Co to jest choroba afektywna dwubiegunowa?
Choroba afektywna dwubiegunowa jest chorobą psychiczną charakteryzującą się skrajnymi zmianami nastroju - od wysokiego do niskiego iz niskiego do wysokiego. Wzloty to okresy manii, a niskie to okresy depresji. Zmiany nastroju mogą być nawet mieszane, więc możesz czuć się jednocześnie podniecony i przygnębiony.
Choroba afektywna dwubiegunowa nie jest rzadką diagnozą. Badanie z 2005 roku wykazało, że 2,6 procent populacji USA, czyli ponad 5 milionów ludzi, cierpi na jakąś formę choroby afektywnej dwubiegunowej. Objawy pojawiają się zwykle w późnych latach młodzieńczych lub wczesnych latach dorosłości, ale mogą również wystąpić u dzieci. Kobiety częściej otrzymują diagnozy dwubiegunowe niż mężczyźni, chociaż przyczyna tego pozostaje niejasna.
Choroba afektywna dwubiegunowa może być trudna do zdiagnozowania, ale istnieją oznaki i objawy, których możesz szukać.
Jakie są objawy choroby afektywnej dwubiegunowej?
Oznaki i objawy choroby afektywnej dwubiegunowej są zróżnicowane. Wiele z tych objawów może być również spowodowanych innymi stanami, przez co ten stan jest trudny do zdiagnozowania.
Objawy choroby afektywnej dwubiegunowej można ogólnie podzielić na objawy manii i objawy depresji.
7 oznak manii
Mania może również powodować inne objawy, ale siedem z kluczowych objawów tej fazy choroby afektywnej dwubiegunowej to:
- uczucie zbytniego szczęścia lub „haju” przez długi czas
- zmniejszona potrzeba snu
- mówi bardzo szybko, często z pędzącymi myślami
- uczucie skrajnego niepokoju lub impulsywności
- łatwo się rozprasza
- mając zbytnią pewność siebie w swoich umiejętnościach
- angażowanie się w ryzykowne zachowania, takie jak impulsywny seks, uprawianie hazardu z oszczędnościami życia lub szaleństwo na dużych wydatkach
7 oznak depresji
Podobnie jak mania, depresja może powodować również inne objawy, ale oto siedem kluczowych objawów depresji spowodowanej chorobą afektywną dwubiegunową:
- uczucie smutku lub beznadziejności przez długi czas
- wycofywanie się z przyjaciół i rodziny
- utrata zainteresowania czynnościami, które kiedyś sprawiały Ci przyjemność
- posiadanie znaczącej zmiany apetytu
- uczucie silnego zmęczenia lub braku energii
- mając problemy z pamięcią, koncentracją i podejmowaniem decyzji
- myśli o samobójstwie lub usiłowanie popełnienia samobójstwa lub przejmowanie się śmiercią
Zapobieganie samobójstwom
Jeśli uważasz, że ktoś jest bezpośrednio narażony na samookaleczenie lub zranienie innej osoby:
- Zadzwoń pod numer 911 lub lokalny numer alarmowy.
- Pozostań z tą osobą do czasu przybycia pomocy.
- Usuń broń, noże, lekarstwa i inne rzeczy, które mogą spowodować szkody.
- Słuchaj - ale nie osądzaj, nie kłóć się, nie grozić ani nie krzycz.
Jeśli myślisz, że ktoś rozważa samobójstwo:
Uzyskaj pomoc, korzystając z gorącej linii pomocy w sytuacjach kryzysowych lub samobójstw. Wypróbuj National Suicide Prevention Lifeline pod numerem 800-273-8255
Źródła: National Suicide Prevention Lifeline i Substance Abuse and Mental Health Services Administration.
Rodzaje i objawy choroby afektywnej dwubiegunowej
Istnieją cztery powszechne typy choroby afektywnej dwubiegunowej, ale dwa z nich są najczęściej diagnozowane.
Dwubiegunowy I
Ta klasyczna postać choroby afektywnej dwubiegunowej była kiedyś nazywana „depresją maniakalną”. W przebiegu dwubiegunowym I fazy maniakalne są wyraźne. Zachowanie osoby i zmiany nastroju są ekstremalne, a jej zachowanie szybko nasila się, aż wymknie się spod kontroli. Nieleczona osoba może trafić na ostry dyżur.
Aby mieć dwubiegunowy I, osoba musi mieć epizody maniakalne. Aby zdarzenie można było uznać za epizod maniakalny, musi:
- obejmują zmiany nastroju lub zachowania, które są odmienne od zwykłego zachowania danej osoby
- być obecnym przez większość dnia, prawie codziennie podczas odcinka
- trwać co najmniej tydzień lub być tak skrajnym, że dana osoba wymaga natychmiastowej opieki szpitalnej
Osoby z chorobą dwubiegunową I zazwyczaj mają również epizody depresyjne, ale epizod depresyjny nie jest wymagany do postawienia diagnozy dwubiegunowej I.
Bipolar II
Choroba dwubiegunowa II jest uważana za bardziej powszechną niż dwubiegunowa I. Obejmuje również objawy depresyjne, ale jej objawy maniakalne są znacznie mniej poważne i nazywane są objawami hipomanii. Hipomania często pogarsza się bez leczenia i osoba może stać się poważnie maniakalna lub przygnębiona.
Bipolar II jest trudniejszy dla ludzi do zobaczenia w sobie i często to przyjaciele lub bliscy muszą zachęcić kogoś z tego typu do uzyskania pomocy.
Rzadsze typy choroby afektywnej dwubiegunowej
Istnieją dwa inne typy zaburzeń, które są mniej powszechne niż choroba dwubiegunowa I i II. Cyklotymia obejmuje zmiany nastroju i przesunięcia podobne do zaburzeń dwubiegunowych I i II, ale zmiany te mają często mniej dramatyczny charakter. Osoba z zaburzeniem cyklotymicznym często może normalnie funkcjonować bez leków, chociaż może to być trudne. Z biegiem czasu zmiany nastroju mogą przekształcić się w rozpoznanie choroby afektywnej dwubiegunowej typu I lub II.
Choroba afektywna dwubiegunowa niewymieniona inaczej to ogólna kategoria dla osoby, która ma tylko niektóre objawy choroby afektywnej dwubiegunowej. Te objawy nie wystarczają do postawienia diagnozy jednego z pozostałych trzech typów.
Jakie jest uczucie choroby afektywnej dwubiegunowej
Posłuchaj prawdziwych ludzi, którzy żyją z chorobą afektywną dwubiegunową.
Diagnostyka i leczenie bipolarne
Chociaż choroba afektywna dwubiegunowa może być trudna do zdiagnozowania, po jej zidentyfikowaniu można ją leczyć.
Diagnoza bipolarna
O ile nie masz ciężkiej manii, objawy choroby afektywnej dwubiegunowej mogą być trudne do wykrycia. Osoby, które mają hipomanię, mogą czuć się bardziej energiczne niż zwykle, bardziej pewne siebie i pełne pomysłów oraz mogą radzić sobie z mniejszą ilością snu. To rzeczy, na które mało kto narzeka.
Bardziej prawdopodobne jest, że będziesz szukać pomocy, jeśli masz depresję, ale lekarz może wtedy nie obserwować strony maniakalnej. Dowiedz się, jak diagnozuje się chorobę afektywną dwubiegunową.
Leczenie choroby afektywnej dwubiegunowej
Po postawieniu diagnozy lekarz zdecyduje, który program leczenia będzie dla Ciebie najlepszy. Leczenie choroby afektywnej dwubiegunowej może obejmować:
- lek
- terapia behawioralna
- leczenie uzależnień
- terapia elektrowstrząsami
Licencjonowany psychiatra zazwyczaj zarządza Twoim leczeniem. Możesz również zaangażować pracownika socjalnego, psychologa lub pielęgniarkę psychiatryczną w opiekę nad tobą. Dowiedz się więcej o leczeniu choroby afektywnej dwubiegunowej.
Porozmawiaj z lekarzem
Jeśli uważasz, że Ty lub ktoś bliski ma oznaki lub objawy choroby afektywnej dwubiegunowej, pierwszym krokiem powinna być rozmowa z lekarzem. Tylko przeszkolony lekarz może zdiagnozować to zaburzenie, a diagnoza jest kluczem do uzyskania odpowiedniego leczenia. Leki, terapia lub inne opcje leczenia mogą pomóc tobie lub twojemu ukochanemu opanować objawy i prowadzić pełne, satysfakcjonujące życie.
Pytania i odpowiedzi
P:
Czym objawy choroby afektywnej dwubiegunowej u dzieci i nastolatków różnią się od objawów choroby afektywnej dwubiegunowej u dorosłych?
ZA:
Dzieci mogą wykazywać różne objawy depresji, jeśli są obecne w chorobie afektywnej dwubiegunowej. Na przykład dzieci i młodzież mogą wykazywać drażliwy nastrój zamiast typowego nastroju depresyjnego. Podobnie zamiast utraty wagi mogą nie osiągnąć oczekiwanego przyrostu masy ciała, który jest uważany za normalny w ich konkretnym okresie rozwojowym. W przypadku maniakalnego stadium choroby dzieci mogą wydawać się głupie lub głupkowate - wykraczając poza to, czego można by się spodziewać jako „odpowiednie” dla otoczenia lub poziomu rozwoju dziecka. Innymi słowy, na przyjęciach lub innych imprezach towarzyskich dzieci są zwykle głupie i podekscytowane, dobrze się bawiąc. Ale jeśli zachowują się w ten sposób w szkole lub w domu, gdy bieżąca aktywność nie odpowiada tym oczekiwanym zachowaniom, dziecko może spełnić kryterium „A” dla choroby afektywnej dwubiegunowej. Podobnie,dzieci mogą przeceniać swoje zdolności do niebezpieczeństwa. Mogą rozpocząć skomplikowane i nierealistyczne plany projektów, które wyraźnie przekraczają ich możliwości. Dziecko może również nagle rozpocząć zajęcia seksualne, które są nieodpowiednie dla jego poziomu rozwojowego (zakładając oczywiście, że dziecko nie było wykorzystywane seksualnie ani narażone na materiały o charakterze jednoznacznie seksualnym).
Dr Timothy Legg, PhD, PsyD, CRNP, ACRNAnswers reprezentują opinie naszych ekspertów medycznych. Wszystkie treści mają charakter wyłącznie informacyjny i nie powinny być traktowane jako porady medyczne.
