Próbowałeś wszystkiego: targowania się, błagania, bryłek kurczaka w kształcie dinozaura. A Twój maluch nadal nie będzie jadł. Brzmi znajomo? Nie jesteś sam. Małe dzieci są znane ze swojej, ahem, selektywności, jeśli chodzi o jedzenie.
Mimo to, po długim strajku głodowym ze strony malucha, możesz się zastanawiać: czy masz do czynienia z wybrednym „threenager” - czy jest to oznaka poważniejszego problemu? A tak czy inaczej, jak najlepiej podejść do problemu dziecka, które nie chce jeść?
Chociaż wybredne jedzenie (lub nawet chwilowa przerwa w jedzeniu) zwykle nie jest powodem do niepokoju, są chwile, kiedy najlepiej jest skorzystać z profesjonalnej pomocy. Dowiedzieliśmy się, kiedy zadzwonić do lekarza, kiedy się utrzymać i jak zwiększyć szanse, że Twoje dziecko dołączy do klubu Clean Plate.
Co jest normalne?
Podobnie jak wzloty i upadki treningu nocnikowego i sporadyczne załamanie się czasu drzemki, tak wybredne jedzenie jest dziedziną rodzicielstwa małych dzieci.
Jeśli maluch podnosi nos na absolutnie wszystko, co przed nim postawisz, prawdopodobnie nie jest to odzwierciedleniem twoich umiejętności rodzicielskich ani problemu medycznego. O wiele bardziej prawdopodobne jest, że Twoje dziecko przechodzi przez normalną fazę rozwojową.
„Odżywianie selektywne (lub„ wybredne”) często pojawia się między 12 a 18 miesiącem życia” - mówi Yaffi Lvova, RDN, która koncentruje się na żywieniu w okresie prenatalnym, niemowlęcym i małym. „Oficjalnym terminem na to jest„ neofobia żywieniowa”: strach przed nową żywnością. Faza ta zbiega się ze zdolnością do chodzenia. Dominująca teoria głosi, że neofobia jest środkiem ochronnym na korzyść dziecka, które „wyszło z jaskini”, że tak powiem”.
Dodatkowo po niezwykle szybkim wzroście w pierwszym roku życia dzieci zaczynają wolniej przybierać na wadze. Może to naturalnie zmniejszyć ich głód, zwiększając prawdopodobieństwo zjadania mniejszych porcji.
Rosnące zainteresowanie Twojego malucha otaczającym go światem może również przyczynić się do spadku apetytu. Mając tak wiele do zrobienia i zobaczenia teraz, że mogą chodzić, po prostu mogą nie mieć cierpliwości, by zasiąść do tradycyjnego posiłku.
Dobra wiadomość jest taka, że dzieci w tym wieku często dość dobrze potrafią dostrzegać, kiedy głód naprawdę przyciąga ich uwagę. Pediatrzy od dawna radzą rodzicom małych dzieci, aby „patrzyli na tydzień, a nie dzień”, jeśli chodzi o jedzenie. Możesz na przykład zauważyć, że twoje dziecko przez cały tydzień utrzymuje się na krakersach ze złotymi rybkami, a potem nagle zjada kurczak w sobotni wieczór.
Rozważenie szerszych schematów może pomóc ci dostrzec odpowiednie spożycie w czasie, a nie w danym momencie. (Chociaż ten moment z pewnością może być irytujący, gdy wiąże się z marnowaniem mleka i kuskusu zmielonym na dywan).
Kiedy wezwać lekarza
Chociaż wybredne jedzenie jest normalną fazą dla większości małych dzieci, zdecydowanie jest czas i miejsce, aby zadzwonić do lekarza. Twój pediatra może wykluczyć lub zdiagnozować możliwe przyczyny braku jedzenia Twojego malucha, takie jak zaburzenia żołądkowo-jelitowe, problemy z połykaniem, zaparcia, nadwrażliwość na pokarm lub autyzm.
Według Lvova warto zwrócić się o pomoc do lekarza lub dietetyka dziecięcego, gdy dziecko:
- przyjmuje mniej niż 20 produktów spożywczych
- traci na wadze
- nie lubi lub odmawia przyjęcia całych grup żywności (zboża, nabiał, białka itp.)
- przez kilka dni bez jedzenia
- jest zaangażowany w określone marki żywności lub typy opakowań
- wymaga innego posiłku niż reszta rodziny
- niepokoi się w sytuacjach towarzyskich z powodu jedzenia
- ma dramatyczną reakcję emocjonalną na nielubiane jedzenie, takie jak krzyk, ucieczka lub rzucanie przedmiotami
Udany czas posiłku
Zakładając, że nie ma problemu zdrowotnego powodującego wybredne jedzenie Twojego malucha, czas wykazać się kreatywnością! Oto kilka taktyk, które mogą sprawić, że posiłek z dzieckiem będzie skuteczniejszy.
Zachęcaj do niezależności
Ciągłe okrzyki „Robię to!” może być frustrujące, ale pragnienie niezależności Twojego dziecka jest w rzeczywistości użytecznym narzędziem, jeśli chodzi o jedzenie. Zapewnienie im odpowiedniego poziomu samostanowienia stwarza poczucie wpływu, którego pragną małe dzieci, co może prowadzić do lepszego jedzenia.
Zabierz dziecko do kuchni, przygotowując posiłki i przekąski, zachęcając je do wąchania, dotykania i obserwowania różnych potraw. Możesz nawet pozwolić im gotować! Działania wykorzystujące zdolności motoryczne, takie jak mieszanie, nalewanie lub potrząsanie, są uczciwe dla małych dzieci (pod nadzorem).
W porze posiłków rozpal ogień niezależności, oferując wybór:
- „Chcesz truskawki czy banana?”
- „Czy chciałbyś użyć widelca czy łyżki?”
- „Powinniśmy używać niebieskiej czy zielonej płytki?”
Rozsądnie jest wybierać tylko jedną parę opcji na posiłek, aby nie przytłoczyć dziecka, a to działa najlepiej, jeśli te wybory są już częścią planowanego posiłku. Nawet te małe, osobiste wybory mogą utorować drogę do lepszego nastroju i większego zainteresowania jedzeniem.
Myśl nieszablonowo
Częścią tego, co sprawia, że dzieciństwo jest zabawne, jest jego nieprzewidywalność. Bielizna zakładana na głowę? Pewnie. Losowa skarpetka jako ulubiona zabawka? Dlaczego nie? Podczas posiłków postępuj zgodnie z niekonwencjonalnymi wskazówkami swojego malucha, eksperymentując z różnymi preparatami żywności. Jeśli Twoje dziecko nie jest fanem warzyw gotowanych na parze, wypróbuj je pieczone. Jeśli gotowany kurczak pozostanie nietknięty, spróbuj go z grilla.
Ta sama zasada dotyczy zamiany żywności związanej z określonymi posiłkami. Jeśli jajka nie wypadają dobrze rano, podawaj je na kolację. I nie ma powodu, dla którego ryby lub drób nie mogłyby ozdobić stołu śniadaniowego.
Niech to będzie sprawa rodzinna
W każdym wieku można wiele powiedzieć o społecznym elemencie jedzenia. Pomóż swojemu maluchowi poczuć się zrelaksowanym i włączonym do posiłków, tworząc przyjemne, niezakłócone otoczenie, gdy tylko jest to możliwe. I nie rób oddzielnych posiłków dla swojego małego zjadacza, ponieważ może to sprawiać wrażenie, że istnieje różnica między „pokarmem dla dzieci” a „pokarmem dla dorosłych”.
Nie przestawaj oferować
Nie możesz zmusić swojego dziecka do jedzenia - a kiedy masz wyjątkowo wybrednego jedzenia, być może będziesz musiał ponownie ocenić swoją definicję sukcesu w porze posiłków.
Ale nie poddawaj się! Kontynuuj układanie kęsa jedzenia na talerzu i nie zwracaj zbytniej uwagi na to, czy maluch je zjada, czy nie. Wraz z upływem czasu i powtarzającymi się ekspozycjami zaczniesz widzieć postęp.
Pomysły na posiłki i przekąski
Doświadczeni rodzice i profesjonaliści zajmujący się opieką nad dziećmi wiedzą, że przygotowywanie posiłków i przekąsek przyjaznych dzieciom to przede wszystkim zabawa. Eksperymentowanie z kolorem, teksturą i kształtem w nowatorski sposób może przekonać nawet upartego 2-latka, że naprawdę chce jeść.
Chociaż możesz nie mieć czasu na pieczenie domowych chipsów z jarmużu lub zamienianie plasterków jabłka w szczęki rekina każdego dnia, jest kilka drobnych poprawek, których możesz spróbować podczas posiłków i przekąsek:
- Za pomocą foremek do ciastek pokrój owoce i warzywa w różne kształty.
- Kup paczkę jadalnych wyłupiastych oczu, aby dodać je do żywności.
- Ułóż jedzenie na talerzu dziecka tak, aby wyglądało jak twarz lub inny rozpoznawalny obraz.
- Nadaj potrawom głupią lub pomysłową nazwę, np. „Pomarańczowe koła” (pokrojone w plasterki pomarańcze) lub „małe drzewka” (brokuły lub kalafior).
- Pozwól dziecku bawić się jedzeniem - przynajmniej przez chwilę - aby zaszczepić w nim pozytywne nastawienie.
Zwróć jednak uwagę, że jest jedna popularna strategia, której niektórzy eksperci nie zalecają: ukrywanie zdrowej żywności w przyjaznym dla dzieci opakowaniu, koktajle ze szpinakiem á la ukryty szpinak lub lasagne stealth-veggie.
„Problem z tą metodą jest dwojaki” - mówi Lvova. „Po pierwsze, dziecko nie jest świadome, że je i cieszy się jedzeniem. Po drugie, istnieje kwestia zaufania. Ukrywanie niepożądanej żywności w ukochanych potrawach wprowadza element nieufności”.
Wprowadzenie nowej żywności
Nawet dorośli mogą obawiać się próbowania nowych rzeczy. Jeśli więc maluch daje tofu lub tuńczyka bocznym okiem, pamiętaj, że zmiana jest trudna. Mimo to wprowadzanie nowych pokarmów jest ważnym elementem pomagającym dziecku w stosowaniu zdrowej diety i rozwijaniu szerokiego podniebienia.
Aby zwiększyć szanse Twojego malucha na spróbowanie (i polubienie) czegoś nowego, nie rób zbyt wiele na raz. Trzymaj się jednego nowego jedzenia dziennie i nie układaj go na talerzu dziecka.
Amerykańska Akademia Lekarzy Rodzinnych zaleca podawanie dziecku 1 łyżki stołowej jedzenia na każdy rok życia. Ta porcja (na przykład 2 łyżki danego pożywienia dla 2-latka) jest często mniejsza, niż uważa rodzic.
Wprowadzając żywność, często pomaga umieścić je w kontekście czegoś znajomego. Może to wyglądać jak oferowanie sosu do maczania, takiego jak ketchup z kalafiorem, podawanie czerwonej papryki obok znajomego ulubionego miejsca, takiego jak kukurydza, lub polewanie pizzy rukolą. Ponownie, mieszanie - a nie ukrywanie - jest lepszym rozwiązaniem, aby Twoje dziecko zobaczyło, że nowych pokarmów nie należy się bać.
Czy Twoje dziecko lubi posiłki w restauracji? Może to być również idealny moment, aby pozwolić im spróbować czegoś mniej znanego. Aby zmniejszyć ryzyko zmarnowania jedzenia (i pieniędzy), zamów dla siebie bardziej egzotyczne danie i zaproś malucha do spróbowania.
Niezależnie od metody, nie zapomnij wychwalać dziecka po drodze. Badanie przeprowadzone w 2020 roku sugerowało, że spośród różnych typów „podpowiedzi” matek, które nakłaniały swoje dzieci do jedzenia - takich jak wywieranie na nie nacisku lub przymusu - jedyną strategią, która konsekwentnie działała, była pochwała.
Najważniejsze
Jeśli wydaje się, że Twoje dziecko nie jadło posiłku, jest całkowicie możliwe, że jest to normalna (choć irytująca) faza jego rozwoju. Z czasem ich gusta i zwyczaje prawdopodobnie będą się rozszerzać, ponieważ będziesz nadal oferować różnorodne potrawy.
Jeśli jednak odmowa jedzenia trwa przez wiele dni lub gdy Twoje dziecko wykazuje którykolwiek z wymienionych powyżej znaków ostrzegawczych, nie bój się skorzystać z wiedzy lekarza.
Badanie z 2015 roku wykazało, że wiele wybrednych osób w wieku przedszkolnym, które wymagają pomocy medycznej, nie otrzymuje pomocy, której potrzebują. Więc nie stresuj się „zawracaniem głowy” swojemu pediatrze. Wykonanie rozmowy telefonicznej lub umówienie spotkania może zapewnić Ci bardzo potrzebny spokój ducha. Rodzicielstwo małych dzieci to ciężki obowiązek i czasami potrzebujesz eksperta, który pomoże Ci rozwiązać problem.
