Przegląd
Zespół nadpobudliwości psychoruchowej z deficytem uwagi (ADHD) jest jednym z najczęstszych zaburzeń wieku dziecięcego. ADHD to szerokie pojęcie, a stan może się różnić w zależności od osoby. Według Centers for Disease Control and Prevention w Stanach Zjednoczonych zdiagnozowano około 6,4 miliona dzieci.
Ten stan jest czasami nazywany zespołem deficytu uwagi (ADD), ale jest to przestarzały termin. Termin ten był kiedyś używany w odniesieniu do osoby, która miała problemy z koncentracją, ale nie była nadpobudliwa. Amerykańskie Towarzystwo Psychiatryczne opublikowało Diagnostyczny i statystyczny podręcznik zaburzeń psychicznych, wydanie piąte (DSM-5) w maju 2013 r. DSM-5 zmienił kryteria diagnozowania osoby z ADHD.
Czytaj dalej, aby dowiedzieć się więcej o typach i objawach ADHD.
Rodzaje ADHD
Istnieją trzy rodzaje ADHD:
1. Nieuważny
Nieuważny ADHD zwykle ma na myśli, gdy ktoś używa terminu ADD. Oznacza to, że dana osoba wykazuje wystarczające objawy nieuwagi (lub łatwej odwrócenia uwagi), ale nie jest nadpobudliwa ani impulsywna.
2. Hiperaktywność / impulsywność
Ten typ występuje, gdy dana osoba ma objawy nadpobudliwości i impulsywności, ale nie ma nieuwagi.
3. Połączone
Połączone ADHD występuje, gdy dana osoba ma objawy nieuwagi, nadpobudliwości i impulsywności.
Nieuwaga
Nieuwaga lub problemy z koncentracją to jeden z objawów ADHD. Lekarz może zdiagnozować dziecko jako nieuważne, jeśli:
- łatwo się rozprasza
- jest zapominalski, nawet w codziennych czynnościach
- nie jest w stanie zwrócić szczególnej uwagi na szczegóły w pracy szkolnej lub innych czynnościach i popełnia nieostrożne błędy
- ma problemy z utrzymaniem uwagi na zadaniach lub czynnościach
- ignoruje mówcę, nawet gdy mówi się do niego bezpośrednio
- nie postępuje zgodnie z instrukcjami
- nie kończy lekcji lub obowiązków domowych
- traci koncentrację lub łatwo go śledzić
- ma kłopoty z organizacją
- nie lubi i unika zadań, które wymagają długiego wysiłku umysłowego, takich jak praca domowa
- traci ważne rzeczy potrzebne do zadań i czynności
Nadpobudliwość i impulsywność
Lekarz może zdiagnozować dziecko jako nadpobudliwe lub impulsywne, jeśli dziecko:
- wydaje się być zawsze w ruchu
- mówi nadmiernie
- ma poważne trudności z czekaniem na swoją kolej
- wierci się na siedzeniu, tupie rękami lub stopami lub wierci się
- wstaje z siedzenia, gdy ma pozostać na nim
- biegnie lub wspina się w nieodpowiednich sytuacjach
- nie jest w stanie spokojnie bawić się ani brać udziału w zajęciach rekreacyjnych
- wyrzuca odpowiedź, zanim ktoś skończy zadawać pytanie
- wtrąca się i nieustannie przeszkadza innym
Więcej informacji: 7 objawów zespołu nadpobudliwości psychoruchowej z deficytem uwagi (ADHD) »
Inne objawy
Nieuwaga, nadpobudliwość i impulsywność są ważnymi objawami rozpoznania ADHD. Ponadto dziecko lub dorosły musi spełniać następujące kryteria, aby zdiagnozować ADHD:
- wykazuje kilka objawów przed 12 rokiem życia
- ma objawy w więcej niż jednym miejscu, np. w szkole, w domu, z przyjaciółmi lub podczas innych zajęć
- pokazuje wyraźne dowody na to, że objawy zakłócają ich funkcjonowanie w szkole, pracy lub w sytuacjach społecznych
- ma objawy, których nie tłumaczy inny stan, na przykład zaburzenia nastroju lub lęku
ADHD dorosłych
Dorośli z ADHD zwykle cierpią na to zaburzenie od dzieciństwa, ale można je zdiagnozować dopiero w późniejszym życiu. Ocena zwykle następuje na polecenie rówieśnika, członka rodziny lub współpracownika, który obserwuje problemy w pracy lub w związkach.
Dorośli mogą mieć dowolny z trzech podtypów ADHD. Objawy ADHD u dorosłych mogą różnić się od objawów u dzieci ze względu na względną dojrzałość dorosłych, a także fizyczne różnice między dorosłymi i dziećmi.
Więcej informacji: 12 objawów ADHD u dorosłych »
Surowość
Objawy ADHD mogą wahać się od łagodnych do ciężkich, w zależności od wyjątkowej fizjologii i środowiska danej osoby. Niektórzy ludzie są lekko nieuważni lub nadpobudliwi, gdy wykonują zadanie, którego nie lubią, ale mają zdolność skupienia się na zadaniach, które lubią. Inni mogą odczuwać cięższe objawy. Mogą wpływać na sytuację szkolną, zawodową i społeczną.
Objawy są często poważniejsze w nieustrukturyzowanych sytuacjach grupowych niż w ustrukturyzowanych sytuacjach z nagrodami. Na przykład plac zabaw to bardziej nieustrukturyzowana sytuacja grupowa. Klasa może reprezentować zorganizowane i oparte na nagrodach środowisko.
Inne stany, takie jak depresja, lęk lub trudności w uczeniu się, mogą pogorszyć objawy.
Niektórzy ludzie zgłaszają, że objawy ustępują wraz z wiekiem. Osoba dorosła z ADHD, która była nadpobudliwa w dzieciństwie, może stwierdzić, że teraz jest w stanie siedzieć lub ograniczyć impulsywność.
Na wynos
Określenie swojego typu ADHD przybliża Cię o krok do znalezienia odpowiedniego leczenia. Pamiętaj, aby omówić wszystkie objawy z lekarzem, aby uzyskać dokładną diagnozę.
Pytania i odpowiedzi
P:
Czy dziecko może „wyrosnąć” z ADHD, czy też będzie kontynuowało dorosłość, jeśli nie będzie leczone?
ZA:
Obecne myślenie sugeruje, że wraz z rozwojem dziecka kora przedczołowa również rośnie i dojrzewa. Zmniejsza to objawy. Sugeruje się, że mniej więcej jedna trzecia ludzi nie ma już objawów ADHD w wieku dorosłym. Inni mogą nadal mieć objawy, ale mogą one być łagodniejsze niż te obserwowane w dzieciństwie i okresie dojrzewania.
Dr Timothy J. Legg, CRNPAnswers reprezentują opinie naszych ekspertów medycznych. Wszystkie treści mają charakter wyłącznie informacyjny i nie powinny być traktowane jako porady medyczne.
