Kobiety I Opioidy: Niewidzialny Wpływ

2024 Autor: Jesus Peterson | [email protected]. Ostatnio zmodyfikowany: 2023-12-17 11:23

Minęły 2 lata, odkąd Departament Zdrowia i Opieki Społecznej (HHS) ogłosił stan wyjątkowy w celu rozwiązania kryzysu opioidowego. I chociaż świadomość jest większa, Stany Zjednoczone i Kanada wciąż znajdują się w samym środku jednego z największych kryzysów narkotykowych, jakie zaobserwowano do tej pory.

W związku z ciągłym uzależnieniem od recept na potężne opioidy, takie jak fentanyl i szybko rozwijającym się czarnym rynkiem, istnieje rosnąca potrzeba działań na szczeblu krajowym w celu rozwiązania problemu epidemii opioidów.

Przyjmowanie i pomoc w rozwiązaniu kryzysu opioidowego nie jest prostym równaniem. Obejmuje określenie przyczyn uzależnienia od opioidów, opracowanie skutecznych planów leczenia i wspieranie prowadzonych badań w celu ulepszenia interwencji.

Ale rozwiązania muszą również uwzględniać jeden z największych problemów: brak podejścia opartego na płci do określania różnic (i metod leczenia) w przypadku kobiet z zaburzeniami związanymi z używaniem opioidów (OUD).

Kobiety odczuwają ból inaczej niż mężczyźni

Badania wykazały, że stosowanie opioidów w leczeniu bólu jest jedną z częstszych dróg prowadzących do OUD u kobiet w porównaniu z mężczyznami. Jedną z podstawowych przyczyn takiego stanu rzeczy jest to, że kobiety zgłaszały większą wrażliwość na bolesne bodźce i dlatego są bardziej narażone na ból.

Istnieje wiele powodów, dla których kobiety stosują leki przeciwbólowe, od problemów hormonalnych i bólów cyklu miesiączkowego po menopauzę, ciążę, karmienie piersią i płodność. Ale w miarę jak OUD urosła do rozmiarów epidemii, opioidy były również używane, często do samoleczenia, do wszystkiego, od kontroli wagi i wyczerpania po problemy ze zdrowiem psychicznym.

Według niezależnych badań przeprowadzonych przez Quintiles IMS Institute w 2016 i 2017 roku:

„Kobiety w wieku od 40 do 59 lat otrzymują więcej opioidów niż jakakolwiek inna grupa wiekowa i otrzymują dwa razy więcej recept na opioidy niż mężczyźni. Populacja ta jest również szczególnie narażona, gdy opioidy są przepisywane po operacji, a około 13 procent kobiet w średnim wieku staje się świeżo uporczywymi użytkownikami opioidów, które nadal używają opioidów od 3 do 6 miesięcy po operacji, co naraża je na duże ryzyko uzależnienia i uzależnienia. Wykazano, że wśród kobiet w tej grupie wiekowej śmiertelność z powodu opioidów jest najwyższa”.

Zasoby opioidowe

Jestem lekarzem i byłem uzależniony od opioidów. Może się to zdarzyć każdemu

Czytaj teraz

Kobiety częściej niż mężczyźni doświadczają zaburzeń związanych z używaniem opioidów

Podobnie jak kobiety odczuwają ból bardziej dotkliwie niż mężczyźni, są również bardziej prawdopodobne, że otrzymają receptę na opioidowy lek przeciwbólowy na choroby przewlekłe, takie jak migrena. Aby jeszcze bardziej spotęgować problem, kobiety częściej otrzymują receptę na dodatkowe leki, które mogą zwiększać ryzyko przedawkowania.

Centers for Disease Control and Prevention donosi, że kobiety częściej żyją z przewlekłym bólem. W rezultacie mogą przez dłuższy czas przyjmować opioidy na receptę w wyższych dawkach.

Niektóre z najczęściej przepisywanych opioidów to hydrokodon, fentanyl, kodeina, oksykodon, metadon i morfina.

Benzodiazepiny są powszechnie przepisywane częściej kobietom niż mężczyznom. Jednak pomimo znacznie wyższego poziomu opioidów na receptę dla kobiet, wśród mężczyzn jest więcej zgonów z powodu zaburzeń związanych z używaniem opioidów.

Narodowy Instytut na Drug Abuse (NIDA) donosi, że kobiety są:

• bardziej prawdopodobne jest uzależnienie i uzależnienie od mniejszych ilości substancji w krótszym czasie
• częściej niż mężczyźni są wrażliwi na działanie niektórych leków
• większe prawdopodobieństwo pójścia na pogotowie lub śmierci z przedawkowania

Problemy, które NIDA zauważa, które prowadzą kobiety do nadużywania substancji obejmują:

• doświadczanie przemocy domowej
• rozwód
• utrata opieki nad dzieckiem
• śmierć dziecka lub partnera

Badanie HHS z 2017 r. Wykazało, że kobiety, które rozpoczynają program leczenia odwykowego, na ogół zgłaszają się z różnymi problemami behawioralnymi, medycznymi, psychologicznymi i społecznymi. Te problemy wydają się być bardziej złożone niż OUD, który doprowadził ich do leczenia.

Zasoby opioidowe

Zrób różnicę: sprawdź te organizacje charytatywne wspierające kobiety z OUD

Czytaj teraz

Kobiety potrzebują leczenia opartego na płci

Biorąc pod uwagę, że OUD wydaje się być częstsze i bardziej dotkliwe u kobiet, uzasadnione jest, aby leczenie było dostosowane do płci.

Istnieją pewne metody leczenia uzależnień, o których wiadomo, że działają lepiej u mężczyzn, na przykład disulfiram w leczeniu uzależnienia od kokainy. Jednocześnie inne metody leczenia - takie jak stosowanie naltreksonu w leczeniu zaburzeń związanych z używaniem alkoholu - działają dobrze zarówno u mężczyzn, jak iu kobiet.

Jak dotąd badania wykazały, że stosowanie buprenorfiny - jednej z najskuteczniejszych metod leczenia OUD - działa co najmniej tak samo dobrze w przypadku kobiet, jak i mężczyzn.

Jednak w służbie zdrowia w przeszłości unikano leczenia opartego na płci. Można argumentować, że częściowo przyczyniło się to do wzrostu poziomu OUD u kobiet. Plany leczenia dla kobiet muszą uwzględniać takie rzeczy, jak:

• opieka nad dzieckiem
• badanie przesiewowe pod kątem problemów psychologicznych, takich jak lęk i depresja
• poradnictwo w zakresie relacji

Leczenie powinno również polegać na znalezieniu sposobów ochrony kobiet, które mają dzieci lub które są w ciąży, przed utratą opieki, gdyby zdecydowały się przystąpić do programu leczenia szpitalnego.

Zasoby opioidowe

Kryzys opioidowy: jak sprawić, by Twój głos usłyszał

Podejmij działanie

Dowiedz się więcej o leczeniu opartym na płci

Obecnie istnieją ogromne możliwości, aby dowiedzieć się więcej o leczeniu OUD ze względu na płeć niż kiedykolwiek w historii. Naukowcy muszą przeprowadzić więcej badań nad:

• jak poziomy bólu różnią się u kobiet i mężczyzn
• najlepsze sposoby dostosowania poradnictwa
• rodzaje leków stosowanych w leczeniu
• jak substancje kontrolowane, takie jak opioidy, wpływają na szlaki neurobiologiczne kobiet w mózgu

Aby przezwyciężyć wyjątkowe i znaczące problemy, jakie OUD przedstawia kobietom, musimy nadal finansować badania uwzględniające płeć oraz angażować się w badania i zasoby niezbędne do zapewnienia kobietom skutecznego leczenia, którego potrzebują.

Zasoby opioidowe

Z narodem w kryzysie, czas wymazać piętno kryzysu opioidowego

Czytaj teraz

Osobiste historie naszych odbiorców na temat zaburzeń związanych z używaniem opioidów

Nazywam się Lisa Bright. Pochodzę z Trussville w Alabamie i jestem kochającą mamą trójki dzieci, oddaną żoną i odnoszącą sukcesy biznesmenką. Otrzymałem błogosławieństwo w wielu dziedzinach mojego życia - ale niektóre z tych błogosławieństw nadeszły po niewyobrażalnych trudnościach. Siedem lat temu straciliśmy naszego małego chłopca, naszego najmłodszego syna Willa, z powodu przedawkowania heroiny. Te słowa nie przychodzą dziś łatwiej niż wtedy, gdy go straciliśmy.

Mój syn Will był wszystkim, o czym mogła marzyć matka. Był mądry, miły i prawdziwy przyjaciel dla wszystkich. Ale Will również miał zaburzenia związane z używaniem substancji. Wiem, że z całych sił starał się przezwyciężyć uzależnienie, bo byłem z nim na każdym kroku. Odkąd jego zmagania zaczęły się w gimnazjum, poświęciłem ogromną część mojego życia próbując mu pomóc - poradnictwo, odwyk, twarda miłość, całą moją miłość. Niektóre z tych programów działały tymczasowo; Will wytrzeźwiał, ale zawsze miał nawroty, gdy próbował ponownie wejść do społeczności, w której nadal powszechne jest używanie narkotyków.

Kiedy myślę o tym, co mogło uratować Willa, myślę o dwóch krańcach spektrum. Po pierwsze, uważam, że istnieje głębokie zapotrzebowanie na miejsce, w którym poszczególne osoby mogą wyjść z rehabilitacji i nauczyć się budować solidne podstawy do powrotu do zdrowia. Tradycyjne placówki rehabilitacyjne nie uczą pacjentów, jak towarzysko żyć bez bycia naćpanym, wstrzymywania pracy, czy radzenia sobie z brakiem substancji. Mój mąż i ja założyliśmy Will Bright Foundation (WBF) i jej centrum rekonwalescencji, Restoration Springs, i zaprojektowaliśmy ją tak, aby odniosła sukces tam, gdzie nasz syn nie był w stanie. Zakładając WBF, połączyliśmy wszystkie możliwe zasoby poprzez przyjaciół, rodzinę i naszą społeczność, aby stworzyć przestrzeń, w której osoby w trakcie rekonwalescencji mogłyby w pełni wyleczyć się przed powrotem do społeczeństwa. Zapewniamy młodym mężczyznom wspólnotę. Zapewniamy szkolenia zawodowe i zajęcia z umiejętności życiowych, aby osiągnąć to, co nazywamy ABC - pracę, lepszą pracę i co najważniejsze karierę. Jesteśmy dumni, że stworzyliśmy bezpieczne miejsce, w którym jednostki mogą się uczyć, zadawać pytania i wyrastać na produktywnych członków społeczeństwa.

Uważam również, że przede wszystkim powinniśmy robić wszystko, co w naszej mocy, aby uniknąć prowadzenia ludzi na ścieżkę prowadzącą do zaburzeń związanych z używaniem opioidów. Oprócz naszej codziennej pracy w zakresie rekonwalescencji i leczenia jesteśmy również liderami w krajowej walce o zapobieganie uzależnieniu od opioidów. WBF jest dumnym członkiem Voices for Non-Opioid Choices, koalicji w Waszyngtonie DC, która pracuje nad zwiększeniem dostępu do nieopioidowego leczenia bólu, tak aby nikomu nie przepisywano opioidów bez potrzeby. Wiele osób w trakcie rekonwalescencji po zaburzeniach związanych z używaniem substancji obawia się wizyty u lekarza lub koniecznej operacji, ponieważ może to prowadzić do przepisania opioidów. Rząd federalny mógłby zrobić znacznie więcej, aby zwiększyć dostęp do tych nieopioidowych leków ratujących życie.

Staram się widzieć wszystko w moim życiu jako błogosławieństwo, nawet najtrudniejsze chwile, jakie można sobie wyobrazić. Po śmierci Willa mogliśmy przeżyć resztę życia w gniewie i zgorzknieniu. Decydujemy się jednak na stworzenie nowej platformy, w ramach której osoby pragnące wyzdrowienia mogą odnieść sukces, i decydujemy się wraz z naszymi prawodawcami w Waszyngtonie zmienić sposób, w jaki myślimy o leczeniu bólu i opioidach w tym kraju. Gdyby Will żył, spędziłby życie opiekując się innymi; Jestem tego pewien. Postanowiliśmy uczcić jego pamięć tak, jak by tego chciał - na pierwszej linii epidemii, która za wcześnie zabrała go z tej Ziemi.

Nazywam się Kimberly Robbins. Jestem dumnym weteranem Stanów Zjednoczonych oraz trenerem i doradcą odwykowym. Moje doświadczenie z uzależnieniami, w szczególności uzależnieniem od opioidów, znacznie wykracza poza mój tytuł zawodowy.

Jako żołnierz doznałem urazu, który spowodował konieczność przeprowadzenia poważnej operacji biodra. Po operacji, podobnie jak dziewięciu na dziesięciu pacjentów w Ameryce, przepisano mi opioidy, aby uśmierzyć ból pooperacyjny, od którego zaczęłam uzależniać się od leków przeciwbólowych na receptę. Powoli zdawałem sobie sprawę z rosnącego uzależnienia od opioidów, ale było już za późno i przez następny rok walczyłem, aby przezwyciężyć swoją walkę. Objawy odstawienia stworzyły niebezpieczny cykl, z którego bałem się, że nigdy się z niego nie wyrwę. Najbardziej obawiałem się, że moje dzieci uznają mnie za martwego z przedawkowania. Przysięgałem, że nigdy do tego nie dopuści.

Po wyjściu z bolesnej podróży związanej z zaburzeniami związanymi z używaniem opioidów, moją osobistą misją stało się pomaganie jak największej liczbie osób dotkniętych kryzysem - i powstrzymanie wielu innych przed koniecznością poznania walki. Mieszkam na Górnym Półwyspie Michigan i jestem dumny, że mogę wykorzystać moje osobiste doświadczenie, aby pomóc innym, którzy mają problemy w moim stanie i społeczności. Pracuję, aby być orędownikiem wszelkimi możliwymi drogami, czy to poprzez wydarzenia społeczności lokalnych, czy na scenie krajowej przed Kongresem.

W przypadku kryzysu, który jest złożony i wieloaspektowy, musimy opracować kompleksowe rozwiązanie, które rozwiąże ten problem na wszystkich frontach. Kiedy myślę o tym, jak to złagodzić, myślę o własnej podróży. Uzależniłem się od opioidów po operacji; wszyscy musimy współpracować, aby ograniczyć liczbę opioidów w naszych społecznościach poprzez zwiększenie dostępu do opcji nieopioidowych. Skorzystałem z niewykorzystanych opioidów od rodziny i przyjaciół; musimy pracować nad bezpieczną utylizacją tych niebezpiecznych leków. Starałem się znaleźć pomoc; musimy zapewnić większe środki dla osób w trakcie rekonwalescencji.

Jedną krajową organizacją, do której jestem dumny, jest Voices for Non-Opioid Choices, grupa pracująca nad podjęciem działań federalnych w celu zapewnienia pacjentom większego dostępu do nieopioidowych opcji leczenia bólu po operacji. Nie miałam nieopioidowej opcji leczenia bólu po operacji stawu biodrowego, ale jestem optymistą, że wielu pacjentów, zwłaszcza kobiety, będzie miało taką możliwość w przyszłości.

Moja praca życiowa skupia się na uświadamianiu sobie, jak zaczyna się uzależnienie od opioidów i upewnianiu się, że nikt nie przechodzi przez tę walkę sam. Poszerzanie wiedzy nie tylko o zagrożeniach związanych z opioidami, ale także o istniejących skutecznych alternatywach ma kluczowe znaczenie dla zakończenia epidemii opioidów. Dopóki ten kryzys się nie skończy, będę wykorzystywać swoją historię, by pomagać innym.

Nazywam się Kayla Leinenweber. Na papierze nie było we mnie nic, co mogłoby dać komuś podejrzenie, że jestem uzależniony od opioidów. Nie miałem strasznego dzieciństwa; moja rodzina była i nadal kocha i wspiera; zajęcia pozalekcyjne były normą; Byłem bardzo aktywny w sporcie.

Nigdy nie było jednego konkretnego aspektu, na który ktokolwiek mógłby wskazać, który mógłby uzasadnić moje zażywanie narkotyków, ale tak właśnie działa uzależnienie. To choroba, która nie dyskryminuje. Może to dotyczyć każdego i wszędzie.

Kontuzja kolana podczas meczu piłki nożnej w liceum zakończyła obiecującą karierę w college'u i wprowadziła mnie w opioidy. Uraz był ciężki, a powrót do zdrowia był nieco bardziej bolesny niż oczekiwano, ale kiedy stało się to znośne, odkryłem, że naprawdę lubię opioidy i nadal je zażywam. To był początek tego.

Słowo „uzależnienie” nie przyszło mi do głowy, dopóki nie byłem uzależniony od opioidów. Eskalacja nie zajęła dużo czasu. W końcu, kiedy nie mogłem znaleźć tabletek, poszedłem na heroinę.

Długo funkcjonowałem wysoko. Pracowałem, miałem swoje mieszkanie, miałem własny samochód. Wtedy pomyślałem: „Widzisz, nie jestem uzależniony! Jestem za sprytny, żeby nim być”. To było kłamstwo. Nie byłem mądrzejszy od kogokolwiek. Po prostu wymknęło mi się spod kontroli dłużej.

W międzyczasie moi rodzice robili wszystko, co w ich mocy, aby uratować mnie przed tą chorobą. Pozwolili mi mieszkać w domu, co dało im odrobinę spokoju. Dali mi pieniądze, kiedy ich potrzebowałem. Wysłali mnie do wszystkich najlepszych ośrodków leczenia, jakie można było kupić za pieniądze. Ale mnie tam jeszcze nie było. Kiedy wszystko zostało powiedziane i zrobione, poszedłem do ponad 10 szpitali i ambulatoriów.

W głębi duszy wiedziałem, że mój użytek jest problemem, ale nie było to nic, co chciałbym zmienić. Nic nie przebije opioidu, przynajmniej w mojej głowie. W bardzo krótkim czasie moje zastosowanie spowodowało trzy prawie śmiertelne przedawkowania. Gdyby nie Narcan, istnieje duże prawdopodobieństwo, że moja historia nigdy by nie została opowiedziana.

Pod koniec używania substancji byłem kompletną skorupą. Każda rzecz, którą zrobiłem lub pomyślałem, była kierowana przez heroinę. Nie byłem już osobą, ale naczyniem, które istniało po narkotyki. W końcu heroina zabrała wszystko, co miałem, z wyjątkiem mojego życia. Byłem bezdomny. Całe moje życie było zamknięte w dwóch workach na śmieci. Kiedy nie miałem już nic do dania, szukałem pomocy.

Dziś brakuje mi ponad tygodnia od osiągnięcia 6 lat trzeźwości. Codziennie zdaję sobie sprawę, jakie mam szczęście. Od czasu mojej wyzdrowienia pracuję w branży leczenia uzależnień, a teraz jestem koordynatorem pomocy w American Addiction Centers, pomagając ludziom, którzy obecnie żyją życiem, które kiedyś żyłem, uzyskać leczenie, którego potrzebują i na które zasługują.

Pomaganie innym wytyczać własną ścieżkę powrotu do zdrowia to pokora, ponieważ wiem, jak niesamowite może być bycie trzeźwym. To coś, co zawsze będę robić.