Co to jest depresja okołomenopauzalna?
Perimenopauza to okres przejściowy, przez który przechodzą kobiety przed menopauzą.
Powoduje nieprawidłowe miesiączki, nieregularne wahania poziomu hormonów i bezsenność. U wielu osób powoduje również nieprzyjemne uderzenia gorąca.
W kilku badaniach powiązano okres okołomenopauzalny z depresją, a także z nasileniem istniejących objawów depresji.
W dwóch starszych badaniach z początku XXI wieku, opublikowanych w Archives of General Psychiatry, naukowcy odkryli, że kobiety w okresie okołomenopauzalnym były dwukrotnie częściej diagnozowane z dużym zaburzeniem depresyjnym (MDD) niż u kobiet, które jeszcze nie weszły w tę hormonalną zmianę.
Badania wykazały również, że kobiety w okresie okołomenopauzalnym były cztery razy bardziej narażone na wystąpienie objawów depresyjnych niż kobiety, które nie przeszły okresu okołomenopauzalnego.
Kobiety z największą częstotliwością uderzeń gorąca zgłaszały największe objawy depresji. Inne kobiety bardziej narażone na depresję to te, które:
- nie rodziły
- zażyli leki przeciwdepresyjne
Nowsze badania również wzmocniły ten związek między okresem okołomenopauzalnym a depresją.
Oznaki i objawy depresji okołomenopauzalnej
MDD to poważna choroba, którą można leczyć.
Niezależnie od tego, czy wystąpiły w okresie okołomenopauzalnym, czy w jakimkolwiek innym momencie życia, objawy zaburzenia mogą obejmować:
- zmęczenie i brak energii
- spowolniona funkcja poznawcza
- nieuwaga
- brak zainteresowania czynnościami niegdyś przyjemnymi
- poczucie bezwartościowości, beznadziejności lub bezradności
Inne objawy związane z depresją okołomenopauzalną mogą obejmować:
- wahania nastroju
- drażliwość
- płacz bez powodu i płaczu
- wzmożony niepokój
- głęboka rozpacz
- problemy ze snem związane z uderzeniami gorąca lub nocnymi potami
Czynniki ryzyka depresji okołomenopauzalnej
Niektóre badania pokazują, że zmienny poziom żeńskiego hormonu estradiolu jest jednym z predyktorów depresji.
Istnieje jednak kilka innych czynników, które mogą odpowiadać za depresję okołomenopauzalną.
Przegląd badań z 2010 roku wykazał, że kobiety w okresie okołomenopauzalnym bez wcześniejszej historii depresji były dwa do czterech razy bardziej narażone na rozwój depresji niż kobiety w okresie przedmenopauzalnym.
W przeglądzie uwzględniono również uderzenia gorąca i ich wpływ na wzorce snu.
Stresujące wydarzenia życiowe, takie jak rozwód, utrata pracy czy śmierć rodzica, są częstym zjawiskiem dla ludzi na tym etapie życia. Te zdarzenia mogą również wywołać depresję.
Kilka innych czynników zostało powiązanych z depresją okołomenopauzalną, w tym:
- rodzinna historia depresji
- wcześniejsza historia wykorzystywania seksualnego lub przemocy
- negatywne odczucia dotyczące starzenia się i menopauzy
- ciężkie objawy menopauzy
- siedzący tryb życia
- palenie
- izolacja społeczna
- niska samo ocena
- rozczarowanie, że nie możesz mieć więcej dzieci (ani żadnych dzieci)
Hormony i nastrój
Wiele kobiet odczuwa wahania nastroju podczas przejścia do menopauzy. Te wahania nastroju mogą być związane ze zmiennymi poziomami hormonów.
Wahania poziomu estrogenu wpływają na poziom serotoniny i norepinefryny w mózgu.
Serotonina, norepinefryna i dopamina to substancje chemiczne działające w mózgu i mające bezpośredni wpływ na nastrój. Mogą sprawić, że poczujesz się szczęśliwy, między innymi zmniejszając niepokój i poprawiając sen.
Doświadczasz ogólnego stanu spokoju i dobrego samopoczucia, gdy ci gracze wpływający na nastrój są zrównoważeni.
Brak równowagi hormonalnej - na przykład wzrost poziomu estrogenu, podczas gdy poziom progesteronu spada - może hamować zdolność serotoniny i norepinefryny do działania jako skutecznych neuroprzekaźników.
Rezultatem są wahania nastroju, które mogą prowadzić do depresji.
Depresja i jej wpływ na okres okołomenopauzalny
Perimenopauza i depresja mają złożony związek.
Nie tylko skutki okołomenopauzalne mogą powodować depresję, ale badanie z 2003 roku wykazało, że depresja sama w sobie może prowadzić do wczesnego początku okresu okołomenopauzalnego.
Badanie wykazało, że kobiety z „znaczącymi objawami depresji w późnych latach trzydziestych i wczesnych czterdziestych” częściej wchodziły w okres okołomenopauzalny przed 45. urodzinami niż kobiety, które nie doświadczyły objawów depresji.
Badania nie przyniosły jednoznacznych odpowiedzi, czy wczesna okołomenopauza doprowadziła do wczesnej menopauzy, czy też po prostu spowodowała wydłużenie okresu okołomenopauzalnego.
Niższy poziom estrogenu w obu fazach wiąże się z innymi zagrożeniami dla zdrowia. Ryzyka te obejmują:
- zaburzone funkcjonowanie poznawcze
- zawał serca
- udar mózgu
Badanie wykazało, że kobiety stosujące leki przeciwdepresyjne trzy razy częściej wchodziły w okres okołomenopauzalny niż te, które tego nie robiły.
Druga strona leków przeciwdepresyjnych i okołomenopauzalnych
Chociaż leki przeciwdepresyjne są związane z wcześniejszym początkiem depresji okołomenopauzalnej, pomagają również złagodzić jeden z najbardziej nieprzyjemnych objawów.
Badanie z 2011 roku wykazało, że escitalopram (Lexapro) zmniejszył nasilenie uderzeń gorąca, a także zmniejszył ich występowanie o połowę w porównaniu z placebo.
Escitalopram należy do grupy leków zwanych selektywnymi inhibitorami wychwytu zwrotnego serotoniny (SSRI).
Badanie wykazało, że Lexapro jest trzykrotnie skuteczniejszy w łagodzeniu objawów depresji niż hormonalna terapia zastępcza (HTZ). Ponadto tylko 31 procent kobiet, które otrzymały HTZ, zgłosiło ulgę w ich uderzeniach gorąca w porównaniu z 56 procentami kobiet, które przyjmowały same leki przeciwdepresyjne.
To dobra wiadomość dla wszystkich zainteresowanych badaniami Women's Health Initiative z 2004 roku, w których stwierdzono, że HTZ zwiększa ryzyko zawału serca i udaru mózgu.
Nadal nie wiadomo, dlaczego escitalopram działa. Jednak wyniki nie wykazały „poważnych skutków ubocznych” u kobiet uczestniczących w badaniu.
Niemniej jednak leki przeciwdepresyjne mogą mieć własne skutki uboczne, w tym:
- zawroty głowy
- bezsenność
- zmęczenie
- problemy żołądkowe
Domowe sposoby radzenia sobie z depresją okołomenopauzalną
W radzeniu sobie z objawami depresji okołomenopauzalnej może pomóc szereg domowych środków zaradczych i zmian stylu życia.
Regularne ćwiczenia
Regularne ćwiczenia mogą uwalniać do organizmu serotoninę i endorfiny.
Zwiększenie ilości tych chemikaliów może pomóc ludziom, którzy obecnie cierpią na depresję, a także w zapobieganiu depresji, zanim się pojawi.
Właściwy sen
Przyjmij dobre nawyki związane ze snem, takie jak chodzenie do łóżka o tej samej porze każdej nocy w cichym, ciemnym i chłodnym pomieszczeniu. Unikaj używania elektroniki w łóżku.
Uważne oddychanie
Uważne oddychanie może pomóc zmniejszyć niepokój. Powszechna technika polega na zwracaniu uwagi na reakcję organizmu na naturalne odprężenie podczas powolnego wdechu - z brzucha - a następnie wydechu.
Robienie tego przez 15 minut dziennie pomoże obniżyć poziom stresu.
Waleriana
Wykazano, że waleriana roślin pomaga w depresji okołomenopauzalnej. Używanie waleriany może zmniejszyć uderzenia gorąca i może prowadzić do lepszego snu.
Kup kapsułki waleriany.
Witaminy z grupy B
Witaminy z grupy B mogą być ważne dla dobrego samopoczucia psychicznego i emocjonalnego kobiet w okresie okołomenopauzalnym.
Przykłady witamin z grupy B obejmują:
- B-1 (tiamina)
- B-3 (niacyna)
- B-5 (kwas pantotenowy)
- B-6 (pirydoksyna)
- B-9 (kwas foliowy)
- B-12 (kobalamina)
Pokarmy zawierające te witaminy z grupy B obejmują produkty mleczne, zielone warzywa liściaste i fasolę. Witaminy z grupy B są również dostępne w postaci suplementów.
Kupuj witaminy z grupy B.
Perspektywy
Ryzyko depresji w okresie przejścia do menopauzy jest większe, niż mogłoby się wydawać.
Mądrze jest, aby każdy w okresie okołomenopauzalnym zwracał uwagę na objawy depresji i wiedział, kiedy szukać pomocy.
Jeśli doświadczasz łagodnej, umiarkowanej lub klinicznej depresji, umów się na wizytę u lekarza, aby omówić opcje leczenia.
