W lutym 2019 r. Instagram drugi raz w roku zakazał wielu popularnych hashtagów społeczności łuszczycy. Zakaz obowiązywał trzy tygodnie, zanim hashtagi pojawiły się ponownie.
Chociaż hashtagi powróciły, społeczność nie otrzymała odpowiedzi od Instagrama, dlaczego zostały one zbanowane, lub czy to się powtórzy.
Instagram powiedział, że obrazy naruszały wytyczne dla społeczności, ale tydzień po ich ponownym pojawieniu się ludzie nadal nie mieli prawdziwego powodu, dlaczego tak się stało, jakie wytyczne społeczności złamały obrazy i hashtagi lub czy wprowadzono środki miejsce, aby temu zapobiec po raz trzeci.
Nie zrozum mnie źle. Całkowicie rozumiem, że hashtagi muszą być monitorowane, a nieodpowiednie obrazy usuwane.
Ale zakazanie kluczowych hashtagów społeczności, na których polegają niektórzy, i całkowite uciszenie społeczności? To nie tak.
Zawsze uważałem, że społeczność internetowa osób zajmujących się łuszczycą jest niesamowicie pomocna, wspierająca i kochająca. Niektóre osoby, które poznałem dzięki tym hashtagom, uważam teraz za bliskich przyjaciół. Osoby używające hashtagów rozumieją części schorzenia, których nie rozumieją osoby bez łuszczycy.
To tak, jakbyś budził się o 3 w nocy, ponieważ całe twoje ciało jest pokryte swędzeniem. Albo rozczarowanie, że powiedziano ci, że nie możesz mieć określonego leczenia. A co, gdy ludzie robią trafne komentarze, które podważają twoją pewność siebie i sprawiają, że czujesz się bardziej samotny niż kiedykolwiek?
Wiedziałem, że nie tylko ja otrzymałem pozytywne doświadczenia dzięki hashtagom. Byłem ciekawy, czy społeczności hashtagowe, takie jak społeczność łuszczycy, mają jakieś psychiczne korzyści dla użytkowników.
Dlatego skontaktowałem się z dr Ysabel Gerrard, wykładowcą mediów cyfrowych i społeczeństwa na Uniwersytecie w Sheffield.
„Społeczności Hashtag mają wiele zalet” - mówi. „Pozwalają ludziom łatwo znaleźć innych z tymi samymi doświadczeniami, aw wielu przypadkach tworzą autentyczne, trwałe więzi. Chociaż łuszczyca występuje częściej, niż mogłoby się wydawać, możesz nie znać kogoś z nią w swoim codziennym życiu. Ale Instagram pozwala znaleźć kogoś do rozmowy, jeśli tego właśnie potrzebujesz”.
Dla tak wielu ludzi właśnie tego potrzebują. Ktoś, z kim można porozmawiać, ktoś, kto rozumie.
Dlaczego więc Instagram miałby próbować wymazać tę społeczność?
Gerrard uważa, że może to być jeden z dwóch powodów: „Jeden, wiele przykładów trollowania w społeczności lub dwa, wiele przykładów nagości - z których oba łamią zasady Instagrama” - mówi.
„Może być też inny powód, o którym nie pomyślałem. Ale te kwestie powinny być rozwiązywane na poziomie indywidualnym (tj. Moderując poszczególne posty, komentarze lub cokolwiek innego, co przyciąga uwagę platformy).
„Głównym problemem związanym z ograniczaniem wyników wyszukiwania dla niektórych tagów łuszczycy jest to, że może to pogorszyć piętno. Jeśli Instagram jako firma mówi „Nie chcemy Cię tutaj” do określonej społeczności użytkowników, może to mieć realne konsekwencje”- mówi Gerrard.
I tak to było. Jakbyśmy zostali wykluczeni. Niepożądany. Ktoś inny mówi nam, żebyśmy się schowali. Że nasza skóra i wygląd nie są wystarczająco dobre dla platformy.
Czy ludziom nie mówi się wystarczająco, jak powinni wyglądać? Że zawsze musimy być świadomi naszego obrazu ciała?
Czy moja skóra cię obraża?
To jedyna dobra rzecz, która wynikła z drugiego zakazu. Wojownicy łuszczycy na całym świecie opublikowali więcej zdjęć swojej skóry, podzielili się swoimi historiami i sprawili, że więcej osób było świadomych, jak dumni są ze swoich plastrów.
Instagram, możesz spróbować nas uspokoić i zablokować naszą nieskazitelną skórkę, ale jej nie mamy. Jeśli moja skóra cię obraża, to na ciebie.
Nie wiem, dlaczego popisywanie się naszymi ciałami, bycie dumnym z tego, kim jesteśmy i akceptacja samego siebie w 2019 roku jest postrzegana jako radykalna, ale niestety tak jest.
Jude Duncan jest zwolenniczką łuszczycy, która prowadzi blogi na theweeblondie.com.
