Kiedy piszę ten moment, moje dzieci oglądają „Świnkę Peppę” podczas 10. dnia kwarantanny koronawirusa.
Moi sąsiedzi uczą lekcji w domu, używając puszystej farby, kredy chodnikowej, manipulatorów i słów związanych ze wzrokiem. Media społecznościowe są zalewane milionem lekcji edukacyjnych, pomysłów na zdrowe śniadanie i innymi wpisami #momgoals.
Ale jesteśmy w trybie przetrwania, tak jak wiele razy przechodziliśmy przez pięć lat życia moich trzech synów.
To oznacza, że niektóre rzeczy idą na marne: czas spędzany przed ekranem nie jest teraz ograniczony, jedzą więcej jajek niż warzyw, a mój 19-miesięczny chłopiec bawi się - werble, proszę - paczką dziecka chusteczki.
Mama ma teraz większe poczucie winy, bardziej niż kiedykolwiek, ale nie musi.
Powiązane: Zajmowanie dzieciom czasu, gdy utkniesz w domu
Co to jest wina mamy?
Niezależnie od tego, czy nigdy nie słyszałeś o winie mamy, czy nie możesz uciec od jej nieustępliwego uścisku, oznacza to po prostu wszechobecne uczucie, że nie robisz wystarczająco dużo jako rodzic, nie robisz rzeczy dobrze lub podejmujesz decyzje, które mogą „zepsuć” dzieciom długi bieg.
Poczucie winy mamy (lub taty) może być tymczasowe, tak jak to, co czuję, gdy moje dzieci oglądają za dużo Peppy w tym tygodniu. Lub może to być długoterminowe, na przykład to, czy w ciągu ostatnich kilku lat zapisaliśmy ich do wystarczającej liczby działań.
Niektóre mamy czują strach lub ciężar na ramionach (lub klatce piersiowej, duszy itp.), A niektóre odczuwają panikę - jakby musiały teraz rozwiązać problem. Mama ma poczucie winy z powodu powinności, powinności, a inne mamy… brzęczą w Twojej głowie, kiedy próbujesz przetrwać dzień.
Wina mamy ma wiele przyczyn, od osobistych niepewności po zewnętrzne naciski ze strony rodziny, przyjaciół, mediów społecznościowych i innych źródeł.
Szybkie przewijanie Instagrama pokaże setki postów o tym, co inne mamy robią tak dobrze, od zajęć edukacyjnych po idealnie zadbane maluchy pozujące słodko. (Pamiętaj: nie wiemy, czy dostali pełnego napadu złości na kilka sekund przed, czy po tym strzale.)
Nawet formalne zalecenia, takie jak te od lekarzy i organizacji, mogą wywołać poczucie nieadekwatności.
Ogranicz czas korzystania z urządzenia, ale pokazuj aplikacje edukacyjne.
Pozwól dzieciom ćwiczyć na świeżym powietrzu, ale także utrzymuj nieskazitelny dom.
Dbaj o siebie, ale nie kosztem wchodzenia na podłogę z dziećmi do zabawy.
Sprzeczności i oczekiwania są nieograniczone.
Wina z pracy i rodziny
Chociaż zarówno matki, jak i tatusiowie mogą doświadczać cech tego, co nazywa się poczuciem winy mamy, mogą istnieć pewne różnice.
Na przykład na podstawie jednego z badań z 2016 r., W którym wzięło udział 255 rodziców, pracujące matki mogą odczuwać większe poczucie winy związane z ingerowaniem w pracę w rodzinie niż pracujący tatusiowie. Oczywiście doświadczenia każdej rodziny są wyjątkowe.
Do czego może doprowadzić to całe zinternalizowane poczucie winy?
Jest niewielka dawka poczucia winy mamy, która może być produktywna. Jeśli Twoje dziecko naprawdę zjada totalne śmieci przez cały dzień i zaczynasz odczuwać to małe przeczucie lub przeczucie, że może to nie być najlepszy wybór, może to być coś, na co należy zwrócić uwagę.
Ale kiedy poczucie winy mamy zaczyna informować o twojej decyzji, którą wcześniej uważałeś za słuszną - na podstawie tego, co jest dobre dla twojego dziecka i rodziny - staje się szkodliwe.
Na przykład, powiedzmy, że pracująca mama podejmuje decyzję o karmieniu niemowlęcia mieszanką od samego początku z różnych osobistych - i ważnych - powodów. Następnie przyjaciółka, która ma dobre intencje, publikuje w mediach społecznościowych post o głębokim związku, jaki ma z dzieckiem karmiącym piersią, wraz z szerokimi medycznymi i emocjonalnymi korzyściami karmienia piersią (i być może „brelfie” lub selfie z karmienia piersią).
Aby było jasne, nie ma nic złego w dzieleniu się tego rodzaju osobistymi triumfami, a przyjaciel z tego przykładu nie próbuje nikogo zawstydzić.
Ale jeśli pracująca mama już stara się zrobić wszystko, co w jej mocy, a na początku odczuwa smutek z powodu swojej decyzji o karmieniu mieszanką, posty takie jak ten mogą wydawać się atakiem skierowanym specjalnie do niej.
Kiedy te uczucia pojawiają się, możliwe, że poczucie winy matki staje się bardziej wszechogarniającym problemem w Twoim życiu, którym należy się zająć.
Dbaj o siebie, abyś mógł się nimi zająć
Czasami poczucie winy mamy jest tak wszechobecne, że ogranicza twoją zdolność do rodzicielstwa lub funkcjonowania. Jeśli czujesz, że poczucie winy u mamy wywołuje wysoki poziom lęku, warto zgłosić się do lekarza, ponieważ może to wskazywać na poważniejszy stan zdrowia psychicznego, taki jak lęk poporodowy lub depresja.
Dla wielu matek jest to kwestia przerwania podświadomych porównań i odzyskania wiary we własne decyzje dotyczące rodziny.
Pokonanie poczucia winy mamy
Zidentyfikuj źródła winy
Zanurz się w prawdziwych powodach poczucia winy, a mogą one wywodzić się z twojego dzieciństwa. Powaga poczucia winy Twojej mamy może zależeć od następujących czynników:
- jeśli próbujesz ulepszyć strategię rodzicielską, czujesz, że twoi rodzice nie poradzili sobie zbyt dobrze
- jeśli wychowujesz dziecko z zaburzeniem obsesyjno-kompulsywnym lub innymi schorzeniami psychicznymi
- jeśli miałeś traumę
Spróbuj sporządzić dziennik lub szybko zanotować w telefonie, gdy czujesz wyrzuty sumienia ze strony mamy, az czasem mogą pojawić się motywy.
Może na przykład zdajesz sobie sprawę, że większość poczucia winy wynika z zaangażowania w różne zajęcia: najbardziej odczuwasz to, gdy inni rodzice opowiadają o przygodach swoich dzieci. A może większość z nich wynika z wyborów żywieniowych lub związku twojego dziecka ze szkołą i nauką.
Kiedy już możesz zidentyfikować obszary powodujące uczucie, łatwiej będzie obserwować te wyzwalacze. To także świetny pierwszy krok do prostej zmiany we właściwym kierunku, zamiast całkowitej zmiany stylu życia.
Poznaj swoją prawdę
Po zidentyfikowaniu swoich przeszłych wyzwalaczy i wychowania możesz przejść do znalezienia osobistej prawdy jako mama lub tata.
Niektóre rodziny składają deklarację misji. Inni po prostu z natury znają swoje podstawowe wartości. Tak czy inaczej, ważne jest, aby używać tego stwierdzenia jako miernika, na podstawie którego można podejmować decyzje.
Jeśli w pewnych momentach najważniejsze jest, aby Twoje dzieci dobrze się bawiły, może nie być tak ważne, ile czasu spędzają na oglądaniu świetnego filmu lub na darmowej zabawie. Jeśli najbardziej cenisz sobie sen i dobre samopoczucie, być może ograniczysz czas oglądania telewizji, aby pora spać o 20:00. Cokolwiek cenisz, nazywanie tego i trzymanie się tego zminimalizuje poczucie winy mamy.
Wiosenne porządki w zaufanym kręgu
Czy jesteś otoczony ludźmi o podobnych poglądach, którzy doceniają Twoje wartości? Jeśli nie, zrewiduj swój proces decyzyjny, aby upewnić się, że słuchasz cennych źródeł informacji.
Jeśli twoja wszechwiedząca sąsiadka ma radę we wszystkim i pozostawia cię niepewnym co do własnych decyzji, może nie być najlepszym źródłem, z którego można się zwierzyć.
Zawężenie grupy osób, z którymi omawiasz ważne decyzje, może pomóc w zmniejszeniu niechcianego wkładu: zatrzymaj tę grupę dla swojego partnera, zaufanego członka rodziny, pediatry oraz pozbawionego osądów, zaufanego przyjaciela lub małej grupy przyjaciół. Jeśli żadna z tych osób nie spełnia tego opisu, czas znaleźć niesamowitego terapeutę.
Słuchaj swoich dzieci i swojej intuicji
Intuicja matki nie jest mitem, ale raczej silnym źródłem mądrości i siły decyzyjnej, której my i kobiety przez wieki używaliśmy, aby nasze dzieci były bezpieczne i zdrowe.
Zauważam to, gdy mogę stwierdzić, czy mój 1-latek płacze, ponieważ jest wybredny, czy też dlatego, że jego noga ponownie utknęła (celowo) w listwach łóżeczka. Ten wnikliwy głos w mojej głowie to głos, który starałem się usłyszeć, posłuchać i zaufać, aby stać się lepszym rodzicem.
Dzieci są doskonałym źródłem informacji na temat tego, czy Twoje decyzje są skuteczne oraz w jakich obszarach powinieneś, a jakich nie powinieneś czuć się winny. Jeśli Twoje dziecko ciągle błaga Cię o ułożenie z nim puzzli podczas pracy, nie musisz czuć się winny z powodu pracy, ale być może będziesz musiał zaplanować czas na zabawę później, to wszystko o nich.
Strzeż swojej prawdy przed najeźdźcami
Będą najeźdźcy. Brzmi dramatycznie, ale realistyczne jest oczekiwanie, że inni będą sprzeciwiać się Twoim przekonaniom i decyzjom.
Nie zdziw się, gdy ktoś kwestionuje twój wybór. Zamiast zastanawiać się nad tym, odejdź od obrony i zacznij oczekiwać, że nie możesz się z tym zgodzić.
Nawet jako mama karmiąca piersią, odrzuciłam odpowiedź na pytanie, dlaczego nadal próbowałam to robić, gdy moje dziecko miało ponad rok. Komentarze nadeszły, tak jak wiedziałem, ale jeśli chodzi o trzecie dziecko, nie wpłynęły one na moje wybory - ani na emocje.
Możesz także strzec swoich decyzji, unikając sytuacji, w których są one stale krytykowane. Jeśli twoja droga ciotka Sally nie może przestać komentować, dlaczego twój 4-latek chodzi na lekcje tańca (lub podciąga się), może nadszedł czas, aby energicznie, ale słodko, powiedz, że to naprawdę nie zależy od niej i że mu się podoba samego siebie.
Zachęcaj swoje plemię
Skąd się bierze poczucie winy mamy? Inne mamy. Nie bądź tą mamą w parku, która musi przekonywać kogoś, że smoczki to diabeł, jeśli karmisz piersią (pssst… nie są), lub że dziecko wychowywane na codziennej diecie bezglutenowej, bezmlecznej jarmużu sałatki są bardziej skupione niż ktoś, kto od czasu do czasu ma lody i Doritos.
Uważaj, gdy sama publikujesz posty w mediach społecznościowych, które mogą wyglądać na przechwalanie się lub narzucanie agendy innym mamom. Możemy rozwiać poczucie winy mamy, nie szerząc jej, a zamiast tego zachęcać się nawzajem do podążania za własnym sercem mamy. (W tym samym czasie, jeśli masz moment, w którym dumna mama może się podzielić, podziel się nią.)
Na wynos
Możemy dojść do końca macierzyństwa i zdać sobie sprawę, że przegapiliśmy tyle słodkich chwil, martwiąc się o to, co nie robimy dobrze. Możemy żałować, że nie słuchaliśmy innych kobiet i osób wspierających, które mówiły nam, że wykonujemy świetną robotę.
Co najważniejsze, możemy zobaczyć, jak niesamowite okazały się nasze dzieci i zdać sobie sprawę, że poczucie winy nie przyczyniło się do powstania ani jednej uncji tej osoby, którą wychowaliśmy, a raczej utrudniało nam czerpanie radości z tego procesu.
Więc kochaj swoje dzieci - na swoich warunkach, w niesamowity sposób, w jaki wiemy, że jesteś - i nie pozwól, aby to, co robią (lub mówią) inni, gasiło twój rodzicielski ogień.
