc w ich leczeniu.

Nigdy nie należy dostosowywać ani zmieniać dawki leku bez wskazówek lekarza.

Zmiana dawki lub leku może prowadzić do innych objawów. Zwróć uwagę i wspomnij o wszelkich niepożądanych lub nieprzyjemnych skutkach ubocznych swojemu lekarzowi.

Jeśli przepisano ci mniejszą dawkę leku przeciwpsychotycznego, powiedz swojemu lekarzowi lub terapeucie, jeśli zaczniesz mieć objawy psychozy lub inne objawy, które lek ma leczyć.

Jeśli zaczniesz odczuwać halucynacje, urojenia lub inne niepokojące objawy, natychmiast uzyskaj pomoc. Objawy te mogą zwiększać ryzyko zranienia siebie lub kogoś innego, dlatego lekarz może chcieć wypróbować inne podejście do leczenia.

Porozmawiaj ze swoim terapeutą może pomóc, jeśli odczuwasz dyskomfort w wyniku objawów pozapiramidowych. Terapia nie może bezpośrednio wpływać na skutki uboczne, ale terapeuta może zaoferować wsparcie i sposoby radzenia sobie, gdy objawy wpływają na twoje codzienne życie lub prowadzą do stresu.

Najważniejsze

W niektórych przypadkach objawy pozapiramidowe mogą nie wpływać na ciebie zbytnio. W innych przypadkach mogą być bolesne lub niewygodne. Mogą negatywnie wpływać na jakość życia i przyczyniać się do frustracji i stresu.

Jeśli wystąpią objawy niepożądane, możesz zdecydować o zaprzestaniu przyjmowania leków, aby ustąpiły, ale może to być niebezpieczne. Przerwanie przyjmowania leków może spowodować poważniejsze objawy. Ważne jest, aby przyjmować leki zgodnie z zaleceniami, dopóki nie porozmawiasz z lekarzem.

Jeśli wystąpią jakiekolwiek objawy niepożądane podczas przyjmowania leku przeciwpsychotycznego, należy jak najszybciej skontaktować się z lekarzem. W niektórych przypadkach mogą być trwałe, ale leczenie często prowadzi do poprawy.