W Ameryce dobrze jest być w ciąży. Uwielbiamy ten guz! Mamy niesamowite aplikacje do śledzenia dziecka, niesamowite ubrania ciążowe, zajęcia jogi i fitness w okresie prenatalnym, a także wszystkie artykuły dziecięce godne Pinteresta.
Dodatkowo otrzymujemy przyjęcia i prezenty oraz co najmniej dwa tuziny zameldowań u naszego dostawcy przed porodem.
Wtedy pojawia się dziecko.
I oto, mój przyjacielu, trafisz na bardzo zaskakującą i bardzo brzydką ścianę. Stwierdzenie, że jesteśmy „w tyle” pod względem opieki, usług i wsparcia innych krajów, jest niemal niedbałym. Zawodzimy rodziny. Kropka.
Ogólnie Stany Zjednoczone wydają na opiekę zdrowotną na osobę najwięcej pieniędzy na świecie. Jednak jeśli chodzi o wyniki matek, zazwyczaj zajmujemy ostatnie miejsce w porównaniu z innymi bogatymi narodami.
Istnieją cztery kluczowe obszary, w których inne kraje podejmują działania w sposób, z którego możemy się uczyć.
Gotowość
Podczas gdy Amerykanie koncentrują się głównie na planie porodu i przedszkolu, kraje z pozytywnym wynikiem poporodowym włączają nauczanie i przygotowanie poporodowe do opieki przedporodowej.
W Holandii i Belgii planowanie poporodowe rozpoczyna się około 34 tygodni. W Hiszpanii otrzymasz cartilla de embarazo (paszport matki) i co miesiąc będziesz zgłaszać się do położnej środowiskowej.
Fiński pakiet macierzyński jest teraz znany na całym świecie: kiedy matki są w 154 dniach (22 tygodniach) ciąży, mogą ubiegać się o bezpłatną skrzynkę za pośrednictwem fińskiego systemu zabezpieczenia społecznego. Pudełko zawiera 63 artykuły niezbędne dla dziecka, a kolorowe pudełko może pełnić funkcję łóżeczka.
Standardowa jest również ogólna opieka przedporodowa, z dostępem do intensywnej opieki przedporodowej, jeśli rodząca wymaga pomocy pracownika socjalnego, psychologa lub fizjoterapeuty.
Ameryka nie traci korzyści z kompleksowej opieki prenatalnej. Mamy wiele badań, które pokazują, że może ona przynosić lepsze rezultaty.
Jedno z takich badań z 2013 roku wykazało, że włączenie douli do opieki prenatalnej zmniejsza niekorzystne wyniki porodu, przynosząc korzyści matkom, dzieciom i całej społeczności medycznej.
Po prostu nie działaliśmy na podstawie tych informacji na szczeblu federalnym, pozostawiając biologicznym rodzicom układanie własnych planów opieki.
Odpoczynek i rytuały
W badaniu z 2010 r. Dotyczącym międzykulturowej opieki poporodowej stwierdzono: „Wydaje się, że okres poporodowy jest powszechnie definiowany jako 40 dni. Większość kultur ma specjalne zwyczaje poporodowe, w tym specjalną dietę, izolację, odpoczynek i pomoc matce”.
W przeciwieństwie do tego, „w przypadku wielu kobiet w Stanach Zjednoczonych sześciotygodniowa wizyta poporodowa przerywa okres pozbawiony formalnego lub nieformalnego wsparcia dla matki”, według kluczowego raportu komisji American College of Obstetricians and Gynecologists (ACOG) z 2018 roku.
Kiedy patrzymy za granicę, rytuałów poporodowych nie brakuje.
Meksyk ma cuarentena, 30-dniowy okres odpoczynku z rodziną. Chiny mają podobną praktykę „robienia miesiąca”.
Japońskie matki wracają do domu po satogaeri bunben. Koreańskie rodziny praktykują 3-tygodniowy kurs odosobnienia (i zupę z wodorostów) zwany saam chil ill.
Kobiety z Europy Wschodniej pozostają w odosobnieniu przez pierwszy miesiąc po urodzeniu. Oprócz odosobnionego odpoczynku w Ameryce Łacińskiej powszechne są poporodowe masaże ciała i wiązanie brzucha.
Jako zirytowany człowiek Zachodu łatwo jest romantyzować te praktyki. Jednak ważne jest, aby zdać sobie sprawę, że akt opieki poddanej kwarantannie nie jest doskonały.
W jednym z badań z 2006 r. Chińska peiyue („matka matką”) wiązała się z mniejszymi szansami na depresję poporodową (PPD) i mniejszym nasileniem objawów fizycznych. Jednak badanie z 2001 roku przeprowadzone na japońskich kobietach wykazało, że satogaeri bunben niekoniecznie obniża wskaźniki PPD.
Odosobnienie z rodziną nie zmniejsza kategorycznie dystresu psychicznego (w rzeczywistości może go nasilać w przypadku walecznych lub napastliwych relacji rodzinnych). A niektóre starożytne tradycje - takie jak zakaz kąpieli czy mycia zębów - nie są higieniczne ani pomocne.
Ale jest w tych praktykach kawałek mądrości, z którego amerykańskie rodziny mogą skorzystać: Zwolnij.
„Wszystko, czego potrzebuje nowe dziecko, potrzebuje nowa mama. Więc wiesz, że nowe dziecko potrzebuje pieluszki, wiesz, że nowe dziecko potrzebuje stałego źródła pożywienia, wiesz, że nowe dziecko potrzebuje kontaktu wzrokowego, wiesz, że nowe dziecko potrzebuje ukojenia. To wszystko, czego potrzebuje nowa mama”- mówi Kimberly Ann Johnson, CSB, SEP, założycielka Magamama i autorka„ Czwartego trymestru”. „Bardzo trudno jest powiedzieć [amerykańskim matkom], że muszą zwolnić. A nawet jeśli wiedzą, że powinni zwolnić, nie wiedzą, jak zwolnić”.
Mówi do cuarentena i dosłowne tłumaczenie „kwarantanny” - koncepcji, której przeciwstawiają się amerykańskie matki. „Nie chcemy być ograniczeni. Nie chcemy, aby nam mówiono, co mamy robić. Nie chcemy być u władzy”.
Jednak ta duma z niezależności, w połączeniu z brakiem podstawowych struktur poporodowych, często osłabia nasze zdrowie.
Powrót do zdrowia i rutynowe wizyty
„Poporod jest kluczem do sukcesu” - mówi dr Nathan Riley, który specjalizuje się w położnictwie i ginekologii oraz hospicjum i medycynie paliatywnej w Kentucky. „W opiece nad kobietami po porodzie jest coś, czego brakuje w Stanach Zjednoczonych. […] To naprawdę nie jest twoja praca [samodiagnoza i dbanie o siebie jako o osobę urodzoną]. Masz nowe dziecko, nad którym powinieneś czuwać”.
Sara Reardon, PT, DPT, WCS, BCB-PMD z NOLA Pelvic Health i pieszczotliwie znana jako The Vagina Whisperer, zgadza się z tym. „Słyszę, jak kobiety mówią:„ Nie wiem, co jest normalne”. Nie mają podstaw. Gorączkowo szukasz informacji. Kiedy jesteś w domu, kończysz ten początkowy haj i zdajesz sobie sprawę, że jesteś całkowicie sam i nie ma pomocy. Teraz to zależy od Ciebie. Nie dają Ci zasobów, po prostu mówią: `` To wymaga czasu '' lub `` To minie '' albo dzwonisz do swojego lekarza lub pielęgniarki, a oni mówią: `` Daj nam znać, jeśli nie poprawi się,”i nie ma żadnych działań następczych. Wszystko zależy od Ciebie. Wszystko zależy od matki”.
Bycie jedynym wychowawcą i opiekunem poporodowym jest nie tylko trudne. To jest niebezpieczne. Kraje rozwinięte o najniższym wskaźniku śmiertelności matek mają jedną wspólną cechę: rutynowe kontrole w domu.
W Danii położna zadzwoni następnego dnia po wypisie, a pielęgniarka środowiskowa w domu przyjdzie do domu w ciągu 4 do 5 dni.
W Holandii i Belgii nowe matki będą miały kraamverzorgster, pielęgniarkę położniczą, która przychodzi do domu, aby zapewnić co najmniej 24 godziny opieki w ciągu pierwszych 8 dni po wypisie.
W przypadku szwedzkich matek doradztwo w zakresie karmienia piersią jest objęte ubezpieczeniem, a położne przeprowadzają tyle wizyt domowych, ile potrzeba w ciągu pierwszych 4 dni po porodzie (w razie potrzeby można skorzystać z większej liczby wizyt).
Reardon zwraca uwagę, że Francja oferuje opiekę poporodową w domu, a wszyscy rodzący rodzice automatycznie otrzymują skierowanie na terapię dna miednicy.
To świetna uwaga. Nie tylko brakuje nam zinstytucjonalizowanego wsparcia przy porodzie, ale Ameryka nawet nie traktuje tego jak innych standardowych wydarzeń medycznych. Na przykład wymiana stawu kolanowego gwarantuje od 1 do 2 nocy w szpitalu, od 3 do 6 tygodni w domu z określonym harmonogramem rehabilitacji i rygorystycznym przebiegiem fizjoterapii.
Jedyny punkt wyjścia, z którym wszystkie kraje wydają się borykać? Zdrowie psychiczne matki. W kulturach niezachodnich doniesienia znacznie się różnią ze względu na różne kryteria kliniczne i normy kulturowe, które hamują samoidentyfikację jako osoby depresyjne lub lękowe.
Nawet w kulturach zachodnich, gdzie usługi w zakresie zdrowia psychicznego są otwarcie omawiane i dostępne, stygmatyzacja jest istotną przeszkodą w zwróceniu się o pomoc.
Jest to niepokojące, ponieważ depresja podczas ciąży lub pierwszego roku po porodzie w Stanach Zjednoczonych występuje dwukrotnie częściej niż cukrzyca ciążowa. A okołoporodowe zaburzenia nastroju i lęku (PMAD) są najważniejszymi powikłaniami medycznymi związanymi z porodem.
„Niektórzy mogą powiedzieć, że wskaźniki PMAD rosną, ale dowody na to mogą być niepewne; bardziej prawdopodobne jest, że lepiej radzimy sobie z identyfikacją osób z PMAD”- mówi psycholog dr Catherine Monk, profesor nadzwyczajny psychologii medycznej na wydziałach psychiatrii, położnictwa i ginekologii w Columbia University Medical Center. Jednak wskaźniki samobójstw matek rosną i mogą być znacznie wyższe niż obecnie obliczane.
„Lekarze położnicy muszą zostać przeszkoleni w zakresie diagnostyki i leczenia zdrowia psychicznego matki” - mówi certyfikowany psycholog okołoporodowy i pedagog Pec Indman, PA, EdD, MFT, PMH-C, który jest autorem książki „Beyond the Blues: Understanding and Treating Prenatal and Postpartum Depresja i lęk”.
„Ponadto dostawcy potrzebują jasnej ścieżki do kierowania kobiet, które potrzebują dodatkowego wsparcia lub leków. Postpartum Support International ma teraz telefoniczną linię konsultacyjną w zakresie psychiatrii na temat reprodukcji, którą dostawcy mogą dzwonić w celu uzyskania bezpłatnych konsultacji dotyczących leków”- mówi Indman.
Prawa
Według Organizacji Współpracy Gospodarczej i Rozwoju Stany Zjednoczone zajmują ostatnie miejsce w polityce prorodzinnej.
Tylko 14 procent amerykańskich pracowników ma dostęp do płatnego urlopu, mówi ACOG. Dodatkowym zaskoczeniem dla wielu jest to, że ustawa o urlopach rodzinnych i lekarskich nie jest uniwersalna - 40 procent Amerykanów nie kwalifikuje się.
Co być może bardziej istotne, z powodu trudności ekonomicznych i ograniczeń pracodawców 1 na 4 kobiety wraca do pracy zaledwie 10 dni po porodzie.
Urlop rodzicielski stał się bardzo polityczny, ale fakty to fakty: ma zasadnicze znaczenie dla tworzenia pozytywnych wyników dla matki i dziecka.
Dla osoby rodzącej daje czas na fizyczne wyzdrowienie, więzi emocjonalne i lepsze wskaźniki sukcesu w karmieniu piersią (co z kolei zmniejsza śmiertelność matek i niemowląt). Partnerzy mogą być opiekunami rodzącego się rodzica i dziecka, co jest korzystne dla całej rodziny.
W krajach pozytywnych po porodzie wymiar urlopu rodzicielskiego waha się od tygodni do miesięcy, a nawet roku - ale jest to prawo.
W Ameryce osiem stanów i Waszyngton przoduje pod względem płatnego urlopu rodzicielskiego. W Kalifornii, New Jersey, Rhode Island, Nowym Jorku i Waszyngtonie istnieją już programy. Programy są przygotowywane w Waszyngtonie (obowiązuje od lipca 2020 r.), Massachusetts (2021), Connecticut (2021–2022) i Oregonie (2022–2023).
Jest też nadzieja w postaci uchwalonej niedawno Ustawy o Autoryzacji Obrony Narodowej, która przewiduje 12 tygodni płatnego urlopu rodzicielskiego dla cywilnych pracowników federalnych na poród, adopcję lub wychowanie począwszy od października 2020 roku.
Nawet jeśli rodzice mają dostęp do urlopu, panuje przekonanie, że musi on być produktywny i celowy.
Kimberly Johnson zwraca uwagę, że wiele kobiet nie korzysta z pełnego urlopu macierzyńskiego lub nadmiernie się wydłuża w jego trakcie. „Nie wyobrażamy sobie nawet, jak by to było, gdyby inni ludzie się nami opiekowali. Lista rzeczy do zrobienia tego nie rozwiąże”- mówi. „[…] Ale myślisz, że jesteś wyjątkiem, a ponieważ czujesz się dobrze, możesz być poza domem z dzieckiem przez trzy tygodnie po porodzie. Nie jesteś wyjątkiem. Nikt nie jest. Nie ma kobiety, która nie potrzebuje odpoczynku przez ten czas”.
Jeśli uzyskamy większy dostęp do urlopu rodzicielskiego, miejmy nadzieję, że go wykorzystamy - i sprawimy, że będzie się liczył.
Mandy jest mamą, dziennikarką okołoporodową, certyfikowaną poporodową doula PCD (DONA) i założycielką That's Major!, cyfrowa platforma łącząca nowych rodziców z wirtualnymi, certyfikowanymi dulami poporodowymi, umożliwiającymi w 100% zdalną opiekę przez czwarty trymestr
